บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 581 - บทที่ 590

โจวหงอิงโทรหาน้องชาย"พี่ ฉันกำลังไป"โจวหงหลินรู้ว่าพ่อแม่แลพี่อยู่ที่นั้นกันหมด เขาจึงรีบตื่นและปลุกเย่เจียนี หลังจากอาบน้ำ ทั้งสองคนก็รีบไปที่หมู่บ้านกวางหมิง"หงหลิน พวกเรายังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย""พี่ ฉันออกมาแล้ว เดี๋ยวพาไปกินข้าวเช้า"โจวหงอิงพูดว่า "แกไม่ได้อยู่กับเย่เจียนีเหรอ? แกก็ให้เธอเตรียมอาหารเช้าให้พวกเราไม่ได้เหรอ? ออกไปกินข้าวนอกบ้านกันหลายๆ คน ค่าข้าวคงจะหลายพันนะ"“พี่ ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรงแรมและยังไม่มีเวลาหาบ้านเลย ที่บ้านฉันตอนนี้มีแต่โครง และก็ทำอาหารเองไม่ได้”ไห่หลิงใช้วิธีการของตัวเองในการเอาค่าปรับปรุงบ้านคืน ตอนนี้ไม่มีทั้งน้ำและไฟฟ้าในบ้านโจวหงหลิน และห้องครัวก็ว่างเปล่า แม้ว่าเย่เจียนีจะเต็มใจทำอาหารให้พวกเขา แต่ก็ไม่มีทางที่จะเอาไปใช้ได้หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง โจวหงหยิงก็พูดว่า “ไห่หลิงบล็อกเบอร์โทรศัพท์พวกเราทุกคนไปหมดแล้ว แกจะติดต่อเธอยังไง หากพวกเราอยากเจอหยางหยางก็เจอไม่ได้?”"หยางหยางมักจะไปอยู่ที่ร้านของไห่ถง สามารถไปหาหยางหยางที่นั่นได้ โดยไม่ต้องติดต่อไห่หลิง"โจวหงหลินไม่สนใจ เรื่องที่จะถูกไห่หลิงบล็อกเบอร์โทรศัพท์แม้ว่าไห่หลิงทุบบ

หลังอาหารเช้า จ้านหยินได้โอนเงินไปให้ไห่ถง 250,000 บาทไห่ถงเห็นเงินที่เขาโอนมาจึงพูดว่า: "ฉันมีเงินอยู่ค่ะ"บัตร ATM ที่เขามอบให้เธอยังคงมีเงินอยู่“ฉันไปทำงานต่างเมือง ไม่ได้อยู่บ้าน แล้วไม่รู้จะกลับมาเมื่อไหร่ ตอนนี้ก็ใกล้ตรุษจีนแล้ว ต้องซื้อของขวัญปีใหญ่อีก ซึ่งแน่นอนว่าต้องใช้เงิน ให้เงินคุณไว้หลายๆ แสน เพื่อเอาไปซื้อของขวัญตรุษจีน” เหตุผลของจ้านหยินนั้นหนักแน่นพอ“วันที่ 28 ตามปฏิทินจันทรคติ พวกเราจะกลับบ้านเกิดเพื่อฉลองตรุษจีน ที่บ้านเกิดมีญาติพี่น้องหลายคน และพวกเราต้องให้ของขวัญกับคนที่เด็กกว่า คุณสามารถถามคุณยายว่าจะให้ของขวัญเป็นอะไรและซื้อไว้ล่วงหน้าได้เลย หากเงิน 250,000 บาทนี้ไม่พอ ก็บอกฉันนะ และฉันจะโอนเงินให้คุณอีก”เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ ไห่ถงก็ต้องยอมรับเงิน 250,000 จากเขาหลังจากได้รับใบจดทะเบียนสมรสมาเป็นเวลานาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดถึงการพาเธอกลับไปบ้านเกิดของเขาก่อนหน้านี้ ตอนที่เจอพ่อแม่ของเขา เขาบอกให้พวกเขาแวะมาหาดวงตาของคุณยายจ้านเป็นประกายวูบวาบ เมื่อได้ยินเขาพูดออกมา แต่เธอไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มเมื่อไห่ถงไปที่ระเบียงเพื่อรดน้ำดอกไม้ คุณ

หลังจากวางสายแล้วจ้านหยินก็สั่งอาชีว่า "ดูแลนายหญิงให้ดีในขณะที่ฉันไม่อยู่บ้าน"“ไม่ต้องห่วงครับ นายน้อย ฉันจะดูแลนายหญิงเป็นอย่างดีแน่นอน”นายหญิงมีทักษะไม่ได้ธรรมดา การปกป้องเธอนั้น เป็นงานที่ง่ายเกินไปโบนัสสองเท่า!อาชีคิดถึงเรื่องนี้ก็มีความสุขแล้วนี่คือข้อดีของการเกาะขาของนายหญิง!“เมื่อนายหญิงประสบปัญหาและต้องการความช่วยเหลือ ก็ให้บอกคุณยาย เธอจะจัดการให้เอง ไม่ก็บอกนายน้อยสอง”“ไม่ต้องกังวลครับ นายน้อย เมื่อใดก็ตามที่นายหญิงกำลังเผชิญกับเรื่องยากลำบาก คุณยายจ้านจะรู้อย่างแน่นอน”คุณยายจ้านคือเทพเซียน และแม้แต่พวกหลานๆ ก็ไม่สามารถปีนหลุดรอดไปจากสายตาของเธอได้จ้านหยินคิดถึงความสามารถของคุณยายแล้วก็ไม่พูดอะไรอีกต่อไปเรื่องทำให้จ้านหยินต้องประหลาดใจ เขาเห็นซางเสี่ยวเฟยอยู่ที่ประตูบริษัทซึ่งไม่ได้มารอเขาเป็นระยะสักพักหนึ่งแล้วเธอยืนพิงรถสปอร์ตสีแดงและมองขบวนรถพิเศษของเขาที่กำลังเคลื่อนเข้าใกล้อย่างช้าๆคนขับถามว่า "นายน้อย คุณหนูซางกลับมาอีกแล้วครับ"หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จ้านหยินก็สั่งคนขับว่า "จอดรถข้างหน้าคุณหนูซาง"คนขับและอาชีต่างก็ประหลาดใจมากแม้ว่าคุณหนู

“ใช่ เสี่ยวเฟยมีศักดิ์ศรีเช่นกัน ลูกสาวตระกูลซางไม่ต้องกังวลเรื่องการแต่งงาน”คุณนายซางคุ้นเคยกับลูกสาวดีเสี่ยวเฟยบอกว่าจะตัดใจ เธอจะต้องตัดใจได้อย่างแน่นอนเสียงรถดังมาจากข้างนอกหลานจิงยืนขึ้นและเดินออกไป แล้วพูดว่า "ต้องเป็นเสี่ยวเฟยกลับมาแล้วแน่"เธอเดินออกจากบ้านและเห็นน้องสะใภ้ซางเสี่ยวเฟยลงจากรถแล้วเดินไปหาพี่สะใภ้พร้อมรอยยิ้มที่สดใส เธอพูดว่า "พี่ แม่ยังอยู่บ้านหรือเปล่า?"เมื่อเห็นน้องสะใภ้ยิ้มกว้าง หลานจิงก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ เธออยากเห็นน้องสะใภ้ร้องไห้มากกว่ายิ้มหน้าบานแบบนี้ ยิ่งรอยยิ้มของเสี่ยวเฟยสดใสเท่าไร หัวใจของเสี่ยวเฟยก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้นเห้อการตกหลุมรักผู้ชายที่ไม่ได้รักตัวเองนั้นเจ็บปวดอยู่แล้ว แต่การที่รู้ว่าอีกฝ่ายเพิ่งแต่งงานไป กลับยิ่งเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นอีก“คุณแม่ยังอยู่ในบ้าน เสี่ยวเฟยโอเคไหม?”“พี่มองว่าฉันเป็นคนยังไง? ไม่ต้องห่วง ฉันสบายดี แค่ไปบอกลาอดีต”ซางเสี่ยวเฟยพูดเบา ๆ เธอไม่ต้องการพูดถึจ้านหยินมากเกินไป เธอจับแขนพี่สะใภ้อย่างขี้เล่น แล้วพูดว่า "พี่เข้าไปข้างในกันเถอะ"ทันทีที่ซางเสี่ยวเฟยกลับมา คุณนายซางก็ยิ่งกระสับกระส่ายมาก

“ผู้เฒ่าไห่ เห็นชัดๆ ว่าแกเอาเงินฉันไป 3 แสน สิ่งที่ฉันให้แกเป็นเงินสด ซึ่งเป็นเงินส่วนตัวที่ฉันเก็บไว้เป็นเวลานาน ตอนที่แกเอาเงินของฉันไป แกบอกว่าแกจะไปพูดกับไห่ถงให้ แต่แกไม่ได้ทำอะไรเลย แถมลูกชายของฉันยังหย่ากับไห่หลิงอีก”“ช่วยคืนเงินให้ฉันด้วย ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ”แม่โจวหน้าซีดด้วยความโกรธ เมื่อเห็นว่าผู้เฒ่าไห่ไม่ยอมรับความผิดของเขาผู้เฒ่าไห่สีหน้าเย็นชาพูดว่า “ถ้าจะแจ้งตำรวจก็แจ้งตำรวจเลย แกจะไปแจ้งตำรวจ ก็อย่าหาว่าฉันไม่ได้รับเงินของแกนะ รับเงินมาแล้วยังไง? นี่คือเงินสินสอดที่แกมอบให้พวกเรา เมื่อหลานสาวฉันแต่งงานกับลูกชายแก พวกเราไม่ได้เงินค่าสินสอดสักบาทเดียว”“แกให้เงินสินสอดจำนวนหลายแสนบาทกับพวกเรา และลดให้พวกแกไปเยอะแล้ว สะใภ้ แกมีลูกสาวด้วยนิ ตอนที่ลูกสาวแกแต่งงาน พวกแกคงไม่ได้เอาเงินสินสอดสักบาท จะยินดียกลูกสาวให้กับลูกเขยไปแบบฟรีๆ?”แม่โจวพูดด้วยความโกรธว่า "สินสอดห่าเหวอะไร แกเคยเลี้ยงไห่หลิงมาไหม? คุณมีคุณสมบัติที่อะไรต้องได้สินสอดด้วย พวกเขาหย่ากันแล้ว คือฉันต้องโง่และให้เงินสินสอดกับพวกแกเหรอ เอาเงินคืนมาให้ไว!”“ไม่มีเงิน มีแต่ตัว อยากได้ก็เอาไป”ผู้