ทันทีที่โจวหงหลินพยุงแม่ของเขาขึ้น ขาของพี่สาวเขาก็กำลังจะอ่อนลง และเขาก็เลยไปดึงลุกเธอเอาไว้ก่อน และทำให้หัวปวดมากก็เคยบอกไปแล้ว อย่าวุ่นวายกับไห่หลิงอีก ครอบครัวของเขาไม่ยอมฟังและยืนกรานที่จะไปเอาเรื่องไห่หลิง ทำให้เขาปวดหัว แค่เงียบไปสองวันไม่ได้เหรอ?ขณะนี้งานของเขาและยุ่งมาก นอกจากเรื่องงานแล้ว เขาก็วิ่งเข้าออกอีก และต้องเห็นใบหน้าของประธานที่ดำตลอดเวลาโจวหงหลินรู้สึกว่าหากครอบครัวของเขายังคงก่อปัญหาเช่นนี้ เขาจะสูญเสียงานไป เขาให้เงินกับไห่หลิงไปมากกว่าห้าล้านเพื่อรักษางานไว้ แต่ครอบครัวของเขาก็สร้างเรื่อง ทำให้วุ่นวายไปมากกว่าเดิมอีกหยางหยางยังคงกลัวสถานการณ์แบบนี้ เขาใช้มือทั้งสองจับคอแม่ไว้แน่น โดยไม่มองดูย่าและป้าของเขาสิ่งที่เขาเห็นคือลู่ตงหมิงลู่ตงหมิงยืนอยู่ด้านหลังไห่หลิง โดยที่ศีรษะของหยางหยางวางอยู่บนไหล่ของแม่ และเขาก็เงยหน้าขึ้นมองลู่ตงหมิงทันทีหลู่ตงหมิงมีความประทับใจอย่างมากต่อหยางหยาง แม้ว่าเขาจะนิสัยหยาบกระด้าง แต่จริงๆ แล้วเขาชอบเด็กมากเจ้าหยางหยางน่ารักมากเขาเอื้อมมือไปแตะศีรษะของหยางหยาง และหยางหยางก็อุทานด้วยความกลัว "แม่ๆ"มือที่ยื่นออกมาขอ

ป้าเหลียงรีบพูดแทนนายน้อย "คุณหนูไห่ ฉันทำงานที่บ้านของคุณมาไม่นาน แต่ฉันมองคนออกอย่างแม่นยำมากค่ะ คุณจ้านและพี่เขยเก่าของคุณ ไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน คุณจ้านมีความรู้สึกรับผิดชอบอย่างมาก เมื่อเขาแต่งงานกับคุณ เขาจะรับผิดชอบคุณไปตลอดชีวิต”“ฉันไม่คิดว่าคุณจ้านรู้วิธีคุยกับผู้หญิง และเขาก็ไม่ชอบให้หญิงสาวเข้าใกล้ เห็นไหมว่าเขาแค่พยักหน้าและพูดกับคุณเซินน้อยมาก แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะยอดเยี่ยม แต่เขาก็ให้ความกับอารมณ์มาเป็นอันดับแรก คุณหนูไห่อย่าได้รับเอาเรื่องการแต่งงานที่ล้มเหลวของพี่สาวคุณเลยมาให้มีอิทธิพลเลยค่ะ”"ความรักยังคงเป็นสิ่งสวยงาม และการแต่งงานก็มีความสุขได้เช่นกัน ไม่ใช่การแต่งงานของทุกคนจะเหมือนพี่สาวคุณ ฉันเคยทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้กับน้องชายคนสุดท้องของคุณจ้าน และทำงานในครอบครัวของพวกเขามาแล้วสองสามปี ประเพณีของครอบครัวของพวกเขานั้นดีมากเลยค่ะ"“พ่อแม่ของคุณจ้านจริงจังและให้ความสำคัญต่อความรักและการแต่งงาน และภักดีต่อภรรยามาตลอดชีวิต”“คุณจ้านเติบโตมาในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ และการแต่งงานส่วนใหญ่ที่เขาเห็นนั้นมีมีแต่ความจงรักภักดีและแน่วแน่ เขายังมีความสัมพันธ์แบบเด็ดเดี่ยว

๒๒แต่เขาเริ่มมีความรู้สึกลึ้กซึ้งมากยิ่งขึ้น"ตื๊ด ๆ ๆ ๆ..."โทรศัพท์ของจ้านหยินดังขึ้นอีกครั้งเขาคิดว่าเป็นไห่ถง แต่เมื่อเห็นสายเรียกเข้า กลับเป็นลู่ตงหมิง“ตงหมิง”จ้านหยินเอนหลังบนเก้าอี้หมุนสีดำ แล้วถาม “ โทรหาฉันดึกๆ ดื่นๆ มีอะไรหรือเปล่า”“ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกนาย คุณรู้ไหมว่าภรรยาที่แต่งงานแบบ สายฟ้าแลบมีป้าด้วย? แล้วเธอยังเป็นภรรยาของประธานซางด้วย ปรากฎว่าน้องสาวที่คุณนายชางตามหาคือแม่สามีของนาย"ลู่ตงหมิงไม่นินทาเหมือนซูหนาน เขาชอบดูละครและเพลิดเพลินไปกับมันเขาแค่รู้สึกว่าควรบอกเพื่อนเกี่ยวกับเรื่องนี้“ชางซื่อกรุ๊ปกับจ้านซื่อกรุ๊ปขัดแย้งกันมาตลอด และเมื่อซางหวู่เหิงปรากฏตัวขึ้น จะไม่มีใครเห็นนายอย่างแน่นอน ความสัมพันธ์ของพวกนายนั้นตึงเครียดมาก... ฉันจำอะไรบางอย่างได้”หลังจากที่ลู่ตงหมิงนึกได้แล้ว "วันนั้นนายได้ทานอาหารกับซางหวู่เหิง และยังเลี้ยงข้าวเขาอีก นายรู้แล้วว่าภรรยาที่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบของคุณเป็นหลานสาวของคุณนายซาง? ดังนั้นนายเลยได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับซางหวู่เหิงล่วงหน้า?”เพื่อนของเขามองจ้านหยินออก จึงรู้สึกโกรธและอายเล็กน้อย โชคดีที่ไม่ได้อยู่ใก

เมื่อได้เห็นการเดินทางของพี่สาวเธอและโจวหงหลิน ตั้งแต่รู้จัก ใกล้ชิด ตกหลุมรักและจบลงด้วยการหย่า ซึ่งอีกนิดเดียวเรื่องจะกลายเป็นการจบลงอย่างไม่ควรพูดถึงอีก ไห่ถงรู้สึกว่าการพึ่งพาตนเองดีกว่าการพึ่งพาผู้อื่น แม้จะมีคู่ครอง แต่ก็ไม่สามารถพึ่งพาเขาได้อย่างเต็มร้อยเปอร์เซ็นเพราะคนที่อยู่ข้างๆ ในวันนี้ อาจกลายเป็นของคนอื่นในวันพรุ่งนี้ก็ได้“คุณว่าฉันใจแคบเหรอ”เสียงของจ้านหยินเย็นชาราวกับอากาศในฤดูหนาวเป็นเพราะเขาใส่ใจเธอ เขาจึงอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอเธอไม่ได้คิดที่จะบอกเขาเองด้วยซ้ำ แถมยังเรียกเขาว่าใจแคบ และตำหนิว่าเขาโกรธแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆนั่นเป็นเรื่องเล็กน้อยเหรอ? แม้แต่คนที่ไม่สนใจอะไรอย่างลู่ตงหมิงก็รู้เรื่องนี้ แต่เขาเพิ่งรู้ตอนที่ลู่ตงหมิงเล่าให้ฟังอีกถ้าหลู่ตงหมิงไม่บอกเขา เขาไม่ถาม เธออาจจะไม่พูดอะไรเลยเขาห่วงใยเธอ แต่เธอกลับไม่เฉยชา และรู้สึกว่าถ้าบอกอะไรเขาไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะเขาไม่อยู่บ้าน“ฉันคิดว่าคุณโกรธง่ายเกินไป คุณมักจะเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง ถ้ามีอะไรไม่พอใจเล็กน้อย คุณก็จะโกรธ”เขามีจุดแข็งมากมาย แต่ก็มีจุดอ่อนเช่นกันไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ไห

“คุณหนูไห่ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ กินข้าวเช้าก่อนเถอะ พี่คุณโทรมาหาฉันแล้ว เธอบอกว่าเธอไปส่งหยางหยางที่ร้านแล้ว และคุณเซินก็อยู่ที่นั่น สามารถไปที่ร้านได้เลย ไม่ต้องไปหาเธอที่บ้านเช่าค่ะ"ไห่ถงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและนั่งลงที่โต๊ะอาหารวันนี้ป้าเหลียงทำเกี๊ยวไส้ต่างๆ ให้เธอ พร้อมด้วยโจ๊กและผักกาดดองผักกาดดอง...ไห่ถงหยิบโทรศัพท์อออกมาแล้วถ่ายรูปผักกาดดองจานเล็ก ๆ แล้วส่งให้สามีใจแคบของเธอแน่นอนว่านายจ้านไม่ได้ตอบกลับเธอไห่ถงพึมพำกับตัวเอง“คุณหนูไห่ เกี๊ยวพวกนี้ไม่อร่อยเหรอคะ?”ป้าเหลียงได้ยินไห่ถงพึมพำ และคิดว่าเกี๊ยวที่เธอทำนั้นไม่อร่อย จึงถามขึ้นมา: “คุณหนูไห่ชอบกินเกี๊ยวแบบไหน สามารถบอกฉันได้ค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะทำให้คุณ”“ป้าเหลียง ฉันไม่จู้จี้จุกจิก ฉันชอบเกี๊ยวทุกแบบค่ะ”“ป้าเหลียง มานั่งด้วยกัน กินข้าวแล้วคุยกันนะคะ”เมื่อจ้านหยินไม่อยู่บ้าน ป้าเหลียงก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นแม้ว่านายน้อยจะประพฤติตัวอ่อนโยนต่อหน้านายหญิงเสมอ แต่สถานะอันยาวนานของจ้านหยินนั้น ยังคงทำให้ป้าเหลียงไม่สบายใจในการทานอาหารที่โต๊ะเดียวกับเขา“ป้าเหลียง”“คุณเป็นพี่เลี้ยงให้กับน้องเก้าของจ้านหยินมาส