ไห่ถงเห็นว่าป้าเหลียงกำลังทำความสะอาดอยู่จึงไม่ได้คิดอะไรมากก่อนออกเดินทางป้าเหลียงเดินตามเธอไปที่ประตู มองดูเธอเข้าไปในลิฟต์ก่อนจะกลับเข้าไปข้างใน เพื่อโทรหาจ้านหยินอย่างรวดเร็วตอนแรก จ้านหยินไม่รับสายหลังจากโทรไปสามครั้ง ก็ไม่มีการตอบรับป้าเหลียงต้องส่งข้อความไปหาเขา ข้อความคือ: นายน้อย นายหญิงกินยาเข้าไปแล้วค่ะภายในไม่กี่นาที จ้านหยินก็โทรกลับหาป้าเหลียง“ถงถงกินยาอะไรไป?”เสียงของจ้านหยินฟังดูเป็นปกติ ทุ้มลึกและไม่แยแส ป้าเหลียงรู้จักเขาดีและสามารถบอกความกังวลใจได้จากคำพูดของเขา“นายหญิงบอกว่าเธอนอนไม่หลับ ปวดหัวและปวดตา และกินยาแก้ปวดไปหนึ่งห่อ”จ้านหยินเงียบไปครู่หนึ่งตกใจแทบตาย!ป้าเหลียงไม่ได้อธิบายให้ชัดเจนตั้งแต่แรกเขาคิดว่าไห่ถงกินยา เพื่อฆ่าตัวตายเฮ้อ เขาคิดมากเกินไปด้วยบุคลิกร่าเริงของไห่ถง ไม่มีวันฆ่าตัวตายแน่ไม่ต้องพูดถึงการฆ่าตัวตายเพื่อเขา เขาประเมินความสำคัญของตัวเองสูงเกินไปในใจของเธอ เขาอาจจะไม่มีความสำคัญเท่ากับเซินเสี่ยวจวินสักนิด ยังไงก็ยังคนนอก“นายน้อย นายหญิงเล่าเรื่องให้ฉันฟังระหว่างมื้อเช้า”ป้าเหลียงถอนหายใจแล้วพูด: "นายน้อย ฉัน

จากนั้นเธอถามเรื่องซูหนานกับซางเสี่ยวเฟยตรงๆ จึงได้รู้ว่า ถ้าซูหนานต้องการจัดการใครซักคนจริงๆ คนๆ นั้นจะมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายซูหนานชอบที่จะค่อยๆ ดึงทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขามีออก ปล่อยให้พวกเขาลิ้มรสความสิ้นหวังทีละน้อย ซึ่งเป็นการทรมานทางจิตใจอย่างรุนแรงดังนั้น เซินเสี่ยวจวินกังวล ว่าหากเธอปฏิเสธซูหนานแบบตรงๆ อาจจะทำให้เขาขุ่นเคือง และทำให้เขามุ่งเป้าไปที่จ้านหยิน“ลองดูก่อน ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่ฝืนตัวเอง”แม้ว่าเซินเสี่ยวจวินจะกังวล แต่ก็จะไม่ฝืนตัวเองหากต้องทำอะไรที่ตัวเองไม่สบายใจ“ถงถง เมื่อคืนเธอไม่ได้บ้านตระกูลซางเหรอ? เมื่อพี่เธอพาหยางหยางมาที่นี่ ฉันก็ตกใจกับหน้าตาของเธอ”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของไห่ถงก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจข และเธอสาปแช่งตระกูลโจวไม่หยุดหย่อนถ้าไม่ใช่เพราะคนนิสัยแย่สองคนจากตระกูลโจวที่มาสร้างปัญหาให้กับพี่เธอ เธอกับจ้านหยินก็คงไม่ทะเลาะกันและจากนิสัยของจ้านหยินแล้ว ไม่เร็วก็ช้าพวกเขาต้องทะเลาะกันอยู่ดี ใครจะรู้ว่าพวกเขาต้องทะเลาะกันกี่ครั้ง เพื่อที่เข้าใจกันและหยุดสร้างปัญหาให้อีกฝ่าย“เสี่ยวจวิน ไปดื่มที่บาร์หลังเลิกงานคืนนี้กันน

ลู่ตงหมิงพูดกับตัวเองว่า "ผมรู้ว่าเพราะผมจ้างคุณ ซึ่งทำให้คุณใช้ชีวิตรำบากที่บริษัท คุณไม่จำเป็นต้องสนใจว่าคนอื่นจะพูดอะไร แค่ทำหน้าที่ของคุณให้ดี”“ประธานลู่ ฉันต้องการลาออก”ดวงตาของหลู่ตงหมิงเบิกกว้าง: "ทำไมคุณถึงอยากลาออกล่ะ?"หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ไห่หลิงก็เงยหน้าขึ้นมองลู่ตงหมิงแล้วพูด:"เพราะตอนนั้น ฉันต้องการสิทธิ์การเลี้ยงดูลูกค่ะ คนอื่นบอกว่าฉันใช้เส้นและเล็งเป้าไปมาที่ฉันอย่างลับๆ ฉันเลยทำได้แต่อดทนกับมันมาทั้งหมด ”“เพราะฉันต้องการงาน เพื่อช่วยให้ต่อสู้แย่งสิทธิ์การเลี้ยงดูหยางหยาง”“ตอนนี้คุณหย่าแล้ว และได้สิทธิ์การเลี้ยงดูลูกชาย คุณอยากจะลาออกงั้นเเหรอ? คุณยังไม่ผ่านช่วงทดลองงานด้วยซ้ำ” ลู่ตงหมิงพูดต่อ “คุณเป็นคนที่มีความสามารถ ส่วนการทำงานนั้นล้ำลึก และผมแน่ใจว่าคุณรู้เรื่องนั้นดี ปล่อยให้พวกเขาพูดในสิ่งที่พวกเขาต้องการ คุณแค่ทำตามหน้าที่ และไม่จำเป็นต้องหวั่นไหวไปเพราะพวกเขา”“แต่พวกเขายังบอกด้วยว่า ฉันกำลังจ้องจะจับคุณอยู่ ฉันไม่อยากทำให้ชื่อเสียงของคุณเสื่อมเสีย”คนเยอะเรื่องที่ตามมาก็เยอะเช่นกันไห่หลิงเข้าใจดีครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการเงินและไ

“โจวหงหลิน นายไปทำให้ลูกค้าเคืองอะไรหรือเปล่า? นายทำอะไรลงไป?”โจวหงหลินเป็นตัวแทนบริษัทไปคุยธุรกิจ และทำให้บริษัทได้รับเงินมากมาย ยังทำงานร่วมบริษัท เว่ยฮาว อิเล็กทรอนิกส์ทันทีที่สำเร็จการศึกษา ซึ่งทำงานมาหลายปีอีกด้วย และเขาเป็นพนักงานเก่าแก่ นั่นทำให้ประธานบริษัทไว้วางใจและพึ่งพาเขาเป็นอย่างมากในบรรดาผู้จัดการหลายคนในบริษัท โจวหงหลินนั้นเด็กที่สุดเนื่องจากผลกำไรมหาศาลที่เขาทำให้กับบริษัท โจวหงหลินจึงได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการก่อนกำหนด แม้ว่าคนอื่นๆ ในทีมผู้บริหารจะอิจฉา แต่พวกเขาก็ไม่สามารถพูดคัดค้านได้เจ้านายให้ความสำคัญกับโจวหงหลินมาก แม้ว่าเขาจะไม่ว่างไปร่วมงานเลี้ยงที่ได้รับเชิญมา เขาก็ยอมให้โจวหงหลินเข้าร่วมเป็นตัวแทนของบริษัท ซึ่งก็เป็นที่รู้จักมากขึ้น และส่งผลทำให้มีลูกค้าเพิ่มมากขึ้นโจวหงหลินก็ไม่ทำให้เขาผิดหวังเช่นกัน หลังจากเข้าร่วมงานเลี้ยง เขาก็ได้คำสั่งของบริษัทต่างๆ มามากมายแต่ตอนนี้ คำสั่งที่ลงนามโดยโจวหงหลินจะถูกยกเลิกหรือระงับความร่วมมือจ แม้ว่าลูกค้ารายอื่นจะเปลี่ยนใจเช่นกัน แต่ปัญหานี้ที่เห็นชัดๆ นั้นมาจากลูกค้าของโจวหงหลิน“ท่านครับ ผมไม่ได้

เพื่อจะได้ไม่ทำให้พี่สาวต้องกังวลเห็นว่าท่าทางของน้องสาวปกติดี ไห่หลิงก็รู้สึกโล่งใจและพูด: "จ้านหยินดีกับเธอมาก ฉันไม่คิดว่าเขาจะอารมณ์เสียกับเรื่องเล็กน้อยแบบนั้นหรอก หากเธอทั้งสองไม่ทะเลาะกัน ฉันก็โล่งใจ ”ไห่ถงพึมพำอยู่ในใจ: จ้านหยินมีปัญหากับเธอเพียงเพราะเรื่องเล็กน้อยนั้นล่ะตลอดทั้งวันเขาไม่สนใจเธอเธอไม่อยากออกหน้าก่อน เพื่อคืนดีเช่นกันไห่ถงไม่รู้สึกว่าตัวเองผิดอะไรครั้งแรกที่เกิดสงครามเย็นเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก ครั้งที่แล้ว เมื่อเขาเห็นจางเหนียนเซิงสารภาพรักกับเธอ เธอก็ตื่นตระหนกและไล่ตามเขาไปที่บริษัท เพื่ออธิบายตอนนี้ เธอหัวใจอึดอัดมากอาจเป็นเพราะเธอรู้สึกจึงเจ็บปวด“ถงถง ฉันจะพาหยางหยางกลับบ้านก่อน ฉันตัดสินใจเปิดร้านแล้ว ฉันจะกลับไปวางแผน”“โอเค ให้ป้าเหลียงไปด้วยสิ เพื่อที่หยางหยางจะได้ไม่รบกวนพี่”ไห่หลิงไม่ได้ปฏิเสธของน้องสาวเธอในสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย หยางหยางซุกซนมากและต้องการใครสักคนมาช่วยดูแลเขาจริงๆป้าเหลียงอยากอยู่ต่อเ พราะเธอได้ยินว่านายหญิงและคุณเซินวางแผนจะไปดื่มกันที่บาร์คืนนี้เธออยากรู้ว่านายหญิงจะไปบาร์ไหน แต่เพราะนายหญิงสั่งให้เธอกลับ