All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 221 - Chapter 230

“ไม่ บอส แม้ว่านายเห็นไห่ถงกินข้าวกับผู้ชายอื่นและคีบอาหารให้ผู้ชายอื่น นายต้องสืบว่าสำหรับเธอเขาเป็นใคร สืบให้ชัดเจน แล้วพวกเขาเป็นญาติกันล่ะ?”จ้านหยินมีสีหน้ามืดมน "จางเหนียนเซิง"ซูหนานถามกลับตามสัญชาตญาณว่า "จางเหนียนเซิงเป็นใคร โอ้ ฉันรู้แล้ว ลูกชายของประธานจางของจางซื่อกรุ๊ป ตอนนี้ได้รับการฝึกฝนในจางซื่อกรุ๊ป เขา... ฉันขอวิเคราะห์ก่อน แม่ของจางเหนียนเซิงแซ่เซิน เพื่อนสนิทของคุณนายก็แซ่เซิน"จ้านหยินพูดออกมาตรง ๆ ว่า "จางเหนียนเซิงเป็นลูกพี่ลูกน้องของเซินเสี่ยวจวิน""ใช่ๆ พวกเขาสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน คุณนายกับคุณเซินเป็นเพื่อนสนิทกัน งั้นก็ต้องรู้จักจางเหนียนเซิงมานานแล้ว เธออายุมากกว่าจางเหนียนเซิงหลายปีอยู่มั้ง ไม่แน่เธออาจจะมองจางเหนียนเซิงเป็นแค่น้องชายก็ได้""พวกเขาไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด เป็นแค่น้องชาย แค่น้องชายก็เป็นไม่ได้"ซูหนานสำลักใช่แล้ว ต่อให้ปากบอกว่าเป็นน้องชาย แต่ไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด นายก็พูดถูก แค่น้องชายก็เป็นไม่ได้หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จ้านหยินก็พูดขึ้นว่า "จางเหนียนเซิงแอบชอบไห่ถง"ซูหนาน: “นายรู้ได้อย่างไร?”“ฉันเป็นผู้ชาย และสัญช

คนขับหันศีรษะไปมองจ้านหยินที่เบาะหลังของรถตามสัญชาตญาณ เมื่อเห็นว่าจ้านหยินมีสีหน้าเย็นชา คนขับก็รีบหันมาแล้วขับรถอย่างตั้งใจ เขาควบคุมความเร็วอย่างระมัดระวังและตามนายหญิงให้อยู่ในระยะยู่ไม่ไกลไปหรือใกล้ไปอาชีนึกได้ว่ามีคำถาม แล้วหันไปหาจ้านหยิน: "นายน้อยครับ คืนนี้คุณจะกลับไปที่ไหนครับ?"เมื่อวานนี้นายน้อยกลับไปที่บริเวณวิลล่าห่าวถิง และตอนนี้เขากำลังติดตามนายหญิง เพื่อกลับไปที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้นจ้านหยินเงียบหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า: "กลับไปที่วิลล่าห่าวถิงกันเถอะ แต่..."เขามองดูรถที่คุ้นเคยตรงหน้า และสามารถเข้าใจได้โดยไม่ต้องพูดอะไรเลยคือพวกเขาเป็นคนที่คุ้มกันรถของไห่ถงกลับไปที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้นอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะกลับไปที่วิลล่าของเขาอาชีเป็นคนฉลาด และเขาเข้าใจทันทีว่านายน้อยหมายถึงอะไร เขาจึงอธิบายให้คนขับฟังโดยละเอียดไห่ถงรู้ว่ามีรถยนต์ตามมาข้างหลัง กวนเฉิงเป็นเมืองใหญ่ และยังคงมีรถหลายคันวิ่งอยู่บนถนนแม้จะดึกมากก็ตาม เธอไม่ได้สังเกตว่ามีรถของจ้านหยินอยู่ข้างหลังเธอ แม้ว่าเธอจะเห็นมัน เพราะมีไม่กี่คันนั้นที่เป็นรถหรู และเธอไม่รู้ว่ามันเป็นของจ้านหยิน

ผิดแผน เลือกสถานที่ลงมือผิดที่นี่ใกล้สี่แยกไฟแดง จึงมีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกที่พวกเขาลงมือก่อนจริง ๆ ไห่ถงแค่ป้องกันตัวเองไห่จือชินคิดว่าที่เขาพาเพื่อนกลุ่มหนึ่งมาที่นี่ มีเจ็ดหรือแปดคน คงเป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการกับไห่ถง ซึ่งเป็นแค่ผู้หญิงที่อ่อนแอ เขาไม่ได้คิดว่าไห่ถงจะเป็นกังฟู ทำไมไม่ ครอบครัวของเขาไม่บอกเขาเหรอ ว่าไห่ถงเก่งกังฟู?"แกต้องการอะไร?"ไห่จือชินพยายามรักษาหูของเขาไว้ แต่ ไห่ถงออกแรงมากขึ้น ทำให้เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและด่า "ไห่ถง ปล่อยนะ ถ้าแกกล้าดึงหูของฉันอีก พ่อแม่ของฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!""เรียกพี่""อยากอ้วก แกเป็นพี่อะไรฉัน"“ใช่แล้ว ฉันไม่ใช่พี่สาวของแก และฉันก็ไม่อยากมีลูกพี่ลูกน้องแบบแกด้วย”ไห่ถงแค่ออกแรง และไห่จือชินก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เพื่อนของเขาหวาดกลัวกังฟูของไห่ถง นอกจากนี้ พวกเขาทั้งหมดยังพ่ายแพ้ให้กับไห่ถงอีก พวกเขาทำได้แค่เฝ้าดู ไห่ถงข่มเหงหูของไห่จือชิน และพวกเขาทั้งหมดก้าวถอยอย่างหลังเงียบ ๆ"อยู่เพื่อฉันก่อน!"ไห่ถงตะโกนเสียงดัง พวกอันธพาลก็ไม่กล้าขยับตัวทุกคนมีสีหน้าอมทุกข์“พี่ไห่ พวกเราเองที่ตาบอดและทำให้พี่ขุ่นเคือง พี่ส

เมื่อไห่ถงกลับบ้าน ก็เป็นตีหนึ่งแล้วผลักประตูบ้านเข้าไป บ้านมืดสนิท จ้านหยินยังไม่กลับมาหรืออยู่ในห้องของเขาไห่ถงปิดประตูอย่างเงียบ ๆ และล็อค เข้าไปเปิดไฟในห้องนั่งเล่นและเงียบไปหนึ่งนาที ก่อนเดินไปที่หน้าห้องของจ้านหยิน ยกมือขึ้นเพื่อเคาะประตู แต่เมื่อคิดแล้วว่าดึกมากแล้ว คุณยายก็บอกว่าการปลุกจ้านหยินเป็นเรื่องต้องห้ามเธอก็ล้มเลิกความคิดที่จะเคาะประตูต่อให้เขาอยู่บ้านแล้วไงพวกเขาสามีภรรยาก็ยังอยู่ในสงครามเย็นในที่สุดไห่ถงก็หันกลับเข้าไปในห้องของตัวเองเป็นอีกคืนที่ไม่ได้คุยกันเช้าวันรุ่งขึ้น เนื่องจากเมื่อคืนนอนดึกเกินไป ไห่ถงยังคงนอนหลับอยู่ จ้านหยินที่กลับไปที่วิลล่าห่าวถิงตื่นขึ้นมาในเวลาเดิม เปลี่ยนเป็นชุดกีฬาและเตรียมตัวที่จะออกไปวิ่งตอนเช้าพอลงบันไดมา ลุงหมิงพ่อบ้านก็พูดกับเขาว่า "นายน้อย ผู้เฒ่ามาแล้ว"พอได้ยิน จ้านหยินมีสีหน้าเข้มเล็กน้อยและเท้าของเขาไม่หยุดที่จะก้าวอย่างสงบ เดินออกจากห้องนอนและเห็นยายของเขาเพิ่งเดินลงจากรถแม้จะไม่ชอบให้คุณยายมารบกวนชีวิตอย่างกะทันหัน แต่จ้านหยินก็ยังรีบเดินไปช่วยคุณยายคุณยายจ้านไม่ได้ปฏิเสธความเกรงใจเขา เห็นเขาใส่ชุดกีฬา

คุณยายจ้านโกรธมากกับพฤติกรรมของหลานชาย จนไม่อยากเดินต่อไป เธอจึงนั่งลงตรงหน้าม้านั่งหินข้างทางเธอพยายามอย่างหนักเพื่อให้หลานชายของเธอยอมตกลงที่จะแต่งงาน แต่...จ้านหยินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วเดินเข้ามานั่งข้างคุณยาย เขาพูดอย่างสงบ: "คุณยายควรรู้ว่าเรื่องที่ฝืนใจทํา มักจะไม่ได้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจ คุณยายต้องการตอบแทนความมีน้ำใจของเธอ ผมถูกคุณยายเลี้ยงดูมา คุณยายต้องการให้ผมแต่งงานกับเธอเพื่อตอบแทนบุญคุณ ผมก็ทำตามแล้ว”“ผมทำข้อตกลงกับคุณยายว่า จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับชีวิตแต่งงานของพวกเรา ผมยังบอกคุณยายในวันที่ผมได้รับใบจดทะเบียนสมรสแล้วว่า ผมจะตรวจสอบอุปนิสัยของเธอก่อน เพื่อดูว่าเธอคุ้มค่ากับอยู่ร่วมกันตลอดชีวิตของผมหรือไม่ ถ้าไม่ก็จะ ก็รอจนครบครึ่งปีแล้วแยกย้ายกันไปคุณยายจ้านพูดด้วยความโกรธ: "หลานนิสัยไม่ดี แม้ว่าหลานจะหลงรักไห่ถงจริงๆ หลานก็ยังคงไม่ยอมรับ"จ้านหยิน "..."“ลืมไปเถอะ ยายไม่โกรธ มันเป็นความผิดของยายเองที่บังคับหลานให้แต่งงานกับไห่ถง หลานพูดถูก อะไรที่ฝืนทำมักจะได้ผลลัพธ์ไม่ดี ทำในสิ่งที่หลานชอบไปซะ ยึดจากคำพูดของหลาน ถ้าการแต่งงานแบบลับๆ และมีคนไม่มากที่รู้เกี่ยวกับการแต่งงา