บทที่ 230

“ยายกำลังออกไปข้างนอก และกำลังจะไปที่ร้านเพื่อทานอาหารเช้ากับหลาน อ้อใช่ ถงถง หลานไม่จำเป็นต้องแพ็คอาหารเช้า ยายเตรียมอาหารเช้าไว้สามมื้อแล้ว และจะพาไปกินข้าวกับหนูและหนูจวิน”

“ได้ค่ะ คุณยายรอหนูอยู่ในร้านนะคะ หนูจะไปที่นั่นเร็วๆ นี้ แต่คุณยายไม่ต้องตื่นเช้าขนาดนี้อีกในอนาคต และนอนให้มากขึ้นหน่อยค่ะ หนูไม่หิวค่ะ”

“ยายแก่แล้ว นอนมาเยอะ พอรุ่งสางก็สะดุ้งตื่นแล้ว ชินแล้วล่ะ ยายไม่ได้กลัวว่าหนูจะหิว คุณยายแค่ชอบกินกับหนูน่ะ มันดูอร่อยมากๆ”

ไห่ถงหัวเราะ

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เธอมักจะกินข้าวกับคุณยายจ้านอยู่บ่อยๆ

คุณยายจ้านยังรู้ด้วยว่าขนมในร้านค้าเก่าแก่หลายแห่งใน กวนเฉิงนั้นอร่อยเป็นพิเศษ จึงพาเธอและเซินเสี่ยวจวินไปกินขนมชื่อดังในกวนเฉิง ที่มีรสชาติดั้งเดิม

ทั้งเธอและเสี่ยวจวิน ก็รู้สึกว่าคุณยายจ้านคนนี้เป็นนักกินอย่างแน่นอน เมื่อตอนที่เธอยังสาวๆ

ตอนนี้อายุมากขึ้น กินได้ไม่มาก และสภาพความเป็นอยู่ก็ดีขึ้น ปากก็ชอบจุกจิก

ความอยากอาหารของคุณยายจ้านจะลดลง

ทั้งสองพูดคุยกันสักพัก ก่อนที่คุณยายจ้านจะวางสายโทรศัพท์

หลังจากวางสาย เธอเงยหน้าขึ้น และเห็นดวงตาสีเข้มของหลานชายมองอยู่ตร