บทที่ 231

คุณยายจ้านมองดูหลานชาย และหลานชายก็มองดูเธอ

เธอขยับริมฝีปากหลายครั้งเพื่อพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่พูดอะไร ในที่สุดเธอก็ระเบิดเสียงหัวเราะ

จ้านหยินหน้าตาที่มืดมน มองคุณยายยิ้มอย่างเบิกบาน

คุณยายจ้านหัวเราะและตบไหล่จ้านหยิน จ้านหยินพยุงคุณยายไว้ เพราะกลัวว่าเธอจะล้มถ้าเธอหัวเราะมากเกินไป

หลังจากนั้นไม่นาน คุณยายจ้านก็หยุดหัวเราะและพูดว่า: "อาหยิน ยายตำหนิหลานอย่างผิด ๆ ไห่ถงมีทักษะซ่านโฉวค่อนข้างดี สามารถจัดการกับพวกอันธพาลธรรมดาได้สิบหรือแปดคน ก็ไม่ใช่ปัญหา ”

“ยายแนะนำหลานว่า ครั้งต่อไปที่หลานเห็นไห่ถงกำลังลำบาก อย่าถามว่าเธอต้องการความช่วยเหลือหรือไม่ แค่ไปช่วยโดยเร็ว ดีที่สุด และต้องได้รับบาดเจ็บมาด้วย ดังนั้นไห่ถงจะรู้สึกผิด ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีสำหรับหลานมาก”

สีหน้าของจ้านหยินมืดมน และริมฝีปากบางของเขาก็เม้มแน่น

“เมื่อตามจีบภรรยา ก็ต้องระมัดระวังอยู่เสมอ แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความจริงใจของหลาน”

จ้านหยินพูดอย่างเย็นชา: "คุณยาย ผมไม่ตามจีบภรรยา"

“โอเค ถ้าไม่อยากไล่ตามภรรยาก็หุบปากไปเถอะ รอให้แกมาอ้อนวอนยายก่อนเถอะ”

สีหน้าของจ้านหยินมืดมนมาก นี่คือคุณยายของเขาหรือเปล่า?

ทำไ