All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 201 - Chapter 210

โจวหยางไม่ได้บอกว่าคิดถึงหรือไม่ แค่พูดว่า "พ่อไปทํางานๆ"เขาถูกแม่และน้าเลี้ยงมา สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าพ่อก็คือเจอกันในวันหยุดสุดสัปดาห์แค่นั้น ปกติพอเขาตื่นขึ้นมา พ่อออกก็ไปทํางานนานแล้ว ตอนกลางคืนเมื่อเขาหลับไป พ่อก็ยังไม่กลับมาความรู้สึกของโจวหยางที่มีต่อพ่อนั้นไม่ลึกซึ้งเท่าไหร่แม้ว่าพ่อจะอยู่บ้าน แต่ก็ไม่ค่อยเล่นกับเขา มั่วแต่เล่นมือถือ"ไห่หลิง เธอดูสิ หยางหยางไม่ได้เห็นหน้าพ่อมาหลายวันแล้ว ล้วนกลายเป็นความรู้สึกเฉยเมย แบบนี้ไม่ดีต่อการพัฒนาการของลูก การเติบโตของเด็กผู้ชายไม่สามารถขาดความรักของพ่อได้ หลายสิ่งหลายอย่างต้องให้พ่อมาสอนเขาว่าทําอย่างไร"เดิมทีแม่โจวคิดว่าหลานจะบอกว่าคิดถึงพ่อ ตนจึงสามารถชูเรื่องลูกไปพูดเรื่องให้ลูกสะใภ้ให้ก้มหน้ายอมทำเพื่อลูก แต่โดยไม่คิดถึงหลานคนเล็ก กลับบอกว่าไม่คิดถึงพ่อโชคดีที่สมองของเธอตอบสนองได้รวดเร็ว ยังสามารถพูดอ้างเรื่องหลานชายต่อได้ไห่หลิงกรอกตามองแม่สามี แล้วด้วยน้ําเสียงเย็นชา "แม้ว่าโจวหงหลินจะอยู่บ้าน พวกคุณเคยเห็นเขาเลี้ยงลูกไหม? ลูกเป็นของพวกเราสองคน มีแต่หนูที่ดูแลคนเดียวมาตลอด เขาไม่ดูแลก็ช่าง แม้แต่เล่นกับลูกก็ไม่เคย"

โดนไห่หลิงระเบิดอารมณ์แบบนี้ แม่โจวอ้าปากอยากพูดอะไรแต่พูดไม่ออกท้ายที่สุดแล้วระบบ AA ของลูกชายและลูกสะใภ้เป็นสิ่งที่เธอแนะนํา และเธอก็รู้ว่าแม้ว่าจะไม่มีระบบ AA เงินของลูกชายก็ไม่ได้ให้กับลูกสะใภ้แน่"แม่ พวกเราไปกันเถอะ"โจวหงอิงไม่พอใจกับความคิดของไห่หลิง ไม่ยอมให้แม่พูดต่อ จึงดึงแม่ไป ก่อนจากไป เหลือบมองสิ่งที่ไห่ถงและเซินเสี่ยวจวินเอามาหลังจากอ่อนลงแล้ว โจวหงอิงก็พูดกับแม่ว่า "แม่ แม่บอกว่าสามีที่แต่งงานแล้วของไห่ถงทํางานอยู่ในเครือธุรกิจใหญ่ เงินเดือนเยอะมากใช่ไหม? ตั้งแต่ไห่ถงแต่งงานกับเขา ทุกครั้งที่มาก็ถือถุงใบเล็กใหญ่มา เมื่อกี้หนูเหลือบมองไปรอบ ๆ ผลไม้ที่เธอซื้อมานั้นมีแต่แพงมากๆ""ทุเรียนเอย เชอร์รี่เอย ของพวกนี้แพงหมด ทุเรียนลูกหนึ่งต้อง 1000 บาท เชอร์รี่ราคาหลายร้อยต่อโล"แม่โจวบอกว่า "แกลองนึกถึงรายได้ของน้องแก สามีของไห่ถงยังทํางานอยู่ในกลุ่มจ้านซื่อ น้องชายบอกว่ากลุ่มจ้านซื่อเป็นกลุ่มธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดของกวนเฉิง คนที่เข้าไปได้ก็เป็นชนชั้นสูงในหมู่ชนชั้นสูง""น้องแกยังบอกว่าด้วยความสามารถของเขาอาจไม่สามารถเข้าทํางานในเครือจ้านซื่อได้ เห็นได้ชัดว่าสามีของไห่ถงม

ไห่ถงตอบกลับแค่อืม "ฉันแค่เตือนพี่หน่อย เรื่องหางาน พี่ก็อย่ารีบร้อนเกินไป"เสิ่นเสี่ยวจุนก็พูดว่า "ค่อย ๆ หา หางานที่เหมาะกับตัวเอง หาไม่ได้จริง ๆ สามารถไปช่วยที่ร้านผมกับไห่ถงได้ ผมจะนับเงินเดือนให้พี่ หรือพี่ไห่หลิงต้องเปิดร้านเองไหม?"ไห่หลิงดูลูกชายเล่น และพูดตัดพ้อ "ฉันไม่มีเงินมากมายและไม่รู้ว่าจะเปิดร้านอะไร ตอนนี้ทำธุรกิจร้านค้าทางกายภาพนั้นยากที่จะทํา"ร้านหนังสือของน้องสาวเปิดอยู่หน้าโรงเรียนมัธยมกวนเฉิงพอดี ธุรกิจจึงจะดีขึ้นหน่อย ถ้าเปลี่ยนที่ก็อาจจะทําไม่ได้ร้านค้าเล็ก ๆ ที่หน้าโรงเรียนมัธยมกวนเฉิง ค่าเช่าร้านก็แพงมาก ไม่ใช่ว่าใครจะเช่าได้ ต้องมีเส้นสายถึงจะได้ ร้านไห่ถงนั้นเช่าโดยครอบครัวของเซินเสี่ยวจวินที่ออกหน้ามาช่วยเหลือ"พี่สาว ไม่งั้นฉันจะสอนพี่ถักไหมพรม พี่เปิดร้านค้าออนไลน์ได้ เพื่อให้สามารถหาเงินมาใช้ที่บ้านและดูแลหยางหยางได้ ธุรกิจร้านค้าออนไลน์ของฉันตอนนี้ดีมาก สินค้ามากมายถูกจองและสั่งซื้อจํานวนมาก ฉันต้องยุ่งทุกวัน"เดือนนี้ร้านค้าออนไลน์ของเธอทําเงินได้มากกว่าร้านหนังสือ เดือนนี้อีก ร้านหนังสือยังต้องจองสื่อการศึกษาให้กับนักเรียนหลายชุดด้วย แต่ถึงอย่

ไห่ถงไม่ได้รับข้อความตอบกลับจากจ้านหยิน จึงพูดกับพี่สาวว่า "จ้านหยินอาจเล่นกับเพื่อน ๆ อยู่ ฉันส่งข้อความไปหาเขา เขาไม่ได้ตอบกลับมาเลย""พรุ่งนี้เธอไม่ต้องมาพี่ที่นี่ หาเวลาอยู่กับจ้านหยินหน่อย"การแต่งงานของไห่หลิงเองไม่ค่อยดีแล้ว เธอหวังว่าการแต่งงานของน้องสาวจะดีและยาวนานกว่าของตัวเองหน่อยเธอยังคงยอมรับน้องเขยอย่างจ้านหยินเป็นอย่างดี แถมยังจริงใจต่อน้องสาว ซึ่งดีกว่าโจวหงหลินมาก เธอกับโจวหงหลินตกหลุมรักกันตั้งแต่รู้จักกันจนถึงแต่งงาน ตอนนี้เขามีเงินเล็กน้อยแล้ว แทบรอไม่ไหวที่จะซื้อรถให้เธอสักคันรถจักรยานไฟฟ้าน้องสาวเป็นคนซื้อให้"พี่ ฉันเข้าใจแล้ว""ใช่แล้ว คนจากบ้านเกิดพวกนั้นยังมาหาเรื่องเธออีกไหม ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง คุณย่าควรได้รับการผ่าตัดแล้วมั้ง"ไห่หลิงถามถึงคนบ้านเกิดพวกนั้น"ก็คือครั้งที่แล้วมาหาเพื่อขอคืนดี หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาอีก คงเกรงใจมั้ง อีกอย่างการค้นหาร้อนนั้นก็จมอยู่ในค้นหาร้อนใหม่ไปนานแล้ว ไม่เห็นแม้แต่ร่องรอย ผลกระทบต่อพวกเขาก็คงถึงขีดจำกัดแล้ว คงจะไม่หามาอีก"สิ่งที่ไห่ถงไม่รู้คือจ้านหยินช่วยเธอแก้ปัญหา และทำให้คิดว่าพวกคนที่บ้านเ

จ้านหยินจับมือทั้งสองข้างของเธอและใช้แรงตรึงแขนไขว้เหนือศรีษะเธอ และเขาปิดปากเธออย่างรวดเร็วจูบนี้ไม่อ่อนโยนสักนิดเดียวราวกับเขากําลังระบายความโกรธอยู่ทั้งบดทั้งกัดเป็นการบังคับทั้งสิ้นไห่ถงที่ถูกการกระทําของเขาโกรธมาก กัดริมผีปากของเขาด้วยความโกรธและกัดจนเลือดออก หลังจากเขาได้ลิ้มรสความเจ็บปวด ก็ปล่อยเธอไปในขณะที่เขากำลังงงงวงย ไห่ถงรีบผลักเขา และผลักเขาล้มลงกับพื้น เธอลุกขึ้น กระโดดออกไปสองสามก้าวและมองเขาอย่างหวาดระแวงจ้านหยินค่อย ๆ คลานลุกขึ้น และเช็ดเลือดบนริมฝีปากสีหน้าของเขาตอนนี้ดูไม่ได้"จ้านหยิน เป็นประสาทอะไร? ดื่มเหล้าไปสองสามแก้วแล้วเหล้าคลั่งมากใช่ไหม?"จ้านหยินจ้องมองเธออย่างมืดมนพูดอย่างเย็นชา "ไห่ถง ผมจะถามคุณอีกครั้ง วันนี้คุณอยู่ที่บ้านพี่สาวคุณจริงๆ ใช่ไหม?""ฉันก็อยู่บ้านพี่......”ไห่ถงหยุดพูดชะงักจ้านหยินยิ้มเย็นชา "อะไร นึกออกแล้วเหรอ? คุณกับจางเนียนเซิงกินข้าวที่ร้านอาหารฝู พวกคุณสองคนคุยกันและหัวเราะคิกคัก แถมคุณยังคีบผักให้เขากินอีก สนิทสนมกันมากกว่าเราสองคนที่เป็นสามีภรรยากันซะอีก ไห่ถง ฉันเคยบอกว่าในช่วงระยะเวลาการแต่งงานที่ตกลงกันไว้