บทที่ 210

เขาชอบทุบข้าวของก็ทุบข้าวของไป ยังไงบ้านนี้ก็เป็นของเขา ทุบพังไปก็เงินเขาเอง

จันหยินกวาดเศษถ้วยน้ําผึ้งนั้น และกลับไปที่ห้องแ รีบเข้าไปในห้องน้ํา เปิดใส่น้ําเย็นเต็มอ่างอาบน้ำเอาตัวเองแช่ในน้ําเย็นเพื่อให้ตัวเองมีสติขึ้นมา

เขาดื่มเหล้าไปไม่น้อย แต่จริง ๆ แล้วคือไม่ได้เมาไม่ได้สติ แค่ดื่มมากเกินไปและหุนหันพลันแล่นได้ง่าย

ไฟในห้องโถงยังเปิดไว้ ไห่ถงจึงออกมาปิดทีหลัง

ช่วยเขาประหยัดไฟ

คืนนี้ทั้งคู่พลิกไปพลิกมา นอนไม่หลับและโกรธกัน

ไห่ถงโกรธจ้านหยินที่ตั้งคําถามกับเธอ

จ้านหยินโกรธที่เธออยู่กับจางเหนียนเซิง และเชื่อมั่นว่าสิ่งที่เห็นคือความจริง เธอบอกว่าเธอและจางเหนียนเซิงรู้จักกันมาสิบกว่าปีแล้ว หรือกล่าวได้ว่าเธอเห็นจางเหนียนเซิงเติบโตขึ้นมา เธอและเซินเสี่ยวจวินเป็นเพื่อนกัน และจางเหนียนเซิงเป็นลูกพี่ลูกน้องของเซินเสี่ยวจวิน จ้านหยินเชื่อว่าเธอและ จางเหนียนเซิงรู้จักกันมานานกว่าสิบปีแล้ว

เธอบอกว่าเธอถือว่าจางเหนียนเซิงเป็นน้องชาย แต่จางเนียนเซิงก็ไม่ใช่น้องชายของเธอ พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันแม้แต่น้อย

นอกจากนี้ สายตาที่จางเนียนเซิงมองเธอนั้นแอบซ่อนความรักไว้ จางเหนียนเ