บทที่ 215

"หลังแต่งงาน เธอไม่ได้ทํางาน ไม่มีรายได้ อาศัยผมเลี้ยงดู ของที่อยู่ในบ้านซื้อทุกอย่างด้วยเงินของผม เธอมีคุณสมบัติอะไรที่จะแบ่งแยกทรัพย์สินกับผม" โจวหงหลินคุยโว "ตราบใดที่ผมหย่ากับเธอ เธอจะออกจากบ้านไปตัวเปล่าอย่างแน่นอน ไม่ได้อะไรไปเลยสักอย่าง"

ครั้งสุดท้ายที่ไห่หลิงบอกเขาว่า ถ้าต้องการจะหย่า ต้องคืนเงินค่าตกแต่งให้เธอด้วย

โจวหงหลินก็พูดแล้วว่า ถ้าจะเอาเงิน จะไม่ให้แม้แต่บาทเดียว

ตอนนี้ไม่หย่า เพราะเขายังคิดว่าลูกชายยังเล็กอยู่ และต้องการคนดูแล

อย่างน้อยไห่หลิงกฌเป็นพี่เลี้ยงแบบฟรีๆ พี่เลี้ยงฟรีคนนี้ดูแลลูกชายอย่างดีที่สุด โดยเขาไม่ต้องกังวลว่าลูกชายจะถูกพี่เลี้ยงทารุณกรรมเลย

สิ่งที่เย่เจียนีต้องการพูดคือเงินฝากของเขาก็เป็นทรัพย์สินหลังแต่งงานด้วย เมื่อไห่หลิงถูกฟ้องหย่า เธอสามารถขอแบ่งเงินฝากของเขาได้ครึ่งหนึ่ง แม้แต่เงินที่เขามักจะใช้กับเธออีกด้วย ถ้าไห่หลิงรู้และฟ้องร้อง เธอก็ต้องคืนเงินและสิ่งของเหล่านั้นให้กับไห่หลิง

เมื่อนึกถึงไห่หลิงคนนั้น ตอนนี้โจวหงหลินเป็นผู้จัดการมีหน้ามีตาและมีเส้นสายอยู่บ้าง ถ้าในอนาคตจะหย่ากับไห่หลิงจริง ๆ ไห่หลิงก็สู้โจวหงหลินไม่ได้แน่นอน แต่เย่เจี