บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 241 - บทที่ 250

ไห่จื้อหมิงทำเหมือนกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงด่าของป้า และวางสายโทรศัพท์ไปทันที หลังจากคุยกับลุงของเขาเสร็จและหลังจากนั้นเขาก็ถอนหายใจเขาสงสัยอย่างมากว่าพวกเขาติดโรคระบาดเหรอ มีคนจำนวนมากมารวมกัน แต่พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะแตะต้องเส้นผมของ ไห่ถงเลยยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกว่าไห่ถงมีคนอยู่เบื้องหลัง แต่เขาไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเธอสามารถทำให้ให้คนไกล่เกลี่ยกลัวที่จะช่วยพวกเขาอีกต่อไป คนที่อยู่เบื้องหลังไห่ถงจะต้องมีอิทธิพลมากในกวนเฉิง แต่จากการตรวจสอบไห่ถงและพี่สาว พวกเขาไม่พบคนมีอิทธิพลใด ๆ ที่พวกเขารู้จักสักคนเลยแม้ว่าสามีของไห่หลิงจะเป็นผู้จัดการในบริษัทใหญ่ แต่ก็เป็นเพียงลูกจ้าง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าสามีของไห่ถงทำงานประเภทไหน แต่จากคำบอกเล่าของชาวบ้านว่าสามีของไห่ถง ขับรผลิตในประเทศ รถราคา 510,000 บาทรถธรรมดาๆ ของพวกเขาคนเดียวก็ดีกว่าของสามีไห่ถงอีกแสดงว่าอีกฝ่ายไม่ได้ดีเริศอะไรถ้าเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังจริงๆ ก็อาจเป็นเพื่อนรักของไห่ถง ก็คือคุณเซิน ที่เเกิดและเติบโตในเมืองกวนเฉิง และครอบครัวของเธอก็รวยเช่นกัน ได้ยินมาว่าป้าของเธอแต่งงานกับครอบครัวเศรษฐี เป็นไปได้ไหมที่นัง

ขบวนรถพิเศษของจ้านหยิน ขับรถออกไปจากหน้าประตูของ จ้านซื่อกรุ๊ป อาชีรอให้ขบวนรถพิเศษของจ้านหยิน ขับจากออกไปก่อน ถึงจะปล่อยซางเสี่ยวเฟยให้เป็นอิสระซางเสี่ยวเฟยหันกลับมา และตบหน้าอาชึหนึ่งฉาบอาชีคว้าข้อมือของเธอไว้ พร้อมมองด้วยสายตาที่เด็ดขาดและเตือนอย่างเย็นชา: "คุณหนูซาง ผมตบคนโดยไม่แบ่งเพศระหว่างชายและหญิงครับ"“ปล่อยฉัน! แกกล้าตบฉันก็ลองลงมือเลย!”อาชีสะบัดมือของเธออย่างแรง และพูดอย่างเย็นชา "คนอื่นไม่รุกรานผม ผมก็จะไม่รุกรานผู้อื่น ถ้าคุณหนูซางไม่เกรงใจผมก่อน งั้นผมควรจะปฏิบัติต่อคุณหนูซางยังไงครับ?"เรื่องจริงที่เขาเป็นบอดี้การ์ด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าก็ต่ำด้อยกว่าผู้อื่นนายน้อยปฏิบัติต่อพวกเขาทุกคนเหมือนกับพี่น้องถ้าซางเสี่ยวเฟยจะทุบตีเขา เพราะสถานะของเขานั้น อาขีก็จะไม่สุภาพเหมือนกัน“แก！”ซางเสี่ยวเฟยตกใจกับท่าทางที่เย็นชาของอาชี เธอไม่เหมือนไห่ถงที่เป็นกังฟู แค่อาศัยสถานะของเธอในกวนเฉิงนั้นก็เป็นราชสีห์แล้ว นั่นคือไม่มีคุณหนูลูกเศรษฐีคนไทยจะสามารถทัดทียมฐานะกับเธอได้ เธอสามารถเดินไปข้างหน้าได้อย่างไม่มีอุปสรรคอาฉีขี้เกียจเกินกว่าจะพูดกับชางเสี่ยวเฟยอีก จึงพูดอย่างเย

จ้านหยินมองเธออย่างเงียบ ๆหลังจากที่ไม่ได้เจอเธอมาสองวัน จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าตัวเขาชอบเห็นใบหน้าเธอมากคู่สามีภรรยา คุณมองมาที่ฉันและฉันมองคุณสุดท้าย ไห่ถงเป็นคนทำลายความเงียบระหว่างพวกเขา เธอพูดว่า "ล้างมือก่อน และช่วยเอาจานออกไปหน่อย อาหารทั้งหมดเสร็จแล้ว"จ้านหยินก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือตกลงอย่างชัดเจน หลังจากที่เม้มริมฝีปากแล้ว เขาถามเธอด้วยเสียงต่ำเบา: "ทำไมคุณถึงซื้ออาหารทะเลมากมายขนาดนี้?"เรื่องหลักๆ คือ เขายังไม่ได้รับข้อความตอบกลับของเธออาหารทะเลเหล่านี้ เธอซื้อด้วยเงินของเธอเองหรือเปล่า?คู่สามีภรรยายังคงทำสงครามเย็นอยู่ แต่เลี้ยงดูครอบครัวยังเป็นเรื่องของสามีคนนี้“ของทั้งหมดราคาเท่าไหร่? ฉันจะโอนเงินให้คุณทีหลัง ฉันจะจ่ายค่าใช้จ่ายเองตามที่เคยบอกไป”ไห่ถงหันไปดูอาหารทะเลที่เธอเตรียมไว้จานใหญ่ ยิ้มแล้วอธิบายว่า "มันไม่แพงเลย คุณหนูชางเอามันมาให้ หลังกลับมาจากไปเที่ยวพักผ่อนที่ชายหาด เธอให้ฉันมาเยอะมาก ถ้าคุณยายจะกลับบ้านแล้ว คุณไปส่งคุณยายก็ฝากแวะเอาไปฝากให้คุณพ่อคุณแม่ได้ลองด้วยค่ะ มันสดมาก”ใบหน้าของจ้านหยินกระตุกเล็กน้อยปรากฏว่าเป็นชางเสี่ยวเฟยเอาฝากทั้งสองคนคว

เมื่อรู้สึกว่าเขายังไม่ได้ออกไป ไห่ถงจึงหันกลับมาถามเขาว่า "มีอะไรอีกไหมคะ?"จ้านหยินเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ไม่มีอะไร""ผมกลับไปบริษัก่อนนะ""ค่ะ"ไห่ถงตอบส่งๆไป จากนั้นหันหน้ากลับมา และล้างจานต่อหลังจากมองดูแผ่นหลังของเธออย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว จ้านหยินก็หันกลับและเดินออกจากห้องครัวคุณยายจ้านกำลังเล่นกับโจวหยาง เมื่อเธอเห็นหลานชายเดินออกมา เธอพูดอย่างไม่พอใจ: "อาจ้าน ทำไมหลานไม่ไปช่วยไห่ถงล้างจานล่ะ เธอยุ่งตลอดบ่ายและเหนื่อยมากเลยนะ"ผู้ชายตระกูลจ้านรักภรรยามาก คุณยายจ้านเห็นว่าลูกชายของเธอมีเอาใจใส่และให้ความสำคัญกับลูกสะใภ้มากทำไมเมื่อถึงคราวหลานชาย เขาไม่รู้จักเอาอกเอาใจภรรยาหลานชายบ้าง?“ไห่ถงไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผม คุณยาย ผมจะกลับไปที่บริษัทก่อน”จ้านหยินพูด้วยเสียงทุ่มต่ำ แล้วเดินผ่านคุณยายไปคุณยายจ้านอ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จ้านหยินก็เดินออกจากร้านหนังสือไปแล้ว สุดท้าย เธอก็ทำได้แค่ถอนหายใจ ไว้รอกลับบ้านไปค่อยพูดในสิ่งที่ต้องการพูดแล้วในไม่ช้า จ้านหยินก็ขับรถออกไปจากประตูโรงเรียนมัธยม Guanchengหลังจากขับรถออกไปนั้นไม่นาน เขาได้รับโทรศัพท์จา

“ตอนนี้เธอทั้งอ้วนและน่าเกลียดมาก ถ้าพาเธอไปที่นั่น มันจะทำให้ฉันอับอายและถูกหัวเราะเยาะเอาได้”หลังจากที่โจวหงหลินพูดจบ เขาก็หยิกแก้มสวยๆ ของเย่เจียนีและชมว่า: "ตอนนี้จะเอาเธอมาเปรียบเทียบกับคุณได้อย่างไรเจียนีอ่า หัวใจของฉันเต็มไปด้วยคุณแล้ว และฉันไม่มีความรู้สึกอะไรแล้วต่อเธอเลยจริงๆ"“คราวก่อนแล้วเธอใช้มีดไล่ฉันไปบนท้องถนน ฉันยังคงยกโทษให้เธอไม่ได้ แม้ว่าเธอจะขอโทษฉันและปฏิบัติต่อฉันดีกว่าเมื่อก่อนก็ตาม แต่ยังไงฉันก็ยังให้อภัยเธอไม่ได้ ถ้าวันนั้นฉันไม่วิ่งเร็ว คงจะโดนเธอแทงตายไปแล้ว”“นังผู้หญิงเลวคนนั้น ฉันรู้จักเธอมาหลายปีแล้ว แต่ฉันไม่ยักรู้ว่าเธอเลวขนาดไหนจนกระทังวันนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะหยางยางนะ ฉันไม่อยากกลับไปที่บ้านนั้นจริงๆ นอกจากนี้ แม่กับพี่ยังพูดอีกว่า บ้านหลังนั้นเป็นฉันที่ซื้อเอง แถมยังซื้อไว้ก่อนแต่งงานอีก แล้วฉันก็ยังจ่ายค่าผ่อนบ้านอยู่ แล้วทำไมฉันถึงปล่อยให้เธออยู่บ้านหลังนี้?”“เธอไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัวของฉันอีกด้วย เจียนี คุณได้พบกับพ่อแม่และพี่สาวของฉันแล้ว คุณคิดว่าพวกเขาเป็นคนอย่างไร?”เย่เจียนนี่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ใช้ได้เลยค่ะ ไม่ว่าจะเ