Tous les chapitres de : Chapitre 1171 - Chapitre 1180

ชายคนนั้นพูดกระซิบว่า "ขอโทษ" และรีบยัดโน้ตใส่มือของเธอเย่เจียนีกำโน้ตไว้แน่น ไม่กล้าเปิดมันในที่สาธารณะเธอหันไปมองรอบๆ และเมื่อเห็นป้ายห้องน้ำใกล้ๆ ก็ทำตามคำแนะนำและรีบเข้าไปข้างใน เมื่อเข้าไปแล้ว เธอก็รีบเปิดโน้ตเพื่ออ่านโน้ตระบุว่า: "ระหว่างการแสดงที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ เราจะสร้างสถานการณ์ ในความสับสนวุ่นวายนี้ เราจะเอาตัวเด็กไป หน้าที่ของเธอคือพาพวกเขาเข้าไปในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ"หลังจากอ่านมันแล้ว เย่เจียนีก็ฉีกโน้ตเป็นชิ้นๆ แล้วทิ้งลงท่อระบายน้ำเธอคิดว่ามีคนตามมามากมาย ไห่ถงยังพาบอดี้การ์ดสองคนมาด้วย และคนเหล่านั้นคงไม่กล้าทำอะไรแต่ทันใดนั้น พวกเขาก็ยังไม่ยอมแพ้และวางแผนที่จะลงมือระหว่างการแสดงในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำพวกเขาจะประสบความสำเร็จหรือเปล่า?ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่กับครอบครัวโจวแล้ว ไม่ต้องพูดถึงสองพี่น้องไห่เลยเย่เจียนีออกมาจากห้องน้ำและโทรหาโจวหงหลินหลังจากที่ขอให้โจวหงหลินมาหาเธอ เธอก็สงบสติอารมณ์และกลับมาพบกับครอบครัวโจวอีกครั้งโจวหงหลินถามว่าไห่หลิงอยู่ที่ไหนอีกครั้ง เพราะรู้ว่าเขายังอยู่ตามหลังพวกเขา หลังอาหารเย็น เย่เจียนียืนกรานที่จะรอให้ไห่หลิงและคนอื่

ถ้าเธอคลายกอดแม้เพียงเล็กน้อย ลูกชายของเธอคงถูกลักพาตัวไปในความโกลาหลหลังจากขึ้นรถของซางเสี่ยวเฟยแล้ว ไห่หลิงไม่กล้าคลายอ้อมกอดและกอดลูกชายของเธอแน่น พร้อมด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดไห่ถงก็เต็มไปด้วยความกลัวเช่นกันซางเสี่ยวเฟยโทรหาพี่ใหญ่ของเธอและเมื่อเขารับสาย เธอก็บอกว่า "พี่ใหญ่ จัดการให้บอดี้การ์ดของเราทั้งหมดมารับเราจากสวนสัตว์กวนเฉิงโดยเร็วที่สุด มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น มีคนลักพาตัวเด็กไป และหยางหยางเกือบจะถูกจับตัวไป""ตอนนี้ฉันไม่กล้าขับรถกลับคนเดียว เพราะกลัวว่าจะมีคนหยุดรถแล้วขโมยเด็กไประหว่างทาง"ซางเสี่ยวเฟยเผชิญกับสถานการณ์ที่โกลาหลและอันตรายเช่นนี้เป็นครั้งแรกแม้ว่าโดยปกติแล้วเธอจะดูหยิ่งผยองและไม่กลัวใคร แต่ตอนนี้หยางหยางเกือบจะถูกลักพาตัวไป และเธอก็กลัวมากจนขาอ่อนแรงถ้าหยางหยางถูกลักพาตัว และด้วยมีผู้คนจำนวนมากในเวลานั้น พวกเขาจะตามจับผู้ร้ายลักพาตัวได้ยาก และหยางหยางก็จะ.....คุณหนูตระกูลซางคิดกับตัวเอง ใบหน้าของเธอก็ซีดเช่นกัน ตอนนี้มือและเท้าของเธอสั่น และเธอไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ ในขณะนี้ เธอไม่กล้าขับรถบนถนนเพราะกลัวจะเกิดอะไรขึ้น"อะไรนะ? หยางหยางไม่เป็นไรใ

ไห่ถงตอบ: "พี่ฉันกอดเขาเอาไว้แน่น และฉันก็เตะคนคนนั้นครั้งหนึ่งอย่างรวดเร็ว เขาเลิกแย่งหยางหยางและรีบวิ่งหนีไป"เธอหันศีรษะไปมองรถของซางเสี่ยวเฟยและพูด: "ตอนนี้หยางหยางยังอยู่ในรถของเสี่ยวเฟย"จากการสนทนาของไห่ถงและจ้านหยิน ครอบครัวโจวได้รู้ว่าหยางหยางเกือบโดนลักพาตัวเช่นกันแม่โจวร้องตะโกนอีกครั้งเพื่อไปหาหลานชายของเธอตอนนี้ไห่หลิงกล้าพาหยางหยางออกจากรถ"หยางหยาง หยางหยาง"แม่โจวกอดหยางหยางและยืนยันว่าหลานชายของเธอสบายดีจริงๆ เธอสะอื่นและพูด: "ไม่เป็นไรนะ หลานไม่เป็นไร หลานไม่เป็นไร""ย่า"หยางหยางเรียกแม่โจวและเห็นน้ำตาบนใบหน้าของหญิงชรา เด็กน้อยยกมือขึ้นเพื่อช่วยแม่โจวเช็ดน้ำตาแม่โจวไม่เคยดูแลหยางหยาง แต่เขาเป็นหลานชายคนเดียวของเธอ การบอกว่าเธอไม่เคยดูแลเขาคงไม่เป็นความจริง ท่าทางห่วงใยเล็กๆ น้อยๆ ของหยางหยางทำให้เธอซาบซึ้งใจมาก และเธอก็กอดเขาไว้แน่น ร้องไห้อีกครั้งครอบครัวโจวก็มารวมตัวกันด้วย“แม่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว”โจวหงหลินปลอบใจแม่ของเขาแม่โจวลุกขึ้น เช็ดน้ำตา จากนั้นก็หันกลับมาผลักลูกชายของเธอ แล้วเธอต่อว่าเขา: “นั่นเป็นเพราะพวกแกสองคน

ตอนนี้ทุกคนในกวนเฉิงรู้แล้วว่าจ้านหยินรักภรรยามากถ้าเกิดอะไรขึ้นกับไห่ถง ชีวิตของเขาก็เหมือนกับตกอยู่ในอันตราย"จะเป็นคุณนายหนิงหรือเปล่า?" ไห่ถงนึกถึงคุณนายหนิงทันทีจ้านหยินเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูด: "ตอนนี้ฉันบอกไม่ได้แน่ชัด แต่ตั้งแต่ที่คุณทะเลาะกับคุณหนูสองหนิง ฉันก็ให้ซูหนานจัดการให้คนจับตาดูประธานหนิงสองสามีภรรยา ซึ่งไม่มีอะไรผิดปกติ""ถงถง เรื่องนี้ต้องได้รับการสืบสวนเพื่อหาว่าผู้วางแผนเบื้องหลังกำลังพยายามจัดการกับคุณหรือฉันกันแน่"จ้านหยินวางหยางหยางไว้ข้างๆ เขา เอื้อมมือออกไปกอดไห่ถง และกอดเธอไว้ในอ้อมแขน เขาพูดด้วยเสียงต่ำ "ไม่ต้องกลัว เมื่อฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ยอมให้ใครแตะต้องแม้แต่นิ้วของคุณ"ไห่ถงเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความกังวลและพูด: "ถ้ามันเป็นคุณล่ะ... จ้านหยิน คุณต้องระวังตัวนะ""สถานะของฉันทำให้ฉันตกเป็นเป้าหมายของบางคนมาโดยตลอด ฉันชินแล้ว ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่เป็นไร"เด็กๆ ของตระกูลจ้านได้รับการปกป้องมาโดยตลอดก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่โลกธุรกิจ มากเสียจนสาธารณชนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาชื่ออะไรนี่คือการป้องกันไม่ให้เกิดอาชญากรพี่ๆ น้องๆ หลายคนได้ฝึกมวยและศิลป

พวกเขาสองคนน่าจะเพิ่งกลับมาจากการช้อปปิ้ง โดยที่หยูหยินหยินจับแขนของคุณนายลู่ไว้ในมือข้างหนึ่ง และถือถุงหลายใบไว้ในมืออีกข้างหนึ่ง“ตงหมิง แกกำลังจะออกไปข้างนอกหรือเปล่า?”คุณนายลู่ถามโดยสัญชาตญาณเมื่อเห็นลูกชายของเธอ“คุณแม่ คุณหนูหยู”ลู่ตงหมิงทักทายพวกเขาและพูด: “คุณแม่ ผมมีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการ ดังนั้นผมจึงไม่มีเวลาให้ความบันเทิงกับแม่และคุณหนูหยู รอที่ห้องทำงานของผมหรือกลับบ้านก่อนก็ได้”"มีอะไรด่วนนักหนา?"คุณนายลู่ถามด้วยความเป็นห่วง"มันเป็นเรื่องด่วนจริงๆ"ไม่ว่าเรื่องจะยากลำบากแค่ไหน ลู่ตงหมิงก็ไม่เคยบอกคุณแม่ของเขา ไม่บอกแม่ว่าเขากำลังทิ้งงานไว้ข้างหลังเพื่อไปดูหยางหยางเขาเกรงว่าแม่จะเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับไห่หลิงหลายคนเข้าใจผิดว่าเขาชอบไห่หลิงลู่ตงหมิงบอกว่าเขาชอบหยางหยางมาก แต่ไม่มีใครเชื่อ พวกเขาคิดว่าเขาต้องการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับหยางหยางล่วงหน้าและกลายมาเป็นพ่อเลี้ยงของเขาอย่างราบรื่น"เป็นเรื่องของบริษัทหรือเปล่า?"คุณนายลู่ถามอีกครั้ง"ครับ คุณแม่ ผมไปก่อนนะ" ลู่ตงหมิงโกหก“โอเค งั้นไปเถอะ แต่อย่าลืมกลับบ้านมาทานอาหารเย็นคืนนี้