All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 1151 - Chapter 1160

เมื่อเห็นจ้านหยิน หยางหยางก็มีความสุขมากและโน้มตัวไปหาเขา จ้านหยินรีบวางสิ่งของในมือลงและกอดเด็กน้อยไห่ถงก้มตัวลงและหยิบผลไม้สองถุงและกล่องนมที่เขาซื้อมา เธอยิ้มและพูด: "คุณมาที่นี่ทำไม คุณไม่ได้บอกว่าจะไปกินเลี้ยงกับลูกค้าหรอกเหรอ? ฉันซื้อผลไม้สองถุงให้พี่แล้วด้วย แล้วคุณก็ซื้ออีก แถมยังซื้อผลไม้มาเหมือนกันอีก"จ้านหยินอุ้มหยางหยางเข้าไปในห้องและพูดว่า "นั่นเป็นเพราะเรามีสายสัมพันธ์ทางจิตในฐานะสามีภรรยา ลูกค้าติดธุระด่วน จไม่ึงสามารถมาได้ ดังนั้นกำหนดการของคืนนี้ถูกยกเลิก ฉันเลยรีบมากินข้าวที่บ้านพี่"เขารู้ว่าภรรยาที่รักของเขาอยู่ที่บ้านพี่สาวของเธอนี่เป็นหนึ่งในผลประโยชน์ของการมีบอดี้การ์ดคอยติดตามไห่ถง เขาไม่จำเป็นต้องคอยจับตาดูเธอทุกฝีก้าวและสามารถให้เธอเป็นอิสระได้อย่างเต็มที่ แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เพียงแค่โทรครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะหาเธอเจอ"พี่"จ้านหยินทักทายไห่หลิงเมื่อไห่หลิงเห็นว่าเป็นน้องเขยของเธอ เธอจึงวางตะเกียบลงและยืนขึ้นเพื่อทักทายเขา เมื่อสังเกตเห็นถุงที่น้องสาวของเธอถืออยู่ เธอจึงพูดว่า "พวกเธอสองสามีภรรยาไม่จำเป็นต้องนำอะไรมาด้วย

ตามคำพูดของแม่โจว ถ้าเธอกลับไปบ้านเกิด ลูกชายของเธอจะไม่ใช่ลูกของเธออีกต่อไปและจะถูกเย่เจียนีควบคุมอย่างสมบูรณ์นอกจากนี้ พวกเขายังไม่ได้จัดงานแต่งงาน เย่เจียนียืนกรานว่าจะรอจนกว่าบ้านใหม่ของพวกเขาจะได้รับการปรับปรุงก่อนที่จะจัดงานแต่งงาน เพื่อที่เธอจะมีหน้ามีตามากขึ้นปัจจุบันเธอเช่าบ้านและจัดงานแต่งงาน แต่แม่และครอบครัวของเธอไม่มีที่อยู่ถ้าหยางหยางให้พวกเขาทำ พวกเขาก็ไม่ต้องเบื่ออีกต่อไป และพวกเขาก็สามารถเสริมสร้างความสัมพันธ์แบบปู่ย่าและหลานได้อย่างไรก็ตาม หยางหยางเป็นทายาทในครอบครัวคนเดียวของตระกูลโจว และเย่เจียนีก็ยังไม่ท้อง ดังนั้นจึงไม่แน่ใจว่าเธอจะมีลูกได้หรือไม่ไห่หลิงกำลังกินอาหารมังสวิรัติ และเธอก็กินเสร็จอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นพ่อแม่สามีเก่าของเธอกระซิบกัน เธอจึงเดินไปหยิบถุงผลไม้สี่ถุงที่สองสามีภรรยาซื้อมา และเอาไปที่ครัวไม่กี่นาทีต่อมาเธอวางผลไม้หนึ่งผลลงในถาดผลไม้แล้วเอาออกมา แต่เธอไม่ได้ทำความสะอาดผลไม้ที่เหลือที่บ้าน ยังมีขนมที่ไห่ถงกับสี่ยวเฟย ซึ่งเป็นน้าซื้อมาให้หยางหยางกิน ไห่หลิงก็หยิบมาสองสามชิ้นแล้วใส่ลงในถาดผลไม้ วางไว้บนโต๊ะหน้าโซฟา เพื่อต้อนรับอดี

หยางหยางเป็นหลานชายของพวกเขาเองเมื่อพ่อโจวแม่โจวกลับมาถึงบ้านเช่า พวกเขาเห็นลูกชายและลูกสะใภ้กำลังดูทีวีอยู่ และทั้งคู่ก็ดูไม่ค่อยดีนัก"พ่อ แม่ หยางหยางไม่ได้มาด้วยเหรอ?"โจวหงหลินลุกขึ้นทักทายพ่อแม่ของเขา แต่ไม่เห็นลูกชาย เขาจึงถามคำถามเย่เจียนีเดินเข้ามาหาและพูด: "ฉันทำความสะอาดห้องเล็กๆ แล้วและตกแต่งให้เป็นห้องเด็ก ฉันซื้อของเล่นใหม่ๆ มากมายให้หยางหยาง ทำไมถึงไม่พาเขามาล่ะ"เธอได้รับมัดผมจากผู้หญิงที่ไม่รู้จัก พร้อมกับจดหมายแจ้งเธอว่าผมนั้นเป็นของแม่เธอ จดหมายสั่งให้เธอทำตามแผนโดยเร็ว ซึ่งเกี่ยวข้องกับการพาหยางหยางไปที่สถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน เช่น สวนสัตว์หรือสวนสาธารณะสำหรับเด็กหากเธอไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำ สิ่งต่อไปที่เธอจะได้รับคือสองนิ้วของแม่เธอเย่เจียนีหวาดกลัวมากเธอหวังว่าพ่อแม่สามีจะพาตัวหยางหยางกลับมาได้สำเร็จ แต่พวกเขาล้มเหลวแล้วเธอจะทำตามแผนได้อย่างไร?พ่อโจวแม่โจวนั่งลงบนโซฟา แม่โจวอธิบายว่า "ไห่หลิงไม่ได้ห้ามพวกเรา แต่เธอบอกว่าถ้าหยางหยางตกลงที่จะมาด้วย เราก็สามารถพาเขาไปได้ แต่ถ้าเขาไม่อยากมา เราก็ไม่สามารถบังคับเขาได้""แน่นอนว่าหยางหยางไม่อยากมาด้วย

"ถามเขาว่าเขากำลังทำอะไรอยู่?"ดึกแล้ว และลู่ตงหมิงก็เข้ามาขวางทางด้วยรถ เขาคงแค่เบื่อและหาเรื่องใช่ไหม?อาชีเปิดกระจกรถลงแล้วถามขณะที่ลู่ตงหมิงเดินเข้ามา "ประธานลู่ คุณมาทำอะไรที่นี่?""จ้านหยินอยู่ในรถใช่ไหม? จ้านหยิน ฉันอยากอยู่กับนายสักพัก ฉันเอากระเป๋าเดินทางมาด้วย แต่ลุงหมิงบอกว่าเขาไม่กล้าตัดสินใจและจะไม่ให้ฉันเข้าไป ดังนั้นฉันต้องรอนายอยู่ที่นี่"จ้านหยินฟังโดยมีเส้นสีดำบนใบหน้าของเขาถ้าไม่ใช่เพราะเป็นเพื่อนเก่าของเขา เขาคงปล่อยให้คนขับเหยียบคันเร่งแล้วผลักรถที่ขวางทางออกนอกจากถนนแน่นอนไห่ถงแปลกใจที่ได้ยินเรื่องนี้และเห็นใบหน้าของสามีของเธอเปลี่ยนเป็นสีดำเหมือนถ่าน เธอถามหลู่ตงหมิงข้างนอกรถ "ประธานลู่ คุณจะย้ายเข้ามาที่นี่เหรอ? ทำไมล่ะ?""มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบมาพักที่บ้านฉันและไม่ยอมออกไป เธอรู้ว่าบ้านในชื่อของฉันอยู่ที่ไหน และไม่ว่าฉันจะย้ายไปที่ไหน เธอก็หาฉันเจอได้เสมอ มันทำให้ฉันแทบคลั่ง ฉันเลยเก็บกระเป๋าและมารบกวนพวกคุณสองสามีภรรยาสักพัก"ผู้หญิงที่ลู่ตงหมิงพูดถึงคือหยูหยินหยินหยูหยินหยินคือตัวเลือกในอุดมคติของคุณนายลู่สำหรับการเป็นลูกสะใภ้ของเธอ และสิ่งที่หายา

ลู่ตงหมิงพูดอย่างอาย ๆ "จ้านหยิน ฉันอายจริงๆ นะ""ถ้านายรู้สึกอาย ก็ไปพักที่โรงแรมสิ""ฉันไม่รู้สึกอายเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันมาพักที่บ้านนาย ในอดีต ฉันกับซูหนานมักจะค้างคืนที่นี่เมื่อเราเมาหรือมันดึกเกินไป เราจะนอนค้างที่นี่"จ้านหยิน "......"เขาลุกขึ้น ดึงภรรยาไปด้วย จากนั้นพูดอย่างเย็นชา: "ไปพักที่ห้องรับรองแขกที่ไกลจากห้อนอนใหญ่เถอะ แล้วรีบเข้านอน"เขาก็พาไห่ถงขึ้นไปชั้นบนเมื่อกลับเข้ามาในห้อง จ้านหยินก็บ่น: "ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ฉัน จ้านหยิน กลายเป็นโล่ของเขา และบ้านของฉันได้กลายเป็นที่หลบภัยของเขา"ไห่ถงยิ้มและพูด: "ประธานลู่หมดหนทางจึงต้องมาพักกับเราไม่กี่วัน พวกคุณเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้ว"“เขายังมีหนทางอื่นอีกเยอะ เขาจงใจใช้ฉันเป็นโล่ของเขา บอกว่าสติปัญญาทางอารมณ์ของเขาต่ำ แต่เขารู้ดีว่าหยูหยินหยินสนใจเขา ชัดเจนว่าเขามีสติปัญญาทางอารมณ์สูง แต่เมื่อเขาซื้อเสื้อผ้าให้หยางหยาง เขาก็ยังเก็บเงินจากพี่สาวของคุณ”ไห่ถงก้าวไปข้างหน้าและกอดสามีของเธอ การกอดของเธอทำให้จ้านหยินสงบลง และการบ่นของเขาก็เบาลงอย่างมาก“บางทีประธานลู่อาจจะชอบหยางหยางจริงๆ และไม่ได้คิดอะไรพี่ฉันก็