All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 331 - Chapter 340

อ๋องเจวี้ยนให้ความรู้สึกแปลกๆ กับนาง ที่แปลกก็คือฟู่จาวหนิงก็ให้ความรู้สึกเช่นนี้กับนางดื่มกินสุราอาหารกันแล้ว บรรยากาศเปลี่ยนกลับมาเสียทีจากนั้นก็มีนางรำขึ้นมาร่ายรำไปบทเพลงหนึ่ง ดูสนุกสนานมากขึ้นด้วยฟู่จาวหนิงไม่ค่อยได้กินอาหารบนโต๊ะเท่าไรนักเซียวหลันยวนพบว่าในมือนางถือถุงผ้าใบเล็กไว้ ประเดี๋ยวประด๋าวก็หยิบเม็ดถั่วด้านในออกมากิน"อาหารไม่ถูกปากหรือ?" เขาถามนางขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่"เย็นหมดแล้ว ไม่เห็นจะน่าสนใจ" ฟู่จาวหนิงตอบกลับคำหนึ่ง "ท่านเองก็ไม่เห็นจะกินนี่?"นางชิมไปแล้วหลายคำ แต่เขากลับไม่แตะเลยแม้แต่น้อย"กระเพาะไม่ค่อยดี" เซียวหลันยวนตอบกลับมาคำหนึ่ง"เมื่อครู่เรื่องนั้นที่พูดมาเป็นเรื่องจริงไหม?" ฟู่จาวหนิงเขยิบชิดเข้าไป"แล้วเจ้าว่าอย่างไรล่ะ?"ตอบกลับดีดีหน่อยไม่ได้หรือไรกัน?ฟู่จาวหนิงร้องเชอะ ไม่เดาแล้ว อันที่จริงที่นางรู้มาจะต้องเป็นเรื่องจริงแน่ เขาไม่จำเป็นต้องดึงคนอื่นลากลงน้ำไปด้วยเรื่องราวเดิมทีจะต้องเป็นเช่นนี้แน่ เขาก็แค่เปิดโปงออกมาฮองเฮาตอนนี้มองไปทางอันชิง"คุณหนูตระกูลอันเข้าวังมาเป็นครั้งแรกหรือ?"ถึงแม้ตอนที่นางพูดประโยคนี้น้ำเสียงจะดูอ

ไม่ค่อยเหมือนกับที่เคยได้ยินข่าวลือมาแต่ก่อนเลย"ข้าพูดถึงไหนแล้วนะ?"ฟู่จาวหนิงขบคิดอย่างละบากขึ้นมาลู่ทงยกมือขึ้น "ข้ารู้ข้ารู้ พูดถึงคนใช้ของเจ้าสุนัขคนนั้น!""อ่าใช่ๆๆ"ฟู่จาวหนิงยกนิ้วโป้งให้เขา ลู่ทงเองก็ดูสนุกขึ้นมาเสียแล้วลูกพี่หนิงนี่สนุกดีจริงๆ!"คนใช้ของเจ้าสุนัขคนนั้นจะเอาภาระรับผิดชอบมาแบกไว้เอง เพียงแต่ทุกคนที่มีสมองเสียหน่อยก็จะรู้ว่า เรื่องนี้คนที่ได้ประโยชน์ตอนหลังสุด ถึงเป็นไปได้ว่าจะเป็นคนที่อยู่หลังม่าน หลังจากเรื่องของแม่นางอันถูกลือไปในเมืองหลวง ทั่วทั้งเมืองมีใครสักคนพูดบ้างไหมว่านางสุดท้ายต้องออกเรือนกับต้วนจ้ง?ทุกคนฟังแล้วใจสั่นกึกขนาดอี้ไห่เองก็ยังได้สติขึ้นมาจริงด้วย ไม่มีเลย!ทิศทางการปล่อยข่าวลือ ล้วนตรงไปที่ตนเองกับอ๋องเจวี้ยนทั้งนั้นพวกเขาไม่ได้คิดถึงต้วนจ้งเลย!เพราะอี้ไห่ตนเองไม่เคยคิดจะให้อันชิงกับต้วนจ้งไปอยู่ด้วยกันนั่นไง เขามองอันชิงเป็นเหมือนสิ่งของที่ตนเองครอบครองไปแล้ว แล้วจะให้นางไปข้องเกี่ยวกับคนใช้ของตนเองทำไม?ตอนนี้จึงมีช่องโหว่ขึ้นมาแล้ว!เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิงด้วยสายตาลึกหยั่งขนาดเขาก็ยังไม่ได้คิดถึงมุมมองนี้มาก่อ

"แน่นอนว่าไม่ใช่หาคนมาส่งเดช มีตัวเลือกที่เหมาะสมอยู่แล้ว ต้วนจ้ง เจ้าไม่ใช้คิดจะทำร้ายแม่นางอันหรอกหรือ?เจ้าทางนั้นยังมียาอยู่พอดี เดิมทีเขาก็มีความผิดอยู่แล้ว ตอนนี้ให้เขาทดลองชิมยาที่ตนเองซื้อมาสิ ข้าเชื่อว่าทุกคนคงไม่มีปัญหาใช่ไหม?"คนที่ใช้วิธีสกปรกคิดจะพรากพรหมจรรย์ของเด็กสาวคนหนึ่งเช่นนี้ ใครจะกล้ามีความเห็นกัน?สีหน้าอี้ไห่เปลี่ยนไปอันที่จริงเขาก็คิดจะปกป้องต้วนจ้งเอาไว้ ไม่เช่นนั้นก็ให้ต้วนจ้งแบกความซวยแทนเขาไปเลย แต่ในเมื่อต้วนจ้งแบกความซวยไปแล้ว เช่นนั้นก็แสดงประโยชน์ออกมาเสีย ลากเซียวหลันยวนกับอชิงลงน้ำไปให้หมดถ้าทำให้ฟู่จาวหนิงพิสูจน์ได้ว่าพิษมันถอนได้ เช่นนั้นก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้อะไรกลับมาเลยหรือ?"อ๋องเจวี้ยนคิดจะให้คนตั้งมากมายเห็นสภาพน่าเกลียดของต้วนจ้งหลังจากดื่มยาลงไปหรือ? คิดถึงเหล่าฮูหยินเหล่าคุณหนูกันบ้างไหม?"อี้ไห่เอ่ยเสียงขรึมมองเซียวหลันยวนคนอื่นเองก็รู้สึกไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองนัก ต้องมาดูปฏิกิริยาของคนที่กินยาสกปรกพรรณนั้นลงไป แล้วหน้าบางๆ ของเหล่าหญิงสาวเหล่าฮูหยินจะรับไหวหรือ?ร่างกายของอันชิงกำลังสั่นเทาตอนนี้นางเองก็รู้แล้ว คนทั้งเมืองเองก็

จะว่าไป ต้วนจ้งกรอกยานั้นไป เขาไม่มีทางให้ต้วนจ้งมีโอกาสแตะต้องตัวของฟู่จาวหนิงเด็ดขาดมีคนนำถังออกมาเตรียมไว้ และยังหิ้วน้ำมาอีกต้วนจ้งเห็นฟู่จาวหนิงที่งดงามสวยสง่า สองตาก็แดงก่ำขึ้นทันที จ้องนางราวกับหมาป่าตัวหนึ่งที่จะฉีกท้องของนางออกกิน"ปิดตาเขาไว้" เซียวหลันยวนพอเห็นสายตาเขาเช่นนี้ สีหน้าก็ขรึมลง สั่งคนในวังให้เอาผ้าดำเข้ามาถ้าไม่ใช่ตอนนี้ไม่เหมาะสม เขายังคิดจะควักดวงตาทั้งสองของต้วนจ้งออกมาด้วย！สายตาของเขาที่มองฟู่จาวหนิง เขาล้วนรู้สึกว่าค่อยสบายทั้งนั้นฟู่จาวหนิงมองเขานี่กำลังทำอะไรกัน?ต้วนจ้งแค่มองนางก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับนางนี่ แต่ว่านางเองก็ไม่ได้เสนอความเห็นอะไร ไม่ได้ห้ามด้วยต้วนจ้งถูกผูกดวงตาไว้ ถ้ามองไม่เห็นแล้ว แต่เขาก็ยังได้กลิ่นหอมรางๆ ของหญิงสาวอยู่ จึงดิ้นไปมาอย่างเอาเป็นเอาตายเหล่าเจ้าหน้าที่เองก็มองอย่างไม่ค่อยเป็นสุขนักฟู่จาวหนิงหยิบเข็มออกมา ให้คนกดต้วนจ้งไว้ และผู้คนก็เห็นว่าวิธีของนางรวดเร็วมาก ยกมือปักเข็ม ไม่ได้แตะโดนตัวต้วนจ้งเลย ก็จัดการแทงเข็มลงไปเต็มตัวเขาแล้วและเข็มทุกเล่มนางก็ดีดๆ อยู่ครู่หนึ่ง ผ่านไปพักหนึ่งจึงดึงเก็บเข็มลงมา

"แน่นอนว่าต้องมาจากที่ไปฝากตัวเป็นศิษย์กับอาจารย์มาน่ะสิ แต่ว่าอาจารย์ข้าเป็นพวกชีพจรลงเท้า แล้วยังเคยบอกกับข้าว่า ถ้ายังไม่ได้เป็นศิษย์อาจารย์กันจริงๆ ก็ห้ามให้ข้าเปิดเผยเรื่องที่รู้เรื่องแพทย์นี้"ฟู่จาวหนิงกลอกตา ปั้นเรื่องขึ้นมานางรู้ว่าฟู่จาวหนิงจะไปตรวจสอบนาง แต่คงตรวจสอบมาไม่ได้หรอกว่านางเรียนแพทย์มาจากใคร ดังนั้นนางจึงพูดให้ลึกลับหน่อย เขาเองก็ทำอะไรไม่ได้หรอก"ดังนั้นก่อนหน้านี้เจ้าคือเอาแต่เสแสร้งหรือ?""เสแสร้ง? บางส่วนใช่แต่บางส่วนก็ไม่ใช่""ก่อนหน้านี้ที่พูดไว้ในตำหนัก เป็นเรื่องจริงหรือ?""ท่านถามเรื่องไหนล่ะ?""ที่บอกว่าเจ้ารู้สึกดูถูกเรื่องของเซียวเหยียนจิ่ง" เซียวหลันยวนยังรู้สึกสนใจกับเรื่องที่นางก่อนหน้านี้ไล่ตามเซียวเหยียนจิ่งเพื่อจะแต่งงานกับเขาเขารู้สึกว่า น่าจะเพราะเขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าฟู่จาวหนิงสมัยก่อนสายตาย่ำแย่ขนาดนั้นตอนนี้ดูแล้ว ฟู่จาวหนิงไม่ใช่คนที่จะลุ่มหลงในตัวเซียวเหยียนจิ่งเลยนี่ต่อให้นางชอบ ถึงอย่างไรก็ยังต้องชอบผู้ชายอย่างเขาสิถึงจะถูก"เรื่องนี้ต้องให้พูดอยู่ตลอดด้วยหรือ?"ฟู่จาวหนิงปิดปากหาว ขี้เกียจจนไม่อยากจะพูดคุยแล้ว นางง่วงส