All Chapters of จอมอสูรคลั่งอันดับหนึ่ง: Chapter 131 - Chapter 140

ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นตรงนี้ ดึงดูดความสนใจของหวังเจิ้นที่อยู่อีกด้านขึ้นมาทันที เมื่อเขาเหลียวมองก็พบว่าเป็นเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นทางหลี่ชิงเฟิง ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ"โทษทีนะครับ ผมขอไปตรวจสอบดูก่อน" หวังเจิ้นรีบเดินเข้ามาแล้วเห็นจางส่วงกำลังหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังใส่หลี่ชิงเฟิง ขณะที่หลี่ชิงเฟิงกลับมีท่าทีสงบนิ่ง "เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" หวังเจิ้นถาม เมื่อจางส่วงเห็นมหาเศรษฐีหวัง เขาก็ไม่กล้าหัวเราะอีกต่อไป จากนั้นเขาก็รีบเดินเข้ามาหามหาเศรษฐีหวังแล้วก้มหน้าพลางกล่าวว่า "ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่มีขอทานอยู่ที่นี่ ผมกำลังคิดหาทางไล่มันออกไปอยู่พอดี" "ผมไม่รบกวนด้วยเรื่องเล็ก ๆ แบบนี้หรอกครับ" เมื่อหวังเจิ้นได้ยินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกตกใจอยู่บ้าง "ขอทาน? อยู่ที่ไหนงั้นรึ?" จางส่วงยื่นมือออกมาแล้วยิ้มพลางกล่าวว่า "ก็อยู่ตรงนั้นไม่ใช่หรือไงล่ะครับ?" เมื่อเห็นจางส่วงชี้นิ้วใส่หลี่ชิงเฟิง สีหน้าของหวังเจิ้นก็พลันมืดมนขึ้นมาทันที แต่จางส่วงกลับไม่ทันได้สังเกต เขายังคงพูดต่อไปอีกว่า "คุณน่าจะยังไม่รู้จักมัน งั้นผมจะแนะนำให้คุณรู้จัดมันเอง มันชื่อหลี่ชิงเฟิง เป็นเ

เมื่อใบหย่าถูกวางลงบนโต๊ะ สีหน้าของเซี่ยเซียนอินก็เปลี่ยนเป็นซีดขาว! การเอ่ยถึงเรื่องนี้ต่อหน้าคนนอกมากมายขนาดนั้น เห็นได้ชัดว่าคิดจะทำให้หลี่ชิงเฟิงรู้สึกอับอายขายหน้า ทุกคนเฝ้ามองดูหลี่ชิงเฟิงพลางลอบยิ้มแล้วก้มหน้ากระซิบกระซาบกัน เซี่ยเซียนอินอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วยื่นมือออกมาหมายจะคว้าใบหย่าเอาไว้ แต่กลับถูกเซี่ยหมิงจื้อฉวยเอาไปเสียก่อน "เซียนอิน ไอ้ขี้แพ้มันพูดเองนะ ถ้ามันทำไม่ได้ก็จะหย่ากับแก หลี่ชิงเฟิง ถ้าแกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ล่ะก็ จงยอมรับอย่างตรงไปตรงมาเสียดีกว่า!" เซี่ยหมิงจื้อมีสีหน้ายิ้มเยาะ เพราะหลงคิดว่าหลี่ชิงเฟิงหลงกลเข้าแล้ว เซี่ยเซียนอินพูดด้วยความร้อนใจ "พ่อคะ! ถ้ามีอะไรพวกเราก็ไปคุยกันที่บ้าน ตกลงไหมคะ? ที่นี่คือบริษัทนะ!" เซี่ยหมิงจื้อยิ้มเยาะ "อะไรกัน? มันกลัวเสียหน้างั้นเหรอ? ใคร ๆ ก็รู้เรื่องนี้กันทั้งนั้น ฉันก็แค่อยากจะป่าวประกาศในบริษัท เพราะเกรงว่าพออยู่ที่บ้าน มันจะแกล้งโง่เอาน่ะสิ!" "ยังไงซะมันก็เป็นจอมโกหกหลอกลวง เรื่องพวกนี้ของถนัดมันเชียวล่ะ!" เซี่ยเซียนอินโมโหจนริมฝีปากซีดขาว ในตอนนี้เอง หลี่ชิงเฟิงก็ลุกขึ้นแล้วหัวเราะพลางกล่าวว่า "

เซี่ยเซียนอินพยักหน้า "คุณย่าคะ หนูเข้าใจแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" หลังจากหยอกล้อกันพอหอมปากหอมคอแล้ว เซี่ยเทากับคุณย่าก็ออกไปจากโรงแรม เซี่ยเซียนอินไม่กล้าเกียจคร้านจึงจัดการเรื่องอาหารและที่พักให้หวังเจิ้นด้วยตัวเอง เพราะเกรงว่าจะเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมาอีก บ่ายวันนั้น นักข่าวหลายคนรีบมาที่โรงแรมในเครือตระกูลเซี่ยเพียงเพื่อสัมภาษณ์หวังเจิ้น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับบรรดานักข่าว หวังเจิ้นก็พูดด้วยท่าทีมั่นใจและสงบนิ่ง พอนักข่าวบางคนซักถามถึงสาเหตุที่ทำให้เขาเลือกเข้าพักในโรงแรมแห่งนี้ หวังเจิ้นก็เอาแต่ยิ้มจาง ๆ พลางกล่าวว่า "โรงแรมแห่งนี้มีประวัติความเป็นมาในเซี่ยชวนหลายสิบปี การที่อยู่รอดมาได้นานขนาดนั้น ก็ใช่ว่าจะไร้เหตุผลไปเสียทีเดียว” "ผมมีความไว้วางใจเต็มเปี่ยมครับ" จากนั้นนักข่าวก็ถามว่า "ก่อนที่คุณจะมาที่นี่ เคยได้ยินเรื่องยาสีฟันมีพิษในโรงแรมแห่งนี้หรือเปล่าคะ?" หวังเจิ้นคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าพวกเขาต้องถามเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงยิ้มพลางกล่าวว่า "ดูเหมือนว่านักข่าวอย่างพวกคุณยังไม่เป็นมืออาชีพและทำการบ้านมาไม่มากพอนะครับ! เรื่องยาสีฟันเป็นความประสงค์ร้ายของใครสักคน ผมเชื่อว่

หนึ่งหมื่นล้านบาท! ตัวเลขพวกนี้กดทับลงบนอกของเซี่ยเซียนอิน ตอนนี้เธอรู้สึกหายใจติดขัดเสียแล้ว... ตัวเลขพวกนี้ช่างมากมายเหลือเกิน! เมื่อก่อนหากตระกูลเซี่ยได้รับโครงการมูลค่าหลายสิบล้านบาท พวกเขาก็มีความสุขแล้ว ทว่ายามนี้กลับมีมูลค่าถึงหมื่นล้านบาท! ไม่ว่าเป็นใครก็คงยากที่จะยอมรับได้อยู่สักพัก... เมื่อหวังเจิ้นเห็นว่าเธอมีสีหน้าไม่สู้ดี เขาก็หัวเราะพลางกล่าวว่า "มีอะไรงั้นเหรอครับ คุณเซี่ย? คุณคิดว่าน้อยไปหน่อยหรือเปล่า?" "มะ ไม่ ไม่ค่ะ! มะ... มันออกจะมากเกินไปด้วยซ้ำ..." "บอกตามตรงว่า โครงการหมื่นล้านบาทของคุณทำให้ฉันกดดันมากเลยค่ะ..." หวังเจิ้นหัวเราะ "เอาล่ะครับ หากตัดสินจากผลงานวันนี้ ผมก็ไว้วางใจในความสามารถของคุณแล้ว ทำตัวตามสบายเถอะครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน" "ว่าแต่ฉันต้องทำยังไงบ้างคะ?" เซี่ยเซียนอินถาม หวังเจิ้นจึงกล่าวว่า "ในการเปิดโรงแรมสักแห่ง แน่นอนว่าคุณต้องมีที่ดิน ผมเล็งที่ดินผืนหนึ่งเอาไว้แล้ว เดี๋ยวผมจะให้คุณไปเจรจาต่อรองก็แล้วกัน" เซี่ยเซียนอินลังเลอยู่ชั่วขณะแล้วพยักหน้า "ก็ได้ค่ะ! ในเมื่อคุณเชื่อมั่นในตัวฉันมากขนาดนั้น ต่อให้ต้องเสี่ยงชีวิต ฉัน

เสี่ยวอิ๋งไม่กังวลใจเลยสักนิด เธอยืดอกพลางจ้องมองหลี่ชิงเฟิง "ฉันอยากจะรู้นักว่าคราวนี้แกยังจะโชคดีอยู่อีกไหม!" เซี่ยเซียนอินที่คั่นอยู่ตรงกลางก็ถอนหายใจอย่างอับจนหนทาง หลังจากการประชุม คุณย่าเซี่ยก็จงใจรั้งเสี่ยวอิ๋งเอาไว้ในห้องประชุม คราวนี้เหลือเพียงแค่พวกเธอสองคนอยู่ในห้องประชุม จากนั้นคุณย่าเซี่ยก็เอ่ยเสียงเบาขึ้นมาว่า "ที่ดินในหาดชิงไห่อยู่ในมือของนายท่านลิ่ว ย่าสนิทสนมกับเขามาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นย่าจึงบอกเขาไว้แล้ว หลานต้องรีบไปหาเขาแต่โดยเร็วเข้าล่ะ" เสี่ยวอิ๋งยิ้มพลางผงกศีรษะ "คุณย่าคะ ที่แท้คุณย่าก็เตรียมพร้อมเอาไว้ตั้งนานแล้วนี่เอง" คุณย่าเซี่ยถอนหายใจ "เซี่ยเซียนอินออกจะชั่วร้ายอยู่บ้าง ดูเหมือนว่ามันจะฉกฉวยสิ่งดี ๆ ไปหมดเลย ย่าเลยกังวลอยู่บ้าง คราวนี้หลานห้ามแพ้มันเด็ดขาดเชียวนะ! ขอเพียงหลานได้ที่ดินผืนนี้มา ย่าจะได้ยกเรื่องนี้ให้หลานจัดการได้สะดวกหน่อย" เสี่ยวอิ๋งยิ้มพลางพยักหน้า "วางใจได้เลยค่ะ คุณย่า หนูเอาชนะนังแพศยานั่นได้โดยไม่ต้องให้คุณย่าช่วยหรอกค่ะ!" "สองวันที่ผ่านมานี้ หนูครุ่นคิดอยู่หลายเรื่อง! หนูรู้สึกว่าความสามารถของตัวเองไม่ด้อยไปกว่ามันเลย เพีย