All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 521 - Chapter 530

ซ่างกวนหลิงไฉ่กัดฟันด่าไปพลางกรีดหน้าเฉาซวนเฟยไม่หยุดกรีดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างไร้ความปราณี"อ๊ะ...!"ฉาวซวนเฟย ร้องครวญคราง จนในก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหวและหมดสติไปใบหน้าที่สวยงามในตอนแรก ตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดและน่าสังเวชจนดูไม่ได้"ทนไม่ไหวแล้วเหรอ ฉันยังไม่ทันสะใจเลย"ซ่างกวนหลิงไฉ่ยิ้มอย่างสะใจ"ถอดเสื้อผ้าของเธอและนำเธอไปแขวนไว้""ค่ะ!"บอดี้การ์ดหญิงสองคนลงมือทันที ถอดเสื้อผ้าฉาวซวนเฟยจนเหลือแต่ชุดชั้นใน แล้วแขวนไว้กลางฟลอร์เต้นรําตามด้วยสาดน้ำเย็น จากหัวจรดเท้าฉาวซวนเฟยที่อาการหนักตัวสั่น ค่อย ๆ ฟื้นขึ้นมา"ฉาวซวนเฟย คุณแกล้งทำเป็นสูงส่งนักไม่ใช่หรอ วันนี้ฉันจะให้คุณลิ้มรสความอัปยศอดสู"ซ่างกวนหลิงไฉ่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์: "เห็นคนรอบข้างเหล่านี้ไหท พวกเขาจะทําให้คุณแปดเปื้อนในคืนนี้ เหตุการณ์ทั้งหมด ฉันจะถ่ายวิดีโอและให้แฟนของเธอค่อยๆชื่นชม""คุณ... คุณมันไร้ยางอาย!"ฉาวซวนเฟยกัดฟันและตาแดงก่ำ"ฮ่าๆ ด่าไปเถอะ"ซ่างกวนหลิงไฉ่ยิ้มเย็นชา หันไปมองกลุ่มชายสวมหน้ากากที่อยู่ด้านล่างเวที "ทุกคน พอจะเคยได้ยินชื่อเสียงของคุณหนูฉาวมากันบ้างใช่ไหม แม้ว่าตอนนี้ของเธอจะพังไปแล้ว แต่

"สามารถตายด้วยน้ำมือของนักสู้หมาป่าได้เลย ผู้ชายคนนี้หยิ่งผยองพอแล้ว!"เมื่อเห็นนักสู้หมาป่า ทุกคนก็ตื่นเต้น ราวกับได้ดูละครอยู่"แย่แล้ว!"สีหน้าของฉาวซวนเฟยเปลี่ยนไป "ลู่เฉิน! คุณไม่ต้องสนใจฉัน รีบออกไปขอความช่วยเหลือจากตระกูลฉาว!"เธอรู้ว่าความแข็งแกร่งของลู่เฉินนั้นเป็นอย่างดี แต่นักสู้หมาป่าของตระกูลซ่างกวนล้วนเป็นผู้มีฝีมือทั้งนั้นการจะพาเธอออกไปจากวงล้อมนั้น ยากเหมือนการขึ้นสวรรค์"อย่าโง่ไปหน่อยเลย ผมทิ้งคุณไว้คนเดียวไม่ได้หรอก"ลู่เฉินยื่นมือออกไปและจับมือขาวสะอาดคู่นั้นอย่างแน่น"แต่คุณพาฉันไปด้วย ยากที่จะหนีออกไปได้นะคะ"ฉาวซวนเฟยขมวดคิ้วขึ้นเธอไม่ต้องการให้ลู่เฉินตกอยู่ในอันตราย เอาชีวิตมาเสี่ยง"หนี? ใครบอกว่าผมจะหนี?"ลู่เฉินมองไปรอบ ๆ ดวงตาของเขาแหลมคม: "คืนนี้ผมจะฆ่าพวกมันให้หมด!""อวดดี! จะฆ่านักสู้หมาป่าของตระกูลซ่างกวนหรอ แกคิดว่าแกทำได้งั้นหรอ" ซ่างกวนหลิงไฉ่ยิ้มเยาะนักสู้หมาป่าเหล่านี้ ล้วนได้รับการคัดเลือกอย่างพิถีพิถันจากพี่ชายของเธอแม้แต่นักสู้ทมิฬของตระกูลเฉาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ นับประสาอะไรกับคนบ้านๆแบบแก"คุณก็ลองดูสิ" ลู่เฉินมีสีหน้าเย็นชา

"แซ่ลู่ คุณเป็นคนนอก ไม่มีสิทธิ์มาชี้นิ้วสั่งที่นี่!" ฉาวเปียวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ"ในเมื่อพวกคุณไม่ช่วยซวนเฟย งั้นผมก็ทำเอง ไม่สนว่าพวกคุณจะกลัวว่าจะล่วงเกินตระกูลซ่างกวน ผมจะทำ!"ลู่เฉินคว้ามีดเหล็กเล่มหนึ่งเข้าไปในมือ "วันนี้ผมจะตาต่อตาฟันต่อฟัน ใครขอร้องก็ไม่มีประโยชน์"พูดจบ เขายกมีดขึ้นและตรงดิ่งไปที่หน้าของซ่างกวนหลิงไฉ่ กรีดจนเป็นรอยแผลลึก"โอ๊ย...!"ซ่างกวนหลิงไซ่ร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงดังก้อง"คุณช่างกล้า!""ไอ่สัตว์ หยุดเดี๋ยวนี้!"สีหน้าของฉาวเปียวและกลุ่มของเขาเปลี่ยนไปมาก ดื่มด้วยความโกรธที่ครุกครุ่นลู่เฉินยังทําเป็นหูทวนลม แล้วใช้มีดกรีดลงไปที่หน้าของซ่างกวนหลิงไฉ่ กรีดเป็น "X" ขนาดใหญ่"คุณลู่ คุณรู้หรือไม่ว่าตัวเองกําลังทําอะไรอยู่ ทําร้ายคุณหนูซ่างกวน แม้แต่ท่านเทพก็ไม่สามารถช่วยคุณได้!" ฉาวเปียวคํารามเรื่องนี้ลู่เฉินไม่พูดอะไรทั้งนั้นมีดเหล็กในมือกรีดไปมาอย่างต่อเนื่อง กรีดลงบนหน้าของซ่างกวนหลิงไฉ่ กรีดจนเลือดแดงท่วมหน้า"โอ๊ย หน้าฉัน หน้าฉัน!"ซ่างกวนหลิงไฉ่ร้องครวญคราง เจ็บปวดอย่างแสนสาหัสไม่เพียงแต่ความเจ็บปวดทางกายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความทรมานท

สิบนาทีต่อมา การต่อสู้ระยะประชิดในที่สุดก็สิ้นสุดลงเหล่าลูกน้องแก๊งเหยียนหลงได้ทําลาเหล่านักชั้นสูงของตระกูลซ่างกวนทั้งหมดเสียชีวิตทั้งหมด เพื่อเป็นการชดใช้"หัวหน้า! อย่าไว้ชีวิต ฆ่าให้หมด!"หงหนิวพาคนสนิทหลายคนวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากลู่เฉิน"เก่งมาก ลำบากพวกคุณมากๆ" ลู่เฉินพยักหน้า"ไม่ลําบาก เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เราได้รับใช้หัวหน้า" หงหนิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม" เคลียร์พื้นที่ซะล่ะ อย่าทิ้งร่องรอยไว้" ลู่เฉินสั่ง"ได้เลยครับ!" หงหนิวขานรับ "พวแก เคลียร์พื้นที่!"หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มเคลียร์พื้นที่"ฉันไม่คิดว่าคุณจะเป็นหัวหน้าแก๊งเหยียนหลงเลย"ฉาวซวนเฟยค่อนข้างประหลาดใจ แต่ไม่นานก็ขมวดคิ้ว "แต่แค่แก๊งเหยียนหลง ยังไม่สามารถที่จะล้มตระกูลซ่างกวนได้ ครั้งนี้พวกเรามีประสบปัญหาแล้วล่ะ""แม้ว่าตระกูลขุนซ่างกวนจะอำนาจใหญ่ แต่ก็ไม่ได้ใช่คนมีอำนาจที่สุด มันต้องมีใครล้มพวกเขาได้"ลู่เฉินตอบอย่างไม่ใยดี"มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก เมื่อมองไปทั่วมณฑลหนาน ก็มีเพียงตระกูลมู่หรงและตระกูลหวงฝู่เท่านั้นที่สามารถจะต่อกรกับตระกูลซ่างกวนได้ฉาวซวนเฟยถอนหายใจ "ลู่เฉิน ครั้งนี้คุณใจร้อนเกิ

......อีกด้านหนึ่ง ภายในคฤหาสน์ตระกูลฉาว"เอาล่ะ ทายาเสร็จแล้ว อีกไม่กี่วันคุณก็หายได้แล้ว"ลู่เฉินทายาและพันผ้าพันแผลให้ฉาวซวนเฟยอย่างระมัดระวัง แม้ว่าบาดแผลจะไม่ลึก แต่เป็นจุดสำคัญ"คุณว่าจะมีรอยแผลเป็นบนหน้าฉันไหม?"ฉาวซวนเฟยหยิบกระจกขึ้นมา มองซ้ายมองขวา เธอดูกังวลมาก"ทำไม? ไม่เชื่อในฝีมือแพทย์ของผมหรอ?" ลู่เฉินแสร้งทําเป็นไม่พอใจ"ฉันแค่กังวลว่าถ้ามีรอยแผลเป็นแล้วไม่สวย คุณจะรังเกียจฉันไหม?" ฉาวซวนเฟยทําหน้าจริงจัง"บ้าน่า!"ลู่เฉินรู้สึกตลก "ผมสัญญาว่าคุณจะไม่มีรอยแผลเป็นใด ๆ บนใบหน้าของคุณ แต่ถ้าพูดในกรณีที่มันแย่ ต่อให้ตุณจะมีรอยแผลเป็นจริง ๆ ในสายตาของผมคุณก็ยังสวยอยู่!""ฮึ่ม! คุณนี่พูดปลอบคนเก่งจริงๆนะ"ฉาวซวนเฟยยกมุมปาก ในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนที่ใส่ใจกับรูปลักษณ์เป็นพิเศษ แต่เธอก็ไม่ต้องการให้ตัวเองน่าเกลียด"ลู่เฉิน ออกมา!"ในเวลานี้ มีเสียงโกรธดังมาจากนอกประตูตามมาอย่างกระชั้นชิด ประตูห้องก็ถูกคนเตะจนเปิดออกฉาวจูนนำเหล่าลูกน้องเดินเข้ามาอย่างอุกอาจ"คุณลุง นี่พวกคุณจะทําอะไรกัน?" ฉาวซวนเฟยขมวดคิ้ว"ไม่เกี่ยวกับคุณ ผมมาหาเ