บทที่ 530

......

อีกด้านหนึ่ง ภายในคฤหาสน์ตระกูลฉาว

"เอาล่ะ ทายาเสร็จแล้ว อีกไม่กี่วันคุณก็หายได้แล้ว"

ลู่เฉินทายาและพันผ้าพันแผลให้ฉาวซวนเฟยอย่างระมัดระวัง

แม้ว่าบาดแผลจะไม่ลึก แต่เป็นจุดสำคัญ

"คุณว่าจะมีรอยแผลเป็นบนหน้าฉันไหม?"

ฉาวซวนเฟยหยิบกระจกขึ้นมา มองซ้ายมองขวา เธอดูกังวลมาก

"ทำไม? ไม่เชื่อในฝีมือแพทย์ของผมหรอ?" ลู่เฉินแสร้งทําเป็นไม่พอใจ

"ฉันแค่กังวลว่าถ้ามีรอยแผลเป็นแล้วไม่สวย คุณจะรังเกียจฉันไหม?" ฉาวซวนเฟยทําหน้าจริงจัง

"บ้าน่า!"

ลู่เฉินรู้สึกตลก "ผมสัญญาว่าคุณจะไม่มีรอยแผลเป็นใด ๆ บนใบหน้าของคุณ แต่ถ้าพูดในกรณีที่มันแย่ ต่อให้ตุณจะมีรอยแผลเป็นจริง ๆ ในสายตาของผมคุณก็ยังสวยอยู่!"

"ฮึ่ม! คุณนี่พูดปลอบคนเก่งจริงๆนะ"

ฉาวซวนเฟยยกมุมปาก ในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนที่ใส่ใจกับรูปลักษณ์เป็นพิเศษ แต่เธอก็ไม่ต้องการให้ตัวเองน่าเกลียด

"ลู่เฉิน ออกมา!"

ในเวลานี้ มีเสียงโกรธดังมาจากนอกประตู

ตามมาอย่างกระชั้นชิด ประตูห้องก็ถูกคนเตะจนเปิดออก

ฉาวจูนนำเหล่าลูกน้องเดินเข้ามาอย่างอุกอาจ

"คุณลุง นี่พวกคุณจะทําอะไรกัน?" ฉาวซวนเฟยขมวดคิ้ว

"ไม่เกี่ยวกับคุณ ผมมาหาเ