บทที่ 536

ในสายตา มีความคลุมเครือมากขึ้น

ลู่เฉิน ไม่อายและจ้องมองคุณเซียวกลับ

เขามักจะรู้สึกว่าอีกฝ่ายคุ้นหน้ามาก เหมือนเคยเห็นมาก่อน

แต่จำไม่ได้ว่ามันอยู่ที่ไหน

เป็นความรู้สึกที่แปลกมาก

"ยังจะมองอีก!"

หลี่ชิงเหยาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างรวดเร็วและเหยียบเท้าลู่เฉินอย่างแรงเพื่อเตือน

ครั้งเดียวยังไม่เท่าไร มาครั้งที่สองอีก

ไม่ได้เจอกันหลายวัน กล้าขึ้นขนาดนี้เลยเหรอ

ไม่รู้หลบเลี่ยงเลย

"ผู้อำนวยการหลี่ สถานที่เหล่านี้ ไม่ค่อยเข้าใจ คุณจะอธิบายให้ฟังได้ไหม"

คุณเซียววางเอกสารไว้บนโต๊ะและชี้ไปที่สถานที่ที่ซับซ้อนหลายแห่ง

"โอ้ เป็นแบบนี้..."

หลี่ชิงเหยายิ้มและแนะนํารายละเอียดเพื่อคุณเซียวอย่างจริงจัง

อย่างไรก็ตาม คุณเซียวไม่ได้สนใจและไม่ได้ฟังอย่างระมัดระวังเลย

เธอแอบถอดรองเท้าส้นสูงออก ยื่นนิ้วหยกที่ห่อด้วยถุงเท้าออกมา และแตะเบา ๆ บนรองเท้าลู่เฉิน

"หืม?"

ลู่เฉินขมวดคิ้ว แปลกใจเล็กน้อย

เมื่อมองขึ้น ก็พบว่าคุณเซียวกําลังจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยสีสันที่มีเสน่ห์

ลู่เฉินไม่สะทกสะท้าน ขยับสายตา เหมือนไม่เห็น

คุณเซียวยิ้มเบา ๆ และจิบแก้วกาแฟ

นิ้วหยกอันเย้ายวนยังคงสํา