บทที่ 541

"ฮะ?"

เมื่อสายตาของจางชุยฮวากวาดมา ลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

มองผมทำไม

หรือว่าผมเป็นเหมือนแพะรับบาปตัวนั้นหรือ

โอ้โห!

"ลู่เฉิน..."

จู่ ๆ จางชุ่ยฮวาก็เผยรอยยิ้มออกมา แล้วหยิบแอปเปิ้ลจากตะกร้าผลไม้และส่งให้ กระหายน้ําแล้วใช่ไหม มา กินแอปเปิ้ลลูกหนึ่ง"

"คุณกําลังทําอะไรอยู่" ลู่เฉินยิ่งสงสัยมากขึ้น

ไม่มีสิ่งใดที่ได้มาฟรีๆ ที่ทำอยู่นั้นมีจุดประสงค์

"สิ่งนั้น สิ่งที่เราเพิ่งพูด คุณน่าจะได้ยินทั้งหมดใช่ไหม"

จางชุยฮวายิ้มอย่างอ่อนโยน "คุณใจดีเสมอ ทนดูเราเสียเงินไม่ได้แน่นอน ดังนั้น หวังว่าคุณจะช่วยอะไรได้บ้าง"

"ช่วยอะไรได้" ลู่เฉินสายตาระแวดระวัง

"ฉันจําได้ว่าคุณดูเหมือนรู้จักคนรวยบางคน ถ้างั้น คุณจะช่วยเราขายอาคารที่ยังไม่เสร็จได้ไหม"

"คุณจะให้ผมหลอกเหรอ" ลู่เฉินเลิกคิ้ว

"นี่ ดูคุณพูดเข้าสิ..."

จางชุ่ยฮวาแสร้งทําเป็นไม่พอใจ "เราไม่เรียกว่าโกงแต่ใช้อย่างสิ้นเปลือง อย่างไรก็ตามคนรวยเหล่านั้นก็ไม่ได้เสียเงินอะไรมาก ถือว่าทำความดี"

"ถูกแล้ว ถูกแล้ว!"

ถานหงพยักหน้า "ลู่เฉิน คุณอย่ามองว่าอาคารที่ยังไม่เสร็จในภาคตะวันออกของเมืองนี้ไม่มีค่า จริง ๆ แล้วมีศักยภาพสูง เราไม่ม