All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 421 - Chapter 430

ซือเย่เจ๋วเดินเข้ามา ดึงเก้าอี้แล้วนั่งลงตรงหน้าเธอ "เซิงเซิง ยังรู้สึกไม่สบายตรงไหนอีกไหม?"เจียงเซิงส่ายหน้าแล้วถามว่า "ทำไมคุณถึงมาอยู่กับคุณลุงเรเวียร์?"ซือเย่เจ๋วหรี่ตาลง "ฉันขอให้เขามาที่นี่ ฉันกังวลว่าเธอจะเกิดอุบัติเหตุที่นี่ ฉันก็เลยบอกเรเวียร์ อย่างไรซะฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อมเต็มที่"“ ซือเย่เจ๋ว พูดตามตรง คุณมาประเทศ S เพราะเรื่องแม่ของคุณใช่ไหม?” เจียงเซิงถามซือเย่เจ๋วหยุดชะงัก ไม่พูดอะไรส่วนเธอก็เดาได้ตั้งนานแล้วเธอลดสายตาลง เม้มริมฝีปากแล้วเอ่ยพูด "ฉันขอโทษ ฉันทำให้คุณต้องลำบาก"ซือเย่เจ๋วจับมือทั้งสองข้างที่เย็นชาเล็กน้อยของเธอ "ความจริงฉันรู้ว่านี้เป็นกับดัก พวกเขามุ่งหวังใช้เรื่องของแม่ฉันเมื่อปีนั้นดึงดูดฉันเพื่อจัดการกับตระกูลซือ ฉันเรียกเรเวียร์เข้ามา เดิมทีคิดว่าถ้าหากฉันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็มีเขาอยู่ คนเหล่านั้นก็ไม่กล้าลงมือกับเธอ"ส่วนลึกของหัวใจของเจียงเซิงก็สั่นไหวขึ้นมาทั้ง ๆ ที่เขารู้ว่าเป็นกับดัก เขายังเสี่ยงอันตราย?ขนขาของเธอกระตุก "ซือเย่เจ๋วทำไมคุณถึงอยากตรวจสอบเรื่องแม่ของคุณอีกล่ะ? หรือว่า..."ซือเย่เจ๋วมองเธอนานมาก หลังจากนั้นริมฝีปา

องค์หญิงใหญ่ได้รับความเคารพจากพลเมืองประเทศ S ถึงขั้นที่เคยได้รับชื่อเสียงว่าเป็นเจ้าหญิงที่เป็นมิตรกับผู้คนมากที่สุด เธอมีอิทธิพลสูงมาก และก็มีความคิดในด้านธุรกิจ กษัตริย์มิลเลอร์เคยพูดไว้ว่าองค์หญิงใหญ่สามารถปกครองได้เหมือนกับผู้ชายแต่เจ้าหญิงที่ห่วงใยประเทศและประชาชนท่านนี้ ตกหลุมรักซือหลิงหยุนที่ไม่เหมาะสมกับสถานะของเธอด้วยเหตุนี้จึง "ล่วงหล่น" ลงมา และสาเหตุที่ทำให้เธอ "ล่วงหล่น" คือความขัดแย้งภายในราชวงศ์ราชวงศ์แบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย ขุนนางกลุ่มหนึ่งรวมถึงตระกูลหลานในปัจจุบันสนับสนุนลอร์ดเรเกิ้ล ลอร์ดเรเกิ้ลเป็นน้องชายต่างมารดาขององค์หญิงใหญ่ หรือเรียกกันทั่วไปว่ากองกำลังฝ่ายซ้ายภายใน ส่วนอีกฝ่ายสนับสนุนองค์หญิงใหญ่"เหตุการณ์องค์หญิงใหญ่" คือการกบฏภายใน ส่วนความรักของซือหลิงหยุนกับองค์หญิงใหญ่ก็แค่ทำให้ฝ่ายซ้ายมีเหตุผลที่จะผลักดันและต่อต้านเพื่อยึดอำนาจขององค์หญิงใหญ่จากนั้นภัยพิบัติที่เกิดขึ้น ทำให้สถานะขององค์หญิงใหญ่เริ่มสั่นคลอนแต่ตอนนั้นถ้าหากไม่มีซือหลิงหยุน องค์หญิงใหญ่ก็คงถูกควบคุมและสังหารโดยฝ่ายซ้ายตั้งนานแล้ว ซือหลิงหยุนไม่ได้ฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจอย่างที่ขุนน

น่าเสียดายที่ผลสำเร็จออกมาช้าเกินไป แม่ของคุณหมดทางเยียวยารักษาไม่มีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่หลายปี เธอถึงได้เลือกจากไปเพียงแต่ ตอนที่เธอจากไป เซียวให้เซรั่มภูมิคุ้มกันกับเธอหนึ่งหลอด และเซรุ่มภูมิคุ้มกันชนิดนี้บนโลกมีเพียงแค่สองหลอดเท่านั้น หนึ่งหลอดอยู่ในมือแม่ของคุณ หนึ่งหลอดอยู่ในมือเซียว ผมคิดว่าก่อนที่แม่ของคุณตัดสินใจตั้งครรภ์ เธอน่าจะได้ฉีดเซรุ่มแล้ว ไม่อย่างนั้น พ่อของคุณก็จะติดเชื้อไปด้วย ส่วนคุณ......"เรเวียร์เห็นเธอไม่พูดอะไรเจียงเซิงใจสั่นคลอน "ดังนั้นเลือดของฉันถึงได้พิเศษแบบนี้?"แม่ของเธอได้ฉีดเซรั่มให้ตัวเองในตอนที่คิดจะตั้งครรภ์เธอ แต่เซรั่มหลอดนั้นไม่มีผลต่อแม่แล้ว ส่วนแม่เพื่อที่จะไม่ให้พ่อติดเชื้อ และก็ไม่ให้ไวรัสถ่ายทอดพันธุ์กรรมไปถึงตัวเธอแม่ได้ตัดสินใจแบบนี้ตั้งนานแล้ว ดังนั้นถึงได้พยายามอย่างเต็มที่ที่จะจากโลกนี้ไปโดยไม่ทิ้งความเสียใจเอาไว้เหรอ?แต่ทำไมเธอถึงไม่เลือกเซียวที่เป็นรักแรกของเธอ แต่กลับเป็นคุณพ่อที่เจอหน้ากันครั้งเดียวก็พูดคุยถึงเรื่องแต่งงาน?"เซิงเซิง คุณยังจำได้ไหมที่ผมเคยบอกว่าห้ามให้คนอื่นรู้เด็ดขาดว่าเลือดของคุณมีความพิเศษ?" เรเวียร์ถาม

ซือเย่เจ๋วลดสายตาลง ยกมือขึ้นจับท้ายทอยของเธอ เปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกและจูบอย่างลึกซึ้งมากขึ้นต่อให้นี่เป็นแค่สัญลักษณ์ของชิงช้าสวรรค์ ตำนานที่มีหรือไม่มีก็ได้ แต่เขากลับยินยอมที่จะเล่นกับเธอ ในตอนที่เธอเล่นสนุกเมื่อการจูบที่ยาวนานสิ้นสุดลง เจียงเซิงหน้าแดงก่ำเกือบขาดอากาศหายใจ ซือเย่เจ๋วลูบศีรษะของเธอและหัวเราะเสียงเบา "นานขนาดนี้แล้ว ยังเปลี่ยนลมหายใจไม่เป็นเหรอ?"เจียงเซิงกะพริบตาไม่พูดอะไร“ดูท่าผมต้องสอนคุณแล้ว” ปลายนิ้วมือของซือเย่เจ๋วจับที่คางของเธอ และจูบอีกครั้งผ่านไปอีกครุ่ใหญ่ เจียงเซิงผละออกจากปากของเขา เธอแก้มแดงและหายใจหอบ กลัวว่าเขาจะจูบอีกครั้ง เธอรีบดันเขาเบา ๆ "เอาล่ะเอาล่ะ ฉันเป็นแล้ว!"ถ้าจูบอีกต้องถูกจูบจนปากบวมแล้วทั้งสองเดินลงจากชิงช้าสวรรค์ และในตอนนี้เอามีเด็กผู้ชายอายุหกเจ็ดขวบสวมหมวกคนหนึ่งหยิบดอกกุหลาบออกมาจากตะกร้าแล้วพูดเป็นภาษาอังกฤษ "Sir, your girlfriend is very beautiful, and it will be more beautiful with roses."“Thank you. I bought them all.” ซือเย่เจ๋วหยิบแบงค์ดอลล่าร์สองสามใบออกมาจากกระเป๋าเงินแล้วส่งให้เด็กผู้ชาย และยังลูบศีรษะน้อย ๆ ของเขา

ชายชุดดำดวงตาคู่สีครามจ้องมองไปที่ตัวเธอ เลือดในร่างกายสูบฉีด ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างอดไม่ได้ แต่ในตอนที่เขาเหม่ลอยเพียงเล็กน้อย เจียงเซิงหลบปากกระบอกปืนและลุกขึ้นทันที"ปัง!"กระสุนยิงพลาดแต่เจียงเซิงได้ล็อกอยู่ด้านหลังตัวเขาตั้งนานแล้ว ใช้ข้อศอกรัดคอของเขาไว้และบีบแน่น สายตาของเธอดุดัน “Si ye Jue.Where is he?”ชายชุดดำพูดอะไรบางอย่าง เจียงเซิงตีเขาหมดสติ จากนั้นแย่งปืนของเขามาและวิ่งไปข้างในอีกด้านหนึ่ง ชายชุดดำสองสามคนที่อยู่ด้านหลังต่างถูกซือเย่เจ๋วยิ่งบาดเจ็บล้มลงบนพื้นและร้องโอดครวญเสื้อเชิ้ตบนตัวเขาที่เดิมทีตรงเรียบเกิดรอยยับกับรอยตะเข็บตั้งนานแล้ว บนแขนและแผ่นหลังมีบาดแผลเล็กน้อย แม้แต่ปลายผมก็มีหยดเหงื่อ ดูหมดสภาพ แต่กลับโหดเหี้ยมอำมหิตเช่นกันเขาเหยียบบนหลังมือของผู้ชายคนนั้น "ใครใช้ให้พวกแกมา?"ผู้ชายที่อยู่บนพื้นเจ็บจนทำหน้าเหยเก แต่ไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้นซือเย่เจ๋วเตะไปที่ตัวเขาอย่างดุเดือดชายคนนั้นกระอักเลือดออกมาซือเย่เจ๋วถือปืนเล็งไปทางเขา "ฉันจะถามแกอีกครั้งว่าใคร?"ชายคนนั้นหลับตาลง ไม่เกรงกลัวต่อความตายเสียงดัง "ปัง"ซือเย่เจ๋วชะงักงัน หันหน้ามอ