All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 351 - Chapter 360

“คุณ……” ซูหลิงโหรวกำหมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำจ้องมองเธอด้วยความเกลียดชังคนในแผนกเงียบขรึมกันหมด พูดตามตรง เรื่องส่วนใหญ่ของบริษัท ผู้จัดการพิเศษหลัวเป็นคนจัดการจริง ๆ นั่นแหละอีกอย่างหลาย ๆ เรื่องประธานก็มอบหมายให้ผู้ช่วยพิเศษหลัวแต่หลังจากที่ผู้ช่วยพิเศษหลัวถูกย้ายไป ผู้ช่วยซูคนนี้มาถึง ไม่รู้ว่าทำไมท่านเจ๋วดูงานยุ่งเป็นพิเศษท่านเจ๋วเป็นเจ้านาย ส่วนพวกเขาเป็นแค่พนักงานที่ท่านเจ๋วว่าจ้าง ต่อให้ท่านเจ๋วไม่มา งั้นผู้ช่วยก็ต้องเป็นเจ้าภาพพวกเขาเพิ่งรู้ว่า พวกเขาถูกชักนำแล้วพวกเขาก็ได้เห็นถึงฝีมือของภรรยาท่านเจ๋วแล้ว โชคดีที่คนที่ถูกตบไม่ใช่พวกเขาเจียงเซิงใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม: “ผู้ช่วยซู ถ้าไม่อยากทำงานแล้วจริง ๆ ก็ย้ายหลัวเชว่กลับมา ในเมื่อหลัวเชว่มีประโยชน์กว่าคุณเยอะ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่คิดที่จะพึ่งพาซือเย่เจ๋วเจ้านายคนนี้ ถูกมั้ย?”อะไรคือหน้าเนื้อในเสือคนอื่นเห็นก็รู้แล้วภรรยาท่านเจ๋วสาธิตด้วยตัวเอง!ซือเย่เจ๋วเพิ่งเดินออกจากสำนักงานบริหาร เมื่อเห็นพนักงานกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันอยู่ในแผนก เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่นานนักสายตาก็มองไปทางเจียงเซิงที่อยู่ด้านหน้าซูหลิงโหรว"เกิดอ

ซือเย่เจ๋วประคองแก้มของเธอ คำสารภาพเหล่านั้นของเจียงเวยเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าการคาดคะเนของเขาก่อนหน้านี้ถูกต้องเจียงเซิงออกมาจากค่ายฝึกอบรม จู่ ๆ คุณปู่ก็รู้ว่าเจียงเซิงมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลซู และเรื่องนี้นอกจากเขากับพ่อของเขาที่เก็บเป็นความลับ แม้แต่เจียงเซิ่นและคนอื่น ๆ ก็ไม่รู้เรื่อง นอกจากเจียงเวยคนที่เคยคิดแย่งชิงสถานะคุณหนูตระกูลกุงไป!ซือเย่เจ๋วคิดอะไรบางอย่าง มองดูเธอแล้วพูดเบา ๆ: "เพื่อเป็นการป้องกัน ตั้งแต่พรุ่งนี้ฉันย้ายหลัวหยิงมาอยู่ข้างกายเธอ เธอจะไปทำงานนอกสถานที่อย่างไรก็แล้วแต่เธอสำหรับเด็ก ๆ มีคุณพ่อกับตาแกนั่นอยู่ ไม่มีทางเป็นอะไร ตอนนี้คนที่ฉันไม่วางใจเพียงหนึ่งเดียวก็คือเธอ"กระแสน้ำอุ่นพุ่งผ่านหัวใจเจียงเซิง เธอมองออกว่าซือเย่เจ๋วเป็นห่วงตัวเธอมากจริง ๆเธอจับมือของเขาแนบกับใบหน้าของตัวเอง ในขณะที่ซือเย่เจ๋วตกตะลึง เธอยิ้มบาง: "มีคุณอยู่ ฉันก็ไม่รู้สึกว่าเป็นอันตราย"ตกเย็นโรงเรียนดนตรีรอยัลเจียงเฉินเฉินสะพายกระเป๋านักเรียนเดินออกมาจากโรงเรียน บอดี้การ์ดชาวต่างชาติสองคนเดินลงมาจากรถหรูและขวางทางเขาไว้"คุณคือเจียงเฉินเฉินใช่ไหม?" บอดี้การ์ดต่างชาติ

เจียงเซิงไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย: "ฉันเชื่อซือเย่เจ๋ว"ในตอนที่เจียงเซิงพาเจียงเฉินเฉินไป นึกอะไรขึ้นได้ เธอหันหน้ากลับแล้วพูดว่า: "เรื่องแม่ของซือเย่เจ๋วฉันรับรู้แล้ว ถ้าหากตระกูลกุงทำเรื่องแบบนั้นจริง ๆ ฉันก็ไม่สามารถให้อภัยตระกูลกุงได้"เจียงเซิงพูดจบก็พาเจียงเฉินเฉินจากไปลู่ลี่เซินนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ เมื่อเห็นสีหน้าของกุงเห้อแย่ลงเล็กน้อย จึงเอ่ยปากขึ้น: "คุณตา ถ้าไม่มีธุระอะไรผมกลับก่อนนะครับ""นายส่งข้อความไปบอกเธอเหรอ?"กุงเห้อถามอย่างเย็นชาลู่ลี่เซินพยักหน้า: "ใช่ครับ ผมแค่ไม่รู้ว่าจุดประสงค์ที่คุณตามาหาเด็กคนนี้ อีกอย่าง คุณแม่ก็เคยพูดไว้ เรื่องในอดีตได้ผ่านไปแล้ว คุณตาทำไมถึงยังหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้"กุงเห้อตบโต๊ะด้วยความโมโห: "เรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลซือปล่อยวางไม่ได้ พวกเขาสมควรตาย!"ลู่ลี่เซินเห็นกุงเห้อไม่สามารถละทิ้งอคติต่อตระกูลซือได้ ไม่ว่าเขาจะพยายามเกลี้ยกล่อมแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์...ที่ชั้นล่าง เจียงเฉินเฉินหันไปมองเจียงเซิง: "หม่ามี้ คนนี้คือคุณตาของหม่ามี้จริง ๆ เหรอครับ?"เจียงเซิงหยุดนิ่ง ฝืนยิ้มออกมา: "ใช่มั้ง""ทวดตาเกลียดคนตระกูลกุงเหรอครับ

"ใช่ เจ้าตัวนี้ขุดดินโคลนนอกสวนดอกไม้ทุกวัน สกปรกมอมแมมไปหมด ต้องอาบน้ำให้มันบ่อย ๆ""โฮ่ง~" มันแลบลิ้นส่ายหาง ดวงตาสีน้ำตาลจ้องมองเจียงเซิง เหมือนจะชอบเธอมากเจียงเซิ่นวางแก้วชาลงแล้วพูดขึ้น: "เจ้าตัวนี้ถูกเจ้าของเก่าทอดทิ้ง พ่อเจอมันที่ข้างทางน่าสงสารจึงพามันกลับมา""พาไปโรงพยาบาลสัตว์ตรวจสอบแล้วว่าเจ้าตัวนี้ร่างกายแข็งแร็ง นอกจากลำไส้กับกระเพาะไม่ดี และไม่มีโรคผิวหนังอะไร น่าจะเป็นเพราะเจ้าของเดิมเลี้ยงไม่ได้ ถึงได้ทอดทิ้งมัน"เจียงเซิงลูบขนปุยบนหัวของมัน ไม่แปลกใจที่เด็ก ๆ ต่างชอบมัน ขนปุยตัวเล็กน่ารักทำให้คนชื่นชอบมากจริง ๆ"เซิงเซิง จู่ ๆ ทำไมวันนี้ถึงมาที่นี่ล่ะ?"เจียงเซิงวางมันลง เดินไปตรงหน้าโซฟาแล้วนั่งลง: "ไวน์เนอร์ตกแต่งเกือบเสร็จแล้ว หนูมาถามพ่อ ถ้าหากพ่อยังยินยอมบริหารบริษัท ตำแหน่งประธานกจะคืนให้กับพ่อ"เจียงเซิ่นตกตะลึง สายตาหดหู่: "เรื่องของไวน์เนอร์ในเมื่อมอบให้ลูกแล้ว พ่อก็ไม่คิดที่จะเข้าแทรก......""พ่อไม่ต้องเข้าแทรก แต่ทางด้านคณะกรรมการบริหาร ไม่ใช่เหรอ?"เธอพูดต่ออีก: "ก่อนที่พ่อจะเกษียณ หนูอยากให้พ่อกลับไปที่บริษัท และบริษัทก็ต้องการพ่อนะคะ"เจียงเซิ่

ประการที่สอง ในค่ายฝึกอบรมเป็นวั่งฉีที่คิดหาวิธีทำร้ายฉันมาโดยตลอด ถึงขั้นปรักปรำใส่ร้ายป้ายสีฉัน เรื่องนี้ฉันไม่คิดเล็กคิดน้อยแล้วประการที่สาม สาเหตุการเสียชีวิตวั่งฉีนั้นแปลกมาก ไม่ว่าจะเป็นการฆ่าตัวตายหรือการฆาตกรรม ตำรวตกำบัวจัดการกับเรื่องนี้อยู่แต่ถ้าพวกคุณต้องการโยนความผิดทั้งหมดให้ฉัน งั้นฉันทำได้แค่ให้พวกคุณไปหาทนายความมาคุยกับฉันแน่นอนว่าหากยื่นฟ้องแล้วอาจจะไม่ได้รับผลตามที่พวกคุณต้องการเพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันตกเป็นเหยื่อ ผู้เสียชีวิตก็ตกเป็นเหยื่อ ถ้าหากเอาเรื่องนี้ผลักดันมาที่ฉัน งั้นฉันเจียงเซิงจะไม่ยอมให้ตัวเองเป็นแพะรับบาปแน่นอน "เจียงเซิงพูดเสียงดังทุกคนได้ยินอย่างชัดเจนหากเธอเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริงๆ เธอจะไม่มีความมั่นใจแบบนี้คุณนายวั่งนิ่งอึ้งอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรชั่วขณะคุณวั่งปลอบใจภรรยาของตัวเองอย่างเก้กัง: "ไอ้หยา พวกเราต้องคุยกับคนเขาดี ๆ หน่อยสิ คุณร้อนใจอะไร""คุณกลัวมีปัญหาแต่ฉันไม่กลัว ลูกสาวเสียชีวิตไปแล้ว ฉันยังจะต้องสนใจอะไร?"คุณนายวั่งส่งเสียงไม่พอใจ: "เธอก็แค่อาศัยท่านเจ๋วไม่ใช่เหรอ เธอเป็นภรรยาของท่านเจ๋ว ต่