บทที่ 359

รับเงินเดือนเปล่า ๆ ไม่ทำอะไรสักอย่าง

นี่ก็คือความฝันของคนขี้เกียจอย่างฉันเลยนะ!"

เจียงเซิงยิ้มอย่างเก้กัง

ผู้หญิงคนนี้ซื่อ ๆ จนรู้สึกว่าน่ารัก

และในตอนนี้ พนักงานสาวคนหนึ่งเคาะประตูอย่างร้อนลน จากนั้นเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น: "พี่โซรา ด้านนอกมีสามีภรรยาคู่หนึ่งท่าทางฉุนเฉียว เอะอะว่ามาหาคุณ!"

"หาฉันท" เจียงเซิงหยุดชะงัก ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามพนักงานสาวออกไปดู หลัวหยิงก็ตามอยู่ด้านหลังเธอ

"เรียกผู้รับผิดชอบของที่นี่ออกมาให้ฉัน ได้ยินไหม!"

สามีภรรยาที่อยู่ข้างนอกอายุประมาณสี่สิบห้าสิบกว่า ๆ แต่งเนื้อแต่งตัวไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ถือว่ามีฐานะอยู่หน่อย

เจียงเซิงเดินเข้าไปถาม: "คุณทั้งสองคนมีธุระกับฉัน?"

ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองเธอแล้วตอบกลับ: "พวกเราคือพ่อแม่ของวั่งฉี"

พูดจบ สีหน้าของเจียงเซิงกับหลัวหยิงตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

เจียงเซิงยิ้ม: "ที่แท้ก็คุณวั่งกับคุณนายวั่ง เข้าไปคุยข้างในห้องไหมคะ?"

"หึ เข้าไปคุยในห้องคงไม่ต้องแล้วล่ะ วันนี้พวกเราคุยกันตรงนี้แหละ ถามเรื่องของลูกสาวของพวกเราจากเธอต่อหน้าทุกคน"

คุณนายวั่งแสดงออกอย่างเย็นชามาก: "พวกเราไปสอบถามที่ค่ายฝึกแล้ว พวกเขาพูดว่าลูกสาว