บททั้งหมดของ ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: บทที่ 341 - บทที่ 350

เมื่อพนักงานสาวได้ยินคำว่าขึ้นตำแหน่งขึ้นเงินเดือนก็กลืนน้ำลาย อันที่จริงก็ตื่นเต้นตามขึ้นมา: "จริง......จริงเหรอคะ?""ฉันไม่มีทางโกหกคุณ เพียงแค่คุณต้องการ" ดวงตาคู่สวยของซูหลิงโหรวเคลื่อนไหว ใบหนายังคงยิ้มแย้มอยู่พนักงานหญิงพยักหน้าด้วยความกระวนกระวาย: "คุณวางใจเถอะค่ะ ฉันไม่มีทางบอกคนอื่น"ได้ทำงานในบริษัทใหญ่อย่าง TG เงินเดือนและสวัสดิการก็ดีมากอยู่แล้ว การเลื่อนตำแหน่ง และขึ้นเงินเดือนคือสิ่งที่เธอใฝ่ฝัน!เมื่อพนักงานหญิงจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของซูหลิงโหรวก็ค่อยๆ หายไป และถูกแทนที่ด้วยท่าทางที่โหดเหี้ยมเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความออกด้วยสีหน้าเฉยเมย: "เหล่าสือ ช่วยฉันจำกัดคนคนหนึ่งหน่อย ข้อมูลอีกเดี๋ยวฉันส่งไปให้ ลงมือยิ่งเร็วยิ่งดี"**สตูดิโอโซล"เซิงเซิง การตกแต่งของไวน์เนอร์คงต้องยืดระยะเวลาออกไปหนึ่งกิ๊กแฟรงค์รายงานการตกแต่งของทางด้านนั้นให้เจียงเซิง และเจียงเซิงก็ไม่ได้รีบ เพียงแค่ยิ้มพูด: "ไม่เป็นไร รอให้เสร็จแล้วค่อยว่ากัน"แฟรงค์กลับจนปัญญาขึ้นมา: "จู่ ๆ คุณพูดว่าจะย้ายไป แต่ตอนนี้ท่าทางของคุณกลับไม่รีบร้อนแล้ว ดูท่ายังอยากอยู่ต่ออีกสักระยะสินะ?"เจียงเ

"คุณปู่ล่ะ?""ท่านผู้เฒ่าเพิ่งพักผ่อนครับ" พ่อบ้านเฉินตอบกลับ"งั้นเจียงเซิงล่ะ ปู่ของฉันเรียกเธอมาไม่ใช่เหรอ?"เห็นซือเย่เจ๋วร้อนใจเพราะเรื่องนี้ พ่อบ้านเฉินยิ้มกริ่ม: "ท่านผู้เฒ่าเรียกคุณเจียงมาจริง ๆ ครับ แต่คุณวางใจเถอะ ท่านผู้เฒ่าไม่ได้ทำให้คุณเจียงลำบากใจ แต่เขายอมถอยหนึ่งก้าว ยอมรับการแต่งงานของพวกคุณแล้ว"ความประหลาดใจแวบผ่านในดวงตาของซือเย่เจ๋ว เมื่อนึกอะไรได้ น้ำเสียงเรียบเฉยพูดขึ้น: "เขาเสนอเงื่อนไขอะไรใช่ไหม?"จากนิสัยของตาแก่นั่น เขายอมรับได้ต้องมีเงื่อนไขอื่นแน่นอนพ่อบ้านเฉินพยักหน้า: "ท่านผู้เฒ่าเห็นแก่ถึงความแน่วแน่ของคุณเจียงที่ยืนอยู่ข้างตระกูลซือถึงได้ยินยอม ท่านก็แค่กลัวว่าคนตระกูลกุงจะใช้ประโยชน์คุณเจียงมาจัดการคุณคุณเจียงสัญญากับท่านผู้เฒ่าว่าเธอจะไม่ปล่อยให้ตระกูลกุงทำสำเร็จ ท่านผู้เฒ่าขอให้เธอสัญญากับเขาถึงได้ยอมตอบตกลง"พ่อบ้านเฉินนึกอะไรขึ้นได้และพูดต่ออีก: "อ่อใช่ คุณพ่อของคุณเจียงไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมครับ อันที่จริงวันนั้นที่ท่านผู้เฒ่าไปเจรจากับพ่อของคุณเจียง เป็นเพราะคุณหนูซูพูดอะไรบางอย่างกับท่านผู้เฒ่า ท่านผู้เฒ่าถึงได้ไปพูดคุยกับคุณพ่อของคุณเจ

ขณะพูด เธอเหลือบมองเจียงเวย และยิ้มกริ่ม: "เทียบกับที่พวกนายเอาเงินจากเธอ สู้เอาเงินจากฉันไม่ดีกว่า ก็แค่เงินไม่ใช่เหรอ?"ชายสองคนนั้นเกิดความลังเลเจียงเวยสีหน้าเปลี่ยนไปตกตะลึง: "พวกนายอย่าไปเชื่อเธอ!""เจียงเวย เธอยังไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ยังอยากจะต่อต้านอีกเหรอ?" เจียงเซิงขยับไปข้างหูของเธอแล้วหัวเราะเสียงเบา: "รอให้ฉันปล่อยเลือดของเธอออกมาจนหมด เธอยังจะให้เงินพวกเขาได้อย่างไร?"ทันใดนั้น ชายสองคนที่เฝ้าอยู่นอกประตูจู่ ๆ ถูกคนโยนเข้ามาบอดี้การ์ดชุดดำสองสามคนที่บุกเข้ามาในมือถือปืน ผู้ชายสองคนนั้นกำลังจะหนีไป ก็ถูกบอดี้การ์ดชุดดำจัดการจนหมอบลงกับพื้นและใช้ปืนจ่อที่หัวซือเย่เจ๋วเดินเข้ามาช้า ๆ เหมือนกับเทพจุติลงมา รอบตัวแผ่ซ่านความเย็นเยือกแทบจะทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์แข็งตัวแต่ทว่าในตอนที่เห็นว่าเจียงเซิงเป็นคนที่ควบคุมตัวอยู่ ความเย็นเยือกในดวงตาถึงได้ค่อย ๆ หายไป"เย่เจ๋ว ช่วยฉันด้วย เจียงเซิงเธอบ้าไปแล้ว เธอจะฆ่าฉัน!" ในตอนที่เจียงเวยเห็นซือเย่เจ๋วก็ตื่นเต้นจนตะโกนไปทางเขาแต่ทว่าสายตาของซือเย่เจ๋วไม่ได้มองมาที่เธอเลย และยิ่งไม่ได้สนใจแต่มองดูบอดี้การณ์สอง

ได้ฟังคำมั่นสัญญาของชายที่อยู่ด้านหลัง เจียงเซิงยิ้มออกมาโดยไม่ตั้งใจ: "นี่คุณพูดเองนะ"เขายิ้มด้วยความรักใคร่เอ็นดู: "อืม ฉันเป็นคนพูด"**วันต่อมาซูหลิงโหรวมาที่บริษัท เมื่อเธอเดินผ่านแผนกต้อนรับก็ได้ยินพนักงานหญิงหลายคนนินทาเรื่องบางอย่าง“ตั้งแต่ที่ท่านเจ๋วกับคุณเจียงจดทะเบียนสมรสกัน พวกเขาก็สวีทหวานกันมากเลย เมื่อก่อนยังต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ตอนนี้ไม่ต้องหลบซ่อนแล้ว”"เป็นสามีภรรยากันแล้ว ยังต้องหลบอะไรอีกล่ะ?"ท่านเจ๋วตามใจคุณเจียงมากจริง ๆ ไม่เสียแรงที่ฉันเชียร์คู่จิ้นคู่นี้!"ซูหลิงโหรวฝีเท้าหยุดชะงัก สีหน้าอึมครึมเหมือนกับถูกปกคลุมด้วยชั้นเมฆเมื่อวานเจียงเวยไม่มีข่าวคราว เธอเดาได้แล้วว่าเจียงเวยอาจจะทำล้มเหลวโชคดีที่เบอร์โทรศัพท์ที่เธอใช้ติดต่อกับเจียงเวยไม่ใช่เบอร์โทรศัพท์มือถือของตัวเอง ต่อให้ซือเย่เจ๋วตรวจสอบเจียงเวย ก็ไม่มีทางสืบมาจนถึงหัวตัวเองได้ประตูลิฟต์เปิดออก เธอเห็นเจียงเซิงคล้องแขนซือเย่เจ๋วเดินออกมาจากลิฟต์ เป็นอย่างที่พนักงานพวกนั้นพูดจริง ๆ ด้วย เปิดเผยออกมาโดยตรงตอนที่เจียงเซิงเห็นซูหลิงโหรว สายตาเคลื่อนไหว จากนั้นกอดแขนของเขาเอาไว้แน่น: "สามี วันนี

ขณะพูดเธอก็เงยหน้าขึ้น: "ทั้งที่คุณเจียงรู้ว่าเย่เจ๋วมีประชุมตอนบ่าย แต่ก็ดึงดันจะให้เย่เจ๋วออกไปเที่ยวเป็นเพื่อนเธอ ไม่ว่าหนูเกลี้ยกล่อมอย่างไร เย่เจ๋วก็ไม่ฟังหนู""ไม่ว่าหนูทำอย่างไร เย่เจ๋วก็คิดว่าเป็นความผิดของหนู แต่เป็นแบบนี้ต่อไป เกรงว่าแม้แต่บริษัทเย่เจ๋วก็ไม่สนแล้ว"เมื่อเห็นมือของท่านผู้เฒ่าที่เช็ดเครื่องลายครามหยุดชะงัก ความเย็นชาในดวงตาของซูหลิงโหรวที่แวบผ่านเดิมทีคุณปู่ไม่ชอบเจียงเซิงอยู่แล้ว และคำพูดเหล่านี้ของเธอเป็นการบอกนัย ๆ ว่าเจียงเซิงยุยงให้ซือเย่เจ๋วไม่สนใจบริษัทผู้หญิงที่ล่อหลอกด้วยเสน่ห์แบบนี้ จะคู่ควรแต่งงานเข้าตระกูลซือได้อย่างไรล่ะ?แต่ทว่า เธอรออยู่ครู่หนึ่งก็ไม่เห็นความโมโหของท่านผู้เฒ่า ท่านผู้เฒ่ายื่นเครื่องลายครามให้พ่อบ้านเฉิน พูดอย่างจริงจัง: "หลิงโหรว หนูต้องเข้าใจนะ เย่เจ๋วในฐานะประธานของ TG ถ้าหลายสิ่งหลายอย่างต้องให้เขาจัดการเอง งั้นเขายังต้องการผู้ช่วยพิเศษหลัวเชว่ไปเพื่ออะไรล่ะ?"สีหน้าของซูหลิงโหรวแข็งทื่อเล็กน้อย“อีกอย่างเย่เจ๋วก็แค่อยากผ่อนคลาย ในเมื่อเขาแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว จัดแจงวันหยุดก็ไม่มีปัญหาอะไร”คำพูดของท่านผู้เฒ่าท