เมื่อพนักงานสาวได้ยินคำว่าขึ้นตำแหน่งขึ้นเงินเดือนก็กลืนน้ำลาย อันที่จริงก็ตื่นเต้นตามขึ้นมา: "จริง......จริงเหรอคะ?""ฉันไม่มีทางโกหกคุณ เพียงแค่คุณต้องการ" ดวงตาคู่สวยของซูหลิงโหรวเคลื่อนไหว ใบหนายังคงยิ้มแย้มอยู่พนักงานหญิงพยักหน้าด้วยความกระวนกระวาย: "คุณวางใจเถอะค่ะ ฉันไม่มีทางบอกคนอื่น"ได้ทำงานในบริษัทใหญ่อย่าง TG เงินเดือนและสวัสดิการก็ดีมากอยู่แล้ว การเลื่อนตำแหน่ง และขึ้นเงินเดือนคือสิ่งที่เธอใฝ่ฝัน!เมื่อพนักงานหญิงจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของซูหลิงโหรวก็ค่อยๆ หายไป และถูกแทนที่ด้วยท่าทางที่โหดเหี้ยมเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความออกด้วยสีหน้าเฉยเมย: "เหล่าสือ ช่วยฉันจำกัดคนคนหนึ่งหน่อย ข้อมูลอีกเดี๋ยวฉันส่งไปให้ ลงมือยิ่งเร็วยิ่งดี"**สตูดิโอโซล"เซิงเซิง การตกแต่งของไวน์เนอร์คงต้องยืดระยะเวลาออกไปหนึ่งกิ๊กแฟรงค์รายงานการตกแต่งของทางด้านนั้นให้เจียงเซิง และเจียงเซิงก็ไม่ได้รีบ เพียงแค่ยิ้มพูด: "ไม่เป็นไร รอให้เสร็จแล้วค่อยว่ากัน"แฟรงค์กลับจนปัญญาขึ้นมา: "จู่ ๆ คุณพูดว่าจะย้ายไป แต่ตอนนี้ท่าทางของคุณกลับไม่รีบร้อนแล้ว ดูท่ายังอยากอยู่ต่ออีกสักระยะสินะ?"เจียงเ
บวกกับเรื่องพวกนั้นของตระกูลกุงกับตระกูลซือ ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะยอมรับตระกูลกุงราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้เมื่อเห็นว่าเธอเลือกจุดยืนที่มั่นคงแล้ว ท่านผู้เฒ่าสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยแต่ไม่นานก็หายไปผ่านไปครู่หนึ่ง เขาพูดอย่างรุนแรง: "ทางที่ดีเธอจำคำพูดของเธอในวันนี้เอาไว้ ไม่อย่างนั้น ต่อให้ถูกซือเย่เจ๋วหลานชายแท้ ๆ คนนี้เกลียดชัง ฉันก็ไม่มีทางปล่อยเธอไป"เจียงเซิงนิ่งอึ้ง นี่ท่านผู้เฒ่าหมายความว่ายอมรับแล้วเหรอ?เธอยิ้มกริ่มแล้วตอบรับ: "ฉันจะจำไว้ค่ะ"พ่อบ้านเฉินเดินมาส่งเจียงเซิงที่หน้าประตู ได้ยินท่านผู้เฒ่ายอมรับการแต่งงานของพวกเขาแล้ว พ่อบ้านก็รู้สึกดีใจแทนพวกเขา"คุณชายน้อยกับคุณหนูน้อยทั้งหลายช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ?" พ่อบ้านเฉินถามเจียงเซิงยิ้ม: "พวกเขาสบายดีค่ะ"พ่อบ้านเฉินพูดอย่างจริงจัง: "อันที่จริงท่านผู้เฒ่าชอบเด็กสามคนนั้นมาก ๆ เพียงแค่ไม่รู้ว่าควรจะอยู่ร่วมกันกับเด็ก ๆ อย่างไรก็เท่านั้นแหละ""ในเมื่อตอนที่ท่านผู้เฒ่ายังหนุ่มท่านงานยุ่งมาก ไม่เพียงไม่มีเวลาสนใจนายท่าน แม้แต่ท่านเจ๋วในตอนเด็กก็ไม่ค่อยได้เจอหน้ากับท่านผู้เฒ่าด้วยซ้ำ"เป็นเพราะท่านผู้เฒ
"คุณปู่ล่ะ?""ท่านผู้เฒ่าเพิ่งพักผ่อนครับ" พ่อบ้านเฉินตอบกลับ"งั้นเจียงเซิงล่ะ ปู่ของฉันเรียกเธอมาไม่ใช่เหรอ?"เห็นซือเย่เจ๋วร้อนใจเพราะเรื่องนี้ พ่อบ้านเฉินยิ้มกริ่ม: "ท่านผู้เฒ่าเรียกคุณเจียงมาจริง ๆ ครับ แต่คุณวางใจเถอะ ท่านผู้เฒ่าไม่ได้ทำให้คุณเจียงลำบากใจ แต่เขายอมถอยหนึ่งก้าว ยอมรับการแต่งงานของพวกคุณแล้ว"ความประหลาดใจแวบผ่านในดวงตาของซือเย่เจ๋ว เมื่อนึกอะไรได้ น้ำเสียงเรียบเฉยพูดขึ้น: "เขาเสนอเงื่อนไขอะไรใช่ไหม?"จากนิสัยของตาแก่นั่น เขายอมรับได้ต้องมีเงื่อนไขอื่นแน่นอนพ่อบ้านเฉินพยักหน้า: "ท่านผู้เฒ่าเห็นแก่ถึงความแน่วแน่ของคุณเจียงที่ยืนอยู่ข้างตระกูลซือถึงได้ยินยอม ท่านก็แค่กลัวว่าคนตระกูลกุงจะใช้ประโยชน์คุณเจียงมาจัดการคุณคุณเจียงสัญญากับท่านผู้เฒ่าว่าเธอจะไม่ปล่อยให้ตระกูลกุงทำสำเร็จ ท่านผู้เฒ่าขอให้เธอสัญญากับเขาถึงได้ยอมตอบตกลง"พ่อบ้านเฉินนึกอะไรขึ้นได้และพูดต่ออีก: "อ่อใช่ คุณพ่อของคุณเจียงไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมครับ อันที่จริงวันนั้นที่ท่านผู้เฒ่าไปเจรจากับพ่อของคุณเจียง เป็นเพราะคุณหนูซูพูดอะไรบางอย่างกับท่านผู้เฒ่า ท่านผู้เฒ่าถึงได้ไปพูดคุยกับคุณพ่อของคุณเจ
เจียงเวยยอมรับเรื่องทั้งหมดที่เธอเคยทำมาอย่างไม่อ้อมค้อม ในดวงตามีความเย้ยหยัน: "ต่อให้ตอนนี้เธอรู้แล้ว จะทำอะไรได้? เจียงเซิง ฉันมีชีวิตย่ำแย่ เธอมีสิทธิ์อะไรถึงมีชีวิตได้ดีกว่าฉัน?"เธอเกลียดเกลียดที่ตัวเธอเองไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของเจียงเซิ่น ยิ่งเกลียดที่เธอไม่ได้โชคดีและมีชีวิตที่ดีอย่างเจียงเซิง!"ดังนั้น ฉันต้องการให้แกหายสาบสูญไปจากโลกนี้ตลอดกาล เพียงแค่เธอหายสาบสูญไป ก็ไม่มีคนแย่งกับฉันแล้ว ไม่มีคนตอบโต้กับฉันแล้ว!"อย่างไรซะแม่ของเธอก็เข้าคุกแล้ว เธอก็สูญเสียทุกอย่างไป แม้แต่บ้านก็ไม่มี เธอยังจะกลัวอะไรอีกล่ะ?เห็นท่าทางที่แทบจะเป็นบ้าของเจียงเวย เจียงเซิงไม่ได้รู้สึกสงสาร แต่รู้สึกว่าเธอน่าสมเพช: "เจียงเวย เธอไม่เคยยืนอยู่ในมุมมองของตัวเองและคิดทบทวนตัวเลยจริง ๆ""เส้นทางนี้เธอเป็นคนเลือกเองไม่ใช่เหรอ?" เจียงเซิงถามย้อนอีกครั้ง"เธอมีสิทธิ์อะไรที่พูดเรื่องเหล่านี้กับฉัน ทุกอย่างนี้เป็นเพราะเธอทั้งนั้น!" เจียงเวยกัดฟัน มือที่จับผมของเจียงเซิงออกแรงมากขึ้นเจียงเซิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ตั้งแต่ต้นจนจบไม่ร้องตะโกนว่าเจ็บเลยสักคำ ยิ่งไม่มีทางขอร้องเจียงเวย: "ฉันทำอะไรเธอ หกปีก่
ขณะพูด เธอเหลือบมองเจียงเวย และยิ้มกริ่ม: "เทียบกับที่พวกนายเอาเงินจากเธอ สู้เอาเงินจากฉันไม่ดีกว่า ก็แค่เงินไม่ใช่เหรอ?"ชายสองคนนั้นเกิดความลังเลเจียงเวยสีหน้าเปลี่ยนไปตกตะลึง: "พวกนายอย่าไปเชื่อเธอ!""เจียงเวย เธอยังไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ยังอยากจะต่อต้านอีกเหรอ?" เจียงเซิงขยับไปข้างหูของเธอแล้วหัวเราะเสียงเบา: "รอให้ฉันปล่อยเลือดของเธอออกมาจนหมด เธอยังจะให้เงินพวกเขาได้อย่างไร?"ทันใดนั้น ชายสองคนที่เฝ้าอยู่นอกประตูจู่ ๆ ถูกคนโยนเข้ามาบอดี้การ์ดชุดดำสองสามคนที่บุกเข้ามาในมือถือปืน ผู้ชายสองคนนั้นกำลังจะหนีไป ก็ถูกบอดี้การ์ดชุดดำจัดการจนหมอบลงกับพื้นและใช้ปืนจ่อที่หัวซือเย่เจ๋วเดินเข้ามาช้า ๆ เหมือนกับเทพจุติลงมา รอบตัวแผ่ซ่านความเย็นเยือกแทบจะทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์แข็งตัวแต่ทว่าในตอนที่เห็นว่าเจียงเซิงเป็นคนที่ควบคุมตัวอยู่ ความเย็นเยือกในดวงตาถึงได้ค่อย ๆ หายไป"เย่เจ๋ว ช่วยฉันด้วย เจียงเซิงเธอบ้าไปแล้ว เธอจะฆ่าฉัน!" ในตอนที่เจียงเวยเห็นซือเย่เจ๋วก็ตื่นเต้นจนตะโกนไปทางเขาแต่ทว่าสายตาของซือเย่เจ๋วไม่ได้มองมาที่เธอเลย และยิ่งไม่ได้สนใจแต่มองดูบอดี้การณ์สอง
ภายในรถซือเย่เจ๋วหยิบกล่องยาออกมาแล้วเช็ดรอยขีดข่วนบนแก้มของเจียงเซิง แม้ว่ามันจะตื้นมาก แต่หากไม่ระวังเพียงเล็กน้อยก็อาจทำให้เกิดแผลเป็นได้เจียงเซิงนั่งอยู่บนที่นั่งไม่พูดไม่จามาโดยตลอด และก็ไม่ได้มองซือเย่เจ๋ว"เธอคิดว่าฉันโหดเหี้ยมใช่ไหม กลัวเหรอ?"ซือเย่เจ๋วขมวดคิ้ว เขารู้ว่าตัวเองอาจะทำให้เธอตกใจ แต่เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้จริง ๆเขาโมโหมากเขาถึงกับต้องการฆ่าเจียงเวยด้วยซ้ำเจียงเซิงดึงสายตากลับและมองเขา ริมฝีปากขยับ: "เฉย ๆ"สายตาของเขาเย็นชาเล็กน้อย ริมฝีปากบางแยกออก: "เฉย ๆ หมายความว่าอย่างไร?"เจียงเซิงยื่นมือออกไปกอดเขาไว้ ใบหน้าแนบบนหน้าอกรุ่มร้อนของเขาเหมือนกับพักพิง การกระทำของเธอทำให้ซือเย่เจ๋วนิ่งอึ้ง“เซิงเซิง เธอ…”เจียงเซิงหลับตาลง ยิ้มในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา: "ซือเย่เจ๋ว ฉันรู้ว่าคุณจะไม่ทำร้ายฉัน ดังนั้นฉันไม่กลัวคุณ ขอบคุณที่คุณมาช่วยฉัน"ความหนาวเย็นในดวงตาของซือเย่เจ๋วค่อยๆ จางหายไป เขายกมือขึ้นลูบศรีษะที่มีผมนุ่ม และจูบศรีษะเธอเบา ๆ พร้อมรอยยิ้ม“เซิงเซิง คนที่ทำร้ายเธอ ฉันไม่มีทางออมมือแน่นอน”ตกเย็นวิลล่าบลูเบย์ซือเย่เจ๋วอุ้มเธอกลับไปท
ได้ฟังคำมั่นสัญญาของชายที่อยู่ด้านหลัง เจียงเซิงยิ้มออกมาโดยไม่ตั้งใจ: "นี่คุณพูดเองนะ"เขายิ้มด้วยความรักใคร่เอ็นดู: "อืม ฉันเป็นคนพูด"**วันต่อมาซูหลิงโหรวมาที่บริษัท เมื่อเธอเดินผ่านแผนกต้อนรับก็ได้ยินพนักงานหญิงหลายคนนินทาเรื่องบางอย่าง“ตั้งแต่ที่ท่านเจ๋วกับคุณเจียงจดทะเบียนสมรสกัน พวกเขาก็สวีทหวานกันมากเลย เมื่อก่อนยังต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ตอนนี้ไม่ต้องหลบซ่อนแล้ว”"เป็นสามีภรรยากันแล้ว ยังต้องหลบอะไรอีกล่ะ?"ท่านเจ๋วตามใจคุณเจียงมากจริง ๆ ไม่เสียแรงที่ฉันเชียร์คู่จิ้นคู่นี้!"ซูหลิงโหรวฝีเท้าหยุดชะงัก สีหน้าอึมครึมเหมือนกับถูกปกคลุมด้วยชั้นเมฆเมื่อวานเจียงเวยไม่มีข่าวคราว เธอเดาได้แล้วว่าเจียงเวยอาจจะทำล้มเหลวโชคดีที่เบอร์โทรศัพท์ที่เธอใช้ติดต่อกับเจียงเวยไม่ใช่เบอร์โทรศัพท์มือถือของตัวเอง ต่อให้ซือเย่เจ๋วตรวจสอบเจียงเวย ก็ไม่มีทางสืบมาจนถึงหัวตัวเองได้ประตูลิฟต์เปิดออก เธอเห็นเจียงเซิงคล้องแขนซือเย่เจ๋วเดินออกมาจากลิฟต์ เป็นอย่างที่พนักงานพวกนั้นพูดจริง ๆ ด้วย เปิดเผยออกมาโดยตรงตอนที่เจียงเซิงเห็นซูหลิงโหรว สายตาเคลื่อนไหว จากนั้นกอดแขนของเขาเอาไว้แน่น: "สามี วันนี
ขนตาของเธอสั่นไหวและพูดทันที: "ซือเย่เจ๋ว คุณทำอะไรน่ะ?""เมื่อกี้เธอเรียกสามีเรียกอย่างดีใจมากไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้เปลี่ยนคำเรียกอีกแล้ว หือ?" เขาไม่พอใจเล็กน้อยเจียงเซิงพูดพึมพำ: "ฉันแค่ยั่วโมโหเธอก็เท่านั้น ใครใช้ให้เธอแอบมองผู้ชาย... "แอบมอง ผู้ชายของเธอเหรอ?ซือเย่เจ๋วพอใจกับคำตอบนี้มากเขาวางมือบนเอวของเธอแล้วขยับเข้าไป จากนั้นยิ้มมุมปาก: "เมื่อครู่เธอพูดว่า อยากเล่นอะไรที่ตื่นเต้น?"เจียงเซิงตัวสั่นไปทั้งตัว หน้าแดงหูแดงจับมือที่อยู่ไม่นิ่งของเขาไว้และกัดฟันพูด: "ซือเย่เจ๋ว คุณอย่าทำอะไรซี้ซั้วที่นี่ ฉันพูดว่าน่าตื่นเต้นไม่ใช่เรื่องแบบนี้!"ผู้ชายเฮงซวยคนนี้ คิดแต่จะทำเรื่องนั้นทุกวัน เขาไม่กลัวไตวายเหรอ?ซือเย่เจ๋วยิ้มและไม่พูดอะไร"อย่างไรคุณก็พูดแล้วว่า วันนี้จะอยู่เป็นเพื่อนฉันทั้งวัน งั้นฉันอยากไปทำอะไร คุณจะไม่ปฏิเสธใช่ไหม?" เจียงเซิงกะพริบตาซือเย่เจ๋วเลิกคิ้ว: "งั้นเธอพูดมาสิว่าอยากไปทำอะไร?"ตอนนี้ยิ่งอยู่เขายิ่งชอบที่เธอพึ่งพิงตัวเองเจียงเซิงยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า: "อยากทำหมดเลย ดูหนัง เดินเที่ยวเหมือนกับคู่รักทั่ว ๆ ไป"เมื่อเห็นสีหน้าของซือเย่เจ๋ว
*ถูกลูกเล่นของ Soul จิวเวลรี่ทำให้อ้วกแล้ว*แฟรงค์มองดูเธอ "เซิงเซิง จำนวนยอดขายของ Soul จิวเวลรี่ในวันนี้ลดลงอีกสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว บริษัทได้รับสายโทรศัพท์เพื่อสละออเดอร์และคืนเงินหลายออเดอร์แล้วดวงตาของเจียงเซิงขยับเขยื้อน "ดูท่าพวกเขาอยากจะบีบบังคับให้ฉันยอมจำนนสินะ""งั้นคุณวางแผนจะทำอย่างไร?" แฟรงค์รู้ว่าเธอไม่เปิดเผยตัวตนเพราะมีเหตุผลของเธอ ถ้าหากมีวิธีอื่นก็จะดีอย่างมากเจียงเซิงยื่นแท็บเล็ตไปให้เขา และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา "ทางด้านผิ่นเก๋อยืนยันเป็นมั่นว่าฉันลอกเลียนแบบทั้ง Soul จิวเวลรี่ ถึงเวลาที่ฉันควรจะตอบโต้แล้ว"ในขณะที่กระแส "การลอกเลียนแบบ" บนอินเทอร์เน็ตกำลังโด่งดัง คำค้นหายอดนิยมของเฟซบุ๊กก็มีเพิ่มขึ้นมาหนึ่งประเด็น*ผิ่นเก๋อของปลอม*ผิ่นเก๋อ จิวเวลรี่ถูกเปิดเผยออกมาว่าแอบลดวัสดุและขั้นตอนการก่อสร้าง ขายเครื่องประดับปลอมในราคาสูงและหลอกลวงลูกค้า และสร้างข่าวลือเรื่องที่โซราเสียชีวิต แม้กระทั่งข่าวลือที่เจ้าของผิ่นเก๋อมอมเหล้าเด็กสาวในคลับเฮ้าส์ก็ถูกเปิดโปงจนหมดเปลือกการเปิดเผยอย่างต่อเนื่องนี้ ทำให้เหตุการณ์ของ Soul จิวเวลรี่ถูกดันลงไปทันที เพียงแค่เรื่องที่
"ทำไม่ได้" ซือเย่เจ๋วเสียงทุ้มต่ำ จากนั้นจูบเธออย่างแรง และยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงขึ้นอาจเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง เมื่อคืนฝนตกหนักทำให้อุณหภูมิเปลี่ยนไปหนาวเย็นกะทันหัน ใบไม้สีเหลืองที่แห้งเหี่ยวปกคลุมบนพื้น สัมผัสกับแอ่งน้ำเจียงเซิงกับซือเย่เจ๋วเพิ่งไปส่งเจ้าตัวเล็กทั้งสองคนที่โรงเรียนประถมเอกชน จากนั้นตอนที่เดินทางไปส่งเจียงเซิงที่ Soul จิวเวลรี่ เจียงเซิงง่วงจนพิงร่างกายของเขาแล้วงีบหลับซือเย่เจ๋วหันหน้าไปจ้องมองเธอ จากนั้นก็ยกมือขึ้นรวบไรผมที่อยู่ตรงหน้าผากของเธอ "ยังง่วงเหรอ?""อืม"เจียงเซิงบ่นอย่างซื่อตรง "โทษคุณเลย"เขายิ้ม จากนั้นก็มก้มตัวมาที่ข้างหูของเธอ "หรือว่าไม่ใช่ความผิดของคุณเหรอ?"เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นและวางคางบนไหล่เพื่อมองดูเขา "ไม่ได้ให้คุณทำสองยกทั้งคืนสักหน่อย"ซือเย่เจ๋วที่สูญเสียความทรงจำไม่เพียงควบคุมอารมณ์ไม่ได้ แถมยังมีกำลังวังชาเต็มเปี่ยม เกือบพรากชีวิตแก่ ๆ ของเธอซือเย่เจ๋วไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจกลับรู้สึกพึ่งพอใจอย่างมากในตอนนี้โทรศัพท์ของเจียงเซิงดังขึ้น คุณอาแฟรงค์โทรมาหาเธอแต่เช้าเกรงว่าต้องมีเรื่องใหญ่แน่นอนเธอรับสาย "คุณอาแฟรงค์?""เซิงเซิง
แต่ชาวเน็ตส่วนใหญ่คิดว่านี่ไม่ใช่การลอกเลียนแบบ ต่อให้สไตล์เหมือนกันแต่ยังมีจุดเด่นอื่นอีก สถานการณ์แบบนี้ไม่สามารถจำกัดความว่าเป็นการลอกเลียนแบบได้ ขอถามกลับว่าคนที่พูดว่าลอกเลียนแบบมีสิทธิอะไรคิดว่าคนเขาจะต้องลอกเลียนแบบแน่นอนน่าจะเป็นเพราะผู้บริหารของผิ่นเก๋อ จิวเวลรี่เห็นว่านี่ไม่เพียงไม่ได้กดหัวคนอื่น แต่กลับเป็นวิธีที่ "ใจร้อนอยากประสบความสำเร็จแต่กลับทำให้เสียการ" จึงอยากเพิกถอนคำค้นหายอดนิยมออกแต่คิดไม่ถึงว่า พวกเขาไม่สามารถเพิกถอนได้ เพราะว่ามีคนทุ่มเงินจำนวนมากซื้อคำค้นหายอดนิยมนี้ ผิ่นเก๋อของพวกเขาออกเงินสองเท่า ฝ่ายตรงข้ามก็ออกเงินสี่เท่า ตอนนี้เล่นเกมทุ่มเงินซื้อคำค้นหายอดนิยมแล้วเจียงเซิงนั่งดูหน้าแชทเฟซบุ๊กอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์ แฟรงค์เดินเข้ามา "เซิงเซิง ผิ่นเก๋อยอมแพ้การเพิกถอนคำค้นหายอดนิยมแล้ว ดูท่าว่าจะทุ่มเงินไม่ไหวแล้ว"เจียงเซิงหรี่ตาลง "พวกเขาทำใจทุ่มเงินไม่ได้ แต่น่าจะมีวิธีอื่นอีก"ทางด้านเจียงเซิงทุ่มเงินซื้อคำค้นหายอดนิยมกับผิ่นเก๋อ ทางด้านซือเย่เจ๋วก็ทุ่มเงินล้มธุรกิจของหานซื่อกรุ๊ป หลัวเชว่มองดูจนตกตะลึงตาค้าง สามีภรรยาคู่นี้ตอนนี้เป็นคนโง่ที่เงินเ
เซียวเถียนเถียนใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เธอตกใจจนถอยหลังไปสองสามก้าว จากนั้นก็หันหลังวิ่งหนีไปเมื่อมาถึงนอกห้องทำงานของเจียงเซิง คนทั้งคนยังคงอยู่ในสภาพเครื่องรวน เมื่อเข้าไปข้างในก็ทรุดนั่งลงบนโซฟา ขาก็อ่อนแรงไปหมดเจียงเซิงเดินออกมาจากห้องทำงาน เห็นท่าทางเหม่อลอยของเซียวเถียนเถียน ก็ยิ้มบาง "เกิดอะไรขึ้น?"เซียวเถียนเถียนลุกนั่งทันที และวางกาแฟบนโต๊ะทำงานของเธอ "ซื้อ...ซื้อมาให้เธอ"เจียงเซิงเดินไปตรงหน้าโต๊ะแล้วหยิบกาแฟขึ้นมา เห็นเธอพูดจาติดขัดจึงถามขึ้น "เจอเรื่องอะไรมา ทำไมถึงตกใจขนาดนี้?""ก็...ก็ไม่ได้เจอเรื่องอะไร ก็แค่ระหว่างทางที่ซื้อกาแฟได้เจอกับหานเซิงเข้า เกือบจะทะเลาะกับเธอขึ้นมา"เจียงเซิงถือกาแฟเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน "แค่นั้นเหรอ?"เธอเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "ใช่""งั้นเธอทำไมหน้าแดงขนาดนี้?""นั่นเป็นเพราะว่าฉันร้อน!" เซียวเถียนเถียนโกรธขึ้นมาทันที เจียงเซิงมองท่าทางประหม่าของเธอออก จึงหรี่ตาจ้องมองเธออยู่นานต่อให้เจอกับหานเซิงแล้วทะเลาะกัน ก็ไม่ถึงกับทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ ท่าทางแบบนี้เห็นได้ชัดว่า...ทำเรื่องไม่ดีอะไรมา"อ่อใช่เซิงเซิง บนเฟซบุ๊กเรื่องลอกเลียนแ
"เธอ…"“ผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนและน่ารัก คนปากคอเราะรายอย่างเธอชีวิตนี้คงไม่มีคนชอบเธอหรอก”ขณะพูด เธอก็พูดเหน็บแนม "ถ้าไม่ใช่ว่าเธอเป็นลูกสาวตระกูลเซียว จะมีการแต่งงานเกี่ยวดองกันกับตระกูลลู่ที่ดีขนาดนี้เหรอ คุณชายลู่แต่งงานกับเธอซวยไปแปดชาติจริง ๆ"เซียวเถียนเถียนสีหน้าเคร่งขรึมลงทันที เธอง้างมือขึ้นจะฟาดหน้าของหานเซิงหานเซิงเงยหน้าขึ้นให้เธอตบแต่ฝ่ามือยังไม่ทันโดน ข้อมือก็ถูกคนจับเอาไว้ลู่ลี่เซินดึงเซียวเถียนเถียนไปข้างหลังแล้วมองดูเธอ "ลงมือต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ไม่รู้จักอายบ้างเหรอ?"ผู้คนรอบตัวพากันมองมาทางนี้ เหมือนกำลังจะรอดูฉากเด็ดอยู่ ถ้าหากเมื่อครู่เซียวเถียนเถียนตบลงไปจริง ๆ ก็จะมีคนถ่ายรูปเอาไว้และเอาเรื่องนี้ไปพูดกันแต่เซียวเถียนเถียนไม่ยอมแพ้ เธอสะบัดมือของเขาออก "นายยุ่งอะไรกับฉันด้วย""คุณชายลู่ คุณมาได้พอดีเลย คู่หมั้นของคุณร้ายกาจ เมื่อครู่ยังอยากจะตบฉันด้วย ถ้าคุณไม่ห้ามไว้ หน้าของฉันคงบวมไปแล้วหานเซิงท่าทางน่าสงสาร เธอมีความมั่นใจคิดว่าผู้ชายชอบแบบนี้กันหมด แทบอยากจะให้ลู่ลี่เซินเห็นใจเธอ สงสารเธอ และทะเลาะกับเซียวเถียนเถียนขึ้นมาแต่หานเซิง
กู้เฉินกวางยิ้มบางแต่ไม่ได้พูดอะไรหลัวเชว่มองไปที่ซือเย่เจ๋วและพูดไม่ออก นี่เห็นได้ชัดว่าถูกคุณเจียงควบคุมจนอยู่หมัดแล้ว......บริษัท Soul จิวเวลรี่สิบเจ็ดบอกว่าเจียงยี่กับผู้เฒ่าเจียงได้พาเจียงเฮงกลับเมืองจินเฉิงแล้วเงินห้าแสนกว่าบาทที่ต้ายฉิงใช้จ่ายไปตอนนี้ได้ตามกลับผ่านทางตำรวจแล้ว แต่ก็ตามกลับมาได้แค่แสนกว่าบาท แต่ต้ายฉิงถูกควบคุมการเดินทาง อยากจะหนีก็หนีไม่ได้เจียงเซิงก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายหลังจากผ่านเรื่องนี้ไปผู้เฒ่าเจียงคงจะทำตัวดีไม่น้อย จากอายุของเธอในตอนนี้อยากจะดิ้นรนต่อไป เกรงว่าคงจะไม่มีโอกาสดิ้นรนแล้วหลายชายของตัวเองล้างผลาญครอบครัวใช้เงินสะสมของเธอจนหมด แถมยังถูกหลอก แม้แต่ลูกชายก็ยังไม่ยอมรับเธอ ตอนนี้เธอก็ไม่มีอารมณ์คิดถึงมรดกของพ่อของเธอแล้ว*อลิซลอกเลียนแบบโซรา*พาดหัวข่าวเฟซบุ๊กที่โดดเด่นบนหน้าจอทำให้เจียงเซิงที่เพิ่งดื่มน้ำแทบจะพ่นน้ำออกมาเธอลอกเลียนแบบตัวเอง?เมื่อเปิดดู ก็เป็นเรื่องประดับ*รุ่นคู่รัก*ที่เธอออกแบบคล้ายกับสไตล์การออกแบบของเธอก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้ว่าใครตั้งใจพูดตัดสินเรื่องนี้ว่าลอกเลียนแบบ ชาวเน็ตที่ไม่ผ่านกรองการครุ่นคิดก็เชื่อจ
กู้เฉินกวางถอดแว่นกันแดดออกแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าตรงหน้าอก "สถานการณ์ของนายแบบนี้ คงไม่ต้องให้ฉันแนะนำตัวเองใช่ไหม?"ซือเย่เจ๋วก็มองออกว่าเขาคือใคร "อยู่ในวงการบันเทิงได้ไม่เลวเลยสินะ"กู้เฉินกวางหัวเราะเบา ๆ “คนอื่นบอกว่านายความจำเสื่อมฉันยังไม่เชื่อ”เขาเดินไปที่โซฟาแล้วนั่งลงด้วยตัวเอง หลัวเชว่รินชาให้เขาหนึ่งแก้วซือเย่เจ๋วลุกขึ้นยืนและเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปตรงหน้าโซฟา จากนั้นก็ปลดกระดุมชุดสูทออกแล้วนั่งลง "แขกหายากสินะ มีธุระอะไรกับฉัน?""มีธุระจริง ๆ นั่นแหละ" กู้เฉินกวางยกแก้วน้ำชาขึ้น "ฉันคิดว่านายคงจะเคยรู้จักกับหานจื้อเหนียนสินะ?"ในตอนที่ซือเย่เจ๋วกำลังครุ่นคิดว่าหานจื้อเหนียนคือใคร หลัวเชว่ก็ก้มตัวชี้แนะ "ประธานหานคนนั้นเมื่อครั้งที่แล้ว"ซือเย่เจ๋วหรี่ตาลงและยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง "ทำไม ตระกูลหานมุ่งเป้าไปที่นายเหรอ?"กู้เฉินกวางไม่ได้พูดอะไรซือเย่เจ๋วสีหน้าจริงจังขึ้นมา "ฉันว่านายก็อายุเยอะแล้ว ควรจะพิจารณาเรื่องการแต่งงานได้แล้ว?"กู้เฉินกวางวางแก้วชาลง และครุ่นคิด “เร่งให้ฉันแต่งงาน นายเป็นห่วงอะไร?”ซือเย่เจ๋วสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย จากนั้นกอดอกมองเขา "ตาข้าง
เจียงเซิงไม่ปฏิเสธ "ใช่ค่ะ" เธอหัวเราะเบา ๆ "รวมทั้งเงินห้าล้านบาทนั่นด้วย นั่นก็เป็นเงินที่ฉันให้ คุณก็ไม่ได้บอกคุณย่าว่าคุณมีเงินห้าล้านบาทใช่ไหม?"ผู้เฒ่าเจียงหันหน้ามองไปทางเจียงยี่เจียงยี่ไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่ายอมรับแล้ว"คุณไม่อยากยอมรับแม่ ไม่อยากยอมรับลูกชาย ฉันก็ไม่ก้าวก่ายคุณ ในเมื่อเงินเอาให้คุณแล้ว คุณอยากจะใช้อะไรก็เรื่องของคุณ"เจียงเซิงกอดอก สายตาเย็นชา "แน่นอนว่าถ้าหากคุณยอมเอาเงินไปใช้ในทางที่ต้อง ฉันอาจจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่คุณปรับเปลี่ยนตัวเองไม่ได้แล้ว เอาเงินให้คุณมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ"มือที่วางอยู่บนขาของเจียงยี่กำแน่นอย่างอดไม่ได้ สีหน้าก็รู้สึกอับอายผู้เฒ่าเจียงมองดูเจียงเซิง "เซิงเซิง ในเมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ และก็ยอมช่วยอาของเธอกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ...""คุณย่า คุณคิดมากเกินไปหรือเปล่า?" เจียงเซิงขัดคำพูดของเธอทันที "ฉันไม่ได้ช่วยพวกเขาโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะคะ ฉันก็แค่ช่วยให้คุณได้เห็นความโหดร้ายของโลกนี้อย่างชัดเจน"ผู้เฒ่าเจียงมองไปทางเธอด้วยความเหม่อลอยเจียงเซิงลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าต่าง และหันข้างมองไปทางพวกเขา "เพราะว
เพิ่งจะเข้าไปในห้อง เจียงยี่ก็อยู่ด้วย เจียงยี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านหลังวางมือบนไหล่ของเขาไม่ให้เขาหนีไปได้ตอนที่ผู้เฒ่าเจียงเห็นผู้หญิงแปลกหน้าถูกพาตัวเข้ามา และคุกเข่าลงบนพื้น ก็งุนงงไปหมด "นี่คือ..."สิบเจ็ดพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย "ฉิงฉิงที่หลานชายของคุณพูดถึง คุณให้เธออธิบายกับคุณเองเถอะ"ฉิงฉิง?ผู้เฒ่าเจียงสายตามองไปที่ผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง ต้ายฉิงร้องไห้แล้วคลานมาที่ข้างเตียง "คุณย่าเจียง ขอโทษนะคะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรหลอกลวงเจียงเฮง ขอร้องพวกคุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ"ผู้เฒ่าเจียงนึกขึ้นได้ว่าเจียงเฮงหลานชายของเธอนำเงินก้อนนั้นให้กับผู้หญิงคนนี้ เธอก็รู้สึกโมโหขึ้นมา และผลักฉิงฉิงออก "เธอยังมีหน้ามาหาฉันอีก? เงินของหลานชายฉันล่ะ?"ต้ายฉิงถูกผลักล้มลงกับพื้น ไหล่ของเธอสั่นเทา น้ำตาไหลลงแก้ม ชั่วขณะไม่รู้ว่าควรจะพูดเรื่องเงินก้อนนั้นที่เธอใช้ไปหมดแล้วอย่างไรดี“ฉิงฉิง!”เจียงเฮงปรากฏตัวนอกประตูและเห็นต้ายฉิงนั่งอยู่บนพื้น เขาจึงรีบเดินไปประคองเธอ "คุณย่า ฉิงฉิงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร"“แกยังจะพูดอีก?” ผู้เฒ่าเจียงหน้าเขียวหน้าดำ "นังเด็กคนนี้หลอกเอาเงินของแก เ