บททั้งหมดของ ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: บทที่ 301 - บทที่ 310

ที่แท้นางฟ้าไม่ยอมรับตัวเอง เป็นเพราะเธอเป็นของท่านเจ๋วตั้งนานแล้ว และก็มีลูกแล้วจริง ๆเป็นอย่างที่คิดเขาแพ้ในการลำดับการออกสนามณ ถนนใต้ดินของตลาดมืดผู้หญิงสวมถุงน่องตาข่ายผมสีแดงคล้องแขนของผู้ชายเดินออกจากศูนย์อาบน้ำ ก่อนที่จะส่งผุ้ชายกลับไปก็ยังไม่ลืมที่จะออดอ้อน: "พี่เหลียง มาบ่อย ๆนะคะ ฉันจะคิดถึงพี่นะ"ผู้หญิงผมแดงกำลังจะเข้าไปในบ้าน แต่เธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมหน้ากากและสวมเสื้อผ้าที่ไม่ธรรมดาเดินมาพร้อมกับชายสองคนเธอจ้องมองผู้หญิงที่สวมหน้ากากและพูดหยอกล้อ: "ขอโทษด้วยนะ ที่นี่ไม่รับแขกผู้หญิง พี่ชายสองคนข้างหลังคุณยังพอได้"หญิงสวมหน้ากากเหลือบมองชายที่อยู่ข้างหลังเธอ ชายที่อยู่ข้างหลังเธอหยิบเงินสดจำนวนมากออกมายัดไว้ในมือของหญิงผมแดงแล้วถามว่า "ที่นี่มีผู้หญิงที่ชื่อเจียงเวยไหม"หญิงผมแดงนับเงินอย่างกระตือรือร้น ห้าแสนบาทเต็ม ๆ เทียบกับเงินเดือนครึ่งปีของเธอเลย!เห็นพวกเขามาหาเจียงเวย ผู้หญิงผมแดงเผยรอยยิ้มเป็นมิตรออกมา: "มีมีมี เจียงเวยที่พวกคุณพูดถึง เพิ่งมาได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ฉันจะพาเถ้าแก่ทุกท่านไปพบเธอค่ะ!"ไม่รู้ว่าคนเหล่านี้มาหาเจียงเวยทำไม แต่ผู้หญิงผมแดงได้

เจียงเซิง: "..."พ่อบุญธรรมนักแสดงชายยอดเยี่ยม?ลูกตัวน้อยสองคนนี้ประจบประแจงเก่งจริง ๆซือเย่เจ๋วเดินไปตรงหน้าพ่อบ้านเฉิน พ่อบ้านเฉินพยักหน้าเล็กน้อย: "ท่านเจ๋ว ท่านผู้เฒ่ารออยู่ในห้องหนังสือนานแล้วครับ""อืม" ซือเย่เจ๋วพยักหน้าและพูดกับเขา "คุณพาเด็ก ๆ ไปเล่นที่ชั้นล่างก่อน"เจียงเซิงค่อย ๆ ยืนขึ้น ให้เด็กสามคนไปเล่นกันเองก่อน จากนั้นซือเย่เจ๋วจับมือของเธอเดินเข้าไปในคฤหาสน์ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องอ่านหนังสือ ในห้องอ่านหนังสือนอกจากท่านผู้เฒ่า แล้วก็ยังมีซูหลิงโหรวอีกด้วยท่านผู้เฒ่านั่งอยู่หลังโต๊ะ ไม่รู้ว่าทำไมสายตาที่มองเจียงเซิงถึงได้เย็นชาขึ้นมา"คุณปู่ เซิงเซิงทำภารกิจการประเมินเสร็จเรียบร้อยแล้ว และก็ได้รับคะแนนที่ผ่านเกณฑ์ ดังนั้นเรื่องการแต่งงานของผมกับเซิงเซิง......"“ครั้งนี้ฉันไม่มีทางยอมรับการแต่งงานของพวกเธอแน่นอน!”ซือเย่เจ๋วใบหน้ามีน้ำค้างแข็งชั้นหนึ่ง ใบหน้าเย็นชาพูดขึ้น: "คุณพูดแล้วกลับคำ?""ใช่ ฉันพูดแล้วกลับคำ นายจะอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เด็ดขาด!" จู่ ๆ ท่าทางที่ท่านผู้เฒ่ามีต่อเจียงเซิงเปลี่ยนไป นี่ตัดไมตรีมากกว่าก่อนที่จะไปค่ายฝึกอบรมอีกแม้

**บลูเบย์ คฤหาสน์ย่านคนรวยเจียงเซิงมองออกไปนอกหน้าต่างรถ สองข้างทางปลูกต้นงิ้วแดงไว้ ดอกงี้วสีแดงสดช่วยเพิ่มความมีชีวิตชีวาให้กับอาคารก่อสร้างที่อยู่บนท้องถนนย่านคนรวยของเมืองหลวงมีภูเขาและน้ำโอบล้อม ด้านหลังติดกับชายฝั่งทะเล สภาพแวดล้อมสะดวกสบาย และการเดินทางก็สะดวก นักธุรกิจที่ร่ำรวยหรือแม้แต่ดาราศิลปินของวงการบันเทิงจำนวนมากเลือกที่จะซื้อบ้านในย่านนี้เธอแปลกใจเล็กน้อย: " ซือเย่เจ๋ว คุณพาฉันมาทำอะไรที่นี่?"ซือเย่เจ๋วไม่ตอบจนกระทั่งรถค่อย ๆ ขับเข้าไปในคฤหาสน์ส่วนตัวซึ่งมีพื้นที่ 350 ตารางเมตร ภายในลานเขียวขจีและเงียบสงบ มีสระน้ำใสและทางเดินหินนุ่ม ริมฝั่งมีศาลาไม้ไว้กำบังแดดคฤหาสน์สองชั้นสีเหลืองอบอุ่นมีการออกแบบภายนอกที่เรียบง่ายและสง่างาม แสดงออกถึงความหรูหราและมีเกียรติเจียงเซิงกับซือเย่เจ๋วออกมาจากภายในรถ เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ: "คุณคงไม่......"ซือเย่เจ๋วยิ้มมุมปาก: "เรือนหอหลังเล็ก ๆ ของพวกเรา ที่นี่สภาพแวดล้อมไม่เลว เหมาะสำหรับพวกเราสามีภรรยาใช้เวลาส่วนตัวกัน"เจียงเซิงมุมปากกระตุก: "แค่พวกเราเหรอ?"ซือเย่เจ๋วกอดเธอจากด้านหลัง ก้มหน้าลงแล้ววางคางบนไหล่ของเธ

"ในเมื่อเย่เจ๋วหมายปองแค่เธอ อาก็หวังว่าไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เธออย่าแยกจากเย่เจ๋วไปง่าย ๆ"เจียงเซิงหยุดชะงัก ทำไมถึงมีความรู้สึกเหมือนว่าคุณท่านซือฝากฝังชีวิตของลูกชายของเขาให้เธอดูแลนะ?เธอยกริมฝีปากขึ้นแล้วยิ้ม: "วางใจเถอะค่ะ อาซือ หนู..."เธอเหลือบมองซือเย่เจ๋วที่นั่งอยู่ด้านข้างตัวเองอย่าง "เชื่อฟัง" แล้วพูดขึ้น: "ไม่มีทางแยกจากเขา"ซือเย่เจ๋วเลิกคิ้วเล็กน้อย พ่อของเขาเป็นกังวลเรื่องเขากับเซิงเซิงขนาดนี้ ต่อไปเขาต้องดีกับพ่อให้มากหน่อยแล้วคุณท่านซือพูดอย่างพึงพอใจ: "เอาล่ะ ส่วนเรื่องของคุณปู่ของเย่เจ๋วยกให้อาก็พอ พวกเธอวัยรุ่นสองคนก็ใช้ชีวิตของพวกเธอให้ดี อาเชื่อว่าต้องมีสักวันที่ปู่ของเย่เจ๋วจะยอมรับเธอ"หลังจากวางสายแล้ว เจียงเซิงก็ส่งโทรศัพท์คืนให้เขาซือเย่เจ๋วหรี่ตาลง ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดเหมือนกับจิ้งจองเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่ง: "ได้ยินแล้วยัง พ่อใช้ให้เธออย่าจากฉันไป"เจียงเซิงขมวดคิ้ว กำปั้นอ่อนนุ่มไร้เรี่ยวแรงต่อลงบนไหล่ของเขา: "อย่าได้คืบเอาศอก ฉันรับปากคุณอาซือ แต่ต่อไปถ้าคุณทำเรื่องที่ผิดต่อฉัน ฉันจะพาลูกไปแล้วแต่งงานใหม่!"แต่งงานใหม่!คำสองคำนี้ฝังลึกอยู่ในใจของเขา

กุงหลี่หลี่นั่งลงบนโซฟาแล้วมองดูเธอ: "นั่งเถอะ หนูอยากถามฉันเกี่ยวกับเรื่องของแม่ของหนูสินะ?"หลังจากเจียงเซิงได้รับอนุญาติก็นั่งลงตรงข้ามกุงหลี่หลี่ และเจียงเซิงก็อยากรู้เรื่องของแม่ของเธอจริง ๆ จึงพยักหน้า"ม่านม่านก็คือน้องสาวแท้ ๆ ของฉัน หนูหน้าตาคล้ายคลึงกับม่านม่านอยู่บ้าง" กุงหลี่หลี่ยิ้มเย้ยหยันตัวเอง ตอนแรกถ้าเธอได้พบเจียงเซิงเร็วหน่อย บางทีเธออาจจะไม่ไปเชื่อเจียงเวย ถึงขั้นที่คิดว่าเจียงเซิงเป็นคนแบบนั้นจริง ๆเมื่อนึกอะไรได้ เธอก็ถามอีก: "แม่ของหนูเคยบอกกับหนูไหมว่าทำไมเธอถึงมาที่ประเทศ Z?"เจียงเซิงส่ายหน้าเมื่อเห็นว่าเธอไม่รู้ กุงหลี่หลี่ก็มีความรู้สึกงงงวย: "แม้แต่เธอก็ไม่ได้บอกกับฉัน พูดตามตรงถ้าหากไม่ใช่กำไลหยกที่เจียงเวยสวมใส่ ฉันไม่อยากเชื่อด้วยซ้ำว่าเธอเคยมาที่ประเทศ Z""คุณก็ไม่รู้เหรอ?" เจียงเซิงกำลังนิ่งอึ้ง แม่ของเธอทำไมถึงออกจากตระกูลกุงแล้วมายังประเทศ Z ที่ไกลโพ้น แม้แต่กุงหลี่หลี่ก็ไม่รู้"อันที่จริงหนูไม่ต้องประหลาดใจ ตอนนั้นที่แม้ของหนูออกจากบ้าน ฉันคิดมาตลอดว่าเธอจะไปที่ประเทศ M""ไปประเทศ M?"ในดวงตาของเจียงเซิงเผยความสงสัย: "แม่ของฉันเคยไปที่ประ