All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 281 - Chapter 290

ติงเมิ่งหลานฟังจบก็รู้สึกวิตกกังวลขึ้นมา จากนั้นมองเธอแล้วพูด: "พี่หลัวหยิง ท่านเจ๋วทำไมต้องอยากพบพี่เจียงเซิง ไม่ใช่ว่าเขาก็คิดว่าพี่เจียงเซิงทุจริตหรอกนะ?"หลัวหยิงรอยยิ้มเก้กังเล็กน้อย: "ไม่ใช่อยู่แล้ว วางใจเถอะ"หลัวหยิงพาเจียงเซิงมาถึงที่ห้องทำงาน ผลักประตูออก ก็เห็นซือเย่เจ๋วนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา และหลัวหู่กับซูหลิงโหรวก็อยู่ด้วยรอให้เจียงเซิงปรากฏตัว ซือเย่เจ๋วก็พูดกับสองคนนั้นอย่างเรียบเฉย: "พวกนายออกไปก่อน"ในตอนที่ซูหลิงโหรวหันหลัง เธอเหลือบมองเจียงเซิงแล้วถึงหน้าตาเคร่งขรึมเดินออกไปหลัวหยิงเป็นคนที่ออกไปท้ายสุดก็ปิดประตูห้องทำงานลง ภายในห้องทำงานเหลือเพียงแค่พวกเขาสองคน"ยืนห่างขนาดนั้นทำไม?" ซือเย่เจ๋วหรี่ตา มือตบตำแหน่งที่อยู่ข้าง ๆ ตัว: "มานั่งนี่""ไม่เอา ที่นี่คือค่ายฝึกอบรม คนเยอะแยะ ถูกใครเห็นเขาจะส่งผลไม่ดี" เจียงเซิงปฏิเสธซือเย่เจ๋วเม้มปากบาง สายตามองไปที่ตัวเธอครู่หนึ่ง: "เธอมาเองหรือจะให้ฉันอุ้มเธอมา?"เจียงเซิง: "..."เพิ่งเดินมาถึงหน้าโซฟา ซือเย่เจ๋วก็ยื่นมือออกมาโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน เจียงเซิงนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง จากนั้นขัดขืนแล้วพูดขึ้น: "คุณปล่อ

ซูหลิงโหรวสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย วั่งฉีคนนี้ปากดีจริง ๆ เลย ปกติอยู่ต่อหน้าคนอื่นวั่งฉีชมเธอแบบนี้เธอรู้สึกว่ามีหน้ามีตาอย่างมาก แต่พูดแบบนี้ต่อหน้าเจียงเซิง เป็นการตบหน้าซูหลิงโหรวอย่างไม่ต้องสงสัยวั่งฉีไม่ได้สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของใบหน้าของซูหลิงโหรว เธอมองเจียงเซิงอย่างดุดัน: "ต่อให้เธอเก่งแค่ไหนแล้วยังไง ฉันบอกเธอให้นะ ตอนนี้ท่านเจ๋วอยู่ในค่ายฝึก ถ้าเธอกล้าลงมืออีก ฉัน......""เพี๊ยะ!"การตบครั้งนี้ทำให้วั่งฉีตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ เธอกล้าดียังไง!เจียงเซิงเผยรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นมา: "ทำไม อยากให้คุณหนูซูเรียกท่านเจ๋วมาหนุนหลังให้เธอเหรอ? งั้นวันนี้ฉันขอพูดตรงนี้ ต่อให้ท่านเจ๋วยืนอยู่ตรงนี้ ฉันก็ตบเธอเหมือนเดิม หรือจะลองดูไหม?""แก......แก......." วั่งฉีจุกจนพูดไม่ออก เจียงเซิงทำไมถึงกล้ากำเริบเสิบสานแบบนี้ ใครเป็นคนให้ความกล้า?"ถ้าหากปกติเธอพูดไม่เป็นแบบนี้ ก็ไม่ถึงกับต้องถูกตบ" เจียงเซิงยิ้มเล็กน้อยสายตาเคลื่อนไปทางซูหลิงโหรว: "คุณหนูซู คุณว่าไหมคะ?"ความเย็นชาในสายตาของซูหลิงโหรวตั้งแต่แรกจนจบก็ไม่ได้เผยออกมา เธอเพียงแค่ยิ้มบาง: "คุณเจียงฉลาดเกินคน แต่ตอนนี้อยู่ใ

เป็นเพราะกลอุบายที่เก่งกาจของเขาก็เท่านั้นภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างกันคนเราจะต้องรู้จักพลิกแพลงและใช้เล่ห์เหลี่ยม ถ้าหากไม่มีวิธีในการเอาชนะ จะจัดการศัตรูได้อย่างไร?ท่านผู้เฒ่าไม่อยากสนใจแล้ว เขาโบกมือพูด: "พวกนายจัดการเองแล้วกัน อย่างไรฉันแค่ต้องการคะแนน"ซือเย่เจ๋วออกจากคฤหาสน์ เดินไปข้างหน้ารถ ซูหลิงโหรวเรียกเขาเอาไว้เธอเดินมาด้านหลังเขา: "เย่เจ๋ว ฉันไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น ฉันแค่พิจารณาถึงความคิดของคนอื่น......""ซูหลิงโหรว ยุ่งแต่เรื่องของตัวเองพอ อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอมีการเคลื่อนไหวอยู่เบื้องหลัง" ซือเย่เจ๋วขึ้นไปนั่งบนรถโดยไม่หันหน้ากลับมามองมองดูรถแล่นออกไป ซูหลิงโหรวแข็งทื่ออยู่ที่เดิมนึกถึงคำพูดเมื่อครู่ของเขา ในใจสั่นไหวเธอไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่โจ่งแจ้งกับเจียงเซิงเลย มีเพียงเรื่องแหวนหยกเรื่องเดียวดังนั้นเขารู้แล้วเหรอ?......วันต่อมาคะแนนการประเมินสมรรถภาพร่างกายติดไว้บนกระดานประกาศ คนกลุ่มหนึ่งล้อมรอบหน้ากระดานเพื่อดูประกาศระหว่างทางที่เจียงเซิงกับติงเมิ่งหลานกลัมาจากโรงอาหาร เมื่อผ่านกระดานประกาศก็เข้าไปดูด้วย ติงเมิ่งหลานหาชื่อของเจียงเซิงเจออย่างรวด

เจียงเซิงไม่กลัวที่จะถูกกู้ยี่ฝานเห็นตัวเองในตอนนี้ เธอยิ้มแล้วเดินเข้าไป เหลือบมองวั่งฉีที่หลบอยู่ด้านหลังเขา: "ถูกต้อง เดิมทีฉันก็มีธาตุแท้แบบนี้ คนที่วางแผนใส่ฉัน ฉันไม่มีทางอ่อนข้อให้""กู้ยี่ฟาน นายฟังสิ......" วั่งฉีจับแขนของเขา ท่าทางน่าสงสารอย่างมากกู้ยี่ฟานนิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้ดึงแขนออกจากมือวั่งฉีแล้วมองดูเจียงเซิง: "นางฟ้า เธอ......เธอถูกวั่งฉีข่มขู่ ดังนั้นถึงได้......"เป็นแบบนี้เหรอ?"นายคิดว่าฉันท่าทางเหมือนคนที่ถูกคนข่มขู่ไหม?"ดวงตาของเจียงเซิงเย็นชา พูดด้วยใบหน้านิ่งเฉย: "วั่งฉีเป็นเพราะนายถึงได้จัดการฉัน สิ่งที่ฉันได้รับจากการวางแผนของเธอฉันต้องทวงกลับมา ถ้าหากเธอยังทำตัวดี ๆ ไม่เป็น ฉันก็ไม่แคร์ที่จะปล่อยบันทึกเสียงออกไป"กู้ยี่ฟานมองดูเจียงเซิงที่อยู่ตรงหน้า มักรู้สึกว่าแปลกหน้าเล็กน้อย บางทีเป็นเพราะตั้งแต่เริ่มต้นเขาไม่เคยทำความรู้จักกับเธอเลยดูเหมือนตั้งแต่วันนั้น ต่อให้เจอกันที่โรงอาหาร กู้ยี่ฟานก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเข้ามาทักทายแล้วเดิมทีติงเมิ่งหลานยังอยากจะทักทายกู้ยี่ฟาน แต่ตอนที่กู้ยี่ฟานเดินผ่านพวกเขาไปไม่พูดจาสักประโยคติงเมิ่งหลานรู้สึกประห

ในเมื่อเรเวียร์สอนความสามารถในการป้องกันตัวให้เธอ เช่นนั้น ก็น่าจะสอนอย่างอื่นด้วย?เจียงเซิงเห็นเขาจ้องมองตัวเองอยู่ตลอด เธอที่สีหน้านิ่งเฉยในใจกลับกระวนกระวายเป็นอย่างมากแต่เธอยังยิ้มแล้วตอบกลับ: “คุณลุงเรเวียร์เห็นฉันเลี้ยงลูกคนเดียวมีชีวิตอย่างยากลำบาก สอนการป้องกันตัวให้ฉันไม่เกินเหตุไปหรอกนะ?”ซือเย่เจ๋วยิ้ม : “แน่นอน”ต่อให้ตอนนี้ภรรยาตัวน้อยชองเขาไม่บอกเขา แต่ต่อไปเขาก็ต้องรู้อยู่แล้วเจียงเซิงทานอาหารเสร็จแล้วออกจากห้องวีไอพีที่ชั้นสอง วั่งฉีที่ซ่อนอยู่ในมุมอับก็รอจับเธอว่าเกาะผู้บัญชาชั้นสูงคนไหนกันแน่ใครจะรู้ว่า ในตอนที่เห็นหลัวหู่รับซือเย่เจ๋วออกมาจากในห้องวีไอพี สีหน้าของวั่งฉีก็เปลี่ยนไปผู้ชายในห้องวีไอพีก็คือท่านเจ๋ว?!หึ ถึงว่าติงเมิ่งหลานพูดว่าเจียงเซิงปฏิเสธกู่ยี่ฟาน ที่แท้เป็นเพราะจับจ้องไปที่ผู้ชายที่โดดเด่นยิ่งกว่ากู้ยี่ฟานนี่เอง!งั้นก็อย่าโทษเธอแล้วกัน!ติงเมิ่งหลานนั่งอยู่บนเตียงมองดูโทรศัพท์อยู่ เมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตูถึงได้รีบวางโทรศัพท์ลง มองดูเจียงเซิงที่ปรากฏตัวอยู่ที่นอกประตูในตอนที่สบตากับเจียงเซิง เธอหลบสายตาไปเล็กน้อย จากนั้นยิ้มพูด “