All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 271 - Chapter 280

เจียงเซิงเงียบซือเย่เจ๋วคิดอะไรได้ และหยิบแหวนหยกขาวออกมาจากกระเป๋าของเขา เขาจับมือเธอแล้วค่อยๆ สวมให้เธอ "วันนี้ที่ผมมาที่นี่แค่อยากให้ของขวัญคุณ ลองดูสิ คุณชอบไหม?"สีหน้าของเจียงเซิงเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเธอเห็นแหวนหยกขาวบนนิ้วหัวชอบงั้นเหรอ?น่าขำจริงๆ...เจียงเซิงลุกขึ้นนั่ง ถอดแหวนออกแล้วกระแทกมันลงบนพื้นด้วย "เสียงดังกราว" แหวนหยกขาวนั้นก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และใบหน้า ซือเย่เจ๋วก็ดูไม่น่ามองทันทีเขาคว้าข้อมือของเธอด้วยสายตาบูดบึ้ง "เจียงเซิง อย่าทำตัวไร้เหตุผลเป็นเพราะผมตามใจคุณ!""คุณคิดว่าฉันเป็นอะไร"เจียงเซิงมองดูท่าทางโกรธเคืองของเขาด้วยตาแดงแล้วพูดอย่างน่าขัน "ซือเย่เจ๋ว อย่าคิดว่าฉันเป็นคนโง่ คุณกับซูหลิงโหรวไปที่ร้านอวี้ไจ่ก็เพื่อซื้อแหวนนี้ให้เธอไม่ใช่หรือ? ""ในเมื่อมันเป็นของที่ให้เธอแล้ว แต่คุณเอาของที่เธอใส่แล้วมาให้ฉัน คุณคิดว่าฉันเป็นขอทานหรือไง เอาของที่คนอื่นไม่ต้องการมาให้ฉันเหรอ?"ซือเย่เจ๋วอึ้งไป เธอหมายความว่ายังไง แหวนหยกขาวนี้กลายเป็นของที่เขามอบให้กับซูหลิงโหรวตั้งแต่เมื่อไรกันแล้วซูหลิงโหรวก็ใส่แหวนหยกขาวนี่มาก่อนเหรอ?เมื่อนึกถึงอะไรขึ้นมา เขาจึ

เจียงเซิงเทน้ำอุ่นให้เธอเพื่ออุ่นมือ "คงหิวแล้วนะ ฉันยังมาม่าอยู่ เป็นวันก่อนที่คุณให้ฉัน ฉันช่วยต้มให้"ติงเมิ่งหลานพยักหน้า ก้มศีรษะลงแล้วจิบน้ำอุ่นเธอหันไปมองติงเมิ่งหลาน "ฉันขอโทษ ฉันเองที่ทำให้คุณเดือดร้อนไปด้วย"เธอไม่คาดคิดว่าพวกวั่งฉีจะร่วมมือทำร้ายติงเมิ่งหลานด้วย หากเธอไม่ได้ไปจัดการในครั้งนี้ ติงเมิ่งหลานจะถูกขังไว้ที่นั่นทั้งคืนเลยใช่ไหม?ติงเมิ่งหลานยกมุมปากของเธอแล้วยิ้ม "ฉันไม่โทษคุณหรอก อันที่จริงเป็นฉันเองที่แย่มาก มาตั้งสามเดือนแล้ว และยังไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย คนอย่างฉันจะเป็นสายลับได้อย่างไรกัน?"เธออ่อนแอมากจริงๆ แม้แต่เด็กผู้หญิงพวกนั้นก็สู้ไม่ได้ แถมยังถูกขังอยู่ในห้องน้ำ และโดนน้ำสาดด้วย แค่คิดดูก็รู้สึกน่าขำเลยเจียงเซิงวางมาม่าที่ต้มในน้ำเดือดไว้ข้างๆ แล้วเดินไปหาติงเมิ่งหลานก่อนนั่งลง "ยังอีกนานอยู่เลย หากคุณต้องการเป็นสายลับ การฝึกฝนไม่ใช่แค่ปีสองปีนะ แต่อายุคุณยังน้อยอยู่ ดังนั้นค่อยๆ ฝึกฝนสักวันหนึ่งคุณจะประสบความสำเร็จแน่ๆ""พี่เจียงเซิง คุณอยู่ที่นี่แค่ครึ่งเดือนจริงๆ เหรอ?" ติงเมิ่งหลานมองดูเธอแล้วถามเจียงเซิงหลับตาลงและพยักหน้าติงเมิ่งหลานถอ

"ไม่เรียนรู้สิ่งดี ๆ รู้จักแต่ใส่ร้ายป้ายสีเพื่อนร่วมทีม แถมยังบูลลี่เพื่อนร่วมทีม? พี่หลี คุณต้องลงโทษให้ดี ๆ ไม่อย่างนั้นครั้งหน้ายังต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก"ครูฝึกเห็นหลัวหยิงเข้ามายุ่ง ก็พูดอะไรอีกไม่ได้ เขาพูดกับพวกเธอ: "พวกเธอ ไปที่สนามวิ่ง วิ่งสิบรอบ!"ต่อให้พวกวั่งฉีไม่ยินยอมอย่างไร ก็ทำได้แค่ยอมรับความซวย และออกไปนอกห้องทำงานอย่างโมโหเจียงเซิงตามหลัวหยิงออกมาจากห้องทำงาน: "ขอบคุณคุณที่ช่วยฉัน"เธอดูออกว่าหลัวหยิงช่วยเธอแก้ตัว ดังนั้นจึงรู้สึกซาบซึ้งต่อหลัวหยิง"พี่สะใภ้ พี่ไม่ต้องเกรงใจฉัน อ่อใช่ เมื่อวานตอนบ่ายท่านเจ๋วมารอบหนึ่ง คุณบอกกับเขาเรื่องที่คุณเข้าเขตหวงห้ามโดยไม่ตั้งใจแล้วเหรอ?"เดิมทีหลัวหยิงอยากจะรายงาน แต่ยังไม่ทันได้รายงาน ท่านเจ๋วก็รับรู้แล้วเจียงเซิงหันไปมองเธอ: "ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนบอกเขาเหรอ?"หลัวหยิงนิ่งอึ้ง รีบโบกมือ: "ไม่ใช่ฉัน ฉันเปล่า ฉันยังไม่ได้พูดเลย และก็ไม่ใช่คุณที่พูด?"เจียงเซิงส่ายหน้า ไม่ใช่หลัวหยิงเป็นคนพูด งั้นยังมีใครที่รายงานข่าวให้ซือเย่เจ๋วอีก?ถึงขั้นที่ว่า เรื่องของเธอกับกู้ยี่ฟานก็มีคนรายงานเข้าหูของซือเย่เจ๋วมีใครแอ

"พี่เจียงเซิง พี่จะประเมินผลจริง ๆ เหรอ?" ติงเมิ่งหลานถามเธอเสียงเบา"วางใจเถอะ ฉันมีความมั่นใจ"เจียงเซิงตบไหล่ของเธอในตอนนี้ครูฝึกกับหลัวหู่และยังมีหลัวหยิงสองพี่น้องเดินเข้ามาในโรงยิมทดสอบ แน่นอนว่า คนที่ตามอยู่ข้างพวกเขายังมีซูหลิงโหรวเจียงเซิงเห็นซูหลิงโหรว ก็หรี่ตาลงอย่างอดไม่ได้ เธอมาได้อย่างไร?ซูหลิงโหรวนั่งลงตรงตำแหน่งของผู้ช่วยผู้คุมสอบ ในตอนที่สบตากับเจียงเซิงก็เลิกคิ้วเล็กน้อยและยิ้มบาง ๆ"นั่นคือรุ่นพี่ซูหลิงโหรวสินะ เธอคือผู้ช่วยผู้คุมสอบในวันนี้เหรอ""รุ่นพี่ซูสวยมากเลย"คนที่อยู่ด้านล่างเวทีส่วนใหญ่ต่างชื่นชมซูหลิงโหรว ซูหลิงโหรวอยู่ในค่ายฝึกอบรมตั้งนานแล้ว เป็นสมาชิกรุ่นเดียวกันกับหลัวหู่และหลัวหยิง ดังนั้นเป็นรุ่นพี่ของพวกเขาไม่ผิดแต่ในตอนนี้เอง การปรากฏตัวของซือเย่เจ๋วทำให้ผู้คนที่ชื่นชอบตกตะลึงกันไปหมด"แม่เจ้า นั่นท่านเจ๋วไม่ใช่เหรอ?""ท่านเจ๋วมาที่ค่ายฝึกอบรมด้วยตนเอง แถมยังมาเข้าชมการแข่งขันประเมินผลอีกด้วย พวกเรามีโชคอะไรเนี่ย!""ว้าว เขาก็คือท่านเจ๋วของตระกูลซือท่านนั้นเหรอ?" ติงเมิ่งหลานไม่คาดฝันเลยว่าจะได้เจอท่านเจ๋วตัวเป็น ๆเจียงเซิงนิ่งอึ้

การประท้วงของเหอหลงหลงทำให้คนที่อยู่ด้านล่างเวทีต่างประหลาดใจ"นึกไม่ถึงว่าจะพบอาวุธแหลมคมติดตัว ทุจริตนี่หน่า""จริงด้วย ฉันก็ว่าเธอจะชนะพี่หลงได้อย่างไร?"วั่งฉีตะโกนบอกครูฝึก: "เจียงเซิงลงมือทำร้ายคนแถมยังทุจริต นี่ไม่นับว่าพี่หลงแพ้ใช่ไหมคะ นี่มันไม่ยุติธรรมชัด ๆ!""จริงด้วย!"วั่งฉีปลุกปั่นคนที่อยู่ข้างกาย ต่อให้บางคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเธอก็คิดว่านี่เป็นการทุจริตซือเย่เจ๋วสีหน้าเคร่งขรึมจนน่าหวาดกลัว ครูฝึกอยู่ข้างกายก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ในตอนที่จะประกาศคำตัดสิน เจียงเซิงอดกลั้นความเจ็บปวดแล้วกันฟันพูด: "ไม่ทราบว่ากฎการแข่งขันมีการระบุที่แน่ชัดไหมว่าห้ามทำร้ายคน?"ครูฝึกตกตะลึงและตอบกลับ: "กฎการแข่งขันไม่ได้พูดไว้...""ในเมื่อไม่เคยพูดไว้ งั้นมีสิทธิ์อะไรที่ฉันทำร้ายคนนับว่าเป็นความผิดของฉัน?" เจียงเซิงหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด จนถึงตอนนี้ทั่วทั้งแขนยังรู้สึกชาอยู่ ขยับเขยื้อนไม่ได้ด้วยซ้ำ"แต่เธอใช้แหวนบนมือของเธอทำร้ายฉันจนบาดเจ็บ!" เหอหลงหลงยังคงพูดอย่างไม่ยอมแพ้เจียงเซิงหัวเราะหึหึแล้วมองไปทางเธอ: "ดังนั้นเธอทำกระดูกข้อต่อแขนของฉันหลุด ฉันสู้กลับไม่ได้เหร