All Chapters of Her Nerdy Secret: Chapter 21 - Chapter 30

“Erica, ano ba! 'Wag mo na nga silang pansinin, alam mo namang papansin talaga ang mga 'yan,” pigil sa akin ni Myra, pero hindi ko na pinansin. Nagpatuloy ako sa paglalakad at talagang malalaki ang hakbang ko. Alam kong hindi dapat ako maging-involve sa issue nila, pero kinutuban kasi ako habang tanaw ang mga impakta na nagkakagulo sa cottage. Na kay Justin lahat ang tingin nila na ulo na lang ang nakikita habang kumukumpas-kumpas ang mga kamay. Alam ko na totoong nalulunod siya at hindi nagloloko lang. “Erica, ang tigas talaga ng ulo mo,” inis na sigaw ni Myra, pero alam ko namang sinundan niya ako. “Erica, ang kamay mo,” rinig ko pang sigaw niya, as I dived into the water to save Justin. “Kumapit ka,” sabi ko habang hawak na ang bawang niya. Walang salita na sinunod ni Justin ang sinabi ko. Kumapit siya sa baywang ko, at alam kong nasa akin ang tingin niya. Alam kong nagugulo ang utak niya ngayon. Niligtas ba naman siya ng babae na tinatawag nilang nerd. “Reynald, si Justin! Tul

Napangiti ako, all this time, tama ako—tama ang hinala ko na lahat ng ginagawa ni Reynald, are just part of a scheme. Baka akala nitong demonyong si Reynald ay nahuhulog na ako sa palabas niya. Kung patahimikin niya kasi si Shaira, parang feeling niya, um-effect ang pagpapanggap niya. Hindi naman! “Bakit kasi hindi mo sinabi?" iritang tanong ni Shaira, sabay pahid sa luha at lumabi pa. "Bakit hinayaan mo na magalit at magselos ako ng ganito? Nakakainis ka naman e,” nagtatampong sabi pa nito at sinabayan niya pa ng hampas ang pagsasalita niya. Binuksan ko ang pinto, pero bago ko iyon ginawa, siniguro ko muna na matamis ang ngiti ko at kalmadong-kalmado. Ang ganda nga kasi ng mga eksena na nakikita ko, at ang ganda rin ng mga dialogue na naririnig ko. Wala nang lusot si Reynald. Kaya hindi pwede na hindi ako umiksina. Ako nga ang bida dito. Ako ang pinag-uusapan nila at balak lokohin. "Ang ingay-ingay n'yo naman," sabi ko sa mahinahong boses, at syempre may matamis na ngiti 'yong kas

" 'Wag mo nga—" Natigil ang pagsasalita ko at umawang pa ang bibig nang hawakan niya ang balikat ko. Pinagtitripan na naman ba ako ng tarantadong 'to? "Take your hands—" "Ang sabi ko, 'wag mong takpan ang magandang view!" sabi niya, sabay usog sa akin na parang dummy at ipinuwisto sa tabi ng puno ng talisay. " 'Yan perfect!" Ngingiti-ngiti pa siya habang nakatingin sa cell phone niya at kinunan na nga ako. Hindi ko na naman tuloy mapigil ang pagbusangot ng mukha. "Gumalaw ka naman, sayang ang magandang view kung pangit ang pose mo." Nakagat ko ang labi ko at pigil na bumuga ng hangin. Pinagloloko talaga ako nitong lalaking 'to. Ginagalit na naman ako. Alam ko namang hindi lang ang pose kong pangit ang tinutukoy niya, kung hindi, ang pangit kong mukha mismo. "Lakad ka do'n," utos niya, sabay turo sa may puno ng niyog. Gusto yata niya na mabagsakan ako ng bunga. At saka pansin ko, ang hilig niya sa mga puno. Sumunod na lang din ako, para iwas problem, at iwas away para matapos na k

“ ‘Wag kayong sumunod!” Lahat ng akmang sumunod sa amin ni Justin ay pinagduduro niya. 'Yong duro na alam kong may kasama talagang pagbabanta.Nakakatakot sa totoo lang, feeling ko kasi kakatayin niya ako. Bakit ba kami umabot sa ganito ka gulong sitwasyon? Ang gusto lang naman namin ni Myra ay umuwi at makalayo na sa grupo nila.“Justin, bitiwan mo ako,” madiin kong utos. Hawak ko na rin ang kamay niya na mahigpit na humawak sa kamay ko. Pinipilit ko iyong kalasin. Pero ang higpit ng paghawak niya, hindi ko mabaklas-baklas. "Justin, ano ba? Nasasaktan ako!" halos maiiyak ko nang sabi. Pero para siyang bingi na hindi naririnig ang sinasabi ko. Tingin ko nga ibang tao ang tingin niya sa akin. Iba ang paghawak niya sa kamay ko. 'Yong tipong nilalayo niya ako mga taong gustong manakit sa akin. Pero sa ginagawa niya ngayon, siya ang nakakasakit. Nagmatigas ako at hindi humakbang pero sa lakas ng paghila niya ay nadadala pa rin ako. “Sino ka para gawin sa akin ‘to?!” Bumagal ang paglala

Sinadyang ngiti ang bumungad sa akin, pagbukas ko ng pinto. “Good morning, my nerd—este, the nerd.” “Morning, mukha mo!” Akmang isasara ko agad ang pinto, pero maagap niyang hinarang ang paa niya at tinulak iyon. Wala akong nagawa nang kaagad siyang pumasok nang magbukas ng malaki ang pinto. “Is this your way of welcoming your guest?” tanong ni Justin, at kampanting naglakad papunta sa couch at umupo sa harap ni Myra. Napanganga na lang si Myra at hindi rin kaagad nakapagsalita. Napangisi naman si Justin sa naging reaction ng kaibigan ko. Gulat na gulat kasi. Bumilog ang mga mata. “Myra, ‘wag ka namang masyadong pahalata, alam kong sobrang gwapo ko. But please, take your eyes away from me, because this gorgeous face isn't for you to fawn over; it’s for your—” Hindi niya tinuloy ang sinasabi, pero tingin niya sa akin nakatutok, may kasama pang kakaibang ngisi. “Wow… taas ng confidence! Ibang level—ibang level ang kakapalan ng mukha mo at kayabangan! Aanhin ‘yang guwapo mong mukha