All Chapters of Her Nerdy Secret: Chapter 11 - Chapter 20

Yuko ang ulo at parang wala sa sarili akong naglalakad papunta sa school. Paanong hindi ako mawala sa sarili, demonyo ang kapareha ko sa project. Buo ang loob ko na ipasa ang lahat ng subjects ko para maka-graduate at maka-alis na sa paaralang ‘to. Paano pa mangyayari ‘yon? Hindi ko nga alam kung paano e-approach si Justin. Hindi ko alam kung paano namin gagawin ang project.“Erica,” mahinahong boses ang narinig kong tumatawag sa akin, pero hindi ako nag-abalang pansinin. “Good morning,” sabi pa nito habang nasa tabi ko na. “Sayang, ako na lang sana ang partner mo, at hindi ang pinsan ko." Napilitan akong lumingon. Kaagad sumalubong ang fake na ngiti ni Reynald. Gusto ko nga sanang talakan na naman. Pero wala na nga akong energy. Naubos kahapon. “Tingin mo, gusto kitang maging partner?” medyo gigil kong tanong. “Alam ko namang ayaw mo rin akong maging partner, but me, gustong-gusto ko. Ang malas lang at si Myra pa ang partner—”“Wow! Ikaw pa talaga ang malas?” biglang sulpot ni My

"Oo, ayoko na magkaroon ng utang na loob sa'yo!" sagot ko. Nagulat ako sa biglang pagdating at pagsabat ni Reynald, pero agad ko namang nasagot ang tanong niya. Pasikmat pa nga, para ramdam na ramdam niya na ayoko at hindi ako natutuwa sa tulong na ginawa niya. Rinig ko ang pahapyaw niyang tawa na sinundan ng buntong-hininga. Um-acting na naman siyang affected sa sinabi ko. "Erica, alam mo, ang hirap at ang sakit mo palang gustuhin—""Pinsan, pinaggagawa mo sa sarili mo? Nagmumukha ka nang tanga. Tigilan mo na nga 'yang bait-baitan mo. Lalo na ang drama mo. Hindi bagay sa'yo." Napapikit ako ng todo nang marinig ang boses ni Justin.Kahit saan na lang ay bigla na lang sumulpot ang mga demonyo na 'to. Ewan ko ba kung bakit lagi kaming nag-aabot. Para kaming may mahabang tali sa mga kamay na hindi maputol-putol. "Ano ba naman 'to? Akala ko makapagpahinga ako ng maayos ngayon, hindi pala. Hanggang dito kasi sa hospital, boses at kayabangan pa rin ng mga demonyo ang naririnig ko," nangh

“Anong sabi mo? Nilandi ko ang pinsan mo? Hindi ba't the nerd ang tawag mo sa akin, nag-level up na ba? Naging malanding the nerd na?” Ramdam ko ang pagsingaw ng init sa ulo ko. Kumulo ang dugo ko. Bumitiw ako sa stand. Kung kanina ay lumalayo ako nang lumapit siya. Ngayon ay ako naman ang lumapit. Gusto kong hampasin ang mukha niya. Nakakapanggigil. Walang kurap akong tumitig sa hambog niyang pagmumukha. Naikuyom ko pa ang kamao ko sa puntong halos bumaon na ang mga kuko ko sa palad ko.“Maang-maangan ka pa, pumatong ka nga—”Mapakla akong tumawa. Napapailing pa ng paulit-ulit. “Iyan ba ang sinabi niya? Pumatong ako? At talagang naniwala ka? Kung ikaw kaya ang patungan ko? Tatayuan ka ba?” walang preno kong tanong. Nasobrahan yata ako sa tapang ngayon at kung ano-ano na lang ang lumabas sa bibig ko. Nahiya akong bigla. Parang umurong ang dila ko at bigla rin akong nanghina. Pero pinilit kong ‘wag magpahalata. Nagtapang-tapangan pa rin ako, kahit ang totoo ay naduduwag na naman ako.

"Hindi ko sinasadya," nanghihina kong sabi at parang maduduwal na naman. Alam ko na may kasalanan ako, pero hindi ko kayang sabihin ang salitang sorry. Ang bigat sa loob ko na mag-sorry sa mga tao na una namang nanakit sa akin. "Ano ba? Sh*t, ang baho! Panira ka talaga ng araw!” Parang maduduwal na rin siya habang nakatingin sa sapatos niya. “Do something, the nerd! Wipe it!” pasikmat na naman niyang utos. Imbes na sumunod sa utos niya. Akmang susukahan ko pa uli siya. Ang bilis niyang umatras. Ang arte-arte nagtakip pa ng ilong. “Bakit ka ba nagkakaganyan? Are you pregnant?" pasigaw niyang tanong kasabay ang pagtaktak sa sapatos niya. “Sira-ulo ka rin talaga ‘no.” Napapikit na naman ako. “Porke’t sumuka, buntis kaagad?” Gusto ko sana siyang sagutin ng bongga. Gusto kong supalpalin ang bunganga niya na dinaig pa ang mga marites sa kanto. Kung hindi lang masama ang pakiramdam ko, kung hindi lang ako nahihilo at nasusuka, tinalakan ko na siya ng tinalakan hanggang sumabog ang eardr

"Oo o hindi lang ang hinihingi kong sagot, pero ang dami mong satsat!" gigil na sabi ni Justin sa tainga ko. "Lumayo-layo ka, bago pa maubos ang pasensya ko at masakal na kita!" gigil ko na namang sagot sabay hila sa seat back adjuster. "Sh*t! Ang sakit hah!" reklamo niya nang tumama sa mukha niya ang backrest. "Buti nga sa'yo!" pabulong ko namang sabi. Dada pa rin siya ng dada, pero hindi ko na pinansin. Pumikit ako, at pinilit ang sarili na matulog. “The nerd! Gumising ka na!” rinig kong sigaw sa tainga ko. Nakusot ko ang mga mata ko. Pero hindi kaagad dumilat. Antok na antok pa nga ako.“Ang lakas mo humilik!” Malakas na pagsara ng pinto ang kasabay ng sinabi ni Justin.Kita ko na rin si Myra na nakatayo at nakayuko sa harap ng kotse. Busy na naman siya kapipindot sa cellphone niya, at hindi lang simpleng pindot ang ginagawa niya, may kasamang panggigigil. Imbes na mag-enjoy siya sa ganda ng paligid. Mas gusto niya pang e-entertain ang walang kwentang lalaki na sinasabi niya n