All Chapters of Her Nerdy Secret: Chapter 51 - Chapter 60

Lutang pa rin ako kahit nandito na ako sa apartment ko. Kanina pa nga kasi ako naihatid ni Myra. Pero diwa ko, naglalakbay pa rin. Paano naman akong hindi maging lutang, wala na ngang nambubully sa akin kanina, pero nasaksihan ko naman ang drama ni Reynald at Shaira. At alam ko, hindi na ‘yon palabas, hindi na ‘yon drama. Ang nakakainis lang, ako pa ang naging dahilan kung bakit may isang babae na nasasaktan dahil nagmahal ng lalaking hindi naman siya mahal at hindi siya kayang gustuhin.Kahit naman kasi masama ang ugali ni Shaira, kahit impakta at demonyita pa siya, hindi pa rin niya deserve na mapahiya at masaktan ng ganoon sa harap pa ng maraming tao.Grabe si Reynald, hindi man lang binigyan ng kahihiyan si Shaira. Kaibigan niya pa rin naman ‘yon. Kahit pa may nagawa itong mali noon sa kanya. Tingin yata ng lalaking ‘yon, bilib na ako sa kanya dahil sa ginawa niya. Ang sabi kasi niya, ginawa niya raw ‘yon as patunay na totoo ang nararamdaman niya sa akin. Gago pala siya. May pin

Nanghihina at hindi ko na halos makita ang dinadaanan ko dahil sa mga luhang ayaw tumigil sa pagpatak mula sa mga mata ko. Naririnig ko pa ang mga bulungan at tawanan sa palagid. Umuugong ang mga masasakit at mapanghusgang salita mula sa mga tao na hindi naman ako kilala.Gusto ko na lang maglaho sa mundo. Gusto ko na lang pigilan ang paghinga ko para hindi ko marinig ang mga sinasabi nila. Gusto ko na lang lumayo at magtago habang buhay. Hindi totoo ang mga sinasabi nila, pero ang sakit pa rin ng mga salitang naririnig ko. Hinuhusgahan na nila ang buong pagkatao ko, hindi pa man nila alam ang totoo. Hindi ako pokp*k. ‘Yong narinig nilang mga ungol at halinghing, record ko nga ‘yon, pero hindi ako ‘yon. Lalong hindi ako ‘yong nasa video na pinalabas nila kanina. Hindi ako sex addict; sex toy collector lang. Pero may dahilan naman ako kung bakit ako nag-co-collect ng mga sex toys, at ‘yon sana ang sasabihin ko kay Myra kanina. Pero naunahan ako nila Shaira.“Ouch!" daíng ko, sabay ang

“J-Justin… umayos ka!” Dinuro ko siya kasabay din ang dahan-dahan na pag-atras. Pero tuloy din ang pasuray-suray niyang paglalakad papalapit sa akin, at nakangiti pa rin na parang tanga. "Diyan ka lang…sasapakin talaga kita—"Hindi ko na natapos ang sasabihin ko, bigla niya kasi akong niyakap. Tinulak ko na naman siya, pero agad din siyang kumapit at agad kinulong ang pisngi ko sa mga palad niya, sabay titig sa mga mata ko. “Ang ganda-ganda ng mga mata mo, Erica.” Napakurap-kurap ako. Wala na pala akong salamin. Kaya mata ko naman ang nakita at pinagdiskitahan niya. Abnormal din talaga ‘to. “Alam mo, ito ang dahilan kung bakit minahal kita…tumitig ka kasi…” Ngiti na naman ang tumapos sa pagsasalita niya. ‘Yong ngiting parang tanga na talaga. "Sira ka pala e! Sabi mo tumingin ako sa’yo kapag nagsasalita ka, tapos ngayon, ako ang sisisihin mo?”Napakagat labi siya sabay lapat ng noo niya sa balikat ko. Amoy na amoy ko na ang hininga niya na hindi ko maintindihan ang amoy. “ ‘Yon na

“Tama na! Ano ba?" sigaw ko, at napapapikit pa ako sa kada suntok na tumatama sa mukha ni Justin. Hindi kasi siya makaganti dahil sa sunod-sunod na suntok na ginagawa ng lalaking pakialamero na biglang sumugod kanya. Inupuan pa siya nito kaya hindi siya makakilos. Sumasakit ang dibdib ko na nakikita siyang walang kalaban-laban. Ang laki kasi ng katawan ng lalaking hïnayupak na sumugod sa kanya. Ang hindi ko lang maintindihan, bakit niya ‘to ginagawa? Anong motibo niya? “Hoy! Awitin n’yo, ano ba? Reynald, tulungan mo si Justin!" sigaw ni Shaira. Maging sina Lu at Pia ay iyon din ang sigaw. Niyugyog pa nila si Reynald na nanonood lang habang ginugulpi ang pinsan niya. Pero hindi man lang ito kumilos, para lang itong poste na nakatayo lang at naghihintay na matumba.“Tigilan mo na ‘yan, pare! Baka mapuruhan mo." May nagtangka na ngang umawat, pero lahat sila ay tumitilapon lang, pati ang nag-iisang guard ng coffee shop ay wala ring nagagawa. Ang liit naman kasi ng katawan nito. Kita k

“Bodyguard?" Hindi sadya na napalakas ang boses ko. Sabay nila akong nilingon. Ni konti ay walang pagkakaiba ang expression ng mga mukha nila, parehong gulat at parehong guilty. Mapait akong ngumiti habang luha ko ay unti-unti nang pumapatak. Naalala ko kasi ang unang araw ng pagkikita namin ni Myra. Kaya pala, determinado siya na maging kaibigan ako. Kaya pala ang lakas ng loob niya na ipagtanggol ako, at kaya pala handa siyang makipag-away kahit pa sa mga demonyo dahil bayaran pala siya—binayaran nitong magaling kong kapatid na maging fake kong kaibigan. “Erica—" Akmang lalapit sa akin si Kuya Eman, pero agad akong umatras. Naiinis ako sa kanya. Hanggang ngayon, sinasaktan niya pa rin ako. Okay na sana ako. Dumating lang siya, naging malungkot na naman ako. “Erica, sorry. Let me explain, please,” sabi ni Myra. Pumatak na rin ang mga luha niya. “Erica, hindi ko intensyon na lokohin ka—" Napatakip siya ng bibig sabay lingon sa kapatid ko na para bang humihingi ng tulong. Paulit -ul