Lahat ng Kabanata ng Her Nerdy Secret: Kabanata 61 - Kabanata 70

Dahil sa matalim na tingin ni Papa ay nahablot ko bigla ang kamay ko na pisil-pisil sana ni Justin. Hindi ko rin alam kung anong approach ang gagawin ko sa mga magulang ko na talaga namang miss na miss ko na. Ramdam ko na gano’n din ang nararamdaman nila, pero gaya ko, nalilito o nag-aalangan din sila kung paano ako kakausapin. Alam nga kasi nila na may sama ako ng loob sa kanila dahil feeling ko, hindi patas ang pagmamahal nila sa amin ni Kuya Eman. Dumaan na nga ang ilang segundo, pero wala ni isang nagsalita sa amin. Maging si Kuya Eman ay na tahimik na lang din. Para kaming magkaaway na pinilit na ipagsama sa isang silid para magkasundo, pero ni isa ay walang lakas ng loob na magsalita. “Good evening po, Papa at Mama,” basag ni Justin sa katahimikan. Nakangisi pa ito at kumaway-kaway sa mga magulang ko. Hindi lang pala ‘to abusado, makapal din ang mukha na tawaging Papa at Mama ang mga magulang ko. Ang talim na nga ng tingin ni Papa kanya, nagawa pa niyang magsalita ng hindi k

“Erica, ano na naman ba ang ginagawa mo rito?" Biglang sulpot ni Myra, dito sa kwarto ko. Bodyguard ko pa rin siya hanggang ngayon. Bodyguard/best friend. “Miss mo na naman siya?" dagdag tanong nito na nagpangiti sa akin ng mapait. “Ikaw naman kasi, may pa sabi-sabi ka pa na ‘wag ka nang hintayin, ayan ang napala mo, lungkot ang puso—"Sinamaan ko siya ng tingin, ibang klase pa rin kasi siyang mag-comfort; may kasamang sumbat. “Ang daldal mo pa rin talaga ‘no?" sabi ko na lang at inismiran siya. "Pagod lang ako kaya gusto ko sanang magpahinga, pero panira ka,” depensa ko naman sa sarili ko. “Pahinga mukha mo, Erica. Lokohin mo na ang sarili mo, o lahat ng tao rito, pero l hindi mo ako maloloko. Alam ko, miss mo na naman ang abusadong bully na ‘yon.”Tinakpan ko ang bibig niya, sabay ang lingon sa pinto. "Tumahimik ka nga, marinig ka pa nila kuya,” pabulong ko na namang sabi. Ang daldal pa rin kasi nitong si Myra. Agad naman niyang inalis ang kamay ko na nakatakip sa bibig niya at

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, o kung ano ang dapat kong maramdaman habang nilalasap ni Justin ang labi ko. Ang tagal kong hinintay na muling mangyari ang ganito. Ang tagal kong hinintay na muli kong maramdaman ang pagmamahal niya, pero kasi… hindi iyon ang nararamdaman ko ngayon. Ayoko ng klase ng halik niya—halik na parang binabastos ako. Pumatak na lang ang mga luha ko. Gusto ko siyang itulak. Gusto kong patigilin siya sa ginagawa niya, pero hindi ako makagalaw. At siya, hindi niya nararamdaman na nasasaktan ako dahil sa ginagawa niya. Hawak niya pa batok ko habang dinidiin ako sa pinto at marahas pa ring hinahalikan. “Ano ba, Justin!" Sa wakas nagawa ko ring magsalita sabay ang pagkagat ko sa labi niya na dahilan ng pagtigil nito sa ginagawa niya. “Hindi ka na nagbago. Abusado ka pa rin. Bastos!" marahas kong pinahid ang mga luha ko, pati labi ko, paulit-ulit kong pinahid. Para naman siyang nahimasmasan nang makitang umiiyak ako. Nanlaki pa ang mga mata niya na para bang

“Anong klaseng tanong naman ‘yan, Myra,” sagot ko na parang naiirita. Syempre, ipagtatanggol ko ang kuya ko laban sa kaibigan kong bitter. Paano naman kasi itong kuya ko, parang na kagat niya lang naman ang dila niya; hindi na masagot-sagot ang simpleng tanong ni Myra, lalo na ngayong nasa malapit na ito sa amin. "Hayop nga may puso, Myra. Ito pa kayang kuya ko na asal hayop lang?” sabi ko na may kasamang nakakalokang ngiti. “Bunso!” sikmat ni kuya. Agad naman akong nagtago sa likod ni Myra. Para kasing gusto akong tirisin. Tawang-tawa din kasi ito si Myra. Pero napatawa ko naman siya sa harap ni kuya. Minsan nga lang kaya tumatawa itong si Myra kapag kaharap si kuya, aba ay laging tirik ang mata nito, lalo na kapag nagsusungit na itong kuya ko.“Joke lang po ‘yon, Kuya Eman," sabi ko naman kalaunan. Pero nanatili naman ako sa likuran ni Myra. Ayokong maipit na naman sa kilikili niya. “Mukhang hindi naman joke ‘yon," gatong naman nitong si Myra. Umasim tuloy lalo ang mukha ni kuy

Mas dumiin pa ang katawan ni Justin sa akin, sa puntong halos lumapat na ang likod ko sa lamesa. Napapaliyad na lang din kasi ako na para bang bumigat ang ulo ko, at ngayon nga ay naigala niya pa ng husto ang labi niya sa leeg ko. At kung kanina ay ang malakas na tïbok lang ng puso ko ang naririnig ko, ngayon ay pati na ang sa kanya ay naririnig ko na. Sumabay din ang malakas naming paghinga sa tunog ng halik niya. Nakalulunod ang nararamdaman kong init ng katawan. Dati ang eksena ‘to ay sinusulat ko lang. Nababasa ko lang pero ngayon ay naranasan ko na mismo, at dito pa sa loob ng office ng boss ko na bawal ang office romance. “Justin…” paungol kong tawag sa pangalan niya na imbes sagutin ako ay lalo pa akong idiniin sa lamesa at sinabayan pa ng paghagod. Totoo pala na kapag mahal mo ang isang tao, at nasa ganitong sitwasyon na kayo, kahit ayaw mo, kahit nasa matinong pag-iisip ka naman, at wala sa impluwensya ng alak ay bibigay ka na lang ng kusa na parang hindi na marunong mag-is