บททั้งหมดของ รอวันหย่า คุณสามีร้าย: บทที่ 711 - บทที่ 720

เซิ่งเป่ย “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขา ผมเองก็ไม่แน่ใจ ถ้าพวกเขาแต่งงานกัน มันต้องเป็นงานใหญ่แน่ ถึงเวลาพวกคุณก็รู้เอง”“ฉินอันอันเป็นผู้ชนะในชีวิตจริง! คลอดลูกให้เจ้านายเราแถมยังเป็นลูกชายอีก” มีคนพูดอย่างอิจฉา “ต่อจากนี้ถ้าฉินกรุ๊ปพบความยากลำบากใด ๆ เจ้านายของพวกเราจะต้องช่วยเธอแน่นอน” เซิ่งเป่ยเหน็บแนม “ถึงแม้เจ้านายของพวกคุณจะหล่อเหลาและร่ำรวย แต่ฉินอันอันไม่ใช่ผู้หญิงไร้ความสามารถที่จะใช้ลูกชายเป็นบันไดให้ตัวเองอย่างที่พวกคุณคิด พวกคุณคิดว่าเจ้านายของพวกคุณจะตกหลุมรักผู้หญิงทั่ว ๆ ไปจริงเหรอ? ปกติเอาแต่ดูละครไอดอลสินะ” “อ้าว? เจ้านายพวกเราอยู่กับฉินอันอันเพราะเธอท้องไม่ใช่เหรอ?” “พวกคุณคิดอะไรน่ะ?! แค่เด็กคนเดียว จะมัดเขาไว้ได้ยังไง? มีผู้หญิงตั้งมากมายบนโลก ถ้าอยากได้ลูก หาใครคลอดให้ก็ได้” คำพูดของเซิ่งเป่ยทำให้ทุกคนรู้แจ้ง สรุปคือผู้หญิงที่จะอยู่กับเจ้านายต้องไม่ใช่พวกสวยใสไร้สมอง ถึงแม้ว่าถังเชี่ยนจะไม่ถูกไล่ออก แต่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะฉินอันอันได้ …… สามวันต่อมา ฉินอันอันสามารถลุกขึ้นเดินได้แล้ว เธอจึงขอออกจากโรงพยาบาล แต่แพทย์ย่อมไม่เห็นด้วยอยู่แล้วห

“อันอัน ถึงต่อไปพวกเราจะไม่ได้เจอกันบ่อย ๆ แล้ว แต่ฉันจะมาหาเธอเมื่อฉันว่างนะ” หลีเสี่ยวเถียนกล่าว “อื้ม ฉันรอเธอมาหาฉันทุกเมื่อ” “เธอกลับไปพักเถอะ! สีหน้าเธอแย่กว่าฉันเสียอีก” หลีเสี่ยวเถียนพูดพร้อมกับลุกจากเตียงจะไปส่งเธอ “เธอนอนพักเถอะ ฉันจะไปแล้ว” ฉินอันอันกดเธอลงนอน “ไว้เธอออกจากโรงพยาบาลแล้วบอกฉันนะ” “ตกลง” หลังจากออกจากโรงพยาบาล ฉินอันอันรู้สึกว้าวุ่น เธอรู้สึกเวียนหัวและสงบสติอารมณ์ไม่ได้ ดูเหมือนเรื่องทั้งหมดจะค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น แต่ในใจของเธอกลับหนักอึ้งมาก อาจเป็นเพราะอดีตไม่สามารถหวนคืน และอนาคตยังเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน “อันอัน คุณกลับบ้านแล้วพักผ่อนเยอะ ๆ เถอะนะ คุณดูแย่มาก” ฟู่สือถิงมองแก้มเย็นเยียบของเธอแล้วกังวลถึงสภาวะซึมเศร้าหลังคลอดของเธอ “ตอนที่คุณกับเสี่ยวเถียนคุยกันในห้องผู้ป่วย คุณป้าบอกผมว่าถึงประสบการณ์ที่เสี่ยวเถียนเจอจะน่าเศร้า แต่มันทำให้เธอเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน” “เพราะว่าเธอไม่คิดจะพึ่งพาผู้ชายคนไหนอีกต่อไป เธอทำได้เพียงแค่บังคับตัวเองให้เข้มแข็งเท่านั้น” “สิ่งนี้มันคือการเปลี่ยนแปลงที่ดีมากไม่ใช่เหรอ? ผมไม่ได้จะบอกว่าจุ่นจือพึ่งพ

ถ้าหากไม่มีเขาคอยดูแล เธอนึกไม่ออกเลยว่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง เธออดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มเขา อุณหภูมิของผิวที่เย็นทำให้เธอหวาดกลัว ภายในบ้านมีระบบควบคุมอุณหภูมิ แต่เนื่องจากอุณหภูมิภายนอกค่อนข้างต่ำ ดังนั้นตอนกลางคืนจึงยังต้องห่มผ้าบาง ๆ เธอเอาผ้าห่มบนตัวคลุมให้เขาแล้วขยับตัวไปอยู่ข้างเขาทีละนิด เขาดื่มไวน์ผลไม้เข้าไป กลิ่นบนตัวเขาจึงเปลี่ยนเป็นกลิ่นหอมหวานที่ทำให้เคลิบเคลิ้ม ขณะที่เธอกึ่งหลับกึ่งตื่น ทันใดนั้นเธอได้ยินเสียงแหบห้าวของเขาดังขึ้น “อันอัน…ผมจะเป็นพ่อที่ดี…ผมจะทำให้ได้…” เสียงของเขาแผ่วเบาราวกับละเมออยู่ในความฝัน เธอลืมตาทรงกลมโตขึ้น แล้วจ้องมองใบหน้าของเขาอย่างแน่วแน่ เพราะว่าแสงไฟสลัวมาก เธอจึงมองเห็นใบหน้าของเขาไม่ชัด แต่เธอเห็นว่าเขาหลับตาอยู่ เขาฝันและกำลังละเมอ ในฝันเขาสัญญากับเธอว่าจะเป็นพ่อที่ดี ถึงแม้จะละเมอ แต่มันก็ยังทำให้เธอซาบซึ้งใจจนน้ำตาคลอเบ้า เขาจะต้องเก็บคำพูดของเธอไว้ในใจแล้ว ครุ่นคิดตอนกลางวันและฝันถึงตอนกลางคืน ถึงได้มีความฝันแบบนี้ เธอเชื่อ ว่าเขาจะเป็นพ่อที่ดีได้ทุกวันคุณหมอส่งรูปมาให้เขา เขาจะโชว์ให้เธอดูท

หลังจากฟู่สือถิงไม่สามารถติดต่อถังเชี่ยนได้ เขาก็โทรหาถังเฉียวเซิน ถังเฉียวเซินรับสายเขา หลังจากที่ฟังเขาพูดเรื่องอาชญากรรมของถังเชี่ยนแล้ว ถังเฉียวเซินเงียบไปหลายวินาที “ฟู่สือถิง ที่น้องสาวของฉันเปลี่ยนไปแบบนี้ นายเองก็มีส่วนครึ่งหนึ่ง ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะไม่ยอมให้เธออยู่ที่เอสทีกรุ๊ปแต่แรก นายไม่รักเธอก็อย่าให้ความหวังเธอสิ!” ฟู่สือถิง “ฉันให้เธออยู่ที่บริษัทเพราะความสามารถการทำงานของเธอ!” “ฉันรู้ แต่ในเมื่อเธอเจอนายทุกวัน จะไม่ให้เธอมีความหวังได้ยังไง? เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว พูดไปก็ไม่มีประโยชน์” ถังเฉียวเซินพ่นลมหายใจ “ถังเชี่ยนกำลังพักผ่อนที่เมืองนอก นายว่ามาเลย นายอยากให้เธอทำอะไร?” “ฉันอยากให้เธอตาย” “ฟู่สือถิง! เธออยู่กับนายมานานหลายปี นายต้องใจร้ายกับเธอขนาดนี้เลยเหรอ?” ถังเฉียวเซินสูดลมหายใจและไม่อาจยอมรับผลลัพธ์นี้ได้ “นายกับฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนมาด้วยกัน นายให้ทางออกเธอไม่ได้เลยเหรอ?” “ฉันควรปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่และปล่อยให้เธอข่มเหงฉินอันอันต่อไปรึยังไง?” “ฉันสัญญาว่าต่อจากนี้เธอจะไม่ไปหาเรื่องพวกนายอีก! ฉันจะควบคุมเธอเอง!” ถังเฉียวเซินพูดอย่างตื่นเต้

ไม่มีเขา เธอก็สามารถเลี้ยงดูลูก ๆ ได้เป็นอย่างดีไม่มีเขา อาชีพและการงานของเธอยังดำเนินไปได้อย่างราบรื่น “ถ้าไม่มีคุณ ถังเชี่ยนก็จะไม่สร้างปัญหาให้ฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสี่ยวเถียนจะไม่ได้รับบาดเจ็บ! ฉันก็จะไม่คลอดก่อนกำหนด! ฟู่สือถิง นอกจากความเจ็บปวดแล้ว คุณให้อะไรฉันอีก?!” อารมณ์ด้านลบที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ ในใจของเธอระเบิดออกมาจนหมด การตำหนิของเธอทำให้เขาอายจนแทบแทรกแผ่นดิน “อันอัน…”“อย่ามาเรียกฉัน!” เธอหยุดไม่ให้เขาพูด “คุณรีบออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้เลย! เรื่องของฉัน ต่อจากนี้คุณไม่ต้องยุ่ง! ส่วนลูกของพวกเรา… รอเขาออกจากโรงพยาบาลแล้วค่อยว่ากัน!”เขามองเห็นอารมณ์ที่ใกล้จะพังทลายของเธอ จึงกำหมัดแน่น สติสัมปชัญญะเตือนให้เขารีบออกไป! ถ้ายังอยู่ที่นี่ต่อไป มีแต่จะเพิ่มการกระตุ้นเธอเท่านั้น เขาตัดสินใจแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยน อย่างน้อยตอนนี้เธอก็แค่เกลียดเขา แต่ไม่ได้กลัวเขา! หลังจากเขาจากไป ไมค์และเด็กทั้งสองคนมาที่ห้องของเธอทันที เธอเช็ดน้ำตาบนหน้าและปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว เธอเป็นคุณแม่ลูกสามแล้ว เธอจำเป็นต้องเข้มแข็งมากกว่าเดิม “อันอัน พวกเธอทะเลาะกันเหรอ? เพราะเรื่องของถัง