บททั้งหมดของ รอวันหย่า คุณสามีร้าย: บทที่ 701 - บทที่ 710

ร่างกายของถังเชี่ยนหนาวสั่น เตรียมตัวรับกรรม? พวกเขาไม่มีทางหาหลักฐานว่าเธอเป็นคนทำเรื่องนี้! มีนั่วนั่วเป็นแพะรับบาป ยังไงก็สาวไม่ถึงเธอ แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะคิดว่าเธอเป็นคนทำ แต่ตราบใดที่ไม่มีหลักฐาน พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ ฟู่สือถิงแต่ไหนแต่ไรมาไม่ได้รักเธอ ความสัมพันธ์ของพวกเขา มันจะแย่ไปได้แค่ไหน? โรงพยาบาล ถังเชี่ยนมาเยี่ยมหลีเสี่ยวเถียนพร้อมช่อดอกลิลลี่ในมือ มาเยี่ยมแค่ข้ออ้าง จริง ๆ แล้วเธอมาเพื่อดูว่าสถานการณ์ของหลีเสี่ยวเถียนเป็นยังไงบ้าง และในขณะเดียวกันก็บอกพวกเขาว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของนั่วนั่ว ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอเลย เดิมทีเธอวางแผนที่จะบอกเรื่องนี้กับฟู่สือถิงด้วยตนเอง แต่เธอไม่กล้า เธอโทรหาเซิ่งเป่ยเพียงเพื่อให้เซิ่งเป่ยถ่ายทอดข้อความของเธอ แต่เซิ่งเป่ยไม่เชื่อเธอ ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่มาหาหลีเสี่ยวเถียนเท่านั้น เฮ่อจุ่นจือมาขวางหน้าห้องผู้ป่วยขแงหลีเสี่ยวเถียน “คุณกล้ามาที่นี่ได้ยังไง?!” เฮ่อจุ่นจือโยนดอกไม้ในอ้อมแขนของเธอลงถังขยะ เขากำหมัดแน่น ความโกรธในดวงตาแผดเผารุนแรง ถังเชี่ยนพูดน้ำเสียงราบเรียบ “จุ่นจือ ฉันขอโทษ เรื่องนี้น่าจ

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เขา เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วดูการแจ้งเตือนการโทร “ถังเชี่ยน” เขามองไปที่ฉินอันอันและสารภาพก่อน หลังจากพูดจบ เขาก็รับโทรศัพท์ ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ถังเชี่ยนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สือถิง ฉันได้ยินมาว่าฉินอันอันคลอดแล้ว ฉันคิดเรื่องนี้ดูแล้ว และคิดว่าไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลสักหน่อย ตอนนี้ฉันอยู่ที่แผนกผู้ป่วยใน ไม่รู้ว่าเธออยู่ห้องไหน” ฟู่สือถิงเดินออกจากห้องผู้ป่วย ไมค์ล้อ “ถังเชี่ยนกล้าโทรมาได้ยังไง เธอคงไม่ได้อยากเจอเธอหรอกนะ?” ใบหน้าของฉินอันอันเย็นชามาก เธอไม่อยากเจอถังเชี่ยน เธอแค่อยากให้ถังเชี่ยนตาย “เสี่ยวหาน รุ่ยลา เธอสองคนอยู่ในห้อง ลุงจะออกไปดูเอง” ไฟในใจของไมค์ลุกโชน นอกจากการดูความสนุกแล้ว ไมค์ยังต้องการกดดันฟู่สือถิงอีกด้วย ถังเชี่ยนและฟู่สือถิงรู้จักกันมานานกว่าสิบปี มิตรภาพของพวกเขาย่อมไม่ธรรมดา ไม่อย่างนั้นถังเชี่ยนคงจะไม่ไร้ศีลธรรมและชั่วร้ายขนาดนี้ ตอนนี้ฉินอันอันคลอดลูกแล้ว โชคดีที่เป็นแค่การคลอดก่อนกำหนด หากคลอดยาก ถังเชี่ยนตายเป็นหมื่นครั้งคงไม่พอ! ถังเชี่ยนยืนอยู่ในล็อบบี้ของอาคารผู้ป่วยใน พลางมองไปที่ประตู

ตอนนี้เด็กอยู่ในตู้อบที่ห้องผู้ป่วยหนัก และได้รับการดูแลโดยพยาบาลเฉพาะทาง สภาพแวดล้อมในห้องผู้ป่วยหนักนั้นปลอดเชื้อและโดยปกติแล้วจะไม่สามารถเข้าเยี่ยมทารกที่คลอดก่อนกำหนดได้ แต่ฟู่ซื่อถิงมีสถานะพิเศษ หลังจากที่เขาเข้าไปในแผนกทารกแรกเกิดแล้ว พยาบาลก็ฆ่าเชื้อให้เขาและเปลี่ยนเป็นชุดปลอดเชื้อ พาเขาเข้าไปในห้องผู้ป่วยหนัก“คุณฟู่ อาการโดยรวมของลูกคุณนั้นค่อนข้างดี เพียงแค่หายใจลำบากเล็กน้อยเท่านั้น… ทารกที่คลอดก่อนกำหนดจำนวนมากก็มีอาการเช่นนี้ ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไปนะคะ” พยาบาลอธิบาย ฟู่สือถิงรู้อาการของเด็กจากแพทย์ตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลมากนัก เขามองดูเด็กผ่านตู้อบอย่างละเอียด เด็กถูกห่ออยู่ในผ้า โดยมีท่อออกซิเจนตรงจมูก เขาหลับตานิ่งไม่ขยับ ดูเหมือนกำลังหลับ ดวงตาของฟู่สือถิงเปียกชื้นขึ้นมาทันที หากลูกคลอดตามกำหนดก็ไม่ต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้ เขาไม่ได้โทษฉินอันอัน เธอทรมานมาแปดเดือนแล้วนับตั้งแต่ตั้งท้อง และช่วงที่เธอต้องทนทุกข์นี้ไม่ได้มีแค่เรื่องหลีเสี่ยวเถียนถูกลักพาตัวไม่ใช่เหรอ? การที่เธออุ้มท้องมาได้ถึงแปดเดือนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เขาเ

ฉินอันอันเองก็เห็นผื่นบนหน้าลูกชายเช่นกัน แต่เธอไม่ได้ประหลาดใจมากนัก“เด็ก ๆ มีผิวที่บอบบาง เป็นผื่นได้ง่าย” เธอเล่าจากประสบการณ์ของตนเองให้เขาฟัง “เสี่ยวหานและรุ่ยลามักป่วยเป็นโรคผิวหนังอักเสบก่อนอายุหนึ่งขวบ ปกติแล้วเมื่อทายาก็จะหายอย่างรวดเร็ว” ฟู่สือถิงโล่งใจขึ้นมาก“ลูกของเราคลอดก่อนกำหนด ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ จึงเกิดได้ง่ายกว่า” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการโทษตัวเอง “ขอแค่ไม่มีปัญหาใหญ่ก็พอแล้ว” เขาปลอบใจเธอ “ผมไปเยี่ยมเขาเมื่อคืนนี้ เขานอนหลับสนิทมาก ไม่แน่เขาอาจนึกว่าตัวเองกำลังหลับในท้องคุณก็ได้นะ!” “ที่เขานอนหลับสนิทเพราะคลอดก่อนกำหนดและขาดออกซิเจน” เธอแหงนดวงตาทรงแอปริคอทที่เปียกชื้นขึ้นมองเขา “ฟู่สือถิง ฉันจะไม่ปล่อยถังเชี่ยนไปแน่” ฟู่สือถิงส่งเสียงตอบรับ “เธอโยนความผิดให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ลูกพี่ลูกน้องของเธอหนีออกนอกประเทศไปแล้ว” “ถ้าเธอไม่อยู่เบื้องหลัง ลูกพี่ลูกน้องเธอจะกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง?!”“อันอัน ผมรู้” เขากุมมือเล็ก ๆ ของเธอ “ผมส่งคนไปตามหาลูกพี่ลูกน้องของเธอแล้ว พอพบลูกพี่ลูกน้องของเธอ ผมจะทำให้เธอพูดความจริงออกมาแน่นอน” ฉินอันอันจ้องมองเขาอย่างว่า

ถังเชี่ยนถูกทุบตีอย่างหนัก เธอไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์นี้ได้ เธอเสียสติเพราะคนโรคจิตเหรอ? เหอะ ๆ พูดแล้วมันน่าขำชะมัด! เทียบกันแล้วนั่นมันทำให้เธอดูป่วยหนักกว่าคนป่วยทางจิตอีก! “ถึงแม้ว่าเขาจะป่วยทางจิต แต่เขาไม่ใช่คนบ้าที่อยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช!” เธอแก้ต่างแทนฟู่สือถิงอย่างแข็งขัน “อาการป่วยของเขาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาที่เป็นนักธุรกิจที่รวยที่สุด! อาการป่วยของเขาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการมีลูก! ดังนั้น เขาป่วยแล้วยังไง?!” ถังเฉียวเซินมองดูท่าทางที่ฟุ้งซ่านของเธอแล้วเยาะเย้ย “ถังเชี่ยน ถ้าเธอถูกเขารังแกอีก ไม่ต้องโทรหาฉันแล้วนะ! คนมีอาการทางจิตฆ่าคนไม่ผิดกฎหมาย ถ้าเธอตายด้วยมือเขา ก็สมน้ำหน้าแล้ว!” “พี่พูดได้น่าเกลียดมาก!” “ความจริงมันก็น่าเกลียดแบบนี้แหละ!” ถังเฉียวเซินจัดคอเสื้อ ท่าทางสบาย ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เธอคิดว่าเขาจะเพิกเฉยได้เหรอ? ถ้าเขาไม่สนใจจริง ๆ ทำไมถึงไม่มีข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตเลยล่ะ? ทำไมเขาถึงไม่เคยพูดเรื่องนี้ต่อหน้าสาธารณชน? เพราะว่าเขาไม่กล้าไง! ตอนที่พ่อเขาตาย เขาพักการเรียนอยู่นาน มีข่าวลือว่าเขาฆ่าพ่อตัวเอง… ฉันคิดว่านี