เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 708
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 709
ฉินอันอันดื่มน้ำซุป มันมีรสชาติหวานและอร่อยมาก เพราะว่าอิ๋นอิ๋นทำ ดังนั้นมันจึงมีความหมายมากกว่ารสชาติ ตอนที่เธอผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋น เธอไม่คาดคิดเลยว่าอิ๋นอิ๋นจะฟื้นตัวได้ถึงระดับนี้ “สือถิง ซุปปลารสชาติดี คุณเองก็ชิมด้วยสิคะ” ฉินอันอันพูด ฟู่สือถิงเดินไปที่โต๊ะแล้วเทซุปใส่ชามให้ตัวเอง เขาชิมไปหนึ่งคำ ซุปปลารสชาติบาง ๆ ไม่มันเยิ้มเลยแม้แต่น้อย มันดีจริง ๆ สายตาของเขามองไปที่อิ๋นอิ๋น ช่วงเวลาที่เธอกับเว่ยเจินอยู่ด้วยกัน เธอพัฒนาขึ้นมาก บางที เขาควรปล่อยให้เธอลองอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ รวมถึงขับรถด้วย …… สตาร์ริเวอร์วิลล่า ไมค์ลาหยุดงานสองสามวันเพราะฉินอันอันคลอดลูก เขาไม่สามารถแบกรับความเจ็บปวดแทนเธอได้ แต่เขาสามารถช่วยเธอดูแลบ้านได้ เด็กสองคนไปโรงเรียนตอนกลางวัน เขาทำงานอยู่ที่บ้าน ตอนกลางวัน โจวจื่ออี้มากินข้าวฟรี “พวกเรากินข้าวเสร็จแล้ว ไปเยี่ยมฉินอันอันที่โรงพยาบาลด้วยกันเถอะ!” โจวจื่ออี้เสนอ “อื้ม ฟู่สือถิงให้ผมเอาโทรศัพท์ของเธอไปด้วย” ไมค์พูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ ก็เปลี่ยนหัวข้อไปทันที “ประเทศบีมีดาร์คเว็บ” โจวจื่ออี้ตะลึง “ดาร์คเว็บ? ทุกประเทศมีดาร์คเว็บอยู่แ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 710
ถังเชี่ยนถูกทุบตีอย่างหนัก เธอไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์นี้ได้ เธอเสียสติเพราะคนโรคจิตเหรอ? เหอะ ๆ พูดแล้วมันน่าขำชะมัด! เทียบกันแล้วนั่นมันทำให้เธอดูป่วยหนักกว่าคนป่วยทางจิตอีก! “ถึงแม้ว่าเขาจะป่วยทางจิต แต่เขาไม่ใช่คนบ้าที่อยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช!” เธอแก้ต่างแทนฟู่สือถิงอย่างแข็งขัน “อาการป่วยของเขาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาที่เป็นนักธุรกิจที่รวยที่สุด! อาการป่วยของเขาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการมีลูก! ดังนั้น เขาป่วยแล้วยังไง?!” ถังเฉียวเซินมองดูท่าทางที่ฟุ้งซ่านของเธอแล้วเยาะเย้ย “ถังเชี่ยน ถ้าเธอถูกเขารังแกอีก ไม่ต้องโทรหาฉันแล้วนะ! คนมีอาการทางจิตฆ่าคนไม่ผิดกฎหมาย ถ้าเธอตายด้วยมือเขา ก็สมน้ำหน้าแล้ว!” “พี่พูดได้น่าเกลียดมาก!” “ความจริงมันก็น่าเกลียดแบบนี้แหละ!” ถังเฉียวเซินจัดคอเสื้อ ท่าทางสบาย ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เธอคิดว่าเขาจะเพิกเฉยได้เหรอ? ถ้าเขาไม่สนใจจริง ๆ ทำไมถึงไม่มีข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตเลยล่ะ? ทำไมเขาถึงไม่เคยพูดเรื่องนี้ต่อหน้าสาธารณชน? เพราะว่าเขาไม่กล้าไง! ตอนที่พ่อเขาตาย เขาพักการเรียนอยู่นาน มีข่าวลือว่าเขาฆ่าพ่อตัวเอง… ฉันคิดว่านี
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 711
เซิ่งเป่ย “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขา ผมเองก็ไม่แน่ใจ ถ้าพวกเขาแต่งงานกัน มันต้องเป็นงานใหญ่แน่ ถึงเวลาพวกคุณก็รู้เอง”“ฉินอันอันเป็นผู้ชนะในชีวิตจริง! คลอดลูกให้เจ้านายเราแถมยังเป็นลูกชายอีก” มีคนพูดอย่างอิจฉา “ต่อจากนี้ถ้าฉินกรุ๊ปพบความยากลำบากใด ๆ เจ้านายของพวกเราจะต้องช่วยเธอแน่นอน” เซิ่งเป่ยเหน็บแนม “ถึงแม้เจ้านายของพวกคุณจะหล่อเหลาและร่ำรวย แต่ฉินอันอันไม่ใช่ผู้หญิงไร้ความสามารถที่จะใช้ลูกชายเป็นบันไดให้ตัวเองอย่างที่พวกคุณคิด พวกคุณคิดว่าเจ้านายของพวกคุณจะตกหลุมรักผู้หญิงทั่ว ๆ ไปจริงเหรอ? ปกติเอาแต่ดูละครไอดอลสินะ” “อ้าว? เจ้านายพวกเราอยู่กับฉินอันอันเพราะเธอท้องไม่ใช่เหรอ?” “พวกคุณคิดอะไรน่ะ?! แค่เด็กคนเดียว จะมัดเขาไว้ได้ยังไง? มีผู้หญิงตั้งมากมายบนโลก ถ้าอยากได้ลูก หาใครคลอดให้ก็ได้” คำพูดของเซิ่งเป่ยทำให้ทุกคนรู้แจ้ง สรุปคือผู้หญิงที่จะอยู่กับเจ้านายต้องไม่ใช่พวกสวยใสไร้สมอง ถึงแม้ว่าถังเชี่ยนจะไม่ถูกไล่ออก แต่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะฉินอันอันได้ …… สามวันต่อมา ฉินอันอันสามารถลุกขึ้นเดินได้แล้ว เธอจึงขอออกจากโรงพยาบาล แต่แพทย์ย่อมไม่เห็นด้วยอยู่แล้วห
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 712
จู่ ๆ เธอไม่กล้าเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับหลีสี่ยวเถียนยังไง ถึงแม้หลีเสี่ยวเถียนกลัวการคลอดลูก แต่หลังจากต่อสู้ภายในจิตใจมาอย่างยาวนาน เธอก็ตัดสินใจยอมมีลูกแล้ว ผลคือตอนนี้เธอกลับไม่มีทางมีลูกได้ นี่มันเป็นการกระทบกระเทือนจิตใจเธอมากขนาดไหน! แล้วเฮ่อจุ่นจือก็โดนกระทบอย่างหนักเช่นกัน! “อันอัน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณป้าไม่ตำหนิคุณและเสี่ยวเถียนก็จะไม่ตำหนิคุณเช่นกัน” เขาปลอบเสียงแผ่วเบา ใช้นิ้วเช็ดน้ำตาให้เธอ “คุณเข้าไปคุยกับเสี่ยวเถียนเถอะ” “ฉันไม่รู้จะพูดอะไร… สือถิง ฉันไม่รู้ว่าควรพูดยังไง…” เธอพูดพร้อมสะอื้น “เป็นแบบนี้แล้ว ฉันสู้หน้าเธอไม่ได้” ตอนนี้เอง จู่ ๆ ประตูห้องผู้ป่วยก็เปิดออก คุณแม่หลีเห็นทั้งสองคนอยู่ที่ประตูก็พูดด้วยความตกใจว่า “พวกเธอมาได้ยังไง? อันอัน ออกโรงพยาบาลเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” ฉินอันอันปรับอารมณ์ของเธออย่างรวดเร็ว “ค่ะ ฉันออกโรงพยาบาลแล้ว เลยมาเยี่ยมเสี่ยวเถียน ถ้าเสี่ยวเถียนพักผ่อนอยู่ ฉันจะไม่รบกวนเธอ” “ตอนนี้เธอไม่ได้พักผ่อน เธอให้ป้าออกมาดูว่าจุ่นจือยังอยู่หรือเปล่า” คุณแม่หลีพูดพร้อมกับมองไปรอบ ๆ “เขาเพิ่งก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 713
“อันอัน ถึงต่อไปพวกเราจะไม่ได้เจอกันบ่อย ๆ แล้ว แต่ฉันจะมาหาเธอเมื่อฉันว่างนะ” หลีเสี่ยวเถียนกล่าว “อื้ม ฉันรอเธอมาหาฉันทุกเมื่อ” “เธอกลับไปพักเถอะ! สีหน้าเธอแย่กว่าฉันเสียอีก” หลีเสี่ยวเถียนพูดพร้อมกับลุกจากเตียงจะไปส่งเธอ “เธอนอนพักเถอะ ฉันจะไปแล้ว” ฉินอันอันกดเธอลงนอน “ไว้เธอออกจากโรงพยาบาลแล้วบอกฉันนะ” “ตกลง” หลังจากออกจากโรงพยาบาล ฉินอันอันรู้สึกว้าวุ่น เธอรู้สึกเวียนหัวและสงบสติอารมณ์ไม่ได้ ดูเหมือนเรื่องทั้งหมดจะค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น แต่ในใจของเธอกลับหนักอึ้งมาก อาจเป็นเพราะอดีตไม่สามารถหวนคืน และอนาคตยังเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน “อันอัน คุณกลับบ้านแล้วพักผ่อนเยอะ ๆ เถอะนะ คุณดูแย่มาก” ฟู่สือถิงมองแก้มเย็นเยียบของเธอแล้วกังวลถึงสภาวะซึมเศร้าหลังคลอดของเธอ “ตอนที่คุณกับเสี่ยวเถียนคุยกันในห้องผู้ป่วย คุณป้าบอกผมว่าถึงประสบการณ์ที่เสี่ยวเถียนเจอจะน่าเศร้า แต่มันทำให้เธอเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน” “เพราะว่าเธอไม่คิดจะพึ่งพาผู้ชายคนไหนอีกต่อไป เธอทำได้เพียงแค่บังคับตัวเองให้เข้มแข็งเท่านั้น” “สิ่งนี้มันคือการเปลี่ยนแปลงที่ดีมากไม่ใช่เหรอ? ผมไม่ได้จะบอกว่าจุ่นจือพึ่งพ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 714
“ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นดาร์กเว็บได้ยังไงล่ะ? เพราะว่าข้างในมีแต่พฤติกรมที่ผิดกฎหมาย…คุณนี่จิตอ่อนนะเนี่ย!” ไมค์แซะเขา ความเข้มแข็งทางจิตใจของโจวจื่ออี้ไม่ได้แย่แบบที่ไมค์พูดแน่นอนดีร้ายยังไงเขาคือมือขวาของฟู่สือถิง เขาเคยเห็นลมและคลื่นแรงกับฟู่สือถิงมาทุกชนิด เขาจะหวาดกลัวง่าย ๆ ได้ยังไง?“คุณดูแล้วจะรู้เอง” เมื่อทั้งสองคนเข้าไปในห้อง โจวจื่ออี้ดันไมค์ไปที่คอมพิวเตอร์แล้วนั่งลง ไมค์เหลือบมองข้อมูลบนจอ… พูดให้ถูกก็คือหลังจากที่เขาเห็นภาพหน้าจอแล้ว แผ่นหลังของเขามีเหงื่อเย็นไหลออกมา!บนหน้าจอมีรูปถ่ายของจางหยุน จางหยุนคือแม่แท้ ๆ ของฉินอันอัน เธอตายไปสองปีแล้ว ทำไมถึงมีรูปถ่ายของเธอในดาร์กเว็บ? หรือว่า…นิ้วของไมค์กำเมาส์แน่น ดวงตาสีฟ้าอ่อนส่องแสงเย็น เขาอ่านข้อมูลหน้าจอจบแล้วกัดฟันแน่น “น่ากลัวมากเลยใช่ไหม? ชื่อผู้ใช้งานชื่อลิโล่ต้องการซื้อผู้หญิงวัยกลางคนอย่างจางหยุน ซื้อมาแล้วเธอจะทำอะไร? ผู้หญิงคนนี้จะต้องถูกใช้เป็นเครื่องมือจัดการฉินอันอันแน่!” โจวจื่ออี้สูดลมหายใจเย็นเยียบแล้วพูดว่า “ไมค์ คุณต้องรีบตรวจสอบผู้ใช้งานชื่อลิโล่ ดูว่าเธอเป็นใครกันแน่?!” ไมค์เงยหน้าขึ้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 715
ถ้าหากไม่มีเขาคอยดูแล เธอนึกไม่ออกเลยว่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง เธออดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มเขา อุณหภูมิของผิวที่เย็นทำให้เธอหวาดกลัว ภายในบ้านมีระบบควบคุมอุณหภูมิ แต่เนื่องจากอุณหภูมิภายนอกค่อนข้างต่ำ ดังนั้นตอนกลางคืนจึงยังต้องห่มผ้าบาง ๆ เธอเอาผ้าห่มบนตัวคลุมให้เขาแล้วขยับตัวไปอยู่ข้างเขาทีละนิด เขาดื่มไวน์ผลไม้เข้าไป กลิ่นบนตัวเขาจึงเปลี่ยนเป็นกลิ่นหอมหวานที่ทำให้เคลิบเคลิ้ม ขณะที่เธอกึ่งหลับกึ่งตื่น ทันใดนั้นเธอได้ยินเสียงแหบห้าวของเขาดังขึ้น “อันอัน…ผมจะเป็นพ่อที่ดี…ผมจะทำให้ได้…” เสียงของเขาแผ่วเบาราวกับละเมออยู่ในความฝัน เธอลืมตาทรงกลมโตขึ้น แล้วจ้องมองใบหน้าของเขาอย่างแน่วแน่ เพราะว่าแสงไฟสลัวมาก เธอจึงมองเห็นใบหน้าของเขาไม่ชัด แต่เธอเห็นว่าเขาหลับตาอยู่ เขาฝันและกำลังละเมอ ในฝันเขาสัญญากับเธอว่าจะเป็นพ่อที่ดี ถึงแม้จะละเมอ แต่มันก็ยังทำให้เธอซาบซึ้งใจจนน้ำตาคลอเบ้า เขาจะต้องเก็บคำพูดของเธอไว้ในใจแล้ว ครุ่นคิดตอนกลางวันและฝันถึงตอนกลางคืน ถึงได้มีความฝันแบบนี้ เธอเชื่อ ว่าเขาจะเป็นพ่อที่ดีได้ทุกวันคุณหมอส่งรูปมาให้เขา เขาจะโชว์ให้เธอดูท
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 716
ฟู่สือถิงประคองตัวเธอแล้วอุ้มเธอไปนั่งที่โซฟา “อันอัน คุณอยู่บ้านเถอะ ผมจะไปหาถังเชี่ยนเดี๋ยวนี้” ฟู่สือถิงมองตาเธอแล้วสัญญาว่า “ผมจะให้เธอชดใช้อย่างสาสม” ฉินอันอันพยักหน้า จากนั้นไม่นานฟู่สือถิงและโจวจื่ออี้ก็ออกไปด้วยกัน ในรถ ฟู่สือถิงกดหมายเลขของถังเชี่ยนอยู่หลายครั้งถึงจะโทรติด เมื่อก่อนเขาโทรหาเธอ เธอรับสายเกือบจะในทันที หลังจากรับสายแล้ว เธอไม่พูดอะไร เพราะเธอรู้ว่าที่เขาโทรมาย่อมไม่ใช่เรื่องดีเด็ดขาด “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?” ฟู่สือถิงถามเสียงทุ้มลึก ถังเชี่ยนขนลุกไปทั้งตัว “คุณมีธุระกับฉันเหรอ?” “อืม” “เรื่องอะไร? คุณพูดทางโทรศัพท์เลย! ฉันไม่กล้าไปเจอคุณหรอก” น้ำเสียงของถังเชี่ยนเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ฟู่สือถิงสัมผัสได้ถึงความระมัดระวังตัวของเธอ เขาจึงพูดว่า “คราวก่อนที่ฉันลงมือกับเธอ ฉันรู้สึกว่าทำเกินไป จึงอยากขอโทษต่อหน้า” ถังเชี่ยนหัวเราะออกมา “ถึงคุณคิดว่าตัวเองทำเกินไป คุณก็ไม่มีทางมาขอโทษฉันหรอก สือถิง ฉันรู้จักคุณดีเกินไป” “เธอเข้าใจฉันผิดไปมาก เพราะฉันขอโทษฉินอันอันทุกครั้งที่ฉันทำผิดต่อเธอ” “ฉันไม่ได้เข้าใจคุณผิด ฉันพูดว่าคุณไม่มีทางขอโทษ
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
