บทที่ 708

ฉินอันอันเองก็เห็นผื่นบนหน้าลูกชายเช่นกัน

แต่เธอไม่ได้ประหลาดใจมากนัก

“เด็ก ๆ มีผิวที่บอบบาง เป็นผื่นได้ง่าย” เธอเล่าจากประสบการณ์ของตนเองให้เขาฟัง “เสี่ยวหานและรุ่ยลามักป่วยเป็นโรคผิวหนังอักเสบก่อนอายุหนึ่งขวบ ปกติแล้วเมื่อทายาก็จะหายอย่างรวดเร็ว”

ฟู่สือถิงโล่งใจขึ้นมาก

“ลูกของเราคลอดก่อนกำหนด ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ จึงเกิดได้ง่ายกว่า” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการโทษตัวเอง

“ขอแค่ไม่มีปัญหาใหญ่ก็พอแล้ว” เขาปลอบใจเธอ “ผมไปเยี่ยมเขาเมื่อคืนนี้ เขานอนหลับสนิทมาก ไม่แน่เขาอาจนึกว่าตัวเองกำลังหลับในท้องคุณก็ได้นะ!”

“ที่เขานอนหลับสนิทเพราะคลอดก่อนกำหนดและขาดออกซิเจน” เธอแหงนดวงตาทรงแอปริคอทที่เปียกชื้นขึ้นมองเขา “ฟู่สือถิง ฉันจะไม่ปล่อยถังเชี่ยนไปแน่”

ฟู่สือถิงส่งเสียงตอบรับ “เธอโยนความผิดให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ลูกพี่ลูกน้องของเธอหนีออกนอกประเทศไปแล้ว”

“ถ้าเธอไม่อยู่เบื้องหลัง ลูกพี่ลูกน้องเธอจะกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง?!”

“อันอัน ผมรู้” เขากุมมือเล็ก ๆ ของเธอ “ผมส่งคนไปตามหาลูกพี่ลูกน้องของเธอแล้ว พอพบลูกพี่ลูกน้องของเธอ ผมจะทำให้เธอพูดความจริงออกมาแน่นอน”

ฉินอันอันจ้องมองเขาอย่างว่า