Share

บทที่ 707

“โดนทำร้าย” ขณะที่พูดถังเชี่ยนก็ร้องไห้เสียงดัง

“อ้อ โดนฟู่สือถิงทำร้ายล่ะสิ?”

“นอกจากเขาแล้ว ยังมีใครกล้าทำอะไรฉันได้ล่ะ?” ถังเชี่ยนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อไม่ให้น้ำตาไหล “พี่คิดว่าฉันมันโง่ใช่ไหม? ถ้าฉันไม่กลับไปหาเขา วันนี้ฉันก็ไม่ต้องอัปยศอดสูแบบนี้”

“เสียใจทีหลังแล้วมีประโยชน์อะไร? มีแต่จะทำให้คนดูถูกเธอ” ถังเฉียวเซินมองดูเวลาแล้วพูดว่า “ตอนนี้เธอกลับไปก่อน ถ้าไม่อยากกลับก็พักโรงแรมแถวนั้น ฉันจะซื้อตั๋วกลับไปหาเธอเดี๋ยวนี้”

“พี่ชาย ฉันอยากยอมแพ้แล้ว” ถังเชี่ยนเหนื่อยล้าทั้งใจและกาย “คืนนี้เขาเกือบฆ่าฉัน ฉันไม่อยากเสียสละอะไรให้เขาอีกต่อไปแล้ว แม้แต่น้ำตาสักหยด…เขาก็ไม่คู่ควร”

ถังฉียวเซินเหน็บแนม “เธอพูดแบบนี้มาตั้งกี่รอบแล้ว ถ้าเธอไม่เอาชีวิตไปไว้ในมือเขา เธอจะไม่มีวันตัดใจได้”

“ครั้งนี้พูดจริง… เขามีลูกชายแล้ว เขาไม่ต้องการฉันแล้วจริง ๆ”

“ถังเชี่ยน เธอพักผ่อนให้เต็มที่ก่อน” น้ำเสียงของถังเฉียวเซินที่อยู่ปลายสายเย็นลง “ฉันเพิ่งได้ข่าวที่สำคัญมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ ไว้ฉันกลับไปแล้วคุยกัน”

……

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากที่ฉินอันอันนอนหลับอย่างเต็มอิ่ม ความเจ็บปวดก็ลดลงไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status