หลังจากฟู่สือถิงไม่สามารถติดต่อถังเชี่ยนได้ เขาก็โทรหาถังเฉียวเซิน ถังเฉียวเซินรับสายเขา หลังจากที่ฟังเขาพูดเรื่องอาชญากรรมของถังเชี่ยนแล้ว ถังเฉียวเซินเงียบไปหลายวินาที “ฟู่สือถิง ที่น้องสาวของฉันเปลี่ยนไปแบบนี้ นายเองก็มีส่วนครึ่งหนึ่ง ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะไม่ยอมให้เธออยู่ที่เอสทีกรุ๊ปแต่แรก นายไม่รักเธอก็อย่าให้ความหวังเธอสิ!” ฟู่สือถิง “ฉันให้เธออยู่ที่บริษัทเพราะความสามารถการทำงานของเธอ!” “ฉันรู้ แต่ในเมื่อเธอเจอนายทุกวัน จะไม่ให้เธอมีความหวังได้ยังไง? เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว พูดไปก็ไม่มีประโยชน์” ถังเฉียวเซินพ่นลมหายใจ “ถังเชี่ยนกำลังพักผ่อนที่เมืองนอก นายว่ามาเลย นายอยากให้เธอทำอะไร?” “ฉันอยากให้เธอตาย” “ฟู่สือถิง! เธออยู่กับนายมานานหลายปี นายต้องใจร้ายกับเธอขนาดนี้เลยเหรอ?” ถังเฉียวเซินสูดลมหายใจและไม่อาจยอมรับผลลัพธ์นี้ได้ “นายกับฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนมาด้วยกัน นายให้ทางออกเธอไม่ได้เลยเหรอ?” “ฉันควรปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่และปล่อยให้เธอข่มเหงฉินอันอันต่อไปรึยังไง?” “ฉันสัญญาว่าต่อจากนี้เธอจะไม่ไปหาเรื่องพวกนายอีก! ฉันจะควบคุมเธอเอง!” ถังเฉียวเซินพูดอย่างตื่นเต้
ความเคียดแค้นชิงชังในดวงตาของเธอล้นทะลักออกมา และเสียงของเธอก็ดังขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ไมค์และเด็กทั้งสองคนหันมามองพวกเขาในทางเดียว ฟู่สือถิงรีบพาเธอเดินไปที่ห้องนอนทันที “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาถึงทะเลาะกันอีกล่ะเนี่ย?” ไมค์บ่นแล้วควักโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความถึงโจวจื่ออี้ โจวจื่ออี้ : คุณดูแลเด็ก ๆ ให้ดี เรื่องอื่นไม่ต้องยุ่งหรอก ไมค์ : มิน่าล่ะ คืนนี้คุณถึงไม่ยอมมา เจ้านายของคุณตัดสินใจปล่อยถังเชี่ยนไปเหรอ? โจวจื่ออี้ : คุณอย่าพูดเหลวไหล ไม่ว่าเจ้านายของผมจะตัดสินใจยังไง เขาก็มีเหตุผลของเขา ไมค์ : น่ารังเกียจ! ผมไม่ควรเอาหลักฐานให้พวกคุณดูเลย! โจวจื่ออี้ : ตอนนี้ถังเชี่ยนไม่ได้อยู่ในประเทศแล้ว คุณจะให้พวกเราตามหาเธอยังไง? ถ้าคุณเก่งขนาดนั้น คุณก็ไปหาสิ ไมค์ : โอ้ ถ้าเป็นแบบนั้น อันอันไม่มีทางโกรธหรอก ห้องนอนใหญ่ชั้นหนึ่ง ฟู่สือถิงปิดประตูลงแล้วมองเธอด้วยสายตาลึกล้ำ “อันอัน คุณเคยเห็นผู้ป่วยทางจิตหรือเปล่า?” คำพูดของเขาทำให้เธอขมวดคิ้วแน่น “คุณกำลังพยายามบอกว่าถังเชี่ยนป่วยทางจิตงั้นเหรอ?” “เปล่าเลย ผมอยากถามคุณว่าเคยเห็นคนที่เป็นแบบนี้ไหม” เมื่อเห็นว่าอารมณ์ขอ
ไม่มีเขา เธอก็สามารถเลี้ยงดูลูก ๆ ได้เป็นอย่างดีไม่มีเขา อาชีพและการงานของเธอยังดำเนินไปได้อย่างราบรื่น “ถ้าไม่มีคุณ ถังเชี่ยนก็จะไม่สร้างปัญหาให้ฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสี่ยวเถียนจะไม่ได้รับบาดเจ็บ! ฉันก็จะไม่คลอดก่อนกำหนด! ฟู่สือถิง นอกจากความเจ็บปวดแล้ว คุณให้อะไรฉันอีก?!” อารมณ์ด้านลบที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ ในใจของเธอระเบิดออกมาจนหมด การตำหนิของเธอทำให้เขาอายจนแทบแทรกแผ่นดิน “อันอัน…”“อย่ามาเรียกฉัน!” เธอหยุดไม่ให้เขาพูด “คุณรีบออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้เลย! เรื่องของฉัน ต่อจากนี้คุณไม่ต้องยุ่ง! ส่วนลูกของพวกเรา… รอเขาออกจากโรงพยาบาลแล้วค่อยว่ากัน!”เขามองเห็นอารมณ์ที่ใกล้จะพังทลายของเธอ จึงกำหมัดแน่น สติสัมปชัญญะเตือนให้เขารีบออกไป! ถ้ายังอยู่ที่นี่ต่อไป มีแต่จะเพิ่มการกระตุ้นเธอเท่านั้น เขาตัดสินใจแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยน อย่างน้อยตอนนี้เธอก็แค่เกลียดเขา แต่ไม่ได้กลัวเขา! หลังจากเขาจากไป ไมค์และเด็กทั้งสองคนมาที่ห้องของเธอทันที เธอเช็ดน้ำตาบนหน้าและปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว เธอเป็นคุณแม่ลูกสามแล้ว เธอจำเป็นต้องเข้มแข็งมากกว่าเดิม “อันอัน พวกเธอทะเลาะกันเหรอ? เพราะเรื่องของถัง
หลังจากคุณหมอแจ้ง ฉินอันอันแล้ว ก็แจ้งฟู่สือถิงเช่นกัน ทั้งสองคนรีบไปที่โรงพยาบาลทันที ที่แผนกทารกแรกเกิด คุณหมอแจ้งอาการของเด็กให้พวกเขาทราบอีกครั้ง“พวกเราใช้วิธีรักษาตามปกติทำการรักษาเขา แต่มันไม่ได้ผล เขาหลับยาวนานขึ้นเรื่อย ๆ และการหายใจอ่อนแอลง... ฉันจึงตระหนักได้ว่า เขาอาจไม่ใช่อาการแทรกซ้อนจากการคลอดก่อนกำหนดทั่วไป” คุณหมอพูดพร้อมกับยื่นเอกสารตรวจของเด็กให้พวกเขา ฉินอันอันรับเอกสารมาแล้วอ่านอย่างละเอียด “เด็กมีปัญหาเรื่องระบบภูมิคุ้มกัน” คุณหมอมีสีหน้าเคร่งขรึม “แล้วยังมีภาวะโลหิตจาง ฉันคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการให้เลือดเขาก่อน ฉันถามธนาคารเลือดแล้ว ทางนั้นไม่มีกรุ๊ปเลือดที่เข้ากันได้เลย เพราะว่าลูกของพวกคุณมีกรุ๊ปเลือดที่ค่อนข้างพิเศษ” ฟู่สือถิงฟังที่หมอพูดแล้ว จิตใจของเขาตกลงไปถึงก้นบึ้ง “กรุ๊ปเลือดของเขาพิเศษมากเลยเหรอครับ?” คุณหมอ “ใช่แล้ว ตอนนี้เราต้องหากรุ๊ปเลือดที่เหมาะสมโดยเร็วที่สุดและทำการถ่ายเลือดให้เขาก่อน หากเขาไม่ได้รับการถ่ายเลือดโดยเร็ว ร่างกายของเขาอาจทนอยู่ได้ไม่เกินสองสามวัน” ฟู่สือถิงไม่คิดอะไรเลยและพูดทันที “เจาะเลือดผมไปดูว่าเข้ากัน
เมื่อเว่ยเจินได้ยินเสียงครวญคราง จู่ ๆ ก็ฉุกคิดขึ้นมา ถ้าเขาจำไม่ผิด กรุ๊ปเลือดของอิ๋นอิ๋นก็คืออาร์เฮชลบเหมือนกัน... เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่ฉินอันอันทำการผ่าตัด เว่ยเจินเป็นคนช่วยเธอตรวจเลือดก่อนผ่าตัด เว่ยเจินมองหน้าอิ๋นอิ๋น หน้าอกของเขาขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว “เว่ยเจิน คุณมองฉันทำไม?” อิ๋นอิ๋นกะพริบตาและถามด้วยความสงสัย “คุณบอกมาสิ! ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เว่ยเจินก็อยากจะพูดเหมือนกัน แต่คำพูดนั้นติดอยู่ในคอของเขา ทำให้พูดยาก ถ้าอิ๋นอิ๋นเป็นคนธรรมดา เว่ยเจินคงบอกเรื่องนี้แน่นอนโดยไม่ต้องคิด เพราะถ้าเขาพูดแบบนั้น อิ๋นอิ๋นคงเต็มใจที่จะบริจาคเลือดให้จื่อชิวอย่างแน่นอน แค่ว่าอิ๋นอิ๋นไม่ใช่คนปกติ ร่างกายของเธอผ่านการผ่าตัดใหญ่มาหลายครั้ง และเธอต้องอาศัยการดูแลอย่างระมัดระวังเพื่อรักษาชีวิตตามปกติในปัจจุบันของเธอ ถ้าให้เธอถ่ายเลือดตอนนี้ และเกิดผลกระทบต่อร่างกายของเธอ เขาจะไม่รับผิดชอบ สำหรับฟู่สือถิงนั้น จื่อชิวสำคัญมาก อิ๋นอิ๋นก็ไม่แพ้กัน “ไม่มีอะไร ผมแค่เป็นห่วงจื่อชิว” เว่ยเจินละสายตาจากใบหน้าของเธอ “เราไปดูธนาคารเลือดก่อนว่ามีกรุ๊ปเลือดที่เหมาะสมไหม” อิ๋นอิ๋น
โรงพยาบาล ฟู่สือถิงไม่สามารถใช้เลือดของตัวเองช่วยจื่อชิวได้ ฟู่สือถิงใช้เส้นสายของตัวเองตามหาคนบริจาคเลือดกรุ๊ปอาร์เฮชลบไปยังโรงพยาบาลต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว โรงพยาบาลต่าง ๆ รีบประกาศหาผู้บริจาคเลือดกรุ๊ปอาร์เฮชลบด้วยค่าตอบแทนสูง ไมค์รีบไปที่โรงพยาบาล เมื่อเห็นฟู่สือถิง เขาก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? จื่อชิวเป็นอะไร? ทำไมถึงต้องการเลือดด่วน?” หมอที่อยู่ใกล้ ๆ ตอบคำถามเขาว่า “เด็กที่คลอดก่อนกำหนดมักจะมีภาวะแทรกซ้อนหลายอย่าง...” “แสดงว่าเป็นเพราะการคลอดก่อนกำหนดทั้งหมด!” ไมค์กัดฟันพูด “ถ้าไม่ใช่เพราะถังเชี่ยน อันอันคงไม่คลอดก่อนกำหนด! ถังเชี่ยนสมควรตาย!” หมอไม่เข้าใจว่าเขาด่าทออะไร แต่ตอบจากมุมมองทางการแพทย์ว่า “โรคของจื่อชิวไม่เหมือนกับโรคของเด็กที่คลอดก่อนกำหนดทั่วไป แม้ว่าเขาจะไม่ได้คลอดก่อนกำหนด เขาก็อาจจะเป็นโรคนี้อยู่ดี” “คุณพูดอะไรนะ! ฉินอันอันไปตรวจครรภ์ทุกเดือน ผลการตรวจทุกครั้งก็ปกติดี ถ้าเธอไม่คลอดก่อนกำหนด จื่อชิวคงไม่มีทางเป็นโรคนี้หรอก!” ไมค์ตะโกนด้วยความโกรธ หมอก้าวถอยหลังไปทางฟู่สือถิง “คุณผู้ชายครับ การตรวจครรภ์อาจไม่สามารถตรวจพบโรคที่หายากบางโรคได้” “อ
ฟู่สือถิงเดิมทีอยู่ที่แผนกทารกแรกเกิด แต่หลังจากถูกไมค์ด่าทอ เขาก็ไม่รู้ว่าไปไหนดีโจวจื่ออี้จับปกเสื้อไมค์แล้วลากเขาไปทางทางออกฉุกเฉิน“คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?! จื่อชิวเกิดปัญหา เจ้านายผมก็เศร้าพออยู่แล้ว ทำไมคุณต้องเอาเรื่องถังเชี่ยนมารบกวนเขาด้วย!” โจวจื่ออี้ติดต่อกับธนาคารเลือดทั่วประเทศมาตลอดเช้า เพิ่งจะมีเวลาว่างมาที่นี่“ถ้าไม่ใช่เพราะถังเชี่ยน ฉินอันอันคงไม่คลอดก่อนกำหนด! ถ้าไม่คลอดก่อนกำหนด ก็อาจจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับจื่อชิว!” ไมค์ยังคงโกรธจัด ใบหน้าขาวซีดแดงก่ำ“เจ้านายผมไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยถังเชี่ยนไป แต่พอโทรไปหาพี่ชายของเธอแล้วก็เปลี่ยนใจ” โจวจื่ออี้กัดฟันพูด “ผมสงสัยว่าถังเชี่ยนมี่จุดอ่อนอะไรบางอย่างของเจ้านาย ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เปลี่ยนใจหรอก!”“ถังเฉียวบอกว่าถังเชี่ยนป่วยทางจิต ฟู่สือถิงก็เลยใจอ่อน!”“เป็นไปไม่ได้! ต่อให้ถังเชี่ยนจะป่วยทางจิตหรือเป็นโรคร้าย เจ้านายผมก็ไม่ใจอ่อนกับเธอ” โจวจื่ออี้แย้ง “ถ้าคุณไม่เชื่อเจ้านายผม แสดงว่าคุณก็ไม่เชื่อคำพูดของผมด้วยเหรอ?”ไมค์กัดฟันและนิ่งเงียบครู่ต่อมา เขาถามว่า “ทำไมมีจุดอ่อนอยู่ในมือของคนอื่น? เขาเคยทำเรื่องไม่ดี
ในเวลาเดียวกัน ฟู่สือถิงรับลมหนาวอยู่ที่ระเบียงของโรงพยาบาลโจวจื่ออี้ตามหาเขาอยู่นาน ในที่สุดก็เจอมองไปที่เงาโดดเดี่ยวของเขาในค่ำคืนหนาวเย็น โจวจื่ออี้รู้สึกแย่ในใจ“ประธานครับ ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะครับ?” โจวจื่ออี้ปรับอารมณ์แล้วถาม “ถึงเวลาทานอาหารเย็นแล้วครับ”“กินไม่ลง” เขาตอบด้วยเสียงเย็นเยียบและแหบแห้งจื่อชิวจำเป็นต้องเปลี่ยนถ่ายเลือด แต่เนื่องจากเขามีกรุ๊ปเลือดพิเศษ ตอนนี้ยังหาแหล่งเลือดที่เหมาะสมไม่ได้นี่คือสาเหตุหนึ่งของความทุกข์สาเหตุความทุกข์ใจอีกอย่างคือ เขารู้ว่ากรุ๊ปเลือดของอิ๋นอิ๋นอาจจะเข้ากับจื่อชิวได้แต่เขาไม่สามารถพูดเรื่องนี้ออกไปได้เขาไม่สามารถปล่อยให้อิ๋นอิ๋นบริจาคเลือดให้จื่อชิวได้เขาใช้เวลายี่สิบปีเพื่อทำให้อิ๋นอิ๋นจากคนที่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้กลายมาเป็นคนปกติที่ค่อย ๆ ดูแลตัวเองได้เขาเพียงหวังว่า อิ๋นอิ๋นจะคงอยู่ในสภาพปกติและใช้ชีวิตอย่างปกติไปตลอดเขาจะขอให้อิ๋นอิ๋นบริจาคเลือดให้จื่อชิวได้อย่างไร? ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอิ๋นอิ๋นเพราะบริจาคเลือดจะทำอย่างไร?แต่จะให้เขามองจื่อชิวตายเพราะโลหิตจาง เขาจะใจแข็งพอได้อย่างไร?ความทุกข์ทรมาน