เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 724
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 725
เธอขับรถออกจากโรงพยาบาลน้ำตาขุ่นมัวจนมองไม่เห็น เธออดไม่ไหวที่จะร้องไห้ออกมาอย่างสิ้นหวังก่อนที่จะปล่อยตัวเองร้องไห้อย่างเต็มที่ เธอหยุดรถข้างทางถ้าเธอรู้ตั้งแต่ต้นว่าการคลอดก่อนกำหนดจะทำให้จื่อชิวมีผลร้ายแรงขนาดนี้ เธอจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้ดี ไม่ให้ตัวเองเศร้าขนาดนั้นการเห็นจื่อชิวที่ยังเล็กอยู่ แต่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างนี้ทำให้เธอเจ็บปวดเกินจะทนถ้าเธอสามารถเจ็บแทนลูกได้ เธอยินดีที่จะทำทุกอย่าง!...... ที่คฤหาสน์สไตล์ยุโรป หวังหว่านจือถือแก้วไวน์แดงที่สั่นไหวตามการเคลื่อนไหวของข้อมือเธอมืออีกข้างหนึ่งของเธอกำลังถือโทรศัพท์และคุยสาย“ถังเชี่ยน คุณชนะแล้ว” เสียงของเธอเต็มไปด้วยความยินดี “ลูกชายของฉินอันอันกำลังจะตาย ถ้าไม่ได้คลอดก่อนกำหนด ลูกชายของเธออาจจะมีชีวิตรอด”ถังเชี่ยนได้ยินเรื่องนี้จากถังเฉียวเซินแล้วเมื่อตอนเที่ยงแต่ตอนเที่ยงถังเฉียวเซินพูดถึงเรื่องนี้ แค่บอกว่าเด็กป่วยหนักไม่ได้บอกว่ากำลังจะตาย“กำลังจะตายจริง ๆ เหรอ?” ถังเชี่ยนถามด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้น“ใช่ กรุ๊ปเลือดของลูกชายเธอเป็นกรุ๊ปเลือดที่หาได้ยากมากในประเทศนี้ การหาเลือดที่เหมาะสมเป็นเรื่องยาก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 726
ป้าจางนึกถึงความจริงที่ว่า ตอนนี้ฉินอันอันไม่สามารถยกของหนักได้ ดังนั้นเธอจึงเสนอความช่วยเหลืออย่างสุภาพ “ให้ดิฉันช่วยคุณยกไปไว้ในห้องไหมคะ?” ฉินอันอันมองพัสดุตรงหน้าและส่ายหน้า “นี่ไม่ใช่ของที่ฉันซื้อ ฉันไม่รู้ว่าข้างในมีอะไร คุณช่วยฉันแกะดูได้ไหมคะ?” “ได้ค่ะ ดิฉันจะไปเอากรรไกรมา” ขณะที่ป้าจางไปเอากรรไกร เสี่ยวหานและรุ่ยลาก็เดินเข้ามา ฉินอันอันรู้สึกเจ็บที่บาดแผลบริเวณท้อง จึงนั่งอยู่บนโซฟา "แม่คะ ข้างในพัสดุมีอะไรเหรอคะ?” รุ่ยลาเดินเข้ามาใกล้ฉินอันอันและถาม “แม่ก็ไม่รู้ว่าข้างในมีอะไร” ฉินอันอันตอบ “ช่วงนี้แม่ไม่ได้ซื้อของอะไรเลย” เสี่ยวหานขมวดคิ้วและเดาว่า “อาจจะเป็นของน่ากลัวเหมือนครั้งที่แล้วหรือเปล่าครับ” คำพูดของเสี่ยวหานทำให้ฉินอันอันรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ป้าจางบอกว่าของหนักมาก ข้างในอาจจะเป็นอิฐหรือซีเมนต์หรืออะไรที่น่ากลัวหรือเปล่า? “เสี่ยวหาน พาน้องไปที่ห้องก่อน” ฉินอันอันกลัวว่าข้างในพัสดุจะมีของน่ากลัวจริง ๆ ถ้าทำให้เด็ก ๆ กลัวจะไม่ดี เสี่ยวหานมองพัสดุอยู่สักพัก จากนั้นก็คว้ามือรุ่ยลาและเดินไปที่บันได รุ่ยลาบ่นเบา ๆ “พี่คะ หนูอยากดูนะ!” เสี่ยวหา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 727
เธอสั่นขณะที่เดินไปยังป้ายจารึกสีดำ... “อันอัน! อย่ามอง!” ป้าจางเรียกสติและรีบขวางหน้าป้ายหลุมศพไว้ ไม่อยากให้เธอเห็น ฉินอันอันรีบเดินไปหาป้าจางและดันตัวเธอออกไปทางข้าง ๆ “ฉันอยากดู… ให้ฉันดูหน่อยค่ะ!” ก่อนที่ป้าจางจะขวางป้ายจารึก เธอได้เห็นตัวอักษรสีขาวที่สลักบนป้ายจารึกอย่างชัดเจนแล้ว! เขียนไว้ว่า หลุมศพของฟู่จื่อชิว!จื่อชิวยังไม่ตาย! ใครเป็นคนส่งป้ายหลุมศพนี้มา?!“อันอัน… ต้องเป็นฝีมือของคนที่ไม่หวังดีแน่ ๆ! เราแจ้งความเถอะ!” ป้าจางประคองตัวฉินอันอันที่กำลังสั่นไหวแต่ตึงเครียด ปลอบเธอว่า “ถ้าคุณโกรธจนเป็นลม พวกคนร้ายก็จะยิ่งได้ใจ! อันอัน คุณต้องมีสติ! จื่อชิวไม่ได้ตาย ไม่ว่าจะมีใครพูดอะไร จื่อชิวก็ยังมีชีวิตอยู่ดี!”คำพูดของป้าจางทำให้ฉินอันอันที่พยายามควบคุมอารมณ์อย่างยากลำบาก กลับมาเศร้าอีกครั้ง!เธอกอดป้าจางและร้องไห้ด้วยเสียงที่แหบแห้ง “จื่อชิวกำลังอยู่ในภาวะวิกฤติ… ฉันช่วยจื่อชิวไม่ได้… ฉันช่วยเขาไม่ได้… ฉันขอโทษจื่อชิว… ถ้าจื่อชิวตาย ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเอง...”ป้าจางน้ำตาคลอเบ้า “อันอัน ชีวิตและความตายขึ้นอยู่กับโชคชะตา ถ้าจื่อชิวไม่สามารถรอดชีวิตได้ อาจเป็นเพราะเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 728
บางทีอาจเป็นจริงอย่างที่ฉินอันอันกล่าวไว้ เขาไม่คู่ควรที่จะเลี้ยงดูลูก! ไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อคนเขาเองยังไม่สามารถจัดการชีวิตตัวเองได้ แล้วเขาจะดูแลลูกได้อย่างไร?เมื่อเว่ยเจินมาถึง มีแค่ไมค์กับโจวจื่ออี้เฝ้าอยู่ที่แผนกทารกแรกเกิด“เว่ยเจิน นายถืออะไรอยู่?” ไมค์สังเกตเห็นกล่องที่เว่ยเจินถืออยู่ทันทีบนกล่องเขียนว่า กล่องถ่ายเลือด“เลือด” เว่ยเจินกล่าวขณะเดินไปที่ห้องทำงานของหมอไมค์และโจวจื่ออี้ตามเขาไป “นี่เป็นเลือดที่สามารถใช้กับจื่อชิวได้ใช่ไหม? มันคือเลือดกรุ๊ปลบใช่ไหม?”เว่ยเจิน “อืม แต่มีไม่มาก”ไมค์และโจวจื่ออี้ประหลาดใจมาก“เว่ยเจิน นายไปเอาเลือดมาจากไหน?”เว่ยเจินไม่ได้ตอบคำถามนี้ เขารู้สึกหนักใจมากเขาถามอิ๋นอิ๋นว่าเธอยินดีที่จะให้เลือดจื่อชิวไหม อิ๋นอิ๋นพยักหน้าแบบไม่ต้องคิดหลังจากนั้นเขาพาอิ๋นอิ๋นไปตรวจร่างกายหลายอย่างเพื่อดูว่าอิ๋นอิ๋นสามารถให้เลือดได้หรือไม่ผลการตรวจคือร่างกายของอิ๋นอิ๋นไม่ดีนักเขาเสียใจที่พูดเรื่องนี้กับอิ๋นอิ๋น เพราะหลังจากอิ๋นอิ๋นรู้ว่าเลือดของเธอสามารถช่วยจื่อชิวได้ เธอก็ยืนยันที่จะให้เลือดเว่ยเจินไม่สามารถห้ามเธอได้ จึงให้เธอบริจาค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 729
เขาเดินไปยังห้องนอนที่ชั้นหนึ่งเงียบ ๆ เมื่อเปิดประตู เขาเห็นไฟหัวเตียงเปิดอยู่ ดวงตาของฉินอันอันที่เปิดกว้างดูว่างเปล่าเหมือนถูกดึงวิญญาณออกไป “อันอัน เจอแหล่งเลือดแล้ว” เขาเดินเข้าไปในห้องและบอกข่าวนี้กับเธอ ข่าวนี้มีผลมากกว่าการปลอบใจใด ๆ เมื่อได้ยินคำนี้ เธอลุกขึ้นทันที เขารีบเข้าไปประคองเธอ “อันอัน คุณพักผ่อนที่บ้านให้สบายใจ ผมจะไปดูที่โรงพยาบาล” เขามองใบหน้าของเธอที่ค่อย ๆ มีชีวิตชีวาขึ้นมาและปลอบใจเธอ “จื่อชิวจะดีขึ้นอย่างแน่นอน” “เลือดถูกส่งให้จื่อชิวแล้วหรือยัง?” เธอจับแขนเขาและมองด้วยความหวัง “หมอกำลังตรวจสอบเลือด เป็นเลือดที่เว่ยเจินส่งมา ไม่น่ามีปัญหา” เขากล่าวเสียงแหบ “สีหน้าของคุณดูไม่ดีเลย พักผ่อนก่อนนะ มีข่าวอะไรจากโรงพยาบาล ผมจะรีบบอกคุณทันที” ฉินอันอันถอนหายใจด้วยความโล่งอก หินที่กดทับใจเริ่มเลื่อนออกเล็กน้อย “งั้นคุณไปโรงพยาบาลเถอะ!” “อืม” เขาประคองเธอนอนลง เห็นเธอหลับตาแล้วจึงออกจากห้อง เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น ถามป้าจางว่า “ป้ายจารึกอยู่ไหน?” “ดิฉันโยนมันลงถังขยะไปแล้วค่ะ” ป้าจางขมวดคิ้ว “คนที่ส่งป้ายหลุม
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 730
เขาขมวดคิ้วพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขของเว่ยเจิน โทรออกแล้ว และหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เสียงที่เหนื่อยล้าของเว่ยเจินก็ดังขึ้น “จื่อชิวเป็นยังไงบ้าง?” “เว่ยเจิน เลือดมาจากไหน?” ฟู่สือถิงเดินไปที่มุมสงบและถามน้ำเสียงเคร่งขรึม “คุณน่าจะรู้ว่าผมกำลังถามอะไร!” อิ๋นอิ๋นใช้เวลาเกือบทุกวันอยู่กับเว่ยเจิน ดังนั้นความเป็นไปได้ของเลือดที่เว่ยเจินนำมาจึงน่าจะเป็นของอิ๋นอิ๋นมากที่สุด เว่ยเจินไม่อยากโกหก แต่ก็ไม่อยากบอกตรง ๆ “ฟู่ซือถิง ผมไม่คิดว่าระหว่างพวกเราสองคนจะมีความเชื่อใจกัน” เว่ยเจินกล่าวอย่างใจเย็น “ที่ผมพูดไป คุณจะเชื่อไหม? ก่อนหน้านี้ที่ผมอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างผมกับอันอันว่าไม่มีอะไรเกินเลย คุณเคยเชื่อผมบ้างไหม?” ฟู่สือถิง “เรื่องหนึ่งก็คือเรื่องหนึ่ง” “วันนี้ผมเหนื่อยมาก” เว่ยเจินไม่อยากคุยกับเขาต่อ “ถ้าจะถามว่าเลือดมาจากอิ๋นอิ๋นหรือเปล่า คุณก็ไปถามอิ๋นอิ๋นได้เลย เธอจะตอบคำถามของคุณแน่นอน” “คุณคิดว่าผมจะไม่ถามเธอเหรอ? ตอนนี้ดึกมากแล้วผมไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของเธอ” ฟู่สือถิงกล่าว “ใช่ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ผมเองก็ต้องพักผ่อน” เว่ยเจินกดดันเขาก่อนจะวางสา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 731
...... ฟู่สือถิงเดินไปที่ม้านั่งด้านนอกห้องไอซียูแล้วนั่งลง ไมค์นั่งลงข้างเขา “กลับไปพักผ่อนเถอะ!” ฟู่สือถิงกล่าว “ผมนอนดึกจนชินแล้ว กลับไปตอนนี้ผมก็นอนไม่หลับอยู่ดี” ไมค์เอนหลังบนเก้าอี้แล้วตรวจดูโทรศัพท์ “ผมกำลังหาแหล่งเลือดในประเทศบี… คุณบอกว่ามีคนกรุ๊ปเลือดพิเศษนี้ ทำไมไม่มีใครบริจาคเลย ราคาที่เราเสนอสูงไม่พอเหรอ?” “ไม่ใช่ทุกคนที่รู้กรุ๊ปเลือดของตัวเอง ไม่ใช่ทุกคนที่มองเห็นความต้องการของเรา” ฟู่สือถิงมองด้วยสายตาเย็นชา “โลกนี้ใหญ่กว่าที่เราคิด มีคนจำนวนมากอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ไม่มีไฟฟ้าและน้ำ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอินเทอร์เน็ตคืออะไร” ไมค์มองเขาอย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า “สิ่งที่คุณพูดก็สมเหตุสมผล ฟู่สือถิง จริง ๆ แล้วผมรู้ว่าผู้หญิงพวกนั้นรักคุณเพราะอะไร คุณมีความสามารถมาก แต่บางครั้งคุณก็ค่อนข้างน่ารำคาญเหมือนกัน” “อธิบายมาสิ” คงจะเป็นเวลาดึกแล้วและอารมณ์ของเขาก็สงบลง “คุณรู้ไหมว่าผมชอบอะไรจื่ออี้” ไมค์ยกตัวอย่างให้เขา “จื่ออี้บอกผมทุกอย่างและผมก็บอกเขาทุกอย่าง ระหว่างเราสองคน ไม่มีความลับต่อกัน ผมคิดว่าคู่รักส่วนใหญ่ก็เหมือนผมกับเขา แต่คุณกับฉินอันอัน ไม่ใช่ อาจเป
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 732
ฉินอันอันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาค้นหาเบอร์โทรของอิ๋นอิ๋นแล้วกดโทรออก มีการเชื่อมต่อแต่ไม่มีใครรับสาย หลังจากที่ระบบวางสายโดยอัตโนมัติ เธอก็โทรหาเว่ยเจิน เว่ยเจินรีบรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว “อันอัน เธอเป็นยังไงบ้าง? จื่อชิวเป็นยังไงบ้าง?” “ฉันสบายดีค่ะ จื่อชิวก็สบายดีแล้ว… หมอบอกว่าอิ๋นอิ๋นมาโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้และบอกว่าเธอหน้าซีดมาก ฉันโทรหาเธอเมื่อกี้ แต่เธอไม่รับสาย ฉันเป็นห่วงเธอค่ะ” หัวใจของเว่ยเจินวาบ “ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้” “โอเค ถ้าพี่เจอเธอแล้ว พี่บอกฉันด้วยนะ ปกติเธอดูดี ทำไมจู่ ๆ เธอถึงหน้าซีดล่ะ? ถ้าเธอสีหน้าแย่จริง ๆ พี่ก็พาเธอไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลสิ” “อืม” หลังจากที่เว่ยเจินวางสาย เขาก็โทรหาบอดี้การ์ดของอิ๋นอิ๋นทันที บอดี้การ์ดรับโทรศัพท์ “ตอนนี้อิ๋นอิ๋นอยู่ไหน? เธอไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?” เว่ยเจินถามอย่างกระตือรือร้น “เธอเผลอหลับไปในรถ ผมจะรีบกลับไปที่บ้านครับ” บอดี้การ์ดพูด “คุณเว่ย วันนี้คุณอิ๋นอิ๋นดูแย่มาก ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอตื่นเช้าเกินไปหรือเปล่า” บอดี้การ์ดไม่รู้ว่าอิ๋นอิ๋นบริจาคเลือดเมื่อคืนนี้ เพราะการเจาะเลือดเสร็จสิ้นตั้งแต่ในห้องทำ
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
