เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 719
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 720
หลังจากคุณหมอแจ้ง ฉินอันอันแล้ว ก็แจ้งฟู่สือถิงเช่นกัน ทั้งสองคนรีบไปที่โรงพยาบาลทันที ที่แผนกทารกแรกเกิด คุณหมอแจ้งอาการของเด็กให้พวกเขาทราบอีกครั้ง“พวกเราใช้วิธีรักษาตามปกติทำการรักษาเขา แต่มันไม่ได้ผล เขาหลับยาวนานขึ้นเรื่อย ๆ และการหายใจอ่อนแอลง... ฉันจึงตระหนักได้ว่า เขาอาจไม่ใช่อาการแทรกซ้อนจากการคลอดก่อนกำหนดทั่วไป” คุณหมอพูดพร้อมกับยื่นเอกสารตรวจของเด็กให้พวกเขา ฉินอันอันรับเอกสารมาแล้วอ่านอย่างละเอียด “เด็กมีปัญหาเรื่องระบบภูมิคุ้มกัน” คุณหมอมีสีหน้าเคร่งขรึม “แล้วยังมีภาวะโลหิตจาง ฉันคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการให้เลือดเขาก่อน ฉันถามธนาคารเลือดแล้ว ทางนั้นไม่มีกรุ๊ปเลือดที่เข้ากันได้เลย เพราะว่าลูกของพวกคุณมีกรุ๊ปเลือดที่ค่อนข้างพิเศษ” ฟู่สือถิงฟังที่หมอพูดแล้ว จิตใจของเขาตกลงไปถึงก้นบึ้ง “กรุ๊ปเลือดของเขาพิเศษมากเลยเหรอครับ?” คุณหมอ “ใช่แล้ว ตอนนี้เราต้องหากรุ๊ปเลือดที่เหมาะสมโดยเร็วที่สุดและทำการถ่ายเลือดให้เขาก่อน หากเขาไม่ได้รับการถ่ายเลือดโดยเร็ว ร่างกายของเขาอาจทนอยู่ได้ไม่เกินสองสามวัน” ฟู่สือถิงไม่คิดอะไรเลยและพูดทันที “เจาะเลือดผมไปดูว่าเข้ากัน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 721
เมื่อเว่ยเจินได้ยินเสียงครวญคราง จู่ ๆ ก็ฉุกคิดขึ้นมา ถ้าเขาจำไม่ผิด กรุ๊ปเลือดของอิ๋นอิ๋นก็คืออาร์เฮชลบเหมือนกัน... เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่ฉินอันอันทำการผ่าตัด เว่ยเจินเป็นคนช่วยเธอตรวจเลือดก่อนผ่าตัด เว่ยเจินมองหน้าอิ๋นอิ๋น หน้าอกของเขาขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว “เว่ยเจิน คุณมองฉันทำไม?” อิ๋นอิ๋นกะพริบตาและถามด้วยความสงสัย “คุณบอกมาสิ! ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เว่ยเจินก็อยากจะพูดเหมือนกัน แต่คำพูดนั้นติดอยู่ในคอของเขา ทำให้พูดยาก ถ้าอิ๋นอิ๋นเป็นคนธรรมดา เว่ยเจินคงบอกเรื่องนี้แน่นอนโดยไม่ต้องคิด เพราะถ้าเขาพูดแบบนั้น อิ๋นอิ๋นคงเต็มใจที่จะบริจาคเลือดให้จื่อชิวอย่างแน่นอน แค่ว่าอิ๋นอิ๋นไม่ใช่คนปกติ ร่างกายของเธอผ่านการผ่าตัดใหญ่มาหลายครั้ง และเธอต้องอาศัยการดูแลอย่างระมัดระวังเพื่อรักษาชีวิตตามปกติในปัจจุบันของเธอ ถ้าให้เธอถ่ายเลือดตอนนี้ และเกิดผลกระทบต่อร่างกายของเธอ เขาจะไม่รับผิดชอบ สำหรับฟู่สือถิงนั้น จื่อชิวสำคัญมาก อิ๋นอิ๋นก็ไม่แพ้กัน “ไม่มีอะไร ผมแค่เป็นห่วงจื่อชิว” เว่ยเจินละสายตาจากใบหน้าของเธอ “เราไปดูธนาคารเลือดก่อนว่ามีกรุ๊ปเลือดที่เหมาะสมไหม” อิ๋นอิ๋น
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 722
โรงพยาบาล ฟู่สือถิงไม่สามารถใช้เลือดของตัวเองช่วยจื่อชิวได้ ฟู่สือถิงใช้เส้นสายของตัวเองตามหาคนบริจาคเลือดกรุ๊ปอาร์เฮชลบไปยังโรงพยาบาลต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว โรงพยาบาลต่าง ๆ รีบประกาศหาผู้บริจาคเลือดกรุ๊ปอาร์เฮชลบด้วยค่าตอบแทนสูง ไมค์รีบไปที่โรงพยาบาล เมื่อเห็นฟู่สือถิง เขาก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? จื่อชิวเป็นอะไร? ทำไมถึงต้องการเลือดด่วน?” หมอที่อยู่ใกล้ ๆ ตอบคำถามเขาว่า “เด็กที่คลอดก่อนกำหนดมักจะมีภาวะแทรกซ้อนหลายอย่าง...” “แสดงว่าเป็นเพราะการคลอดก่อนกำหนดทั้งหมด!” ไมค์กัดฟันพูด “ถ้าไม่ใช่เพราะถังเชี่ยน อันอันคงไม่คลอดก่อนกำหนด! ถังเชี่ยนสมควรตาย!” หมอไม่เข้าใจว่าเขาด่าทออะไร แต่ตอบจากมุมมองทางการแพทย์ว่า “โรคของจื่อชิวไม่เหมือนกับโรคของเด็กที่คลอดก่อนกำหนดทั่วไป แม้ว่าเขาจะไม่ได้คลอดก่อนกำหนด เขาก็อาจจะเป็นโรคนี้อยู่ดี” “คุณพูดอะไรนะ! ฉินอันอันไปตรวจครรภ์ทุกเดือน ผลการตรวจทุกครั้งก็ปกติดี ถ้าเธอไม่คลอดก่อนกำหนด จื่อชิวคงไม่มีทางเป็นโรคนี้หรอก!” ไมค์ตะโกนด้วยความโกรธ หมอก้าวถอยหลังไปทางฟู่สือถิง “คุณผู้ชายครับ การตรวจครรภ์อาจไม่สามารถตรวจพบโรคที่หายากบางโรคได้” “อ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 723
ฟู่สือถิงเดิมทีอยู่ที่แผนกทารกแรกเกิด แต่หลังจากถูกไมค์ด่าทอ เขาก็ไม่รู้ว่าไปไหนดีโจวจื่ออี้จับปกเสื้อไมค์แล้วลากเขาไปทางทางออกฉุกเฉิน“คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?! จื่อชิวเกิดปัญหา เจ้านายผมก็เศร้าพออยู่แล้ว ทำไมคุณต้องเอาเรื่องถังเชี่ยนมารบกวนเขาด้วย!” โจวจื่ออี้ติดต่อกับธนาคารเลือดทั่วประเทศมาตลอดเช้า เพิ่งจะมีเวลาว่างมาที่นี่“ถ้าไม่ใช่เพราะถังเชี่ยน ฉินอันอันคงไม่คลอดก่อนกำหนด! ถ้าไม่คลอดก่อนกำหนด ก็อาจจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับจื่อชิว!” ไมค์ยังคงโกรธจัด ใบหน้าขาวซีดแดงก่ำ“เจ้านายผมไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยถังเชี่ยนไป แต่พอโทรไปหาพี่ชายของเธอแล้วก็เปลี่ยนใจ” โจวจื่ออี้กัดฟันพูด “ผมสงสัยว่าถังเชี่ยนมี่จุดอ่อนอะไรบางอย่างของเจ้านาย ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เปลี่ยนใจหรอก!”“ถังเฉียวบอกว่าถังเชี่ยนป่วยทางจิต ฟู่สือถิงก็เลยใจอ่อน!”“เป็นไปไม่ได้! ต่อให้ถังเชี่ยนจะป่วยทางจิตหรือเป็นโรคร้าย เจ้านายผมก็ไม่ใจอ่อนกับเธอ” โจวจื่ออี้แย้ง “ถ้าคุณไม่เชื่อเจ้านายผม แสดงว่าคุณก็ไม่เชื่อคำพูดของผมด้วยเหรอ?”ไมค์กัดฟันและนิ่งเงียบครู่ต่อมา เขาถามว่า “ทำไมมีจุดอ่อนอยู่ในมือของคนอื่น? เขาเคยทำเรื่องไม่ดี
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 724
ในเวลาเดียวกัน ฟู่สือถิงรับลมหนาวอยู่ที่ระเบียงของโรงพยาบาลโจวจื่ออี้ตามหาเขาอยู่นาน ในที่สุดก็เจอมองไปที่เงาโดดเดี่ยวของเขาในค่ำคืนหนาวเย็น โจวจื่ออี้รู้สึกแย่ในใจ“ประธานครับ ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะครับ?” โจวจื่ออี้ปรับอารมณ์แล้วถาม “ถึงเวลาทานอาหารเย็นแล้วครับ”“กินไม่ลง” เขาตอบด้วยเสียงเย็นเยียบและแหบแห้งจื่อชิวจำเป็นต้องเปลี่ยนถ่ายเลือด แต่เนื่องจากเขามีกรุ๊ปเลือดพิเศษ ตอนนี้ยังหาแหล่งเลือดที่เหมาะสมไม่ได้นี่คือสาเหตุหนึ่งของความทุกข์สาเหตุความทุกข์ใจอีกอย่างคือ เขารู้ว่ากรุ๊ปเลือดของอิ๋นอิ๋นอาจจะเข้ากับจื่อชิวได้แต่เขาไม่สามารถพูดเรื่องนี้ออกไปได้เขาไม่สามารถปล่อยให้อิ๋นอิ๋นบริจาคเลือดให้จื่อชิวได้เขาใช้เวลายี่สิบปีเพื่อทำให้อิ๋นอิ๋นจากคนที่ไม่สามารถดูแลตัวเองได้กลายมาเป็นคนปกติที่ค่อย ๆ ดูแลตัวเองได้เขาเพียงหวังว่า อิ๋นอิ๋นจะคงอยู่ในสภาพปกติและใช้ชีวิตอย่างปกติไปตลอดเขาจะขอให้อิ๋นอิ๋นบริจาคเลือดให้จื่อชิวได้อย่างไร? ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอิ๋นอิ๋นเพราะบริจาคเลือดจะทำอย่างไร?แต่จะให้เขามองจื่อชิวตายเพราะโลหิตจาง เขาจะใจแข็งพอได้อย่างไร?ความทุกข์ทรมาน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 725
เธอขับรถออกจากโรงพยาบาลน้ำตาขุ่นมัวจนมองไม่เห็น เธออดไม่ไหวที่จะร้องไห้ออกมาอย่างสิ้นหวังก่อนที่จะปล่อยตัวเองร้องไห้อย่างเต็มที่ เธอหยุดรถข้างทางถ้าเธอรู้ตั้งแต่ต้นว่าการคลอดก่อนกำหนดจะทำให้จื่อชิวมีผลร้ายแรงขนาดนี้ เธอจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้ดี ไม่ให้ตัวเองเศร้าขนาดนั้นการเห็นจื่อชิวที่ยังเล็กอยู่ แต่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างนี้ทำให้เธอเจ็บปวดเกินจะทนถ้าเธอสามารถเจ็บแทนลูกได้ เธอยินดีที่จะทำทุกอย่าง!...... ที่คฤหาสน์สไตล์ยุโรป หวังหว่านจือถือแก้วไวน์แดงที่สั่นไหวตามการเคลื่อนไหวของข้อมือเธอมืออีกข้างหนึ่งของเธอกำลังถือโทรศัพท์และคุยสาย“ถังเชี่ยน คุณชนะแล้ว” เสียงของเธอเต็มไปด้วยความยินดี “ลูกชายของฉินอันอันกำลังจะตาย ถ้าไม่ได้คลอดก่อนกำหนด ลูกชายของเธออาจจะมีชีวิตรอด”ถังเชี่ยนได้ยินเรื่องนี้จากถังเฉียวเซินแล้วเมื่อตอนเที่ยงแต่ตอนเที่ยงถังเฉียวเซินพูดถึงเรื่องนี้ แค่บอกว่าเด็กป่วยหนักไม่ได้บอกว่ากำลังจะตาย“กำลังจะตายจริง ๆ เหรอ?” ถังเชี่ยนถามด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้น“ใช่ กรุ๊ปเลือดของลูกชายเธอเป็นกรุ๊ปเลือดที่หาได้ยากมากในประเทศนี้ การหาเลือดที่เหมาะสมเป็นเรื่องยาก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 726
ป้าจางนึกถึงความจริงที่ว่า ตอนนี้ฉินอันอันไม่สามารถยกของหนักได้ ดังนั้นเธอจึงเสนอความช่วยเหลืออย่างสุภาพ “ให้ดิฉันช่วยคุณยกไปไว้ในห้องไหมคะ?” ฉินอันอันมองพัสดุตรงหน้าและส่ายหน้า “นี่ไม่ใช่ของที่ฉันซื้อ ฉันไม่รู้ว่าข้างในมีอะไร คุณช่วยฉันแกะดูได้ไหมคะ?” “ได้ค่ะ ดิฉันจะไปเอากรรไกรมา” ขณะที่ป้าจางไปเอากรรไกร เสี่ยวหานและรุ่ยลาก็เดินเข้ามา ฉินอันอันรู้สึกเจ็บที่บาดแผลบริเวณท้อง จึงนั่งอยู่บนโซฟา "แม่คะ ข้างในพัสดุมีอะไรเหรอคะ?” รุ่ยลาเดินเข้ามาใกล้ฉินอันอันและถาม “แม่ก็ไม่รู้ว่าข้างในมีอะไร” ฉินอันอันตอบ “ช่วงนี้แม่ไม่ได้ซื้อของอะไรเลย” เสี่ยวหานขมวดคิ้วและเดาว่า “อาจจะเป็นของน่ากลัวเหมือนครั้งที่แล้วหรือเปล่าครับ” คำพูดของเสี่ยวหานทำให้ฉินอันอันรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ป้าจางบอกว่าของหนักมาก ข้างในอาจจะเป็นอิฐหรือซีเมนต์หรืออะไรที่น่ากลัวหรือเปล่า? “เสี่ยวหาน พาน้องไปที่ห้องก่อน” ฉินอันอันกลัวว่าข้างในพัสดุจะมีของน่ากลัวจริง ๆ ถ้าทำให้เด็ก ๆ กลัวจะไม่ดี เสี่ยวหานมองพัสดุอยู่สักพัก จากนั้นก็คว้ามือรุ่ยลาและเดินไปที่บันได รุ่ยลาบ่นเบา ๆ “พี่คะ หนูอยากดูนะ!” เสี่ยวหา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 727
เธอสั่นขณะที่เดินไปยังป้ายจารึกสีดำ... “อันอัน! อย่ามอง!” ป้าจางเรียกสติและรีบขวางหน้าป้ายหลุมศพไว้ ไม่อยากให้เธอเห็น ฉินอันอันรีบเดินไปหาป้าจางและดันตัวเธอออกไปทางข้าง ๆ “ฉันอยากดู… ให้ฉันดูหน่อยค่ะ!” ก่อนที่ป้าจางจะขวางป้ายจารึก เธอได้เห็นตัวอักษรสีขาวที่สลักบนป้ายจารึกอย่างชัดเจนแล้ว! เขียนไว้ว่า หลุมศพของฟู่จื่อชิว!จื่อชิวยังไม่ตาย! ใครเป็นคนส่งป้ายหลุมศพนี้มา?!“อันอัน… ต้องเป็นฝีมือของคนที่ไม่หวังดีแน่ ๆ! เราแจ้งความเถอะ!” ป้าจางประคองตัวฉินอันอันที่กำลังสั่นไหวแต่ตึงเครียด ปลอบเธอว่า “ถ้าคุณโกรธจนเป็นลม พวกคนร้ายก็จะยิ่งได้ใจ! อันอัน คุณต้องมีสติ! จื่อชิวไม่ได้ตาย ไม่ว่าจะมีใครพูดอะไร จื่อชิวก็ยังมีชีวิตอยู่ดี!”คำพูดของป้าจางทำให้ฉินอันอันที่พยายามควบคุมอารมณ์อย่างยากลำบาก กลับมาเศร้าอีกครั้ง!เธอกอดป้าจางและร้องไห้ด้วยเสียงที่แหบแห้ง “จื่อชิวกำลังอยู่ในภาวะวิกฤติ… ฉันช่วยจื่อชิวไม่ได้… ฉันช่วยเขาไม่ได้… ฉันขอโทษจื่อชิว… ถ้าจื่อชิวตาย ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเอง...”ป้าจางน้ำตาคลอเบ้า “อันอัน ชีวิตและความตายขึ้นอยู่กับโชคชะตา ถ้าจื่อชิวไม่สามารถรอดชีวิตได้ อาจเป็นเพราะเ
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
