แม้ว่าถังเชี่ยนสมควรตาย แต่พฤติกรรมอันโหดร้ายของเขาก็ยังคงน่าตกใจ ถ้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลไม่ห้ามเขาไว้ ไมค์คิดว่าเขาอาจจะตบถังเชี่ยนจนตายไปแล้ว นี่คือผู้ชายที่ถังเชี่ยนรักมาก และนี่ก็คือสาเหตุที่เธอไม่สามารถตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นได้ ถ้าผู้ชายคนอื่นโหดร้ายเหมือนฟู่สือถิง เธอก็คงจะหนีไปแล้ว ถังเชี่ยนถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนพาตัวไปอย่างรวดเร็วและหายไปท่ามกลางสายฝนยามค่ำคืน ไมค์เดินไปข้างหลังฟู่สือถิงแล้วตบไหล่เขา “วันนี้เป็นวันที่ลูกชายของคุณคลอดอย่างปลอดภัย ไม่จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้หรอก” ถ้าถังเชี่ยนไม่มาหาเขา เขาคงไม่โกรธขนาดนี้ ถ้าถังเชี่ยนสารภาพทุกอย่างที่เธอทำ เขาคงไม่โกรธขนาดนี้ เหตุผลที่เขาโกรธมากก็เพราะถังเชี่ยนตั้งใจโกหก และพยายามโน้มน้าวให้เขาเชื่อคำโกหกของเธอ เขาเกลียดการถูกหลอกมากที่สุดในชีวิต ถังเชี่ยนไปเอาความกล้าจากไหน ถึงกล้ามาหลอกเขา? “อย่าบอกฉินอันอันว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นนะ” ความรุนแรงในดวงตาของเขาลดลง และอารมณ์ของเขาก็ค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติ “ผมไม่บอกแน่ แต่ถึงถังเชี่ยนจะสมควรตาย แต่ทำไมคุณถึงต้องลงมือเองด้วย?” ไมค์เตื
ตอนนี้เด็กอยู่ในตู้อบที่ห้องผู้ป่วยหนัก และได้รับการดูแลโดยพยาบาลเฉพาะทาง สภาพแวดล้อมในห้องผู้ป่วยหนักนั้นปลอดเชื้อและโดยปกติแล้วจะไม่สามารถเข้าเยี่ยมทารกที่คลอดก่อนกำหนดได้ แต่ฟู่ซื่อถิงมีสถานะพิเศษ หลังจากที่เขาเข้าไปในแผนกทารกแรกเกิดแล้ว พยาบาลก็ฆ่าเชื้อให้เขาและเปลี่ยนเป็นชุดปลอดเชื้อ พาเขาเข้าไปในห้องผู้ป่วยหนัก“คุณฟู่ อาการโดยรวมของลูกคุณนั้นค่อนข้างดี เพียงแค่หายใจลำบากเล็กน้อยเท่านั้น… ทารกที่คลอดก่อนกำหนดจำนวนมากก็มีอาการเช่นนี้ ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไปนะคะ” พยาบาลอธิบาย ฟู่สือถิงรู้อาการของเด็กจากแพทย์ตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลมากนัก เขามองดูเด็กผ่านตู้อบอย่างละเอียด เด็กถูกห่ออยู่ในผ้า โดยมีท่อออกซิเจนตรงจมูก เขาหลับตานิ่งไม่ขยับ ดูเหมือนกำลังหลับ ดวงตาของฟู่สือถิงเปียกชื้นขึ้นมาทันที หากลูกคลอดตามกำหนดก็ไม่ต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้ เขาไม่ได้โทษฉินอันอัน เธอทรมานมาแปดเดือนแล้วนับตั้งแต่ตั้งท้อง และช่วงที่เธอต้องทนทุกข์นี้ไม่ได้มีแค่เรื่องหลีเสี่ยวเถียนถูกลักพาตัวไม่ใช่เหรอ? การที่เธออุ้มท้องมาได้ถึงแปดเดือนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เขาเ
“โดนทำร้าย” ขณะที่พูดถังเชี่ยนก็ร้องไห้เสียงดัง “อ้อ โดนฟู่สือถิงทำร้ายล่ะสิ?” “นอกจากเขาแล้ว ยังมีใครกล้าทำอะไรฉันได้ล่ะ?” ถังเชี่ยนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อไม่ให้น้ำตาไหล “พี่คิดว่าฉันมันโง่ใช่ไหม? ถ้าฉันไม่กลับไปหาเขา วันนี้ฉันก็ไม่ต้องอัปยศอดสูแบบนี้” “เสียใจทีหลังแล้วมีประโยชน์อะไร? มีแต่จะทำให้คนดูถูกเธอ” ถังเฉียวเซินมองดูเวลาแล้วพูดว่า “ตอนนี้เธอกลับไปก่อน ถ้าไม่อยากกลับก็พักโรงแรมแถวนั้น ฉันจะซื้อตั๋วกลับไปหาเธอเดี๋ยวนี้” “พี่ชาย ฉันอยากยอมแพ้แล้ว” ถังเชี่ยนเหนื่อยล้าทั้งใจและกาย “คืนนี้เขาเกือบฆ่าฉัน ฉันไม่อยากเสียสละอะไรให้เขาอีกต่อไปแล้ว แม้แต่น้ำตาสักหยด…เขาก็ไม่คู่ควร” ถังฉียวเซินเหน็บแนม “เธอพูดแบบนี้มาตั้งกี่รอบแล้ว ถ้าเธอไม่เอาชีวิตไปไว้ในมือเขา เธอจะไม่มีวันตัดใจได้” “ครั้งนี้พูดจริง… เขามีลูกชายแล้ว เขาไม่ต้องการฉันแล้วจริง ๆ” “ถังเชี่ยน เธอพักผ่อนให้เต็มที่ก่อน” น้ำเสียงของถังเฉียวเซินที่อยู่ปลายสายเย็นลง “ฉันเพิ่งได้ข่าวที่สำคัญมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ ไว้ฉันกลับไปแล้วคุยกัน” …… เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่ฉินอันอันนอนหลับอย่างเต็มอิ่ม ความเจ็บปวดก็ลดลงไ
ฉินอันอันเองก็เห็นผื่นบนหน้าลูกชายเช่นกัน แต่เธอไม่ได้ประหลาดใจมากนัก“เด็ก ๆ มีผิวที่บอบบาง เป็นผื่นได้ง่าย” เธอเล่าจากประสบการณ์ของตนเองให้เขาฟัง “เสี่ยวหานและรุ่ยลามักป่วยเป็นโรคผิวหนังอักเสบก่อนอายุหนึ่งขวบ ปกติแล้วเมื่อทายาก็จะหายอย่างรวดเร็ว” ฟู่สือถิงโล่งใจขึ้นมาก“ลูกของเราคลอดก่อนกำหนด ปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ จึงเกิดได้ง่ายกว่า” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการโทษตัวเอง “ขอแค่ไม่มีปัญหาใหญ่ก็พอแล้ว” เขาปลอบใจเธอ “ผมไปเยี่ยมเขาเมื่อคืนนี้ เขานอนหลับสนิทมาก ไม่แน่เขาอาจนึกว่าตัวเองกำลังหลับในท้องคุณก็ได้นะ!” “ที่เขานอนหลับสนิทเพราะคลอดก่อนกำหนดและขาดออกซิเจน” เธอแหงนดวงตาทรงแอปริคอทที่เปียกชื้นขึ้นมองเขา “ฟู่สือถิง ฉันจะไม่ปล่อยถังเชี่ยนไปแน่” ฟู่สือถิงส่งเสียงตอบรับ “เธอโยนความผิดให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ลูกพี่ลูกน้องของเธอหนีออกนอกประเทศไปแล้ว” “ถ้าเธอไม่อยู่เบื้องหลัง ลูกพี่ลูกน้องเธอจะกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง?!”“อันอัน ผมรู้” เขากุมมือเล็ก ๆ ของเธอ “ผมส่งคนไปตามหาลูกพี่ลูกน้องของเธอแล้ว พอพบลูกพี่ลูกน้องของเธอ ผมจะทำให้เธอพูดความจริงออกมาแน่นอน” ฉินอันอันจ้องมองเขาอย่างว่า
ฉินอันอันดื่มน้ำซุป มันมีรสชาติหวานและอร่อยมาก เพราะว่าอิ๋นอิ๋นทำ ดังนั้นมันจึงมีความหมายมากกว่ารสชาติ ตอนที่เธอผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋น เธอไม่คาดคิดเลยว่าอิ๋นอิ๋นจะฟื้นตัวได้ถึงระดับนี้ “สือถิง ซุปปลารสชาติดี คุณเองก็ชิมด้วยสิคะ” ฉินอันอันพูด ฟู่สือถิงเดินไปที่โต๊ะแล้วเทซุปใส่ชามให้ตัวเอง เขาชิมไปหนึ่งคำ ซุปปลารสชาติบาง ๆ ไม่มันเยิ้มเลยแม้แต่น้อย มันดีจริง ๆ สายตาของเขามองไปที่อิ๋นอิ๋น ช่วงเวลาที่เธอกับเว่ยเจินอยู่ด้วยกัน เธอพัฒนาขึ้นมาก บางที เขาควรปล่อยให้เธอลองอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ รวมถึงขับรถด้วย …… สตาร์ริเวอร์วิลล่า ไมค์ลาหยุดงานสองสามวันเพราะฉินอันอันคลอดลูก เขาไม่สามารถแบกรับความเจ็บปวดแทนเธอได้ แต่เขาสามารถช่วยเธอดูแลบ้านได้ เด็กสองคนไปโรงเรียนตอนกลางวัน เขาทำงานอยู่ที่บ้าน ตอนกลางวัน โจวจื่ออี้มากินข้าวฟรี “พวกเรากินข้าวเสร็จแล้ว ไปเยี่ยมฉินอันอันที่โรงพยาบาลด้วยกันเถอะ!” โจวจื่ออี้เสนอ “อื้ม ฟู่สือถิงให้ผมเอาโทรศัพท์ของเธอไปด้วย” ไมค์พูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ ก็เปลี่ยนหัวข้อไปทันที “ประเทศบีมีดาร์คเว็บ” โจวจื่ออี้ตะลึง “ดาร์คเว็บ? ทุกประเทศมีดาร์คเว็บอยู่แ
ถังเชี่ยนถูกทุบตีอย่างหนัก เธอไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์นี้ได้ เธอเสียสติเพราะคนโรคจิตเหรอ? เหอะ ๆ พูดแล้วมันน่าขำชะมัด! เทียบกันแล้วนั่นมันทำให้เธอดูป่วยหนักกว่าคนป่วยทางจิตอีก! “ถึงแม้ว่าเขาจะป่วยทางจิต แต่เขาไม่ใช่คนบ้าที่อยู่ในโรงพยาบาลจิตเวช!” เธอแก้ต่างแทนฟู่สือถิงอย่างแข็งขัน “อาการป่วยของเขาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาที่เป็นนักธุรกิจที่รวยที่สุด! อาการป่วยของเขาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการมีลูก! ดังนั้น เขาป่วยแล้วยังไง?!” ถังเฉียวเซินมองดูท่าทางที่ฟุ้งซ่านของเธอแล้วเยาะเย้ย “ถังเชี่ยน ถ้าเธอถูกเขารังแกอีก ไม่ต้องโทรหาฉันแล้วนะ! คนมีอาการทางจิตฆ่าคนไม่ผิดกฎหมาย ถ้าเธอตายด้วยมือเขา ก็สมน้ำหน้าแล้ว!” “พี่พูดได้น่าเกลียดมาก!” “ความจริงมันก็น่าเกลียดแบบนี้แหละ!” ถังเฉียวเซินจัดคอเสื้อ ท่าทางสบาย ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เธอคิดว่าเขาจะเพิกเฉยได้เหรอ? ถ้าเขาไม่สนใจจริง ๆ ทำไมถึงไม่มีข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตเลยล่ะ? ทำไมเขาถึงไม่เคยพูดเรื่องนี้ต่อหน้าสาธารณชน? เพราะว่าเขาไม่กล้าไง! ตอนที่พ่อเขาตาย เขาพักการเรียนอยู่นาน มีข่าวลือว่าเขาฆ่าพ่อตัวเอง… ฉันคิดว่านี
เซิ่งเป่ย “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขา ผมเองก็ไม่แน่ใจ ถ้าพวกเขาแต่งงานกัน มันต้องเป็นงานใหญ่แน่ ถึงเวลาพวกคุณก็รู้เอง”“ฉินอันอันเป็นผู้ชนะในชีวิตจริง! คลอดลูกให้เจ้านายเราแถมยังเป็นลูกชายอีก” มีคนพูดอย่างอิจฉา “ต่อจากนี้ถ้าฉินกรุ๊ปพบความยากลำบากใด ๆ เจ้านายของพวกเราจะต้องช่วยเธอแน่นอน” เซิ่งเป่ยเหน็บแนม “ถึงแม้เจ้านายของพวกคุณจะหล่อเหลาและร่ำรวย แต่ฉินอันอันไม่ใช่ผู้หญิงไร้ความสามารถที่จะใช้ลูกชายเป็นบันไดให้ตัวเองอย่างที่พวกคุณคิด พวกคุณคิดว่าเจ้านายของพวกคุณจะตกหลุมรักผู้หญิงทั่ว ๆ ไปจริงเหรอ? ปกติเอาแต่ดูละครไอดอลสินะ” “อ้าว? เจ้านายพวกเราอยู่กับฉินอันอันเพราะเธอท้องไม่ใช่เหรอ?” “พวกคุณคิดอะไรน่ะ?! แค่เด็กคนเดียว จะมัดเขาไว้ได้ยังไง? มีผู้หญิงตั้งมากมายบนโลก ถ้าอยากได้ลูก หาใครคลอดให้ก็ได้” คำพูดของเซิ่งเป่ยทำให้ทุกคนรู้แจ้ง สรุปคือผู้หญิงที่จะอยู่กับเจ้านายต้องไม่ใช่พวกสวยใสไร้สมอง ถึงแม้ว่าถังเชี่ยนจะไม่ถูกไล่ออก แต่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะฉินอันอันได้ …… สามวันต่อมา ฉินอันอันสามารถลุกขึ้นเดินได้แล้ว เธอจึงขอออกจากโรงพยาบาล แต่แพทย์ย่อมไม่เห็นด้วยอยู่แล้วห
จู่ ๆ เธอไม่กล้าเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับหลีสี่ยวเถียนยังไง ถึงแม้หลีเสี่ยวเถียนกลัวการคลอดลูก แต่หลังจากต่อสู้ภายในจิตใจมาอย่างยาวนาน เธอก็ตัดสินใจยอมมีลูกแล้ว ผลคือตอนนี้เธอกลับไม่มีทางมีลูกได้ นี่มันเป็นการกระทบกระเทือนจิตใจเธอมากขนาดไหน! แล้วเฮ่อจุ่นจือก็โดนกระทบอย่างหนักเช่นกัน! “อันอัน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณป้าไม่ตำหนิคุณและเสี่ยวเถียนก็จะไม่ตำหนิคุณเช่นกัน” เขาปลอบเสียงแผ่วเบา ใช้นิ้วเช็ดน้ำตาให้เธอ “คุณเข้าไปคุยกับเสี่ยวเถียนเถอะ” “ฉันไม่รู้จะพูดอะไร… สือถิง ฉันไม่รู้ว่าควรพูดยังไง…” เธอพูดพร้อมสะอื้น “เป็นแบบนี้แล้ว ฉันสู้หน้าเธอไม่ได้” ตอนนี้เอง จู่ ๆ ประตูห้องผู้ป่วยก็เปิดออก คุณแม่หลีเห็นทั้งสองคนอยู่ที่ประตูก็พูดด้วยความตกใจว่า “พวกเธอมาได้ยังไง? อันอัน ออกโรงพยาบาลเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” ฉินอันอันปรับอารมณ์ของเธออย่างรวดเร็ว “ค่ะ ฉันออกโรงพยาบาลแล้ว เลยมาเยี่ยมเสี่ยวเถียน ถ้าเสี่ยวเถียนพักผ่อนอยู่ ฉันจะไม่รบกวนเธอ” “ตอนนี้เธอไม่ได้พักผ่อน เธอให้ป้าออกมาดูว่าจุ่นจือยังอยู่หรือเปล่า” คุณแม่หลีพูดพร้อมกับมองไปรอบ ๆ “เขาเพิ่งก