บททั้งหมดของ รอวันหย่า คุณสามีร้าย: บทที่ 441 - บทที่ 450

หลังจากเชื่อมต่อสายแล้ว เขาก็อธิบายสถานการณ์ของอิ๋นอิ๋นสั้น ๆ แล้วถามว่า “เธอไม่จำเป็นต้องผ่าตัดแล้วใช่ไหม เธอสามารถฟื้นตัวได้ด้วยตัวเองใช่ไหม?” ปลายสาย หมอประจำตระกูลไม่กล้าสรุป “นี่ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่ยากที่จะบอกว่าในอนาคตจะสามารถฟื้นตัวได้หรือไม่ แต่ที่แน่นอนก็คือ หากยังดำเนินการผ่าตัดต่อไปจะทำให้ร่างกายของเธอได้รับความเสียหาย” ฟู่สือถิงก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน นอกจากการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะอิ๋นอิ๋นทั้งสองครั้งที่เสิ่นอวี๋เป็นคนผ่าแล้ว เขายังพาอิ๋นอิ๋นไปพบแพทย์ชื่อดังคนอื่น ๆ ก่อนหน้านั้นด้วย และยังได้รับการผ่าตัดหลายครั้งอย่างละเอียด ตอนนี้เขาสับสนมาก “คุณฟู่ คุณได้ถามความเห็นจากหมอเสิ่นแล้วหรือยัง?” หมอประจำตระกูลถาม “ยังครับ” “งั้นเหรอ... หากคุณไม่อยากให้หมอเสิ่นมารักษาคุณอิ๋นอิ๋นต่อ คุณก็ลองให้ฉินอันอันรักษาดู ผมเห็นอาการของจิ้นซือเหนียนหลังจากที่เขากลับมานับว่าดีมาก ๆ… นอกจากที่ตอนนี้เขาไม่สามารถเต้นได้เหมือนเมื่อก่อน เขาสามารถร้องเพลงได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ หมายความว่าร่างกายของเขาเกือบจะฟื้นตัวขึ้นเต็มที่แล้ว มหัศจรรย์มาก” หมอประจำตระกูลถอนหายใจ หมอประจำตระกู

จู่ ๆ ก็เริ่มสนใจฉินอันอันในปัจจุบันเล็กน้อย หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ส่งข้อความถึงเฮ่อจุ่นจือ : แอบถ่ายรูปด้านหน้าของเธอมาให้ฉันหน่อย เฮ่อจุ่นจือ : พี่คงไม่ได้จะส่งให้พี่สือถิงใช่ไหม? เซิ่งเป่ย : เร็ว ๆ สิ! เครื่องทำความร้อนเปิดอยู่ในวิลล่า อุณหภูมิอยู่ในระดับสูง หลีเสี่ยวเถียนกับฉินอันอันถอดเสื้อคลุมแล้วนั่งบนโซฟา หลีเสี่ยวเถียนเตรียมผลไม้ไว้มากมาย เธอวางผลไม้ทั้งหมดไว้ตรงหน้าฉินอันอัน ฉินอันอันหยิบลูกพีชขึ้นมาแล้วพูดด้วยความประหลาดใจ “ยังไม่ถึงฤดูกาลลูกพีชไม่ใช่เหรอ?” หลีเสี่ยวเถียน “แค่มีเงิน ก็ซื้อกินได้ทั้งปีนั่นแหละ เธอลองชิมดูสิ!” ฉินอันอันยิ้มและพยักหน้า เฮ่อจุ่นจือถือโอกาสแอบถ่ายรูปตอนที่เธอกำลังกินลูกพีช กล้องจับภาพได้พอดี! ไม่ว่าจะองค์ประกอบภาพ แสง หรือภาพรวมก็ล้วนสมบูรณ์แบบ ถ่ายออกมาฉินอันอันทั้งน่ารัก เซ็กซี่และขี้เล่น เฮ่อจุ่นจือส่งรูปถ่ายไปให้เซิ่งเป่ย หลังจากเห็นภาพนี้เซิ่งเป่ยก็ประหลาดใจทันที : นี่แขนจริงเหรอ? ฉินอันอันถอดเสื้อคลุมออก กระโปรงลายดอกไม้ด้านในเป็นสไตล์เอี๊ยม จึงเผยให้เห็นแขนเรียวขาวทั้งสองข้าง เฮ่อจุ่นจือตอบกลับ

หลังจากหลับมาทั้งบ่ายแล้ว ตอนนี้เธอค่อนข้างอารมณ์ดี อาการคลื่นไส้ก็หายไปแล้ว “บอกไม่ถูกเหมือนกัน สักพักอาจจะดีขึ้น หรืออาจจะดีขึ้นในช่วงไตรมาสที่สามของการตั้งครรภ์ เธอไม่ต้องกลัว บางคนมีอาการน้อยมาก บางทีเธออาจจะไม่อาเจียนเลยก็ได้” เธอเดินไปที่โซฟาตัวเล็กแล้วนั่งลงมองบะหมี่ร้อน ๆ ด้วยดวงตาเป็นประกาย “เสี่ยวเถียน ขอบคุณที่ดูแลฉันนะ ฉันไม่ได้กินบะหมี่เผ็ดเปรี้ยวมานานแล้ว “เธอกินให้น้อย ๆ ก่อนนะ ฉันกลัวว่าเธอจะอาเจียน” หลีเสี่ยวเถียนนั่งบนโซฟาตรงข้ามเธอ “เธอรู้ไหมว่าวันนี้เฮ่อจุนจือทำเรื่องโง่ ๆ อะไรไว้? เพราะเธอไม่ได้กินข้าวตอนเที่ยง เขากลัวเธอจะเป็นลมจึงรีบเรียกรถพยาบาลมา ตอนนี้รถพยาบาลยังจอดอยู่นอกวิลล่าอยู่เลย!” คิ้วของฉินอันอันโค้งงอ ดวงตาของเธอยิ้ม แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกสะเทือนใจด้วย “เสี่ยวเถียน ฉันขอให้เธอกับเฮ่อจุ่นจือรักกันและมีความสุขกันไปตลอดนะ” “ฉันรู้แล้ว! หน้าที่ของเธอตอนนี้คือดูแลตัวเองและลูกในท้องให้ดี ฉันแค่ขอให้เขาน่ารักและฉลาดเหมือนรุ่ยลากับเสี่ยวหาน ฉันอดสวดภาวนาให้เด็กน้อยเกิดมามีสุขภาพแข็งแรงไม่ได้” “อืม” หลังจากฉินอันอันทานอาหารเย็นเสร็จ เธอกับห

“ฮ่าฮ่าฮ่า จัดการให้เรียบ! ยังต้องเตรียมอย่างอื่นอีก แล้วถ้าเขาไม่ชอบผู้หญิงงั้นเหรอ? หาหนุ่มหล่อเพิ่มสิ!” “เอาล่ะ ก็ได้! มีหนุ่มหล่อกล้ามโตอีกคนที่ฉันต้องดูในรายการโปรดของฉัน!” “หนุ่มหล่อมีกล้ามอะไรที่ต้องดู? ไหนเอามาให้ฉันดูสิ!” “ฮ่าฮ่าฮ่า! ขำจนปวดท้องหมดแล้ว! ดีมากจริง ๆ!” ...... ผู้หญิงสองสามคนกำลังหาคลิปด้วยกัน พวกเธอสนุกสนานกันมาก พวกเธอยังเด็กเกินไป! ถึงได้ไม่รู้ว่าฟู่สือถิงเป็นผู้ชายแบบไหน หลังจากได้ยินสิ่งที่พวกเธอพูด เซิ่งเป่ยหน้านิ่งและแทบจะหัวเราะออกมาด้วยซ้ำ ต่อให้พวกเธอจะหาวิดีโอที่ติดเรทมา ฟู่สือถิงก็ไม่มีทางแพ้ เฮ่อจุ่นจือเดินไปหาหลีเสี่ยวเถียนกับฉินอันอันและอธิบายเบา ๆ “พี่เป่ยขอที่นั่งจากผม ผมต้องยกให้เขาใช่ไหม? พี่เป่ยเป็นรุ่นพี่ของผม… พี่เป่ยไม่ได้บอกผมว่าพี่สือถิงจะมาด้วย แต่ถึงเขาจะบอก ผมก็ยินดีต้อนรับพวกเขาอยู่แล้ว!” หลีเสี่ยวเถียนจ้องเขาด้วยสายตาเย็นชา “ไหน ๆ เขาก็มากันแล้ว คุณจะมาพูดเพื่ออะไรอีก?” เฮ่อจุ่นจือพูดด้วยรอยยิ้มประจบประแจง “คิดว่าผมไม่กลัวพวกคุณสองคนจะโกรธเหรอ? โดยเฉพาะอันอัน...” ฉินอันอัน “พวกเขาเป็นเพื่อนของคุณ ก็ไม่แปลกที

ฟู่สือถิงมองไปที่ผู้หญิงข้าง ๆ ด้วยสีหน้าประหลาดใจ ตอนที่เขาเพิ่งเข้าไปในวิลล่าเมื่อสักครู่ เขามองเห็นเธอจากระยะไกล ตอนนั้นเธอกำลังยิ้ม แต่ทันทีที่เธอเห็นเขา รอยยิ้มก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย เมื่อเขามาถึงโซฟา เธอก็แอบถอยกลับไปอยู่มุมหนึ่งที่เขามองไม่เห็น ตอนนี้เธอนั่งข้าง ๆ เขา เขามองเห็นใบหน้าเล็ก ๆ และดวงตาที่สับสนของเธอได้อย่างชัดเจน... เธอผอมลงมาก! แม้แต่พลังงานในร่างกายของเธอก็สูญเสียไปด้วย บุคลิกของเธอกลายเป็นเปราะบางและอ่อนแอ ราวกับว่าเขาสามารถบดขยี้เธอได้ด้วยมือข้างเดียว หลังจากที่เธอกับเขามองหน้ากันชั่วครู่ เธอก็เตรียมตัวที่จะลุกขึ้นและเดินจากไป ฝ่ามือใหญ่ของเขาจับข้อมือเธอไว้แน่นไม่ปล่อยเธอไป ทุกคนในเหตุการณ์ต่างตั้งหน้าตั้งตาดูฉากตรงหน้าด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น จริง ๆ แล้ว เรื่องที่พวกเขาทั้งสองเคยรักกัน เฮ่อจุ่นจือและเพื่อนของหลีเสี่ยวเถียนก็เคยได้ยินมาก่อน ตอนนี้เห็นพวกเขาทั้งสองทะเลาะกันแบบนี้กับตา... ไฟแห่งการนินทาในใจก็ลุกโชน! อาจเป็นเพราะกระแสจิตของพวกเขาแข็งแกร่งเกินไป ทิศทางที่จะไปต่อตามที่พวกเขาต้องการ จึงไปในทิศทิงที่ควบคุมไม่ได้ เสียง ‘ติ