เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 448
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 449
ฟู่สือถิงมองไปที่ผู้หญิงข้าง ๆ ด้วยสีหน้าประหลาดใจ ตอนที่เขาเพิ่งเข้าไปในวิลล่าเมื่อสักครู่ เขามองเห็นเธอจากระยะไกล ตอนนั้นเธอกำลังยิ้ม แต่ทันทีที่เธอเห็นเขา รอยยิ้มก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย เมื่อเขามาถึงโซฟา เธอก็แอบถอยกลับไปอยู่มุมหนึ่งที่เขามองไม่เห็น ตอนนี้เธอนั่งข้าง ๆ เขา เขามองเห็นใบหน้าเล็ก ๆ และดวงตาที่สับสนของเธอได้อย่างชัดเจน... เธอผอมลงมาก! แม้แต่พลังงานในร่างกายของเธอก็สูญเสียไปด้วย บุคลิกของเธอกลายเป็นเปราะบางและอ่อนแอ ราวกับว่าเขาสามารถบดขยี้เธอได้ด้วยมือข้างเดียว หลังจากที่เธอกับเขามองหน้ากันชั่วครู่ เธอก็เตรียมตัวที่จะลุกขึ้นและเดินจากไป ฝ่ามือใหญ่ของเขาจับข้อมือเธอไว้แน่นไม่ปล่อยเธอไป ทุกคนในเหตุการณ์ต่างตั้งหน้าตั้งตาดูฉากตรงหน้าด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น จริง ๆ แล้ว เรื่องที่พวกเขาทั้งสองเคยรักกัน เฮ่อจุ่นจือและเพื่อนของหลีเสี่ยวเถียนก็เคยได้ยินมาก่อน ตอนนี้เห็นพวกเขาทั้งสองทะเลาะกันแบบนี้กับตา... ไฟแห่งการนินทาในใจก็ลุกโชน! อาจเป็นเพราะกระแสจิตของพวกเขาแข็งแกร่งเกินไป ทิศทางที่จะไปต่อตามที่พวกเขาต้องการ จึงไปในทิศทิงที่ควบคุมไม่ได้ เสียง ‘ติ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 450
ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีใครบังคับให้เขาดื่ม หลังจากที่เขาดื่มไวน์หมดไปหนึ่งขวด เซิ่งเป่ยก็มองเขา “แผลของนายหายดีแล้วเหรอ? หมอบอกให้นายงดดื่มแอลกอฮอล์สามเดือนไม่ใช่รึไง? นี่ยังไม่ถึงสามเดือนเลยนี่?” เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฮ่อจุ่นจือก็เดินเข้ามาพร้อมเหยือกน้ำผลไม้ทันที “พี่สือถิง ดื่มน้ำผลไม้หน่อยสิ!” เฮ่อจุ่นจือย้ายขวดไวน์ทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าเขา “ในครัว มีอาหารเย็น พวกพี่ไปกินไหม?” เซิ่งเป่ยดื่มไวน์จนหมดขวด จากนั้นก็จูงฟู่สือถิงไปที่ห้องครัว หลังจากที่ทั้งสองไปที่ห้องครัว บรรยากาศในห้องนั่งเล่นก็กลับมาครึกครื้นอีกครั้ง เซิ่งเป่ยรินน้ำผลไม้ให้ฟู่สือถิงหนึ่งแก้ว “ถ้าฉันรู้ว่ามันจะน่าอายขนาดนี้ ฉันคงไม่ชวนนายมาที่นี่หรอก” เซิ่งเป่ยพูดพลางยิ้มเจื่อน ๆ “หรือจะให้ฉันส่งนายกลับดี!” เฮ่อจุ่นจือยืนอยู่ข้างพวกเขาแล้วพูดว่า “พี่สองคนเมาแล้วขับรถไม่ได้ วันนี้ผมจ้างรถพยาบาลมาด้วย หรือจะให้รถพยาบาลไปส่งพวกพี่ดี?” เซิ่งเป่ยเงียบ ฟู่สือถิงตกตะลึง“เอ่อ... ถ้าไม่อยากกลับนอนที่นี่ก็ได้ครับ ผมจองวิลล่าไว้แปดหลัง ห้องพักก็น่าจะพอ” เฮ่อจุ่นจือเปลี่ยนใจทันทีเมื่อเห็นใบหน้าที่ตกตะลึงของพวกเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 451
“ฉันจะไปหาฉินอันอัน”เฮ่อจุ่นจือตะลึงไป “!!!”น่ากลัว!น่ากลัวจริง ๆ!แม้เฮ่อจุ่นจือจะไม่ได้เห็นด้วยตาในตอนที่พวกเขาสองคนทำร้ายกัน แต่เฮ่อจุ่นจือก็ยังคงตัวสั่นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลังจากที่เขาอยู่ในแผนฉุกเฉินเป็นเวลานาน‘ตอนนี้เขาดันอยากไปหาฉินอันอันอีก… คงเป็นเพราะความขัดแย้งครั้งก่อนยังไม่ได้รับการแก้ไขเลยอยากมีภาคต่องั้นเหรอ?’เฮ่อจุ่นจือกลัวมาก!เขาไม่สามารถปรามฟู่สือถิงได้ ดังนั้นเขาจึงวิ่งไปหาเซิ่งเป่ยและหลีเสี่ยวเถียนเซิ่งเป่ยวิเคราะห์อย่างใจเย็น “เขาดื่มเบียร์ไปแค่ขวดเดียว ไม่น่าจะเมาจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนี้เลย”หลีเสี่ยวเถียนพูดอย่างวิตกกังวล “แต่อันอันไม่อยากเจอเขา! อันอันเป็นคนบอกฉันเอง! ไม่ได้ ฉันต้องไปห้ามเขา!”หลังจากที่หลีเสี่ยวเถียนพูดจบ เธอก็คิดจะขึ้นไปหยุดฟู่สือถิงที่ชั้นบนเซิ่งเป่ยและเฮ่อจุ่นจือคว้าแขนของเธอไว้คนละข้าง“เสี่ยวเถียน อย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป ฉันจะขึ้นไปดูเอง” เซิ่งเป่ยกลัวว่าถ้าหลีเสี่ยวเถียนขึ้นไป ทุกคนในวิลล่าจะรู้ถึงเหตุการณ์นี้กันหมดฟู่สือถิงเสียหน้าไปแล้วครั้งหนึ่ง เซิ่งเป่ยจึงอยากจะช่วยกู้หน้าเขาเอาไว้“ให้พี่เป่ยไปเถอะ!” เ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 452
ฉินอันอันมองไปยังใบหน้าอันหล่อเหลา แต่เย็นชาของเขา และครู่หนึ่งเธอก็รู้สึกโกรธมากจนพูดไม่ออกหากเป็นเมื่อก่อนเธอคงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนต้องทะเลาะกับเขาแต่ตอนนี้ท่าทางของเธออ่อนลงไปมาก เธอไม่อยากโต้เถียงกับหรือลงไม้ลงมือกับเขาหากเขายืนกรานที่จะอยู่ในห้องของเธอ เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ทำตัวหน้าด้านขนาดนี้แล้วจะต้องไว้หน้าทำไมล่ะ?ดูแล้วคำพูดของเขาไม่ได้ทำให้เธอโกรธซึ่งนั่นทำให้เขาสับสนเป็นอย่างมากเขายังพูดตรงไม่พอเหรอ?หรือเธอคุยเรื่องนี้กับจิ้นซือเหนียนแล้ว?“ฉินอันอัน ไม่ว่าในอนาคตคุณจะลงเอยกับใคร ผมก็จะไม่ปล่อยคุณไป ตราบใดที่ผมยังไม่ตาย คุณก็อย่าได้คิดแม้แต่จะแต่งงานใหม่เลย” เขาขู่อีกครั้งฉินอันอันไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย หลังได้ฟังคำขู่ของเขาเธอไม่เคยคิดที่จะแต่งงานใหม่ ดังนั้นคำขู่ของเขาจึงเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับเธอ“คุณชอบเป็นชู้ขนาดนั้นเลยเหรอ?” เธอมองตาเขาแล้วพูดล้อเลียนมีความสั่นไหวชั่วขณะในดวงตาของเขา“ถ้าฉันรักจิ้นซือเหนียนและคุณยังมาพัวพันกับฉัน แสดงว่าคุณก็เป็นชู้นะ เป็นชู้น่ะ!” เมื่อเห็นว่าเขาเงียบ ฉินอันอันก็ใช้ประโยชน์จากชัยชนะและไล่ต้อนเขาฟู่สือ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 453
ฉินอันอันตะโกนเรียกเขา “ฟู่สือถิง ถ้าฉันคืนลูกให้คุณ ในอนาคตคุณเลิกมาหาฉันได้ไหม เหมือนที่เราตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้”เธอไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับเขาเสียงฝีเท้าของเขาหยุดชะงัก เขาเปล่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา “เอาลูกมาคืนให้ก่อนแล้วค่อยมาตกลงกัน”หลังจากพูดจบเขาก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป“สือถิง นายโอเคไหม?” เซิ่งเป่ยยืนอยู่นอกประตูฉินอันอันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระวนกระวายใจเมื่อเธอได้ยินการเคลื่อนไหวด้านนอกประตูไม่สามารถระงับและกำจัดอารมณ์หดหู่นี้ออกไปได้หลังจากที่เสียงฝีเท้าด้านนอกประตูค่อย ๆ หายไป เธอก็ล้มลงบนเตียงหลังจากเงียบไปไม่กี่นาที เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดวิดีโอคอลหาไมค์ไมค์รับสายทันที “ฉินอันอัน เธอกินข้าวรึยัง?”ไมค์กำลังเล่นกับลูกทั้งสองคนฉินอันอันเห็นร่างหนึ่งเคลื่อนไหวตะคุ่ม ๆ อยู่ในห้องครัวแต่ไมค์ก็รีบปรับกล้องแพลนไปที่เด็กสองคน“กินแล้ว…” ฉินอันอันรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อเห็นเด็กทั้งสอง “เสี่ยวหาน รุ่ยลา พวกหนูกำลังเล่นอะไรอยู่?”“ต่อจิ๊กซอว์ค่ะ! หนูกำลังดูพี่ชายเล่น… เพราะเขาไม่ยอมให้หนูเล่นด้วย เขาบอกว่าหนูมีแต่จะทำให้มันยากกว่าเดิม” รุ่ยลาเม้มปาก “แม่คะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 454
“อันอัน!” หลีเสี่ยวเถียนเปิดประตูเข้าไป “เธอรู้ไหมว่าฟู่สือถิงผู้ชายคนนั้นพูดอะไรกับสามีฉัน?”เส้นประสาทของฉินอันอันตึงเครียด เธอลุกขึ้นจากเตียงเขาจะตามหาเฮ่อจุ่นจือไปทำไม?คงไม่ใช่ว่า…“ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าจะไม่มางานแต่งของพวกเรา แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว! เขาบอกว่าเขาจะเข้าร่วมงานแต่งงานของเราในวันพรุ่งนี้” หลีเสี่ยวเถียนพูดอย่างรวดเร็ว “ทำไมเขาถึงเอาแน่เอานอนไม่ได้ขนาดนี้นะ!”ฉินอันอันถอนหายใจด้วยความโล่งอก“จริงสิ! ทำไมเมื่อกี้เขาถึงมาหาเธอ? เธอกับเขาคุยอะไรกัน?” หลีเสี่ยวเถียนเดินไปนั่งที่เตียง พลางจ้องมองใบหน้าของฉินอันอัน “เขาไม่ได้รังแกเธอใช่ไหม? ตอนนั้นฉันอยากจะขึ้นมาช่วยเธอ แต่พี่เป่ยดันบอกว่าจะขึ้นมาเอง…”“ไม่มีอะไรหรอก” ฉินอันอันพูดอย่างนิ่งเฉย “คืนนี้มีแขกเยอะ เขาคงบ้าเลือดขึ้นมาหรอก”“ดีแล้วละ เธออยากออกไปสูดอากาศไหม? ลมข้างนอกเย็นสบายมาก! ไม่หนาวเลยสักนิด!” หลีเสี่ยวเถียนพูดอย่างเป็นกันเอง “ตอนนี้ยังหัวค่ำอยู่ เธอคงนอนไม่หลับแน่”ฉินอันอันไม่ได้คิดมากจึงพยักหน้ารับ “แต่ฉันไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเยอะเท่าไหร่ ใส่ชุดนอนได้ไหม?”"ฮ่าฮ่าฮ่า! ตอนนี้พวกเขากำลังเล่นน้ำอยู
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 455
ฉินอันอันพูดอย่างเป็นกันเอง “ฉันไม่ได้บอกเขาไปตรง ๆ ”“เธอนี่ร้ายมาก เธอจงใจแกล้งเขารึเปล่า? เธอรู้ว่าเขาชอบเธอ แต่ก็ยังไม่บอกความจริงกับเขา”ฉินอันอันส่ายหัว “ฉันแค่คิดว่าเขาไม่มีเหตุผลและฉันก็ไม่อยากสนใจเขา”“อ้อจริงสิ ตอนนี้พวกเธอสองคนยังไม่กลับมาคืนดีกันนี่...นี่ เป็นไปได้ไหมที่เธอสองคนจะกลับมาคืนดีกัน?” หลีเสี่ยวเถียนคว้าแขนของฉินอันอันไว้และมองผมยาวของเธอที่ถูกลมพัดจนยุ่ง“จะกลับมาคืนดีกันได้ยังไง?” ฉินอันอันเลิกผมยุ่ง ๆ บนใบหน้าของตัวเองไปทัดหลังใบหู “เขาไม่ได้อธิบายให้ฉันฟังด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับอิ๋นอิ๋น นอกจากนี้ เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันคิดถึงเรื่องที่เขามีความสัมพันธ์กับเสิ่นอวี๋ฉันก็รู้สึกไม่สบายใจ ฉันยอมเป็นโสดไปตลอดชีวิตดีกว่ากลับมาคบกับเขาเสียอีก”“นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยจริง ๆ… เขาไม่ชอบเสิ่นอวี๋ อย่านั้นก็ไม่ควรมีลูกกับรายนั้นสิ!” หลีเสี่ยวเถียนถอนหายใจ “อย่างนี้แล้วจะไม่ให้ฉันถึงเรียกเขาว่าไอ้สารเลวได้เหรอ? นี่เขายังทำเหมือนยังอาลัยอาวรณ์เธออยู่อีกต่างหาก บ้าจริง!”ฉินอันอันหัวเราะเบา ๆ “ฉันเคยโกรธเวลาที่คิดถึงเขา แต่วันนี้ฉันไม่รู้สึกแบบนั้แล้ว มีเรื่องตลกอีกอย่าง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 456
คำถามของเสี่ยวหานทำให้อิ๋นอิ๋นตกอยู่ในห้วงความคิดอันลึกซึ้ง“นายต้องการหลักฐานอะไรล่ะ?”สำหรับอิ๋นอิ๋น ความสัมพันธ์ของเธอกับฟู่สือถิงไม่ต้องใช้หลักฐานใดใดฟู่สือถิงเป็นพี่ชายของเธอและเธอก็คือน้องสาวของฟู่สือถิง มันเป็นเช่นนี้มาโดยตลอดเสี่ยวหานถาม “เธอบอกว่าเธอเป็นน้องสาวของฟู่สือถิง แล้วทำไมถึงไม่มีชื่อเธออยู่ในทะเบียนบ้านของเขาล่ะ? เธอมีบัตรประจำตัวหรือเปล่า? แสดงบัตรประจำตัวของเธอให้ฉันดูหน่อยสิ”อิ๋นอิ๋นไม่รู้ว่าตัวเธอมีบัตรประจำตัวหรือเปล่าแต่เธอสามารถไปขอจากพี่ชายของเธอได้“ฉันจะไปเอาหลักฐานมา!” เธอรับปากกับเสี่ยวหาน “ว่าฉันเป็นอาของนาย”เธอเชื่อสิ่งที่ป้าฟางพูดอย่างไร้ข้อกังขาเพราะป้าฟางบอกว่าแม่ของพี่ชายคือแม่ของเธอและพี่ชายของเธอก็ยืนยันเรื่องนี้เช่นกันเธอและพี่ชายมีแม่คนเดียวกัน ดังนั้นจึงแน่นอนว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน!“ฉันจะไม่ยอมรับเว้นแต่เธอจะหาหลักฐานมาได้!” เสี่ยวหานพูดอย่างเย็นชา จากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับจานอาหารอิ๋นอิ๋นมองตามหลังเขาด้วยความกังวลและไม่พอใจเล็กน้อยน่าเสียดายที่พี่ชายของเธอยังไม่มา ไม่อย่างนั้นเธอจะสามารถขอหลักฐานจากเขาได้ในตอนนี้เลยเ
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
