All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 21 - Chapter 30

ไป่จิ่งหยวนตอนนี้ลังเลเล็กน้อยตระกูลไป๋ค่อนข้างมีอำนาจในเจียงโจวพอสมควร แต่คงดูไม่ปกติที่เขาจะเข้าไปตรวจสอบบริษัทขนาดเล็กอย่างกับเมล็ดงาและถั่วเขียวได้ นอกจากนี้มันย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะตกเป็นเป้าสนใจจากผู้อื่นผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรถ้าเขาจัดการเรื่องนี้ เหมือนกับจัดการเจียงหมิงหย่วนเมื่อครั้งก่อน ซึ่งจะทำให้มีคนเข้าใจผิด…ไป๋จิ่งหยวนกระแอมไอสองครั้งและพูดด้วยรอยยิ้ม “ลูกพี่สาม มันไม่เป็นไรหรอกที่จะเข้าไปตรวจสอบ แต่อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ถ้ามีใครแพร่ข่าวลือล่ะ ช่วงนี้ยิ่งมีข่าวว่าฉันมีความสัมพันธ์กับภรรยาตัวน้อยของลูกพี่ หรืออะไรสักอย่างอยู่ด้วย ลูกพี่เองก็รู้ แก้ตัวไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอก… โอ๊ย!”ก่อนพูดจบเย่เชินก็เข้ามาตบหัวเขาในเดือนที่สองหลังจากร่วมงานกับบริษัทนี้ เจียงชั่นเริ่มทำงานหนักขึ้น โดยพื้นฐานแล้วเธอยังเข้าใจกฎการเอาชีวิตรอดบางอย่างเมื่อเข้ามาทำงานครั้งแรก เธอรู้วิธีขัดขืนเพื่อให้เฉิงเซียวเซียวกลั่นแกล้งได้ลำบาก แถมยังรู้วิธีป้องกันตัวเองจากการล่วงละเมิดอย่างเปิดเผย และแอบแฝงของฟางจินหยางด้วย และพยายามติดต่อกับเขาในช่วงเวลาทำงานเท่านั้นแต่ว่าสิ่งนี้ใช้พลังงานไปมาก แล

“พี่อวี่ฉิงไม่รู้หรอก” เจียงชั่นยิ้ม “ความจริงแล้วเขาดีกับฉันมาก…”“งั้นเหรอ?” หลินอวี่ฉิงเลิกคิ้วและแสดงสีหน้าไม่เชื่อในวันที่สองหลังจากแต่งงาน เจียงชั่นไปคืนชุดแต่งงานแต่ถูกพนักงานพูดให้อับอายขายหน้า จากนั้นกู้หม่างก็เข้ามาช่วยแล้วซื้อชุดแต่งงานราคาแพงที่สุดในร้านด้วยความเย่อหยิ่ง ก่อนขอให้พนักงานคุกเข่าลงเพื่อวัดขนาดตัวเธอ หลินอวี่ฉิงฟังเธอเล่าเวลานั้นเธอรู้สึกว่าชายคนนี้ทำอะไรที่ไม่น่าเชื่อได้เลย ฟังยังไงก็รู้สึกมันไร้เหตุผล แถมยังหงุดหงิดอีกด้วยสิ่งสำคัญที่สุดคือ เขาใช้เงินออมของเจียงชั่นเพื่อความสุขตอนนี้ต่างหาก!“ชั่นชั่น ถ้าคิดว่าเขาทำดีกับเธอแค่การซื้อชุดแต่งงานให้ และยังมอบสมบัติบรรพบุรุษทั้งหมดให้อีก ฉันว่าเธอไร้เดียงสาเกินไป และไม่เข้าใจอะไรเลย!”“ชีวิตหลังแต่งงานคือคนสองคนช่วยกันทำงานและช่วยเหลืออุ้มชู แทนที่จะปล่อยให้ใครคนหนึ่งทำงานหนักตามลำพัง นี่เขากลับนั่งอยู่บ้านเพลิดเพลินกับรายได้ของเธอ!”หลินอวี่ฉิงโกรธและใช้นิ้วจิ้มหัวเจียงชั่นเจียงชั่นเป็นคนดีก็จริง แต่กลับติดดินและใสซื่อเกินไปถ้าคนอื่นปฏิบัติต่อเธออย่างดีเพียงเล็กน้อย ก็จะจดจำบุญคุณนี้ไปตลอดชีวิตแล้

เขาก้มลงหยิบมันขึ้นมาเนื้อผ้าฝ้ายนุ่มและกลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆนั่นคือชุดชั้นในของเจียงชั่น ซึ่งเป็นสไตล์พื้นฐานที่เรียบง่ายกู้หม่างเม้มริมฝีปากจากนั้นก็แลบลิ้นเลียริมฝีปาก คอแห้ง พอตั้งสติได้และกำลังจะยัดเสื้อผ้าในมือลงไปในเครื่องซักผ้า ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ตามด้วยเสียงผู้หญิงตัวเล็กจากข้างนอก“กู้หม่าง คุณอยู่ในนั้นหรือเปล่า? เฮ้อ ช่วงบ่ายฉันดื่มน้ำมากเกินไปจนเต็มท้องไปหมด ต้องเข้าห้องน้ำ...”สายตาของพวกเขาสบกันพอดีทั้งสองคนต่างตกตะลึงเจียงชั่นมองเขาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นมองลงมา เห็นว่าตะกร้าเสื้อผ้าที่ใส่แล้วกองอยู่ข้างตัวเขา กองเสื้อผ้ารอซัก เครื่องซักผ้าที่ฝาเปิดอยู่ และ…เจียงชั่นกรีดร้องด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอก็แดงไปจนถึงโคนหูทันที“คุณทำอะไรกับมันน่ะ!” เธอก้าวไปข้างหน้า คว้าชุดชั้นในไปจากมือเขาด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว อับอายราวกับจะแทรกแผ่นดินหนีกู้หม่างก็กระดากอายเล็กน้อยเช่นเดียวกันจากปฏิกิริยาของเธอ คนที่ไม่รู้อาจคิดว่ามีขโมยอยู่ในบ้าน…เดี๋ยว เธอคงไม่คิดว่าเขาเป็นหัวขโมยหรอกใช่ไหม? เห็นเขาเป็นโจรนิสัยเสียประเภทที่เชี่ยวชาญเรื่อ

เจียงชั่นเม้มริมฝีปาก ไม่คิดจะโต้เถียงกับเธอขณะที่เธอกำลังจะเดินอ้อมอีกฝ่ายไป เฉิงเซียวเซียวก็ก้าวไปขวางหน้าเธอทันที“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอแอบทำอะไรลับหลัง!” เฉิงเซียวเซียวพูดอย่างหยิ่งยโส “เจียงชั่น เธอรู้ไหมว่าตัวเองได้ลูกค้าคนนี้ไปเพราะอะไร?!”เจียงชั่นหันกลับมาจ้องมองเธอ ดวงตากลมโตเปล่งประกายด้วยความโกรธโดยปกติเธอจะมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนและใจดีต่อผู้อื่น ไม่ค่อยมีสีหน้าเย็นชาและจริงจังขนาดนี้แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเจียงชั่นจะแตกต่างออกไป จนเฉิงเซียวเซียวอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปสองก้าว“ฉันได้ลูกค้าคนนี้มายังไงน่ะเหรอ?” เธอพูดทีละคำ “ฉันได้มาเพราะความสามารถของฉันเองยังไงล่ะ! ฉันไม่หลับไม่นอนทั้งคืนเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ แก้ไขแผนการขายนับครั้งไม่ถ้วน คุณเสี้ยวอ่านเอกสารแล้วพอใจมาก เขาก็เลยเซ็นสัญญาทันที! ที่คุณติดต่อลูกค้าไม่สำเร็จมาสามเดือน เป็นเพราะคุณมันไร้ความสามารถ! แทนที่จะหาเหตุผลจากตัวเอง ทำไมถึงโทษคนอื่นที่ทำงานหนักกว่าคุณล่ะ?”“โอ้ ทำงานหนักกว่าเหรอ?” เฉิงเซียวเซียวจ้องเขม็งมองเธอยิ่งกว่าเก่า “ทำงานอย่างหนักเพื่อจะได้ขึ้นเตียงกับผู้ชายล่ะสิไม่ว่า! เธอคิดว่าตัวเองสา

ดวงตากู้หม่างยังคงเรียบเฉย เขาหันไปยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเจียงชั่นจากนั้นหันมามองฟางจินหยางด้วยสีหน้าน่ากลัวและเคร่งขรึม ดวงตาคมราวกับมีดที่สามารถเฉือนคออีกฝ่ายได้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูโรงแรมกำลังก้าวไปข้างหน้า แต่ถูกบังคับให้ถอยกลับด้วยสายตาเย็นชาของกู้หม่างฟางจินหยางตกตะลึงกับออร่าอันทรงพลังของเขา และสั่นเทาไปทั้งตัว “แก… แกเป็นใคร?” เขาลุกขึ้นจากพื้นและยืนงอตัวเหมือนกล้า ๆ กลัว ๆ“แกเป็นใครถึงกล้าทำร้ายฉันกลางวันแสก ๆ แบบนี้ ฉัน…”กู้หม่างไม่มัวพูดจาไร้สาระกับเขาให้มากความ เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วกระชากคอเสื้ออีกฝ่าย ลากไปยังสวนหลังโรงแรมเหมือนลากไก่ไปเชือดเจียงชั่นกังวลว่ากู้หม่างจะทำเกินเลยจึงรีบตามเขาไป อย่างไรก็ตาม ก่อนเธอจะไปถึงตัวเขา ก็ได้ยินเสียงร้องไห้และโหยหวนขอความเมตตาดังมาจากสวนหลังโรงแรมฟางจินหยางถูกทุบตีจนจมูกช้ำและใบหน้าบวมเป็นสีม่วง เขายกมือขึ้นปิดหน้าและคุกเข่าลงกับพื้น ตอนนี้เขากลัวกู้หม่างถึงก้นบึ้งของหัวใจ ก่อนเขาจะลุกขึ้นยืนก็ถูกกระทืบอย่างรุนแรง ถูกเหยียบย่ำใบหน้าครึ่งหนึ่งภายใต้เท้าอีกฝ่าย!ฟางจินหยางร้องไห้หนักกว่าเดิม “พี่ชาย… พี่ชาย!