All Chapters of พลิกชะตารัก มรดกเซียน: Chapter 281 - Chapter 290

ซุนลี่จงตบโต๊ะและดูไม่มีความสุขมาก"พ่อ มันเป็นแบบนี้ ฉันถูกเด็กผู้ชายชื่อฉินหมิงหลอก ฉันเป็นคนรายงานเรื่องนี้ให้กลุ่มโจว ซึ่งทำให้ร้านค้าในเครือของเราประสบความสูญเสียครั้งใหญ่…"ซุนกวนกงพูดอย่างกล้าหาญและอธิบายสถานการณ์โดยย่อแน่นอน เขารู้ภูมิหลังของฉิงหมิงเป็นอย่างดี ในฐานะเด็กกำพร้าที่ไม่มีอำนาจเขาไม่คิดว่าฉิงหมิงมีความสามารถในการยุยงโจวเจี้ยนให้จัดการกับกิจการของซุนเขาคิดว่าเขาขึ้นราคาอย่างมุ่งร้ายและทำให้โจวกรุ๊ปโกรธ และโจวเจี้ยนก็แค่ทำธุรกิจ"ใครคือฉินหมิง?""พวกเราที่ซุนเอนเตอร์ไพรส์ไม่มีความเป็นศัตรูหรือความแค้นใดๆ กับเขา แล้วทำไมเขาถึงต้องรายงานเราด้วย"ซุนลี่จงถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก"เขาเป็นสามีเก่าของหม่าลู่ และฉันก็รู้สึกแค้นใจเขามาก..."ซุนกวนกงพูดด้วยสีหน้าเขินอาย"สามีเก่าของหม่าลู่เหรอ? ไม่น่าแปลกใจเลย!""ฉันเคยสอนคุณหลายครั้งแล้วว่าถ้าคุณต้องการแต่งงาน จงหาผู้หญิงที่มีครอบครัวที่เหมาะสมและมีภูมิหลังครอบครัวที่บริสุทธิ์""แต่มันดีสำหรับคุณ คุณต้องหาผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว!""คุณจงใจพยายามทำให้ฉันโกรธจนตายใช่ไหม"ซุนลี่จงดุอย่างโกรธ ๆ และมองดูหม่าลู่ด้วยความร

“คุณ… คุณเป็นใคร?”ฉินหมิงกำลังหลบหนีไปรอบๆ ห้องนั่งเล่นขณะถูกไล่ล่า เขาดูเขินอายที่สุด“ฉันเป็น… คุณป้า!”สาวสวยกัดฟันสีเงินและโกรธจัดเมื่อเห็นว่าเธอไม่สามารถตามทันฉินหมิงด้วยเท้าเปล่าของเธอได้ เธอจึงหยิบสิ่งของรอบตัวเธอขึ้นมาและทุบพวกมันที่ฉินหมิงในไม่ช้าพื้นดินก็กลายเป็นความยุ่งเหยิงมีการเคลื่อนไหวมากมายในห้องนั่งเล่น และในไม่ช้า มันก็แจ้งเตือนหลินหว่านชิงที่ชั้นบนหลินหว่านชิงอาจเพิ่งอาบน้ำ เธอสวมชุดราตรีผ้าไหมคุณภาพสูงบาง ๆ ผมของเธอเปียกราวกับดอกชบา ความงามของเธอสดชื่นและประณีต“เสี่ยวตี้ ฉินหมิง คุณสองคนกำลังทำอะไรอยู่?”เมื่อเห็นความวุ่นวายในห้องนั่งเล่นหลินหว่านชิงก็ประหลาดใจและเดินลงไปชั้นล่าง"ลูกพี่ลูกน้อง!"หญิงสาวที่น่าทึ่งรู้สึกเสียใจและโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของหลินหว่านชิง“ลูกพี่ลูกน้อง...ลูกพี่ลูกน้อง?”“หวางชิง เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณหรือเปล่า”ฉินหมิงผงะและอดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่อีกฝ่ายมีความสวยงามราวกับนางฟ้าตัวน้อย ปรากฎว่าอีกฝ่ายเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลินหว่านชิง ซึ่งมีเชื้อสายครอบครัวที่ยอดเยี่ยมและมีความงามที่สมบูรณ์แบบ

ฉินหมิงรู้สึกอับอาย“ชิ! เดิมทีก็รู้อยู่แล้วว่านายน่ะไร้ประโยชน์ แต่ไม่คิดเลยว่านายจะไร้ประโยชน์ยิ่งกว่าที่ฉันคิดเสียอีก!”เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกลอกตาแล้วพูดว่า "โชคดีนะที่ฉันเพิ่งได้ใบขับขี่ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน เพราะงั้นฉันถึงไม่ไร้ประโยชน์เหมือนนาย!"เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพูดพร้อมกับเชยคางจิ้มลิ้มที่เย่อหยิ่งของเธอขึ้นมาราวกับเจ้าหญิงตัวน้อยผู้สูงส่ง เธอเปิดประตูรถคันหรูข้าง ๆ ก้าวเข้าไปข้างในใบหน้าของฉินหมิงเปลี่ยนเป็นสีแดงจากการถูกเหน็บแนม อุปนิสัยของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยนั้นแปลกเกินไปและทำให้เขาทนไม่ได้แต่เป็นเพราะหลินหว่านชิงจัดแจงเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยให้เขาแล้ว และแต่เขาไม่อาจทำให้หลินหว่านชิงผิดหวังได้ ดังนั้นเขาจึงต้องขึ้นรถไปอย่างไม่เต็มใจนัก……มหาวิทยาลัยเจียงเฉิงฉินหมิงและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมาถึงก่อนเวลา แต่พวกเขายังคงใช้เวลาตลอดทั้งเช้าเพื่อทำขั้นตอนต่าง ๆ ให้เสร็จสิ้นในตอนนั้นเองเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายสองคน ซึ่งทั้งสองคนได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงเฉิงเช่นเดียวกับเธอเพื่อนร่วมชั้นสองคนนี้เป็นเด็กสาวทั้งคู่ คนหนึ่งชื่อเหลียงม่านม่าน เธอมีกิริยาท่าทางค่อน

หลายคนมองมาด้วยความอิจฉาและความริษยาต่อฉินหมิงฉินหมิงเพิกเฉยต่อความสนใจของทุกคน เขาสั่งเครื่องดื่ม อย่างน้ำพั้นซ์ที่มีแอลกอฮอล์ต่ำมาก และผลไม้รวมสักถาด เพื่อนสาวและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยทั้งสามยังเป็นนักเรียนอยู่ ไม่มีใครสันทัดเรื่องการดื่มแอลกอฮอล์ พวกเธอมาที่นี่เพียงเพราะอยากรู้อยากเห็น พวกเธอไม่ได้โต้แย้งที่เขาสั่งอาหารและเครื่องดื่มแบบนั้นมา ครืด!ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของฉินหมิงก็สั่น เขาหยิบมันออกมาและเห็นว่าเป็นสายจากซูซินเหยาเพลงในบาร์ดังเกินไปและทำให้เขาไม่สะดวกที่จะรับสายฉินหมิงแจ้งเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยและเด็กสาวทั้งสาม จากนั้นจึงออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอกเมื่อเห็นว่าหมาหวงก้างอย่างฉินหมิงไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ กับสามสาวอีกต่อไป ดวงตาของหลายคนก็เป็นประกายและพร้อมที่จะเคลื่อนไหวแล้วในตอนนี้หนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่และหล่อเหลา อายุประมาณยี่สิบสามหรือยี่สิบสี่ปี เขาถือค็อกเทลในมือและรีบเดินเข้าหาเป้าหมายอย่างรวดเร็ว“สวัสดีครับสาว ๆ ผมสงสัยจังว่าพวกคุณจะรังเกียจไหมที่จะทำความรู้จักกับผม?”ชายหนุ่มเริ่มบทสนทนาพร้อมแสดงรอยยิ้มที่เขาคิดว่าหล่อและมีเสน่ห์เซี่ยเสี่ยวเต

เขารู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อคิดถึงเรื่องนี้!เมื่อเห็นเผิงปิงก้าวไปข้างหน้าอย่างเข้มแข็ง ฉินหมิงก็ล้มเลิกความคิดที่จะลงมือด้วยตัวเองชั่วคราว เขาปกป้องสาว ๆ สามคนเอาไว้ข้างหลังและก้าวถอยหลังเพื่อป้องกันไม่ให้สามสาวโดนลูกหลง“ไอ้บ้านี่ นายเป็นใครกัน”“อยากตายงั้นเหรอ”พี่จีโกรธมากและขยิบตาให้คนของเขาซึ่งล้อมรอบเผิงปิงทันทีเผิงปิงไม่รอช้า เขาโจมตีก่อนโดยเตะพี่จีเข้าที่หน้าอก ส่งพี่จีปลิวไปกระแทกกับบาร์ข้างหลัง เครื่องดื่มที่อยู่บนนั้นตกลงไปกองกับพื้น“กล้าดียังไงมาทำร้ายพี่จี!”“พี่น้องเรา มาช่วยกันฆ่าเด็กคนนี้เร็ว!”ลูกน้องคนหนึ่งของเขาตะโกนด้วยความโกรธและเรียกให้สมัครพรรคพวกคนอื่น ๆ รีบไปจัดการเผิงปิงอย่างดุเดือดพี่จีลุกขึ้นจากพื้นด้วยความอับอาย เขาโมโหมากจึงหยิบขวดไวน์ที่แตกข้างตัวกระโดดเข้าหาคู่ต่อสู้ปึง ปัง โครม!อย่างไรเสียเผิงปิงก็เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ พวกอันธพาลที่อยู่ตรงหน้าจะทำอะไรเขาได้อย่างไร?สิ่งที่เกิดขึ้นดูไม่ต่างอะไรจากเสือที่วิ่งเข้าไปในฝูงแกะ ทั้งเตะต่อย ไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้ภายในไม่กี่นาที พี่จีและคนอื่น ๆ ต่างก็ล้มลงกับพื้นหมดแล้ว!ในเวลาน