บททั้งหมดของ บ่วงรักนักโทษสาว: บทที่ 261 - บทที่ 270

หลิงอี้หรานตัวสั่นขึ้นมาทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นด้วยอาการใจหวิว สบตากับอี้จิ่นหลีที่ราวกับมีคลื่นน้ำกำลังกระเพื่อมอยู่ในแววตาแต่สีหน้าของกวนลี่ลี่นั้นเปลี่ยนไปในทันที เธอหัวเราะแห้งออกมาก่อนจะเอ่ย “ดูไม่ออกเลยว่าคุณอี้… จะรักหลิงอี้หรานขนาดนี้ งั้นพวกคุณมีแผนจะแต่งงานไหม?”“ถ้าเธอยินยอมที่จะแต่ง ฉันก็จะแต่ง” อี้จิ่นหลีเอ่ยหลิงอี้หรานรู้สึกได้ทันทีว่า หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างแรง พลางมองไปที่อี้จิ่นหลีอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ราวกับว่าเพิ่งจะได้ยินเรื่องเพ้อฝันบางอย่าง“เป็นไปได้ยังไง?!” กวนลี่ลี่โพล่งออกมาทันทีอี้จิ่นหลีมองไปยังกวนลี่ลี่อย่างไม่ใส่ใจอะไร “แล้วทำไมจะเป็นไปไม่ได้?”ความเยือกเย็นในแววตาของเขา ทำให้กวนลี่ลี่อดที่จะตัวสั่นไม่ได้ ความกลัวบางอย่างผุดขึ้นจากส่วนลึกในจิตใจ“เอาล่ะ ไปกันเถอะอี้หราน” อี้จิ่นหลีจูงมือหลิงอี้หรานออกไปหลิงอี้หรานตามออกไปอี้จิ่นหลีโดยไร้ข้อโต้แย้งใด ๆ เฮ่อปังเหอมองไปยังกวนลี่ลี่ ก่อนจะเอ่ยด้วยความไม่พอใจว่า “ลี่ลี่ เมื่อกี้ทำไมคุณถึงได้พูดถึงเรื่องตอนที่เพื่อนคุณติดคุกแบบนี้ล่ะ? ดีนะที่คุณอี้รู้เรื่องนี้แล้ว ไม่งั้นถ้าเขายังไม่รู้ล่ะก็ ค

“อี้หรานไม่เคยได้อะไรดี ๆ ให้ตัวเองเลย เลยไม่อยากให้ลั่วอินของพวกเราได้สิ่งที่ดีด้วยเหมือนกัน!” ฟางซุ่ยเอ๋อเอ่ยด้วยความโมโห “ถ้าเธอทำให้เรื่องของลั่วอินและลี่เฉินต้องแตกหักกัน ฉันจะฉีกทึ้งเธอแน่!”หลิงกว๋อจื้อจึงเอ่ย “นี่มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดหรือเปล่า?” อย่างไรเสีย หลิงอี้หรานก็เป็นลูกของเขา สำหรับเขาแล้ว ที่จริงลูกสาวคนไหนได้อยู่กับกู้ลี่เฉินเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วสิ่งที่เขาสนใจคือการที่เขาได้เป็นพ่อตาของกู้ลี่เฉินต่างหาก“เข้าใจผิดอะไรล่ะ! เธอไม่ได้อยากจะไต่เต้าหรอกเหรอ!” ฟางซุ่ยเอ๋อเอ่ยขึ้น “ถ้าเธอได้รู้จักกับอี้จิ่นหลีแล้วแล้วไปยั่วกู้ลี่เฉินต่อล่ะ? เธอไม่ได้คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ เธอเป็นแค่คนที่เคยติดคุก คนอื่นจะจริงจังกับเธออย่างนั้นเหรอ? มันก็เป็นแค่เล่น ๆ ทั้งนั้นแหละ”ฟางซุ่ยเอ๋อพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะใส่ร้ายลูกเลี้ยงของเธอให้ได้ กลัวเหลือเกินว่าลูกเลี้ยงจะแย่งงานแต่งดี ๆ ไปจากลูกสาวของเธอ“แต่ลั่วอินไม่เหมือนกับเธอ ลั่วอินเป็นเด็กบริสุทธิ์! แถมตอนนี้ยังเป็นแฟนที่แสนดีของกู้ลี่เฉินด้วย ในอนาคตหลังจากนี้ ถ้าได้แต่งงานกับตระกูลกู้ก็จะเป็นเรื่องที่น่ายินดีและราบรื่น!”

ถ้าอี้หรานรู้จักกับคนใหญ่คนโตจริง จะยังมาทำงานเป็นคนกวาดพื้นที่ศูนย์สุขาภิบาลอยู่ทำไม ไหนจะการทำงานพิเศษข้างนอกโดยการเป็นตัวประกอบที่แสนลำบากนั่นอีก?“ไม่… ไม่มีอะไรหรอก มันผ่านมานานแล้วน่ะ” หลิงอี้หรานพูดจาคลุมเครือ “แต่พี่ซู ฉันว่าฉันอาจจะไม่เหมาะกับการเป็นตัวประกอบแล้วล่ะ ครั้งหน้าฉันไม่ทำงานนี้แล้วนะ รบกวนฝากพี่ไปขอโทษคุณกวอหน่อยได้ไหมคะ ฉันว่าฉันจะออกแล้วน่ะ”สุดท้ายเรื่องที่เกิดขึ้นที่กองถ่ายเมื่อวาน มีคนเห็นเหตุการณ์เยอะมาก โลกวงการบันเทิงมันกลมมาก หลายคนเมื่อเงยหน้าขึ้นไปแล้วก็จะไม่มองต่ำลงมาอีก ถ้าเธอยังทำงานเป็นตัวประกอบต่อไปก็มีแต่จะอับอาย สู้ไม่ทำมันเลยจะดีกว่าเพียงแต่ว่าลู่ทางในการหาเงินจากงานพิเศษก็จะน้อยลงมา ทำให้เธอรู้สึกเศร้านิดหน่อย ทำได้เพียงคิดหาวิธีการอื่นเอา ดูว่าจะหาเงินเพิ่มอีกได้อย่างไรบ้าง“งี้นี่เอง” พี่ซูก็ดูออกเช่นกันว่าหลิงอี้หรานไม่ค่อยอยากจะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเท่าไหร่ จึงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมต่อ แค่เอ่ยว่า “งั้นเดี๋ยวฉันจะบอกคุณกวอให้ทีหลังนะ แต่ทางที่ดีก่อนที่เธอจะลาออกก็ไปทักทายคุณกวอด้วยดีกว่านะ”“ได้ค่ะ” หลิงอี้หรานตอบรับในใจของเ

”เอาแต่พูดพล่ามถึงแม่ แต่ไม่เห็นความดีของน้องสาวแกเลยสักนิด เป็นลูกแสนดีของแม่แกจริง ๆ!” หลิงกว๋อจื้อเอ่ยด้วยความโกรธที่เปี่ยมล้น ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้อง ไม่นานก็หยิบอัลบั้มรูปภาพเล่มหนึ่งออกมาหลิงอี้หรานตกตะลึง นี่มัน…อัลบั้มรูปแม่ และมีรูปเธอกับแม่ที่ถ่ายด้วยกันมากมายในนั้น!เธอเห็นหลิงกว๋อจื้อหยิบไฟแช็กออกมา ก่อนจะจุดไฟเผาอัลบั้มรูปทันที “ในเมื่อแกไม่เห็นความดีของน้องสาวแกเลย ฉันว่าอัลบั้มนี่ก็ไม่จำเป็นต้องให้แกแล้วล่ะ แม่แกก็ไม่อยากมีลูกสาวแบบแกเหมือนกัน!”ไฟเริ่มลามไหม้ไปทั้งอัลบั้ม หลิงกว๋อจื้อได้โยนอัลบั้มที่ติดไฟเล่มนั้นลงบนพื้นกระเบื้องหลิงอี้หรานแทบจะกรีดร้องออกมา ก่อนจะดึงแขนเสื้อตัวเองทั้งสองข้างขึ้นและเอามือตบไปที่เปลวไฟอย่างสุดกำลังอย่าเผาเลยนะ ขอร้องล่ะ!นี่เป็นความทรงจำเดียวที่แม่มอบให้กับเธอ! เป็นความคิดถึงของเธอ จะให้โดนเผาไปแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!หลิงอี้หรานไม่รู้เลยว่าเธอกรีดร้องโดยไม่รู้ตัวไปนานมากแค่ไหนแล้ว เธอเพียงแค่ตบเปลวไฟด้วยมือทั้งสองข้างไปเรื่อย ๆ โดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเปลวไฟนั้นจะไหม้มือเธอหรือเปล่า เธอแค่อยากจะดับเปลวไฟนั้นจนสุดชีวิตสภาพเธอตอนนี

หลิงอี้หรานไม่พูดอะไรเลย ยังคงตกอยู่ในความเงียบ ราวกับว่าเธอกำลังจมอยู่ในโลกของตัวเอง จนกระทั่งหมอจะหยิบอัลบั้มรูปภาพจากในมือเธอออกมา เธอจึงได้รู้สึกตัวและจับอัลบั้มรูปในมือไว้แน่น “ไม่นะ!”“ไม่ได้จะเอาไป แค่จะดูอาการบาดเจ็บบนมือพี่หน่อย” อี้จิ่นหลีเอ่ยด้วยเสียงเบา “พี่เอาอันนี้ให้ฉัน เดี๋ยวให้หมอตรวจดูอาการบาดเจ็บบนมือพี่ก่อน โอเคไหม?”เสียงที่เอ่ยออกมาว่าพี่สาว ทำให้สายตาเธอหันไปมองทางเขา “อา… จิน” เธอพึมพำออกมา“ฉันเอง” เขาตอบรับ “บอกฉันสิว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”ริมฝีปากของเธอสั่นเทา และแล้วดวงตาของเธอก็รื้นไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างอีกครั้ง “มันไหม้หมดแล้ว อัลบั้มที่ถ่ายกับแม่โดนเผาหมดแล้ว”เสียงของเธอสะอื้น และทุกครั้งที่ขนตาของเธอกะพริบดูเหมือนว่าน้ำตาจะยิ่งไหลออกมามากขึ้นกว่าเดิมอี้จิ่นหลีตกตะลึง หนังสือที่ดำไปครึ่งเล่มนี้… เป็นอัลบั้มของเธอกับแม่อย่างนั้นเหรอ?ช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกันนั้น เขาก็พอจะเข้าใจอยู่ว่าแม่ของเธอสำคัญกับเธอมากมายแค่ไหนแต่ตอนนี้ หมอก็ได้ถือโอกาสตรวจดูอาการบาดเจ็บที่มือของหลิงอี้หราน หลังจากที่ตรวจดูแล้วก็เริ่มรักษาแผลบริเวณที่โดนไฟค