บทที่ 263

“แต่สิ่งที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ พี่เอาเก็บไปคิดไว้ก็ดีนะ” เขาเอ่ย

หลิงอี้หรานตกตะลึงไป เขาพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร? เก็บเอาไปคิด… สิ่งที่เขาพูดไปก่อนหน้านี้…

ถ้าเธอเต็มใจที่จะแต่ง เขาก็จะแต่ง เขาจะรู้ตัวไหมว่าเขาพูดอะไรออกมา?

จนกระทั่งทั้งสองขึ้นรถแล้ว ในหัวของหลิงอี้หรานก็คิดฟุ้งซ่านวุ่นวายไปหมด จนเมื่อรถมาถึงคฤหาสน์อี้ เธอจึงตามอี้จิ่นหลีลงจากรถ เมื่อเข้าไปข้างในบ้านแล้ว เขาก็หยุดเดินทันที

“จริงด้วย ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยหิวนะ” เอาเอ่ยขึ้นมา “ฉันก็เคยหิวจนรู้สึกว่าตัวเองเกือบตายได้เลยตอนนั้น”

ตอนเด็ก หลังจากที่พ่อเขาเสียชีวิตและเผาร่างของพ่อไปแล้ว เขาเป็นคนเดียวที่ถือโกศเถ้ากระดูกพ่อและอาศัยอยู่ในบ้านเล็ก ๆ ที่แสนจะทรุดโทรมเพียงลำพัง ตอนนั้น เขารู้สึกหิวมาก ๆ… หิวจนรู้สึกว่าร่างกายไม่เหลือแรงอะไรเลย ราวกับตายทั้งเป็น

ท้ายที่สุดก็มีเพื่อนบ้านคนหนึ่งมาเคาะประตูและให้ของกินเขา เขาจึงได้หายเป็นปกติ

หลิงอี้หรานตกตะลึง ก่อนจะมองไปที่แผ่นหลังของเขาด้วยความประหลาดใจ เขาเอ่ยคำพูดเหล่านี้ด้วยน้ำเสียงนิ่งเบา แต่กลับทำให้เธอรู้สึกหดหู่ขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล

เมื่อนึกถึงเรื่องราวเมื่อก่อนที่เข