All Chapters of บ่วงรักนักโทษสาว: Chapter 281 - Chapter 290

เขาจ้องเธอสายตาลึกล้ำ “ฉันจะเชื่อหรือไม่เชื่อมันสำคัญด้วยเหรอ?”เธออึ้งไป จากนั้นก็หัวเราะกับตัวเอง นั่นสิจะเชื่อหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลยสักนิด ทำไมเธอต้องกระวนกระวายด้วยเวลาที่เขามองเธอตอนนี้?“ฉันจะกลับห้องก่อนนะ” หลิงอี้หรานบอก พยายามจะเดินผ่านอี้จิ่นหลีไปที่บันไดเธอเดินไปได้แค่สองก้าวเมื่อจู่ ๆ แขนเธอก็โดนเขาดึงไว้ อึดใจต่อมาเธอก็เกือบจะล้มเข้าใส่อ้อมแขนเขาเพราะแรงดึงนั้น“ฉันเชื่อว่าเธอบริสุทธิ์” เขาก้มลงมากระซิบข้างหูเธอ “แต่ถ้าตอนนี้เธอไปสืบหาด้วยตัวเอง เธอคิดจริง ๆ หรือว่าจะเจออะไร? เมื่อสามปีก่อน ถ้าเธอมาสืบคดีเอาตอนนี้ เธอคิดไหมว่าบางทีความจริงที่เธอต้องการอาจจะไม่มีทางได้พบ”หลิงอี้หรานเบิกตารูปอัลมอนด์ของเธอมองกลับไปที่อี้จิ่นหลี จากนั้นเธอก็ยิ้มบาง “คนมีเงินมีอำนาจอย่างคุณคงคิดว่าฉันคงไม่มีปัญญาพลิกคดีได้ด้วยความสามารถของตัวเอง แต่… คนตัวเล็ก ๆ แบบฉันก็ยังรู้สึกว่าบางทีสักวัน ฉันจะกอบกู้ชื่อเสียงตัวเองได้”รอยยิ้มของเธอทำให้เขารู้สึกต้องมนต์ และหัวใจก็เหมือนโดนอะไรบางอย่างต่อย หลังผ่านไปอึดใจเขาก็บอกว่า “แล้วถ้าฉันอยากช่วยเธอล่ะ? ถ้า… ฉันช่วยเธอหาความจริงที่เ

”พูดเรื่องของพี่สาวคุณต่อสิ” กู้ลี่เฉินกระซิบ“คะ? นี่คือ… ให้พูดเรื่องนั้นเหรอ?” หลิงลั่วอินถามประชด“ใช่เอาแบบนั้นแหละ” กู้ลี่เฉินบอกหลิงลั่วอินทำได้เพียงพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับหลิงอี้หรานที่อยู่ในความทรงจำของเธอ ขณะที่ในใจนั้นก็สาปแช่งหลิงอี้หรานให้ตาย ๆ ไปซะหลิงอี้หรานก็เป็นแค่คนงานสุขาภิบาล แถมยังเคยติดคุก แม้ว่าพื้นเพจะไม่ได้แย่แต่คนที่ไปติดคุกมาสามปีจะมาเทียบคนที่ดูแลตัวเองอย่างพิถีพิถันได้อย่างไร?ว่าแต่… นี่ลี่เฉินตกหลุมรักหลิงอี้หรานหรืออย่างไร?ยิ่งไปกว่านี้ หลิงลั่วอินรู้สึกได้ว่า เหตุผลที่กู้ลี่เฉินยังไม่เลิกกับเธอก็อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเป็นน้องสาวของหลิงอี้หรานแน่นอนว่า ความคิดนี้ผุดขึ้นมาชั่วแวบ และเธอก็รีบปัดมันทิ้งทันที“ต่อมาพี่สาวของฉันก็เจอเซียวจื่อฉี เขาตามจีบเธออยู่พักหนึ่ง มีครั้งหนึ่งพี่สาวของฉันทำเท้าพลิกตอนไปปีนเขา แล้วเซียวจื่อฉีก็อุ้มเธอลงเขามาตลอดทาง ต่อมาพี่ฉันก็เลยตกลงคบกับเซียวจื่อฉี ตอนนั้นพวกเขาหวานแหววกันมาก พี่สาวฉันจะทำกล่องข้าวกลางวันไปให้เซียวจื่อฉี…”หลิงลั่วอินพยายามเต็มที่เพื่อจะอธิบายความหวานของหลิงอี้หรานและเซียวจื่อฉี เธออยากให

ถ้าเธอยังทำงานอยู่ที่นี่ต่อไปในอนาคต ก็อาจจะถูก ‘ปฏิบัติตัวด้วยอย่างดี” แต่หลังจากนั้นก็จะต้องเจอกับสายตาของคนอื่นแบบเดียวกัน“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอยากเปลี่ยนสภาพแวดล้อมทำงาน” หลิงอี้หรานเอ่ย“อย่างนั้นเหรอ” ผู้อำนวยการยังคงคิดว่าคนใหญ่คนโตที่อยู่เบื้องหลังหลิงอี้หรานจะมอบงานใหม่ที่เหมาะสมกว่าให้กับเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไรออกมาเพื่อเหนี่ยวรั้งให้เธออยู่ต่อ เขายอมรับในการลาออกของหลิงอี้หราน และไม่ได้หักเงินในส่วนที่เธอได้ลาไป รวมถึงให้ฝ่ายการเงินจัดการเงินเดือนทั้งเดือนที่เธอได้ทำงานไปหลังจากที่ออกมาจากศูนย์สุขาภิบาล หลิงอี้หรานก็หายใจเข้าลึก ๆ เต็มปอด เงินเดือนพิเศษในหนึ่งเดือนนี้ก็เป็นสินน้ำใจจากผู้อำนวยการ ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับอี้จิ่นหลีถ้าเธอยังมีน้ำพักน้ำแรงเหลือมากพอ คงจะปฏิเสธไปแล้วแต่ตอนนี้เธอไม่สามารถปฏิเสธมันได้จริง ๆ คุณยายยังคงรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล เงินที่ขอยืมจากเหลียนอีครั้งที่แล้วก็คงช่วยค้ำจุนได้ไม่นาน และอาจจะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอีกทีในภายหลัง เมื่อถึงตอนนั้นเธอคงได้มีหนี้ใหม่เพิ่มโดยที่หนี้เก่ายังจ่ายไม่หมดแน่หลิงอี้หรานเดินไปยังจุดที่พี่ซู

ใบหน้าของหลิงอี้หรานแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ หญิงสาวหันหน้าหนีในทันใดแต่ครู่ต่อมา นิ้วของร่างสูงก็จับคางของเธอไว้ “เมื่อกี้พี่ดูตั้งใจมองฉันมากเป็นพิเศษเลยนะ ทำไม รู้สึกว่าฉันหล่อเหรอ?”เธอหายใจไม่ออก จะให้เธอตอบว่าไงเล่า? หล่อ? ไม่หล่อ?ดูเหมือนว่าคำตอบไหนก็ไม่ดีเลยสักอัน! หลิงอี้หรานรู้สึกแค่ว่า หน้าของเธอเริ่มร้อนขึ้น อยากจะหลบให้ห่างจากสายตาของเขา แต่เธอทำอะไรไม่ได้เลยคนรับใช้ที่ยืนอยู่ด้านข้างตอนนี้ได้ก้มหน้าลงอย่างรู้เท่าทันและไม่ได้มองไปยังเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าแต่เพียงแค่ได้ยินเสียงบทสนทนาที่ดังขึ้นก็ทำให้ในใจของเธอตกใจกลัวไปหมดการปฏิบัติตัวของนายน้อยอี้ต่อคุณหลิงนั้นไม่ปกติเลยจริง ๆ หรือจะเป็นอย่างที่คนอื่นว่ากันว่า คุณหลิงคนนี้จะกลายมาเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลอี้?แต่ว่า… คุณหลิงคนนี้เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าทำงานเป็นพนักงานอยู่ที่ศูนย์สุขาภิบาลเหรอ?นายน้อยอี้… จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้จริง ๆ เหรอ?……ตกดึก หลิงอี้หรานที่ยังนอนอยู่บนเตียง กลับไม่รู้สึกง่วงนอนเลยสักนิด แสงจันทร์ที่ส่องผ่านลอดหน้าต่างเข้ามาภายในห้อง เธอมองไปยังนิ้วที่พันผ้าพันแผลของตัวเอง ไม่กี่วันมานี้ทุ

ในห้องที่ใหญ่โตโอ่อ่า ค่ำคืนที่เหน็บหนาวราวสายน้ำเย็นจนทำให้ผู้คนต้องสั่นสะท้าน!……เมื่อหลิงลั่วอินกลับมาถึงบ้าน ก็ได้ข่าวว่าแม่ของตัวเองถูกพักงานไป และพ่อโดนลดตำแหน่งจากหัวหน้าไปเป็นแค่พนักงานธรรมดา!“เป็นแบบนี้ได้ยังไง!” หลิงลั่วอินตกใจมาก พ่อและแม่นั้นทำงานเป็นหน่วยงานของภาครัฐ โดยปกติหน่วยงานเหล่านี้ถ้าคุณไม่ได้ทำอะไรผิด อย่างไรก็ไม่โดนลดตำแหน่งอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการโดนพักงานเลยยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธอเป็นแฟนของกู้ลี่เฉิน! แม้ว่าหัวหน้าหน่วยงานอยากจะพักงานหรือลดตำแหน่งพ่อแม่ อย่างไรเขาก็ต้องชั่งใจสักหน่อย!“พ่อกับแม่ไม่ได้บอกกับหัวหน้าเหรอว่าตอนนี้หนูเป็นแฟนของกู้ลี่เฉินน่ะ?” หลิงลั่วอินเอ่ย“พูดแล้ว ทำไมจะไม่พูดล่ะ!” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฟางซุ่ยเอ๋อก็อารมณ์เสียขึ้นมาทันที เธอบอกกับเบื้องบนไปหมดแล้วว่าลูกสาวของเธอเป็นแฟนของเจ้าชายแห่งวงการบันเทิงเลยนะ! อนาคตก็จะแต่งงานเป็นมหาเศรษฐีแล้วแท้ ๆ แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือเบื้องบนไม่แม้แต่จะสนใจเธอ พูดแค่ว่า “ไม่ว่าแฟนของลูกสาวคุณจะเป็นใคร แต่วันนี้คุณต้องออกไปจากที่นี่โดยไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ!”เธอโกรธจนแทบตายแต่ใครจะคิดว่า ช