All Chapters of บ่วงรักนักโทษสาว: Chapter 221 - Chapter 230

ผลลัพธ์ตอนนี้ เรื่องที่เธอคิดว่าเป็นความลับกลับถูกเขาเปิดเผยพูดอย่างตรงไปตรงมาและเรียบง่ายเช่นนี้“รู้ไหมว่าทำไมก่อนหน้านี้ผมไม่เปิดเผยออกมา? เพราะว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับผมไง คุณใช้ความพยายามอย่างมากในการเสแสร้งแสดงต่อหน้าผม อย่างน้อยผมก็ควรปล่อยให้คุณหาเงินมาอย่างยากลำบากไม่ใช่เหรอ?” เขาพูดอย่างเย็นชาเธอทำหน้าประหลาดใจใบหน้าเปลี่ยนจากขาวเป็นแดง รู้สึกว่าเหมือนมีคนตบที่หน้าเธอแรง ๆ หลายครั้ง ทั้งเจ็บทั้งอับอาย“แต่ผมไม่ชอบที่บางคนแสดงเกินจริงและจริงจังกับตัวเองมากจนเกินไป” กู้ลี่เฉินสีหน้าเคร่งขรึม ถอดนาฬิการาคา 20 ล้านเรือนนั้นออกจากข้อมือของหลิงลั่วอิน เล่นกับมันและพูดว่า “ผมสนับสนุนคุณได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการได้ ไม่อย่างนั้น ยิ่งผมสนับสนุนคุณสูงเท่าไร คุณก็จะยิ่งตกต่ำลงเท่านั้น”เมื่อเสียงของเขาจบลง นิ้วของเขาคลายออก นาฬิกาเรือนนั้นก็ตกลงพื้นอย่างแรงทันที และมีรอยแตกละเอียดปรากฏขึ้นบนพื้นผิวหลิงลั่วอินหายใจเข้า เห็นได้ชัดว่าหวาดกลัวจนตัวแข็งทื่อ“ส่วนงานเลี้ยงคืนนี้ คุณก็ไม่ต้องไปแล้ว” กู้ลี่เฉินพูดจบก็เดินออกไปจากห้องรับรอง หลิงลั่วอินไม่สามา

อี้จิ่นหลีกลอกตามองเย่ฉงเว่ย จากนั้นเย่ฉงเว่ยก็ได้ยินเซเลปสาวคนหนึ่งอุทานว่า “พระเจ้า ขนาดเขากลอกตายังหล่อเลย!” “...” เย่ฉงเว่ยอยากที่จะอาเจียนเป็นเลือดออกมา อี้จิ่นหลีกแค่กลอกตาเท่านั้น แฟนเกิร์ลพวกนั้นถึงกับต้องพะเน้าพะนอทุกท่วงท่าทีของเขาเลยหรือไง?ตอนที่อี้จิ่นหลีถอดถุงมืออก จู่ ๆ เย่ฉงเว่ยก็หยิบถุงมือในมือของอี้จิ่นหลีมาเหมือนกับว่าพบอะไรบางอย่าง“โอ้ นี่ ถุงมือนี่ดูเหมือนจะถักด้วยมือใช่ไหม ทักษะการถักไม่ค่อยดีเลย” เย่ฉงเว่ยแสดงความคิดเห็นด้วยความสงสัย “ดูเหมือนไหมเก่าเลย นายดดนร้านโกงหรือเปล่าเนี่ย นี่พวกเขากล้าขายถุงมือแบบนี้ให้นายจริงดิ?”“ใครบอกว่าฉันซื้อมา” อี้จิ่นหลีพูดอย่างใจเย็นเย่ฉงเว่ยอ้าปากค้าง ไม่ได้ซื้อมา หรือว่า... “คงไม่ใช่ว่ามีใครถักเป็นของขวัญให้หรอก ใช่ไหม?”อี้จิ่นหลีไม่ได้ตอบ แต่การแสดงออกนั้นกลับยอมรับโดยปริยาย เย่ฉงเว่ยรู้สึกงุนงงนิดหน่อย มีคนถักให้เป็นของขวัญจริงเหรอ? ด้วยบุคลิกของจิ่นหลีก็จะไม่ใส่ของแบบนี้แน่เขาไม่เพียงแค่ใส่เท่านั้น แต่เขากลับใส่มาในที่สาธารณะแบบนี้ด้วยใครกันแน่ที่เป็นคนถักให้? ! คนแบบไหนกันที่ถักแบบนี้… เอ่อ ไม่ใช่ผ้าพันคอกั

ในตอนนี้ ขณะที่ระยะห่างของคนนั้นที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนร่างของเขาเริ่มชัดเจนมากขึ้นในเลนส์กล้องเมื่อหลิงอี้หรานเห็นคนที่อยู่ในเลนส์กล้อง เธอก็แทบจะสำลักข้าวในปากที่ยังไม่ได้กลืนลงท้องทันทีนี่มัน… อี้จิ่นหลีนี่!อี้จิ่นหลีที่อยู่ในเลนส์กล้องเขาสวมชุดสูทสีดำ ร่างกายสูงตรงสง่า ทรงผมที่จัดแต่งมาอย่างเรียบร้อย ดูแล้วเหมือนคุณชายผู้มียศถาบรรดาศักดิ์ สิ่งเดียวที่โดดออกจากส่วนอื่นคงเป็นผ้าพันคอที่พันอยู่รอบคอของเขา และถุงมือสีเดียวกันกับผ้าพันคอที่เขาสวมใส่อยู่ตอนนี้ดูแล้ว… สองสิ่งนี้ไม่เข้ากับชุดสูทสุด ๆ เลยและในห้องถ่ายทอดสดเน็ตไอดอล ผู้ชมที่กำลังดูอยู่ก็เริ่มปัดหน้าจอพูดคุยกันอย่างบ้าคลั่ง“นี่ใครกันน่ะ?”“ดูเหมือนจะไม่ใช่ดารานะ แต่หล่อมากเลย พระเจ้า ฉันอยากก้มลงคารวะตรงกางเกงสูทเขาเลย”“โอ๊ย ตายแล้ว คนนี้ไม่ใช่ดาราจริง ๆ เหรอ? ถ้าเขาเปิดตัวเมื่อไหร่นะ ฉันจะเป็นแฟนตัวยงของเขาเลย!”“รีบไปสัมภาษณ์เร็วเข้า! ไปพูดอะไรหน่อย ร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว!” หลาย ๆ คนเริ่มยุยงเน็ตไอดอลยิ้มสดใสให้กับกล้องมือถือ “งั้นพวกเราก็ไปสัมภาษณ์สักหน่อยแล้วกันค่ะ หวังว่าคุณผู้ชายท่านนี้จะยอมให้เราสัมภาษณ

ก่อนหน้านี้เมื่อนึกถึงการกลั่นแกล้ง และการไม่ได้รับความเป็นธรรมที่เธอได้รับที่กองถ่ายในวันนี้ ความรู้สึกของเขาก็ยิ่งเลวร้ายมากขึ้นอย่างถึงที่สุด ร้อนใจอยากเจอกับเธอมากแต่ตอนนี้ก็ดีใจที่ได้เจอกันแล้ว แต่ความรู้สึกกลับยิ่งแย่กว่าเดิม!อี้จิ่นหลียกมือขึ้นก่อนจะใช้นิ้วดีดไปที่รอยช้ำตรงหน้าผากเธอโดยตรง“เจ็บนะ!” หลิงอี้หรานอดไม่ได้ที่จะโอดครวญด้วยความเจ็บเขายิ้มเย็น “เธอรู้สึกเจ็บเป็นด้วยเหรอ?”แน่นอนสิ! หัวเธอไม่ได้ทำจากหินนะ โดนดีดแบบนี้ใครจะไม่เจ็บบ้างล่ะ!โดยเฉพาะบริเวณที่เขาดีดคือจุดที่เธอบาดเจ็บด้วยดวงตาอัลมอนด์คู่นั้นถลึงจ้องมองเขาทันทีกลับกันเขากลับยิ้มเยาะด้วยความโกรธพลางเอ่ย “ดี ดีมาก หลิงอี้หราน เธอก็สบายดีนี่ ฉันอยากให้เธออยู่ข้างฉัน แต่เธอกลับปฏิเสธฉันไปเลย ฉันก็นึกว่าเธอมีศักดิ์ศรีและจิตใจเข้มแข็ง แล้วผลลัพธ์ตอนนี้ล่ะ? กลับวิ่งไปเป็นตัวประกอบ แถมยังโดนน้องสาวตัวเองให้คุกเข่าโขกหัวคำนับไม่หยุด สนุกมากไหมล่ะ?”ร่างบางกัดริมฝีปาก เผลอก้าวถอยไปด้านหลังไม่รู้ตัว เขาในตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกกลัวแปลก ๆ แต่เมื่อเธอยิ่งถอยหลังไป ร่างสูงกลับยิ่งประชิดตัวเธอมากขึ้นเธอถอยหลั

เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลง และถือตะเกียบในมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บคีบอาหารขึ้นมากินทีละคำเขานั่งเอามือเท้าคางตัวเองและมองเธอทานข้าวอย่างเงียบ ๆภายใต้แสงไฟ ขนตาของเธอยาวโค้งงอนอย่างเป็นธรรมชาติ เวลาที่เปลือกตาเธอลดต่ำลงยิ่งมองเห็นได้ชัด ใบหน้าที่เล็กเท่าฝ่ามือราวกับว่าแค่มือข้างเดียวของเขาก็สามารถห่อใบหน้าเธอได้ทั้งหน้าแล้วจมูกเล็กจิ้มลิ้ม ไหนจะแก้มปูดที่ขยับตลอดเวลาที่เคี้ยวอาหาร เหมือนกับสัตว์ตัวเล็กอ่อนแอที่กำลังกินข้าวอย่างไรอย่างนั้น น่ารักเสียจนไม่สามารถเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้เมื่อก่อนเขาไม่เคยรู้เลยว่า การมองผู้หญิงคนหนึ่งกินข้าวจะน่าหลงใหลมากขนาดนี้ดูเหมือนว่ายิ่งมองเธอแบบนี้ก็ยิ่งอยากเอาเธอไปซ่อน ซ่อนไว้ในที่ที่ไม่มีใครมองเห็น มีแค่เขาคนเดียวที่สามารถเห็นได้ และมีเพียงเขาคนเดียวที่สามารถเข้าใกล้เธอได้ด้วยและใครหน้าไหนก็ไม่สามารถเอาเธอไปได้เด็ดขาด!หลิงอี้หรานแม้ว่าตอนนี้เธอกำลังก้มหน้ากินข้าวอยู่ แต่ก็รู้สึกได้ถึงสายตาของอี้จิ่นหลีที่กำลังมองเธอตลอดราวกับมีความอึดอัดคลุมเครือบางอย่างที่ตลบอบอวลไปทั่วในอากาศเธอรู้สึกแค่เพียงว่า ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าว