Lahat ng Kabanata ng LOVING THE CEO'S MISTAKEN IDENTITY: Kabanata 51 - Kabanata 60

PAULIT-ULIT NA NIYANG binasa ang “THE PERFECT CRIME” ang nobelang isinulat nila ni Owen (na inakala niyang si Russell). Matapos ang paulit-ulit nilang pagpapalitan ng email sa pagbuo, pag-edit at pag-proof ng nobela ay natapos din iyon na kinatuwaan niya ang kinalabasan ng buong nobela. Inapura siya ni Owen na agad ipadala ang isang copy kay Theodore Rossel, ngunit bigla ring pinigil na makarating iyon sa padadalhan sa hindi niya malamang dahilan. Pilit niyang hinahanap ang dahilan kung bakit pinigil siya ng lalake na ipadala kay Theodore Rossell ang kopya ng libro sa pamamagitan ng paulit-ulit na pagbabasa nito. Pilit niyang inaanalisa ang lahat ng kabanata higit at lalo ay ang mga kabanatang si Owen ang bumuo. “Hindi kaya nag-alala siyang mabasa ni Joanne Javier ang librong ito,” tanong niya sa sarili habang muling binabasa ang tungkol sa connivance ng mga kontrabidang sina Brendon at Joanne sa nobelang magkatulong nilang binuo ni Russell, “hindi kaya nagkagalit lang sila ng ka

KASAMA ANG KANYANG dalawang bodyguard, ay pinuntahan ni Theodore Rossell ang cellphone repair shop na inirekomenda sa kanya ng isa sa mga ito. Ang ibig niya'y matiyak na siya lamang ang makakabasa ng mga nilalaman ng cellphone ni Roman na ibinigay sa kanya ng isa niyang badigard, noong iniharap sa kanya ng mga ito si Roman Romano. "Ano'ng gagawin ko dito, Sir Theodore?" Tanong ng badigard na inabutan niya ng cellphone. "Ipatanggal mo ang password or finger print, or both para mabuksan ko at mabasa ang lahat ng nasa cellphone na 'yan." "Okay, Sir Theodore. I'll look for Sonny Boy. Expert 'yun sa mga ganyan." "I'll go with you." Saad ng bilyonaryo kasabay sa pagbaba ng sasakyan, habang nakaalerto ang isa pa niyang bodyguard. Isang senyas lang ng kamay ni Theodore ay walang imik na pumuwesto sa tabi ng sasakyan ang bodyguard at handang maghintay sa kanilang pagbalik. Hindi umimik ang badigard. na may hawak ng cellphone. Malikot ang mga matang pumuwesto ito sa likuran ng amo habang

BUMALANDRA ANG LIKOD ni Solenne sa gilid ng sofa at bumagsak sa sahig nang mawalan siya ng balanse matapos marahas na itulak ni Theodore. Pasalampak siyang napaupo. Napangiwi sa sakit na naramdaman. Nagpapaawang tumingin siya sa asawa. Ngunit wala siyang nakitang kahit sampatak na expression ng pagkahabag para sa kanya sa mukha nito. Hindi masusukat na galit at suklam ang nakapinta sa mukhang iyon. “Ano naman ang kasalanang ibibintang mo sa akin ngayon?” Nagtatanong galit na sigaw niya kay Theodore, habang nahihirapang umuupo sa sofa. “Ang katangahan mo.” Kalmadong sagot ng kanyang asawa. Natigilan si Solenne. “Katangahan,” tanong niyang puno ng pagtataka, “ano’ng katangahan naman ang nagawa ko?” Sarkastikong ngiti ang gumuhit sa bibig ni Theodore. “Ang pagtakas mo kasama si Roman!” “Mas katangahan na tumunganga na lang sa kuwartong pinagkulungan mo sa akin at hintayin ang kaparusahan sa kasalanang ibinibintang mo na hindi ko naman ginawa!” Sigaw na muli ng babae. “Huwag mon

NAGSISIMULA NANG MAGLIWANAG ang madilim na langit, ngunit nakatitig pa rin sa kisame si Shelley. Magdamag siyang gising. Gulo ang isip. Paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan ang mga gunita ng kahapon. Kung paano niya nakilala si Russell. “Ipapagawa ko na lang ang pader na nasira ko,” wika noon nito sa kanya matapos mabangga ng kotse nig lalake ang dinding ng kanyang bahay, “I’m Russell," pagpapakilala nito sa sarili. Pag-ibig sa unang pagkikita ang naramdaman niya sa lalaking lingid sa kanya ay anak ng sikat na negosyante at bilyonaryong si Theodore Rossell. Mariin niyang ipinikit ang kanyang mga mata, at sa dilim niyon ay kanyang nakita ang pagsabog ng sasakyang kinalululanan niya kasama si Russell, pagkatapos niyang makalabas doon. Muli siyang dumilat. “Natatandaan kong may mga salamin na bumaon sa kanyang mukha,” pag-iisip niya, “bakit wala siyang kahit isang galos noong pinuntahan niya ako sa ospital? At kahit kapirasong paso sa kanyang balat ay wala akong nakita! Paano

HALOS HINDI HUMIHINGANG pinagmamasdan niya ang natutulog na pasyente na kanyang binabantayan. Hindi niya mapaniwalaan ang katotohanang kaharap niya nang malapitan ang nag-iisang tagapagmana ni Theodore Rossell. "Kamukhang-kamukha ko nga siya," ang hindi makapaniwalang saad sa sarili, "puwede kaming mapagkamalang identical twins." Identical twins ay magkapatid na kambal na nagmula sa iisang binhi at nahati sa dalawa bago nabuo bilang tao. "Pero imposible namang mangyari 'yon dahil magkaiba kami ng mga magulang." Ang patuloy na pakikipag-usap ni Owen sa sarili. Nang maalalang hindi niya nakita kahit anino man lang ng kanyang ama. Na walang kahit anong larawan nito ang nasilayan niya. "Nasaan kaya ang ama ko? Totoo kayang anak ako ni mama? Hindi kaya ampon lang talaga ako," patuloy niyang pakikipag-usap sa sarili, "hindi kaya napulot lang ako ni mama sa kung saang basurahan?" Ang mga katanungan sa isip niya na hindi niya alam kung saan hahagilapin ang mga katugunan. "No way," tang