All Chapters of LOVING THE CEO'S MISTAKEN IDENTITY: Chapter 41 - Chapter 50

KRRIINNGG…KRIINNNG… Inis na binuksan ni Solenne ang ilaw sa lampara na nasa side table ng kama. Dinampot ang teleponong nag-iingay. Unknown number. Ni-reject niya ang tawag. Hindi siya interesadong kausapin ang kahit sinong tumatawag sa kanya na hindi niya kilala. Padabog na ibinalik sa side table ng kama ang phone. Diretsong inihiga ang katawan. Ipinikit ang mga mata. Ngunit hindi pa naglilipat saglit ay nag-ring na muli ang kanyang telepono. “Lintek!” Inis na inalis ang kumot na nakatakip sa katawan. Dinampot ang cellphone. Pinatay. Pabalagbag na ibinalik sa pinagkunan. Tumagilid ng higa. Nakadama ng kahungkagan ang puso nang makitang wala si Theodore sa lugar na higaan nito. Ang totoo, sanay na siyang wala sa kanyang tabi ang asawa. Sanay na siyang may mga bagay na mas mahalaga kay Theodore kaysa sa kanya na asawa nito. Bagay na sa simula pa lamang ng kanilang pagsasama ay niliwanag na sa kanya ng pinakasalan. “Don’t ever ask me where was I in case you won’t find me besid

“WALA NA SA PILIPINAS si Joanne, Domeng,” pahayag ni Solenne nang abutan ang hinabol na hired killer, “walang makapagsabi kung saang parte ng mundo siya nagtatago ngayon,” dagdag na paliwanag pa. Nangingipuspos na napasandal sa pader si Domingo. “Kay tagal kong pinangarap na magkaanak,” ang nasabi, “saan ko hahanapin ngayon ang katuparan ng pangarap kong anak?” paghihimutok ito. “Marami kang koneksiyon sa underground, Domeng,” pagpapaalala ni Solenne sa naguguluhang isip ng ama ni Brendon, “gamitin mo sila. Pakilusin mo ang lahat ng tauhan mo para matagpuan ang anak natin.” Tinitigan ni Domeng ang dating ka-live in. Naramdaman ni Solenne ang malalim na kalungkutang nasa mga matang nakatitig sa kanya. “Pagud na pagod na ‘ko “Solenne,” pagtatapat nito sa kanya,” matagal ko nang gustong magbagong buhay. Manahimik. Magkaroon ng pamilyang mamahalin at magmamahal sa akin.” Sa kauna-unahang pagkakataon, nakita ni Solenne na nangingilid ang luha ng cold blooded criminal na kanyang kaha

NARAMDAMAN NI SHELLEY ang sunud-sunod na pagpatak ng luha sa kanyang likod. Ramdam din niya ang pagyanig ng katawan ng lalaking kanyang yakap, sanhi ng hindi mapigil na pag-iyak. Inilayo niya ang katawang wari ay nakapagkit sa katawan ng lalaking lumuluha. “Russell…” Lalo pang nagsunud-sunod ang pagpatak ng luha mula sa mga mata ni Owen pagkarinig sa pangalang sinambit ni Shelley. “What’s wrong, Russell?” Tanong ng nagugulumihanang babae. Pinahid niya ng palad ang luha sa mukha ng kaharap. Naantig ang kanyang damdamin sa pagpapakita nito ng kahinaan sa kanya. At higit pa siyang nahulog sa kailaliman ng malalim na hukay ng pag-ibig. “Hindi ko na gustong malaman ang ano mang ipagtatapat mo sa akin,” saad niya, “lalo pa’t kung iyon ay magpapahirap sa iyong kalooban at nangyari sa panahong wala pa ako sa buhay mo.” Pinagdaop ni Owen ang kanyang mga palad sa magkabilang pisngi ng kausap. Puno ng pagmamahal na itinitig dito ang mga matang luhaan. At nagsimula sa pagtatapat. “Gusto

“NAKAPAG-USAP NA KAMI ni General Cabal,” pagbibigay alam ni Theodore Rossell kay Owen, “pumayag na siyang maging general head of security ng Rossell Security Agency. Siya na rin ang magtatalaga sa kung sino ang inaakala niyang nararapat na mamuno sa security force ng mansion at hindi ka kasama sa mga pagpipilian.” Nasa loob sila ng sikretong silid ni Theodore. Naglalaban sa larong bilyar upang bawasan kung hindi man ganap na mabura ang stress na kapwa nila nararamdaman. A friendly competition. Kinakabahan si Owen. Iniisip na masisira ang kanyang planong “alisin” si Russell sa buhay ng pangarap niyang maging ama na si Theodore. Tumikhim siya. Nilinis ang lalamunan bilang paghahanda sa kanyang mga sasabihin kay Theodore, na lingid sa kanya ay tunay niyang ama. Ang ama na ipinagdamot sa kanya ng inaakala niyang tunay niyang ina na si Gemma, na kumidnap sa kanya noong siya’y sanggol pa. “Ano po ang magiging katayuan ko dito sa mansion,” ang tanong na hindi niya masabi at nanatiling na

FRUSTRATED. Halu-halong damdamin ang nagpapahirap kay Shelley. Naiiyak siya sa matinding sama ng loob at pagkapahiyang naramdaman . “Ipinagduldulan ko na halos ang sarili ko sa kanya,” pakikipag-usap niya sa wala, “wala na nga akong itinirang kahit isang patak na pride sa sarili ko dahil sa sobra-sobrang pagmamahal ko sa kanya,” hindi niya napigilan ang malakas na pagsigok sanhi ng pagpipigil na mapaiyak, “binale-wala pa rin niya ako!” Tinanggihan ni Owen (na ang akala niya ay si Russell) ang kanyang ipinagkakaloob na kaligayahan. NAKAPANLILIIT! Pakiramdam niya’y nagmistula siyang isang mumurahing babae na tinanggihan ang iniaalok niyang kaligayahan ng laman. Hindi na niya napigilan ang nararamdamang pagkahabag sa sarili. Humulagpos ang sunud-sunod na paghikbi. Ang paghagulgol ay hindi naiwasan. “Hayup ka, Russell! Hayup kaaa!” Sigaw niya nang pabulong. NAKAKAINSULTO! Pakiramdam niya'y hindi na niya kayang harapin ang sarili sa salamin. Na malaking bahagi ng kanyang pagkatao