Lahat ng Kabanata ng LOVING THE CEO'S MISTAKEN IDENTITY: Kabanata 21 - Kabanata 30

NAGDIRIWANG ANG KALOOBAN ni Solenne. “Ako ang panalo sa labanan nating tatlo,” taas ang mukhang ini-imagine niya si Joanne Javier at Domingo Sabado, “ bumangon siya mula sa kinahihigaang divan. Nasisiyahang humakbang patungo sa bar sa basement ng kanilang mansiyon, “alias Sandy Samedi ka pang Domeng ka, ha,” nakangiting hinugot ang isang bote ng mamahaling alak mula sa wine rack na nakakabit sa dinding, “kasi naman, Domeng, pakikipag-usap niya sa lalaking nasa kanyang imahinasyon, “masyadong give away ang alias na ginamit mo,” ang wika habang nagsasalin ng alak sa kopang hawak, “para namang hindi ko alam na ang Sandy ay pinaikling Sunday na ang ibig sabihin ay araw ng Linggo na sa kastila ay Domingo,“ marahan niyang sinimsim ang alak mula sa kopa. Iminumog iyon sa loob ng bibig. Ipinaikot sa loob ng kanyang pisngi at mga gilagid. Ah, gusto niyang malasahang mabuti ang sarap ng likidong iniinom. Katulad ng sarap na kanyang nararamdaman sa inaakalang pagkapanalo niya sa pakikipaglaban

HINDI MAKATULOG. Biling baligtad si Owen sa higaan. Hindi niya maunawaan kung bakit hindi mawala sa kanyang isip ang anyo ni Russell. “Kumusta na kaya siya,” tanong sa sarili, “magaling na kaya siya,”tanong na muli habang sa kanyang isip ay malinaw niyang nakikita ang imahe ni Russell habang naka-stretcher at itinatakbo papunta sa ambulansiya. Nakaramdam siya ng galit. “Matiyak ko lang na sinadya ang pagkasira ng sasakyan ng doppelganger ko at malaman ko lang kung sino ang gumawa no’n…” Bumangon siya sa mula sa higaan. Nag-iisip na nanungaw. Tinanaw ang dilim sa mga eskinitang kanyang natatanaw. Pakiramdam niya’y nasa ganoon kasikip at kadilim na eskinita ang taong nasa kanyang isipan. “Hindi sana siya nagkaroon ng malaking pinsala sa katawan at isip,” mahinang nahiling niya, kasabay sa pagtingala sa mga bituin na kumikislap sa langit, “may the universe have mercy on you, Russell.” “Hey, Bro, bakit hindi ka pa natutulog?” Nilingon niya ang nagsalita. “Hmn...bagay sa 'yo ang bal

NASA MALALIM NA PAGTULOG si Russell. “Bakit laging nagwawala ang anak ko, Doctor, “tanong ng nag-aalalang ama, “is his brain got affected by the car accident that happened to him.” “We have examined your son’s brain thoroughly, Sir Theodore, and we didn’t find anything that would cause trouble in his mental health,” paliwanag ng manggagamot, “but the traumatic experience he went through may cause changes in his body that can affect neurotransmitters in the brain increasing the risk of schizophrenia.” “Hindi baliw ang anak ko, Doktor. Sabihin mong hindi nababaliw ang anak ko!” “There is a possibility that what he’s experiencing now is only temporary,” muling paliwanag ng doktor, “and he will get to his normal self once he has overcome his trauma.” “How?” "We've already sedated him for him to rest his mind and we're hoping that he will be better when he wakes up." Matiim na pinakinggan ni Theodore Russell ang lahat ng mga sinabi ng manggagamot. Lahat ng paraan na ginagawa nito upa

HINDI MAIWASAN NI Joanne ang mag-alala sa sariling kaligtasan. Pakiramdam niya’y bumaligtad na ang kanyang mundo. Naging kalaban na niya ang kanyang mga dating kakampi. Ang mga binayaran niya para burahin sa kanyang landas ang mga taong sagabal sa kanyang mga binabalak at mga taong kinatatakutan niya’y siya ngayong gumagawa ng masama sa kanya. “Hayup kasing Domingo Sabado ‘yon,” naiinis na nasabi, “ipinapasa-pasa kay Sandy Samedi ang trabahong ipinagagawa ko sa kanya!” Isinisisi niya sa ginawang pambubugbog ni Sandy kay Brendon ang lahat ng gulong nangyayari sa buhay niya. “Sobrang palpak,” patuloy sa pagdaldal nang walang kausap si Joanne, “hindi na nga pinatay si Brendon ibinulgar pang ako ang nag-hire sa kanya para patayin ang tangang Brendon na ‘yun at inutusan pa ‘yung tao na patayin ang sariling ina nito,” malalim na napabuntunghininga ang babae, “at ako pa ang binugbog at kinuhanan ng impormasyon sa kung nasaan si Solenne.” Nag-iisip ng paraan kung paano malulusutan ang gulo

PINAGMAMASDANG MABUTI NI Gemma ang kanyang sarili sa malaking salamin ng kanyang dressing room. Ibig niya’y maging isang perpektong ka-date. Nais niyang maipagmalaki siya ng lalaking nag-imbita sa kanyang mag-dinner sa isa ng exclusive restaurant.Iyon ang unang pakikipag-date niya makaraan ang maraming taon ng pagpapalaki niya kay Owen at pagpaplano kung paano mabibitag ang patriarch ng mga Rossell .Simpleng make-up lang ang inilagay niya sa kanyang mukha. Pinili niya ang light colored lipstick at blush on na bumagay sa kanyang fair colored skin. Dinampot ang bote ng mamahaling pabango na kanyang binili maraming buwan na ang nakakaraan.Ang korteng stiletto shoes na bote ng pabango ang unang napansin niya noong unang makita niya ito. Kakaiba. Naisip na magandang isama iyon sa koleksyon niya ng iba’t ibang mamahaling pabango na binili niya sa iba’t ibang bansa.Katulad ng bote ng pabangong kanyang hawak, nais niya'y maging kakaiba rin sa mata ng makaka-date niya. Maging kapansin-pan