Semua Bab The Billionaires Regretted Fury: Bab 21 - Bab 30

AbbyAalis na po ako." paalam ko kay Nay Nilda bago pa makarating ng dining area. Inililibot ko pa rin ang aking paningin sa paligid. Naninigurado na wala na si Luther. Agad naman napatingin sa akin ang matanda. Saglit itong nag-isip at ngumiti sa akin."Ayaw mo man lang bang tikman ang inhanda kong pagkain para sa iyo Abby? Kung ganoon, ihahatid na kita sa ibaba." sagot nito sa akin at muling bumalik ng kwarto. Bitbit na nito ang aking bag ng muling lumabas at inabot sa akin. "Pasensiya na po kayo Nay Nilda. Baka po kasi hinahanap na ako sa bahay eh. Ayaw ko pong mag-alala ng sobrang ang mga kasamahan ko." hinging paumanhin ko sa matanda."ahhh...ehhh Sige!! kung ano ang mas makabubuti Abby.." Pero sana magkita tayo ulit at makapagkwentuhan man lang. Matagal ka din nawala at sobrang namimiss din kita." nakangiti nitong sagot sa akin."Hayaan niyo po Nay Nilda. Kapag may libreng oras po ako, tatawagan ko po kayo..' nakangiti kong sagot dito. Kung tutuusin, hindi na iba sa akin si Nan

ABBYKahit naririndi na ako sa malditang si Pamela Torres Alejo ay pinilit ko pa ring huminahon. Hindi ako pwedeng magpaapekto sa ganitong ka-maldita na babae. Kailangan kong habaan ang aking pasensya sa mga ganitong klaseng customer. Ayaw kong maapektuhan ang aking negosyo dahil lang sa walang kwenta nitong complain.Akmang babalik na ako ng kusina para magfollow-up sa order ni Pamela ng makita kong may nagsipasukan na mga tao. Dalawang babae at tatlong lalaki. Pare-pareho ang kulay ng mga suot nito. ..Kulay Itim. Marahil ay ito ang kanilang uniform at nagtatrabaho sa iisang kompanya. Kapansin-pansin ang tikas ng mga ito at kaseryosohan ng mga ekspresiyon. Mukha silang nakakatakot. Akmang sasalubungin na ito ng aking mga staff ng bigla silang natigilan. Diri-diritso kasing lumapit ang mga ito sa table nila Pamela. Napalapit naman ako dahil sa matinding pagkagulat. Sersoyo ang mga mukha nitong habang nakatitig kay Pamela."Miss Pamela, hindi po kayo pwede sa lugar na ito." agad na w

ABBY Biglang kumabog ang aking dibdib ng makita ko si Luther na diri-diritsong pumasok sa loob ng opisina. Nakaramdam ako ng matinding takot lalo na ng mapansin ko ang galit sa mga mata nito habang nakatitig sa mag-asawang Reyes. Ilang beses akong pumikit para pakalmahin ang aking sarili. Hindi ko dapat pairalin ang takot na nararamdaman ng puso ko. Kailangan kong maging matatag kahit para na lang sa mga anak ko. Nagmamasid sila at ayaw kong isipin nila na isa akong mahinang ina. Na hindi ko sila kayang ipagtanggol sa ganitong klaseng sitwasyon. Na hangang ngayun patuloy pa rin akong kinakain ng takot ng nakaraan.Lalong napuno ng pangamba ang puso ko ng maisip kung bakit nandito ito ngayun. SInusundan niya ba kami? Alam na ba nito ang tungkol sa aming anak? Alam na ba nito ang tungkol sa kambal? Bigla akong nakaramdam ng agam-agam sa isiping pinamanmanan ako nito sa kanyang mga tauhan. Kailan pa niya alam ang tungkol sa mga anak namin? TIyak na may laging nakabuntot sa amin dahil bi

ABBYNaging maayos naman ang mga sandali na kasama namin si Luther sa mansion. Nakita ko naman ang unti-unting pagkahulog ng loob ni Carl sa kanyang ama na labis kong ipinagpasalamat. Ayaw ko kasing makita itong kinamumuhian ang sariling ama. Ayaw kong lumaki ito na may galit sa puso. Marahil ay napansin nito na maayos naman ang pakikitungo ni Luther sa akin sa buong oras na magkasama kami sa mansion. Pero hindi ibig sabihin na pwede na ulit kaming magsama tulad ng dati. Iba na kasi ang noon at ngayun. Marami na ang nagbago sa aming buhay mag-asawa. Hihintayin ko na lang ang divorce paper na ibibigay nito sa akin dahil alam kung malapit na itong ikasal kay Pamela. Tangap ko naman na hindi talaga kami para sa isat-isa. Masyado ng maraming nangyari sa aming buhay at hindi ko na din talaga nakikita pa ang aking sarili na kasama ito sa iisang bubong. Siguro natakot na din ang aking puso na muling umibig at magtiwala dito. Tama na nagkaroon kami ng anak. Hindi na magkakaroon pa ng panibag

ABBYHalos hindi ako makapaniwala sa aking nalaman. Kung ganoon matagal ng tinatago ni Mama Charito sa akin ang tungkol sa sakit niya? Hindi ko man lang napansin na may dinaramdam na pala ito. Ayon sa Doctor nasa Critical na kondisyon na si Mama Charito at ano mang sandali ay posible na kami nitong iiwan. HIndi ko alam pero sobrang sakit. Bakit kong saan huli na ang lahat tsaka ko pa ito nalaman."Im sorry Ms. Tevez. Masyado ng kumalat ang cancer sa kanyang buong katawan katawan. Apektado na din ang kanyang kidney at iba pang organs kaya wala na tayong magagawa pa." Paulit -ulit na pumapasok sa isip ko ang mga katagang sinabi ng Doctor. ANo mang sandali ay maari ng mawala sa amin si Mama Charito. Kaya pala nangangayayat na ito ng sobra. HIndi man lang ako nag-abalang magtanong dito kung kumusta ang kalagayan nito. Napakamasayahin kasi niya at parang walang kahit na anong problema. Sa nakalipas na limang taon naming pagsasama hindi man lang ako nito pinakitaan ng hindi maganda. Itinur